Bies Gnieźnika - Legenda z Gniezna.pdf - pojedyncze bajki - agalaik

BIES GNIEŹNIKA

Do dnia dzisiejszego można oglądać na krańcach Gniezna, stare szańce zbudowane w celu obrony miasta. O tym

miejscu, w minionym wieku krążyły podania że mieści się w nim rozpadlina, w której od dawien dawna gnieździ

się bies. Podobno to miejsce nazywano Gnieźnikiem.

Wokół Gnieźnika rosła zawsze bujna i piękna trawa. Nie należy się dziwić, że tam właśnie najczęściej

pastuszkowie przypędzali swoje krowy, gdyż prędko najadały się do syta soczystej trawy i później leżały

spokojnie przeżuwając pokarm. Oni wtedy mogli spokojnie zabawiać się na łące.

Któregoś dnia, gdy bydło spokojnie polegiwało, rozbawieni pastuszkowie, zaczęli rzucać dla zabawy swoimi

nakryciami głowy. Przyglądał się tej beztroskiej zabawie i swawoli z ukrycia bies, który pilnował skarbów w

czeluściach rozpadliny. Podobała mu się ta zabawa i na pewno by się w nią włączył , gdyby nie był kadukiem.

Rozmyślał przeto co by tu zrobić, jaki wymyśleć psikus, żeby choć na chwile zmącić zabawę. Okazja niebawem

się nadarzyła. Jeden z chłopców tak wysoko rzucił swój kaszkiet, że ten poszybował prosto w stronę ukrytego

psikuśnika, spadając mu prosto pod kopytko. Bies nie namyślał się długo. Podniósł natychmiast kaszkiet z ziemi

i uradowany, że zrobi chłopcom figiel, natychmiast schował się z pięknym nowym kaszkietem w czeluściach

zapadliny.

Na próżno wszyscy szukali zagubionego kaszkietu. Nigdzie go nie było. Wyglądało na to, że zapadł się pod

ziemię. Kiedy doszli do zapadliny jeden z pastuszków zawyrokował :

- Nic tylko kaszkiet wpadł do dziury i teraz kusiciel ma go w swojej mocy !

Pastuszek, który postradał kaszkiet, zląkł się, że może go nie odzyskać, zaczął więc głośno płakać. Usłyszał ten

dziecięcy płacz , siedzący w głębi bies Gnieźnika. Podsunął się bardzo blisko wyjścia i nadsłuchiwał, co też

pastuszkowie o jego psocie mówią. To co usłyszał natychmiast zmiękczyło nawet jego diabelskie serce.

Współczujący swojemu koledze pastuszkowie, martwili się o Janka, że jak pójdzie do domu dostanie lanie, bo

zgubił nowy kaszkiet. A najgorsze to jest to, że idzie zima i w czym on będzie chodził skoro mu ojciec nowego

kaszkietu nie kupi. Niedawno przecież pochowali matkę, a z małego gospodarstwa nie ma za dużo zysków. Nie

od święta im bieda do garnków zagląda. Będzie musiał biedny Janek z gołą głową chodzić.

Gdy bies to wszystko usłyszał, żal mu się zrobiło małego chłopca , któremu spłatał tak brzydki figiel.

Postanowił, natychmiast nie tylko zwrócić nakrycie głowy , ale kaszkiet wypełnić złotymi dukatami. Jak

pomyślał tak też i zrobił. Wyrzucił do góry na powierzchnię ziemi kaszkiet ze złotem. Chłopiec uradowany tym

znaleziskiem, pokazał pastuszkom złote monety i odzyskany kaszkiet.

Po powrocie do domów pastuszkowie opowiedzieli o przygodzie jaka na Gnieźniku przy rozpadlinie się

wydarzyła. Jakie najpierw nieszczęście, a potem szczęście Janka spotkało. Zachłanni rodzice na drugi dzień

ubrali w odświętne kaszkiety chłopców i przykazali, by i w tym dniu zabawę powtórzyli i swoje kaszkiety do

dziury biesa powrzucali. Gdy tylko chłopcy znaleźli się na łące, nie bacząc na bydło, które przygnali zaczęli

zabawę kaszkietami. Rzucali je do góry i coraz bardziej zbliżali się do zapadliny. Kiedy już byli od niej na parę

kroków, powrzucali wszystkie kaszkiety do dziury biesa. Usiedli wokół niej i czekali, kiedy psikuśnik zacznie je

z powrotem wyrzucać. Zaczynało się już zmierzchać i słońce za las zachodzić, a kaszkietów jak nie było tak nie

ma. Zauważyli, że i bydło gdzieś się porozchodziło i nie było go na łące. Zaczęli strasznie pomstować i kląć na

biesa. Tego psikuśnik zdzierżyć już nie mógł. Zakręcił wiatrem i z dziury powylatywały wszystkie kaszkiety

napełnione łajnem krowim. Kiedy pastuszkowie chcieli je podnieść z ziemi wyleciał z rozpadliny grat małych

kamyczków i zeschniętych liści. Bies zemścił się na tych co przeciwko niemu brzydkich słów używali.

Do rana z rodzicami chłopcy szukali zgubionych krów, które bies złośliwie po lesie rozpędził.

W Gnieźnie i okolicy dość długo ludzie mówili o tej niezwykłej przygodzie, która pastuszków na Gnieźniku

spotkała. Jak ich bies za chytrość i używanie brzydkich słów ukarał. Dla tego też do dnia dzisiejszego brzydkich

słów i wyrażeń na ulicy Gniezna nie usłyszysz. A jeżeli ktoś usłyszy, to może być pewien, ze jest to mieszkaniec

z innego miasta. Tubylec nie chciałby mieć do czynienia z Gnieźnikiem, który za takie słowa łajnem krowim

natychmiast obrzuci !

Bies Gnieźnika - Legenda z Gniezna.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: