Igor Witkowski - Wizyty z nieba.pdf - e-book - andreas616161

Igor Witkowski

Urodzony w 1963 roku w Warszawie. Od 1990 roku pracuje jako dziennikarz

zajmując się tajemnicami przeszłości ludzkości oraz najnowszą techniką wojskową

(w 1992 roku był redaktorm naczelnym miesięcznika „Technika wojskowa”,

napisał ok. stu artykułów i sześć książek z tej dziedziny). Swą wiedzę zamierza

wykorzystać m.in. przy zgłębianiu kwestii wojskowych badań zjawiska UFO.

„Wizyty z nieba” jest pierwszą książką tego Autora z dziedziny tzw.

paleoastronautyki.

„Wizyty z nieba” Igora Witkowskiego to pozycja wyjątkowa, co cieszy tym

bardziej, że ukazując się na miesiąc przed świętami Bożego Narodzenia stanowi

ideainy prezent dla wszystkich interesujących się dowodami ingerencji w rozwój

naszej cywilizacji ze strony przybyszy z Kosmosu. (...) Autor nie koncentruje się

na jednym wybranym zagadnieniu, ale (z powodzeniem) prezentuje próbę

całościowego spojrzenia na problem paleoastronautyki. Zaznaczenie faktów już

znanych jest tłem do przedstawienia wielu odkryć nowych, o których w naszym

kraju jeszcze nigdy nie pisano (....)”

miesięcznik „Nieznany Świat”

Igor Witkowski

WIZYTY Z NIEBA?

Wydawnictwo WIS-2

Warszawa 1996

Redakcja techniczna i projekt okładki: I. Witkowski

Fotoskład: „ZL” Warszawa

Druk: Łódzka Drukarnia Dziełowa S.A.

Ilustracja na okładce:

Grafika komputerowa ukazująca „pas startowy” z Nazca, sumeryjskiego boga pilotującego skrzydlaty

obiekt latający (na dole) i kolmbijski starożytny model samolotu kultury San Augustin (u góry).

SPIS TREŚCI

1. Czego szukamy? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4

2. Najstarsze przekazy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26

3. Co starożytni mogli wiedzieć o maszynach latających? . . . . . . . . 50

4. Mutanty, Hybrydy, Chimery . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73

5. Lemuria - wczoraj herezja a dzisiaj? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 82

6. Podwodne zagadki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 131

7. Bronie bogów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140

8. Zamiast zakończenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 149

„My z końca XIX wieku,

którzy wszystko już wiemy...”

Kazimierz Przerwa Tetmajer

1. CZEGO SZUKAMY?

Mijający już XX wiek stał się okresem wielu przełomowych dla ludzkości wydarzeń. Zakres zmian

jakie nastąpiły jest większy niż kiedykolwiek. Zakres zbiorowej wiedzy naszej cywilizacji zwiększa się

obecnie bardziej w ciągu miesiąca niż na początku ery historycznej w ciągu setek lat. W czasie życia

zaledwie paru pokoleń horyzont dostępny naszemu poznaniu „eksplodował” z najbliższego otoczenia Układu

Słonecznego do odległości z których światło biegnie miliardy lat dostarczając nam obrazu Wszechświata z

czasów jego młodości. Podobnie szybki był rozwój techniki. Człowiek po raz pierwszy wyszedł w kosmos i

w krótkim czasie podjął kroki w celu jego wykorzystania. Opanowano wiele nieuleczalnych dawniej chorób.

Wszystkie te dokonania mogą jednak zblednąć gdyby udało się udowodnić w sposób nie budzący

kontrowersji, że istnieją inne formy inteligentnego życia.

Byłoby to wydarzenie o tak głębokich i dalekosiężnych implikacjach, że prawdopodobnie zostałoby

uznane za jedno z kilku najbardziej doniosłych w całym rozwoju ludzkości obok wynalezienia koła czy

opanowania sztuki krzesania ognia.

Problem ten w takiej czy innej formie zawsze zresztą zajmował znaczącą pozycję w ludzkiej

świadomości. Ślady myśli dotyczących miejsca człowieka we Wszechświecie i na Ziemi oraz miejsca i

funkcji Ziemi w tym Wszechświecie obecne są od zarania naszej cywilizacji oraz stanowią podstawę

wszystkich systemów światopoglądowych.

Człowiek zawsze poszukiwał odpowiedzi na wynikające z tego pytania. Z niedostatku wiedzy w tej

dziedzinie stwarzał mity i legendy, które dawały odpowiedzi tym, którzy w nie wierzyli. Ich zadaniem była

interpretacja świata jako całości sensownej, celowej i realizującej pewne wartości.

W miarę rozwoju wiedzy mity te stopniowo ewaluowały tak, że te najstarsze przypominają nam dzisiaj

raczej bajki dla dzieci. Dzisiejsze opowieści oparte na ukształtowanych przez naukę wizjach ewolucji

Wszechświata po „Wielkim Wybuchu” czy ewolucji zwierząt i człowieka są nie tylko doskonalsze, bo o

niebo prawdziwsze od mitów starożytności, ale chyba przewyższają je również w sile oddziaływania na

wyobraźnię.

Ziemia widziana z kosmosu.

Jeden motyw pozostaje jednak niezmienny -

przekonanie, że człowiek nie jest najdoskonalszą formą

istnienia. Z początku wierzono w ramach tzw.

„intencjonalnej teorii natury” w istnienie

abstrakcyjnych, animistycznych lecz świadomych sił

wpływających na ludzkie życie, które z czasem

„zamieniły się” w bogów natury z „wyższej pozycji”

kierujących ludzkim losem. W miarę rozszerzania się

ludzkich horyzontów ci z kolei ustąpili miejsca „bogom

wszechrzeczy”. Z drugiej jednak strony, Człowiek

zawsze chciał znajdować się w centrum Wszechświata.

Ta podstawowa sprzeczność zamieniła się współcześnie

w spór toczony pomiędzy wierzącymi w wyjątkową

pozycję człowieka a wierzącymi w rychłe lądowanie dobrych („anioły”) lub złych („diabły”) istot z innych

planet. Niestety najczęściej podejście do faktów jest czymś bardzo względnym i zależy od wcześniej

zajmowanego stanowiska w tej sprawie, podczas gdy powinno być dokładnie odwrotnie. Czy nam się to

podoba czy nie, tak jednak funkcjonuje świadomość człowieka. Na szczęście jednak sama dobra wola i wiara

nie stanowią o istnieniu przedmiotów tej wiary. W dzisiejszych czasach nadal niestety nie jesteśmy w stanie

całkowicie rozstrzygnąć tego sporu definitywnie, niemniej dzięki posiadanej wiedzy i metodom naukowym

możemy toczyć go przy użyciu innych pojęć i na nieco bardziej racjonalnych podstawach. Jest w każdym

razie sprawą bezspornie skłaniającą do głębokiej refleksji to, że w podejściu do tego ważnego a zarazem

złożonego problemu wciąż jest wiele irracjonalności i uprzedzeń.

Celem tego rozdziału jest wykazanie prawdopodobieństwa istnienia cywilizacji pozaziemskich i

postawienie kluczowych z tego punktu widzenia pytań (uważam, że wbrew obiegowemu poglądowi w

przypadku spraw odbiegających od naszego codziennego doświadczenia równie łatwo jest zadać głupie

pytania jak udzielić głupich odpowiedzi).

Zanim przejdę do konkretów chciałbym przedstawić jednak pewne „tło” problemu.

Chodzi mi o przedstawienie argumentów wysuwanych przez stronników wyjątkowości Ziemi i

Człowieka we Wszechświecie, jako że pogląd ten przynajmniej w niektórych kręgach nadal ma się dobrze.

Jego historia jest długa i jest on między innymi konsekwencją dwóch głównych religii - chrześcijańskiej

i muzułmańskiej, w których człowiek traktowany jest jako „korona stworzenia”. Jeden z głównych

ideologów średniowiecznego kościoła - święty Bonawentura (XIII w.) stworzył sentencję „Wszystko istnieje

dla człowieka”. Jeszcze w XVI i XVII wieku popularna była myśl wyrażona przez Bacona: „gdyby ród

człowieczy nagle zniknął - świat straciłby wszelki sens i zszedł na manowce”. Niejako symbolem homo- i

geocentryzmu stała się teoria Ptolemeusza, wyłożona w jego spopularyzowanej w średniowieczu pracy

„Almagest”. Według Ptolemeusza Ziemia stanowiła centrum Wszechświata i wokół niej obracały się

planety. Słońce, Księżyc oraz „sfery gwiazd stałych” jak nazywano całą resztę kosmosu. Ponieważ jednak

planety nie poruszają się po nieboskłonie ruchem jednostajnym wymyślono czysto mechaniczny system tzw.

dyferentów i epicykli, które miały to kompensować. I tak jednak pozostawały istotne rozbieżności z danymi

obserwacyjnymi. System dyferentów i epicykli mógł stworzyć mechanizm dający podobny ruch planet po

nieboskłonie jak w rzeczywistości i pozwalał na przewidywanie położeń ciał niebieskich z jako taką

dokładnością, ale np. jednocześnie zakładał, że Księżyc gdy znajduje się najbliżej Ziemi jest od niej dwa

razy mniej oddalony, niż gdy znajduje się najdalej. Musiałby być więc na niebie pozornie dwa razy większy.

Na podobne sprzeczności nie zwracano jednak zbyt dużej uwagi, gdyż ważniejsze było, że system jest

zgodny Pismem Świętym. Poważną ,,zaletą” modelu Ptolemeusza było to, że poza sferą gwiazd stałych

pozostawiał on wiele miejsca na niebo i piekło. Pomimo wielu sprzeczności trzeba było wiele odwagi

(można było nawet stracić życie) aby próbować podważyć ten system. Jak to się stało, że utrzymywał się on

niezachwianie przez tak długi okres a nawet po jego zakwestionowaniu z pełną stanowczością nie

przyjmowano do wiadomości wypływających z tego wniosków (czego dowodem są chociażby sprawy

Giordana Bruna i Galileusza - zrehabilitowanego dopiero w ostatnim czasie) ?. Zresztą to właśnie Galileusz

ponownie zainicjował w okresie nowożytnym dyskusję o możliwości istnienia życia poza Ziemią (stało się

to dodatkowym powodem gniewu Kościoła) zaobserwował mianowicie łańcuchy górskie na Księżycu i na

tej podstawie rozpowszechniał pogląd, że Ziemia jest tylko jedną z wielu podobnych planet. Jak to się stało,

że tak długo po udowodnieniu słuszności teorii ewolucji nie brakowało i nie brakuje jej zagorzałych

przeciwników? Z czego wynika ta niechęć do akceptowania postępu nauki jako systematycznie obalającego

anachroniczne wyobrażenia o pozycji Ziemi i człowieka?

Ptolemejski model świata.

Igor Witkowski - Wizyty z nieba.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: