Na początku XX wieku naukowcy traktowali fotogrametrie jako „fotografie miernicza”(metro fotografia) to znaczy ze z rezultatów pomiarów zdjęc otrzywywali charakterystyki ilościowe obiektów terenowycg: miejsc polożenia ksztalt, rozmiary
Miedzynarodowe Towarzystwo Fotogrametrii i Teledetekcji (International Society for Photogrammetry and Remote Sensing) na XVI Kongresie w 1988 r przyjęło nastepującą definicję
Fotogrametria i Teledetekcja to dziedzina nauk technicznych która zajmuje się pozyskiwaniem wiarygodnych informacji o obiektach fizycznych i ich otoczeniu drogą rejestracji pomiaru i interpretacji obrazów lub ich obrazów cyfrowych uzyskiwanych za pomocą sensorów nie bedących w bezpośrednim kontakcie z tymi obiektami
Sensor- to urzadzenie do przyjmowania energii promieniowania elektromagnetycznego i rejestracji jej na różnego rodzaju nośnikach. Najczesciej stosowanym w fotogrametrii aparatem do otrzymywania obrazu jest kamera fotograficzna, sensorem do rejestracji energii światla material fotograficzny w postaci blony światloczułej
Fotogrametrię wykorzystuje się w różnych dziedzinach nauki i techniki, w zależności od tego, jakie obiekty są przedmio¬tem badań. Astronomia, medycyna, architektura, gospodarka przestrzenna, geode¬zja t kartografia itp. Zastosowanie fotogrametrii do tworzenia map topograficznych i kadastralnych ma i najszersze zastosowanie, gdyż metody fotogrametryczne są głównym sposobem sporządzania map w skalach od 1:500 do 1:100000.
Podzial Fotogrametrii
Podziału fotogrametrii mężna dokona wg następujących kryteriów:
A). Położenia aparatury do Olu j' mam zdjęć: Fotogrametria lotnicza, fotogram* ria satelitarna, fotogrametria naziemna.
B. Rodzaju rejestrowanych obiektów:
Fotogrametria topograficzna,inżynieryjna,kinematyczna oraz dynamiczna, architektoniczna
C.Wykorzystania pojedynczych zdjęć lub stereogramów:
Fotogrametria jednoobrazowa,stereofotogrametria
D.Sposobu opracowania zdjęć:
Fotogrametria analogowa,fotogrametria analityczna, cyfrowa
Metody fotogrametryczne mają przewagę nad metodami bezpośredniego badania lub pomiaru obiektu, ponieważ:
- zdjęcie jest obiektywnym odwzorowaniem obiektu,
- dla otrzymania obrazów i ich opracowania nie ma potrzeby bezpośredniego kontaktu z obiektem,
- na zdjęciach mamy możliwość mierzyć nieograniczoną ilość punktów A powtarzać Domiary wielokrotnie
2.1. Fotograficzne kamery lotnicze.
Zrobimy prostą kamerę fotograficzną, Pokładziemy kawałeczek filmu przed obiektem.
• Na każdy punkt błony popadają promienie od wszystkich punktów obiektu.
• Wychodzi bezmyślny wizerunek
• Postawimy przeszkodę z otworem, żeby poobcinać zbędne promienie.
•
• * Na każdy punkt błony upada Jeden promień!
• * Obraz będzie wyraźnym.
• * Otwór w przeszkodzie nazywa $if zasłoną albo diafragma-
• Model kamery-obscury. Kamera obscura (Camera obscura z łac. ciemna komnata), zwana także kamerą otworkową
• była znana jeszcze Arystotelesowi
• 1 .W I przeszkodzie powinien być otwól punktowy.
• 2- Wszystkie promienie przechodzą przez ten jeden otwór, który nazywa się środkiem rzutów.
• 3. Obraz formuje się na płaszczenieobrazowej.
• 4. Ogniskową f nazywa się odległość od środka rzutów do płaszczyzny obrazowej
• Na podstawie tego modelu zbudowano wszystkie aparaty fotograficzne i kamery I lotnicze.
• Pomiarowa kamera lotnicza przezna¬czona jest do fotografowania terenu z obiektu latającego.
• Zdjęcie lotnicze - fotograficzny obraz terenu wykonany ze swobodnego stanowis¬ka nad ziemią.
Różne typy współczesnych kamer lotniczych różnią się konstrukcyjne pomiędzy sobą. często nawet w sposób dość istotny, to jednak można wydzielić następujące ich wspólne części składowe:
- kamerę właściwą,
- podwieszenie,
- urządzenie sterujące.
Kamera właściwa składa się z:
- Korpusu (1)
- Stożka obiektywowego z obiektywem (2)
- Migawki (5)
- Kasety lub ładownika (3)
- Ramki tłowej z mechanizmem dl wyrównania błony lotniczej (4)
Korpus kamery stanowi podstawę dla kasety i umożliwia umieszczenie kamery na podwieszeniu łączącym ją z podłogą samolotu. Stanowi on mechaniczną i termiczną osłonę dla stożka obiektywowego umieszczonego wewnątrz. W korpusie jest umieszczony mechanizm migawki oraz blok wskaźników rejestrujących dane dotyczące wykonywanego zdjęcia
Migawka umożliwia w określonym przedziale czasu dostęp światła od fotografowanego obiektu do warstwy światłoczułej. Migawki można podzielić na: tarczowe, szczelinowe,;:.' żaluzjowe i centralne. W kamerach lotniczych stosuje się wyłączne migawki centralne - nie powodujące zniekształceń geometrycznych obrazu.
Od mechanizmów ładownika wymaga się* aby błona lotnicza w momencie fotografowania (naświetlania) znajdowała się dokładne w płaszczyźnie ramki tłowej
oraz aby sama stanowiła płaszczyznę.
Wszystkie znane sposoby wyrównania błon lotniczych można podzielić na: mechaniczne, pneumatyczne, mechaniczno-pneumatyczne i elektryczne.
Szeroko rozpowszechnione są sposoby pneumatyczne. Można je podzielić na dwie grupy:
- wyrównanie za pomocą podciśnienia; wówczas błona jest przyssana do płyty wyrównawczej;
- wyrównanie za pomocą nadciśnienia; wówczas błona jest dociskana do płyty wy-równawczej przez nadciśnienie panujące wewnątrz kamery.
- Podwieszenie kamer lotniczych jest przeznaczone do zamocowania kamery n* statku powietrznym. Do specjalnej grapy podwieszeń można zaliczyć podwieszenia
- ze stabilizacją giroskopową.
- Kamery lotnicze można klasyfikować na podstawie wieki cech. wynikających z ich charakterystyk technicznych. Mogą to być takie cechy jak: | IJKął widzenia obiektu Iwastataia^ normalnokątne. Szerokokątne,nadszerokokątne
- Odległość obrazu (bliskiego zasięgu, fotografowanie z dużych wysokości > 1000 m oraz kamery satelitarne, przystosowane do fotografowania Ziemi z kosmosu).
- Wymiary zdjęcia (maloformatowe < od 18 x 18 cm, normalnego formatu (od 18 x 18 do 23 x 23 cm), wielkoformatowe (powyżej 23 x 23 cm).
- Pomiarowość zdjęć (topograficzne i nie-topograficzne)
i inne.
Elementy orientacji wewnętrznej kamery lotniczej
Dla zdefiniowania układu współrzędnych oox y na zdjęciu wykorzystuje się znaczki tłowe.
Elementami orientacji wewnętrznej zdjęcia nazywamy wielkości:
które jednoznaczne wyznaczają położenie środka rzutów S w stosunku do płaszczyzny zdjęcia P’.
Punkt główny zdjęcia a otrzymuje się z przebicia płaszczyzny zdjęcia F prostą prostopadłą wychodzącą z punktu S
Punkt „o” w układzie współrzędnych oo x y ma współrzędne xoyo a długość odcinka So jest stałą ck kamery lotniczej.
ozukowska97