Pielęgnacja kotów.pdf

Pielęgnacja kotów

Charakterystyczną cechą zachowania kotów jest dbałość o czystość

okrywy włosowej. Spędzają one całe godziny wylizując futerko. Dzięki

temu utrzymują je w należytym stanie. Jak się wydaje, jest to też

czynność towarzyska, gdyż często koty wylizują sobie futra nawzajem.

Sierść

Niezależnie od tych zabiegów, właściciel kota powinien codziennie czsać

swgo pupila. Sposób pielęgnowania futra zależy od rasy typu i okrywy

włosowej. Koty pozbawione gęstego futra, takie jak syjamskie albo

brytyjskie koty krótkowłose, powinny być czesane w kierunku

pionowym włosa, a potem zaczesywane normalnie. Wówczas

pojedyncze wypadnięte włosy zbiorą się między zębami grzebienia. Koty

mające gęste futro, np. koty rosyjskie niebieskie i koty abisyńskie,

wymagają znacznie staranniejszego czesania. Nie należy dziwić, się że

pielęgnowanie kotów długowłosych jest znacznie bardziej

skomplikowane i czasochłonne. Do czesania włosów wokół oczu służy

grzebień, natomiast kryza wokół głowy musi być uwydatniona za

pomocą szczotki. Okrywę włosową na tułowiu należy czesać ku górze, a

następnie ku tyłowi.

Jeśli nie czesze się kota długowłosego regularnie, czyli codziennie,

okrywa włosowa zbija się, co może z czasem doprowadzić do powstania

kołtunów. Kiedy kot sam liże swe futerko, pojedyncze wypadnięte włosy

zbierają się na szerstkiej powierzchni języka. Z racji tego, że brodawki

języka są skierowane ku tyłowi, kot przeważnie połyka luźne kłaczki, nie

mogąc wypluć ich z pyszczka. Z czasem przesuwają się one w głąb

przewodu pokarmowego, powodując zator w zołądku kota. Typowym

objawem wskazującym na obecność klębka włosów jest niemożność

zjedzenia nawet małej ilości pokarmu, mimo że kot wykazuje apetyt i

robi wrażenie zdrowego. Będzie się też starał wymiotować, aby wydalić

skłębioną sierść

W cięższych przypadkach 1łyżka (5ml) płynnej parafiny, podana

bezpośrendio lub wmieszana do pokarmu, może spowodować

przesunięcie się klębka włosów przez przewód trawienny kota.

Zęby

Zęby kota nie psują się w takim stopniu jak człowieka, ale może je

pokrywać kamień nazębny. Tworzy się on często u kotów żywionych

płynnymi pokarmami. Sucha karma zapobiega tworzeniu się kamienia.

Kamień nazębny w postaci ciemnego, zółto-brunatnego nalotu wokół

zębów może uciskać dziąsło. Wytwarza się wówczas stan zapalny zwany

gingivitis , a zainfekowane dziąsła przybierają żywoczerwoną barwe.

Długotrwały stan zapalny spowodowany obecnością kamienia powoduje

przerost dziąseł, uszkodzenie zębiny, rozchwianie i wypadanie zębów.

Najbardziej podatne na tworzenie się kamienia nazębnego są starsze

koty. Skoro więc już pojawi się taki osad należy zgłosić się do lekarza

weterynarii, aby usunął kamień, który połączeniem wytrąconych ze śliny

soli, wapnia, cząsteczek pokarmu oraz bakterii.

Należy od samego początku przyuczać kot, żeby pozwalał na

otwieranie mu pyszczka. Ułatwi to w późniejszym jego życiu podawanie

tabletek lub czyszczenie zębów.

kiedy nasz kot zacznie szósty miesiąc, może się zdarzyć, że będziemy

znajdować jego zęby w mieszkaniu, w tym samym czasie bowiem

zaczynają już na miejsce mlecznych wyrastać zęby stałe.

W okresie wyrzynania się stałych zebów kocię zrobi się bardziej

psotne, będzie gryźć zabawki, a nawet meble. Możemy wtedy wówczas

kupić mu specjalny przedmiot do gryzienia.

Uszy

Przy oględzinach pyszczka czy podczas czesania kota należy także

starannie sprawdzić uszy, czy nie nagromadził się w ich załomkach brud.

Niektóre koty, zwłaszcza reksy, wytwarzają więcej niż inne woskowiny i

wymagają regularnego czyszczenia uszu. Jeśli zauważymy, że kot drapie

się w ucho lub trąca je łapką, moż e to wskazywać na obecność

swierzbowca usznego, który wywołuje silne podrażnienie i stan zapalny,

więc nieodzowna będzie w tym wypadku pomoc lekarza.

Zaleca się codziennie czyszczenie uszu kota zwilżoną watą na

patyczku. Należy wyczyścić zagłębienia w małżowinie, usuwając cały

nagromadzony tam brud. W razie jego stwierdzenia trzeba będzie uzyć

wacika nasączonego oliwą, która posłuży do zmiękczenia osadu w

załomkach uszu. Jeśli posługujemy się wacikiem na patyczku, w żadnym

wypadku nie można go wpychać wprost do ucha, gdyż jest to bolesne,

może nawet uszkodzić przewód sluchowy.

Oczy

Oczy z kolei nie wymagają tak starannego pilęgnowania, chociaż u

niektórych ras, zwłaszcza u kotów, które mają pyszczek spłaszczony jak

pies pekińczyk, mogą osadzać się pod dolną powieką tzw. kamienie

łzowe. Jest to wyciek z oczu zgromadzony w formie ciemno

zabarwionych grudek, przylepionych do włosów i skóry.

Zdarza się, że u kotów długowłosych brud gromadzi się w kąciku

oczu w pobliżu nosa. Należy wówczas w miare możliwości przecierać to

miejsce gazą, ale jeśli otwarcie oczu i patrzenie sprawiają kotu trudność,

może to być oznaką poważniejszych dolegliwości, np. infekcji dróg

oddechowych, której towarzyszy stan zapalny oczu.

Pazury

Trzeba też od czasu do czasu przyjrzeć się pzurkom kota. Może się

okazać, że ich ostre końce nadmiernie wyrosły. Zdarza się to przeważnie

u kotów, które przebywają cały czas w domu i nie mają możliwości

ostrzenia pazurów, np. przez wdrapywanei się na drzewa czy płoty.

Należy pamiętać, że na tylnych łapach pazury są zazwyczaj krótsze niż

na przedich. Można je samemu przyciąć, jeśli tylko mamy odpowiednie

przybory. Nożyczki nie nadają się do tego celu, gdyż zamiast uciąć

równo, rozłupują pozaru. Trzeba więc kupić cązki do cięcia kości lub

specjalne do obcinania pazurów. Cążki są niezawodne, zwłaszcza do

obcinania długich pazurków. Przy tym zabiegu potrzebna jednak nam

będzie pomoc drugiej osoby. Należy mocno uchwycic nogę kota, aby

pazury były dobrze widoczne. Obcinanie jest łatwiejsze, jeśli pazury są

jasnego koloru, gdyż widać wtedy dobrze naczynie krwionośne

przebiegające wewnątrz pazurka. Ma ono postać ciemnoczerwonej

smużki, kończącej się w pewnej odległości od zakończenia pazura.

Podczas obcinania należy uważać aby naczynia nie uszkodzić gdyż

sprawi to kotu duży ból. Bezpieczne jest obcinanie pazurka w niewielkiej

odległości od naczynia. Jeżeli niechcący przytniemy pazur w tym

miejscu, należy przyłożyć sztyfcik aby zatamować krew.

Najlepiej jednak jest przyuczyć kota, by korzystał z przeznaczonego

do tego celu pieńka. Aby zachęcić naszego pupila należy na początku

przesycić zapachem kocimiętki ten że pieniek. Możemy także zawiesić

nad nim zabawkę. Kot będzie po nią sięgać pazurami i niebawem zacznie

używać pieńka z zgodnie z jego przeznaczeniem.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: