HANS HELLMUT KIRST - Przeznaczenie.pdf - PDF - miventry

Hans Helmut Kirst

PRZEZNACZENIE

To, co ta książka zawiera, nie jest dokładnym

odwzorowaniem rzeczywistości. Powstała ona

z subiektywnej interpretacji faktów i z niczym nie

skrępowanego zmyślenia, opartego jednak na

podstawie dokumentarnej.

Główną sprawą jest tu praca policji kryminal-

nej, jej możliwości i niebezpieczeństwa, na jakie

jest narażona, działanie jej mechanizmów i wyso-

kie wymagania stawiane jej ludziom.

Ten wątek został przedstawiony dość realistycz-

nie, natomiast jego tło, czyli dziedzina polityki,

ma raczej charakter symboliczny. Nie chodzi tu

ani o określone partie, ani o znane osobistości,

lecz jedynie o możliwości, jakie stwarza gra poli-

tyczna.

Jest to zatem powieść.

Emerytowany funkcjonariusz policji Keller tak

mówił o komisarzu Krebsie, kierowniku wydziału

przestępstw obyczajowych:

— Nigdy nie widziałem, by ktoś tak gorliwie jak

Krebs, niczego nie przeczuwając, kopał grób,

który mógł się stać grobem także dla niego.

Przy tej okazji wydobył on jednak na światło

dzienne mnóstwo śmieci i brudu; poniektórym

zaczęło to cuchnąć tak mocno, że zrobili wszyst-

ko, co było w ich mocy, ażeby położyć kres odkrywaniu

śmierdzącej prawdy.

Wszystko się dokonało w ciągu czterdziestu

ośmiu godzin, to jest dwóch ostatnich dni dorocz-

nej monachijskiej uroczystości, Festynu Paździer-

nikowego. Dokonał się również czyjś los i można

go było złożyć w grobie.

yła to rzecz zwyczajna, zupełnie powszednia

— przynajmniej dla niego. Przywykł już od dawna

nie odczuwać ani odrazy, ani zgrozy, nawet w ta-

kim przypadku jak ten, kiedy miał oto przed sobą

okrutnie sponiewierane dziecko. Stało się to na początku

jego nocnego dyżuru.

Nazywał się Krebs, na imię miał Konrad. Był komisarzem

w Prezydium Policji, kierował tam wydziałem przestępstw

obyczajowych — obyczajówką. W zakres jego odpowie-

dzialności wchodziły zatem takie sprawy jak stręczyciel-

stwo, prostytucja i pornografia.

Ta ostatnia dziedzina stale zresztą traciła na znaczeniu.

Zajmowało się nią tylko paru policjantów, którzy lubili oglą-

dać zarekwirowane zdjęcia i wycofane z obiegu filmy. Nie

trzeba już było również w tej instytucji zbyt gorliwie przej-

mować się prostytucją. Stała się ona ostatnio swego rodzaju

grą towarzyską. Homoseksualizm zaś od dawna przestał sta-

nowić jakiś szczególny problem.

Pomimo wszystko policjanci pracujący w obyczaj owce

wciąż jeszcze nie narzekali na brak zajęcia. Trudno było

wyobrazić sobie jakąś okropność, która by nie mogła się

pojawić w zasięgu ich działalności. Było to zawsze coś spla-

mionego krwią, spermą i moczem. Keller, wybitna osobis-

tość w Prezydium, nazwał kiedyś tę dziedzinę „kloaką cięż-

kich psychicznych zaburzeń trawiennych".

W tym momencie można było wszakże odnotować tylko

tyle: Sobota, 7 października, przedostatni dzień tegorocz-

nego Festynu Październikowego w Monachium. Pogoda

sucha, bezchmurna. Wciągu dnia ocieplenie do 14, a nawet

18 stopni. Zachód słońca o godzinie 17.42.

— Przestępstwo popełniono około godziny dwudziestej

trzydzieści — meldował policjant. — Sprawca został najwi-

doczniej spłoszony przez dwóch przechodniów.

— Przypuszczalnie jakaś czuła parka — uzupełnił ktoś os-

trym, stanowczym głosem tuż za plecami Krebsa. Był to in-

spektor Michelsdorf. — Ściskali się po ciemku, weszli do

bramy i usłyszeli jęki dziecka. Zawiadomili policję. Zatrzy-

mano ich dla spisania zeznań.

Komisarz Krebs pochylił się nad leżącym dzieckiem. Była

to dziewczynka — skulona, dygocąca, zapłakana.

— Spokojnie, malutka — powiedział cicho. — Już po

wszystkim, dziecinko. Teraz jesteś bezpieczna.

— Jeszcze nie zbadano zgodnie z przepisami, panie ko-

misarzu, miejsca przestępstwa — zauważył ostrym głosem

starszy inspektor Michelsdorf. — A także ofiary, zwłasz-

cza że nie zachodzi obawa o bezpośrednie zagrożenie ży-

cia...

— Podajcie koc — rozkazał Krebs — i wyłączcie re-

flektor.

Wczesne wieczory na początku października w Mona-

chium bywały zimne, po zachodzie słońca temperatura szy-

bko spadała. Z ziemi unosiła się przy tym jesienna wilgoć,

nawierzchnia ulic wyglądała jak pokryta szronem. Leżąca

na przejeździe między dwiema kamienicami dziewczynka

marzła. Ustał wprawdzie jej gwałtowny dygot, ale wciąż

drżała.

— To już cała seria — uznał za wskazane stwierdzić Mi-

chelsdorf. — Chyba trzeci albo czwarty całkiem podobny

wypadek w ciągu trzech miesięcy.

— Bardzo możliwe — odparł komisarz cicho, niemal

uprzejmie. Wziął podany przez któregoś policjanta koc,

zdarł z niego plastikową osłonę i owinął nim dziecko tros-

kliwie, z pewną czułością.

— Zabezpieczyć ewentualne ślady! — głośno zawołał Mi-

chelsdorf. Wszyscy obecni policjanci musieli go usłyszeć,

o co mu właśnie chodziło. — Bezpośrednio zbadać ofiarę!

HANS HELLMUT KIRST - Przeznaczenie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: