K-Lotkowska-Bariery-Komunikacyjne-20-lis-2008.pdf

Reakcja człowieka w stresie ze wzgl ę du na dominacj ę półkuli mózgowej

logiczna

gestalt

Większe staranie, więcej błędów

Tracenie zdolności rozumowania

Bez rezultatu

Bez zdolności pojmowania

Bez radości

Bez zrozumienia

Bezmyślność

Uczucie przygniecenia

Trudności z wyraŜaniem

Nie pamięta o szczegółach

Pojawia się mechaniczne działanie, w napięciu,

brak wraŜliwości

MoŜe pojawić się zbyt duŜa emocjonalność lub

wycofanie

Charakterystyczne cechy ze wzgl ę du na dominacj ę okre ś lonej cz ęś ci ciała

LEWA R Ę KA

PRAWA R Ę KA

duŜa motoryka

mowa wewnętrzna i zrozumienie

emocje, uczucia

motoryka mała

mowa zewnętrzna – komunikacja

plany, przyszłość

LEWA NOGA

mechanizm integracji sensoryki

i motoryki

odległy dystans

PRAWA NOGA

ruch na krótki dystans

precyzyjny kontrolowany ruch

LEWE OKO

daleko

struktury, całość

kolory

asymetria

obrazy

od ogółu do szczegółu

PRAWE OKO

blisko

detale

czarny, szary, czerwony

symetria

2d (ksiąŜki, film)

od szczegółów do ogółu

LEWE UCHO

muzykalne

tembr

tempo

cisza

hałas

szum

pauza

głośność

podtekst

PRAWE UCHO

logiczne

struktury języka

analiza

znaczenie słów

dekodowanie języka

RODZAJE KOMUNIKATÓW INTERPERSONALNYCH

na podstawie koncepcji Tomasa Gordona

obwinianie, oskar Ŝ anie

wykłady, moralizowanie

ostrze Ŝ enia

postawa m ę czennika

sarkazm

proroctwa

o ś mieszanie, zawstydzanie

interpretowanie, stawianie diagnozy

uspakajanie, pocieszanie

10.

wypytywanie, indagowanie

11.

ignorowanie tre ś ci komunikatu

12.

rozkazywanie

Ludzie podczas uczenia

a) róŜnią się zachowaniami

b) typem informacji, na które zwracają uwagę i

które pamiętają

c) uŜywanymi słowami ( w tym: poleceniach,

uwagach)

Wzrokowcy ...

ich dominującym sposobem percepcji rzeczywistości jest kanał wzrokowy. Lubią się uczyć poprzez

patrzenie lub obserwację pokazu (demonstracje), lubią wykresy, tabele, teksty zorganizowane.

UŜywają (w mowie i piśmie) słów typu: zobacz, cel, perspektywa, obserwować, obraz, jasny,

horyzont, przejrzeć, mglisty, iluzja, wyobrazić sobie, przymknąć na coś oko, mieć niejasne wraŜenie,

nadać czemuś barwy, nie mieć cienia wątpliwości, popatrzeć przez palce... to wygląda, mało

przejrzyste. „Ten pomysł wygląda dobrze!” „JuŜ to widzę!” „Zobacz jaka to dobra muzyka” lub „Zobacz

jak to pachnie...” UŜywają takich słów jak: promieniuje, spojrzenie, świeci, widzę to, moja wizja...

Lubią opisy, pamiętają twarze, zapominają imiona, nazwiska, lubią robić notatki.

Pisanie, rysowanie jest ich ulubionym sposobem uczenia się.

Ich myśli formułowane są w postaci obrazów, nielinearnie, więc często wypowiadają się nieco

chaotycznie, myślą o kilku rzeczach na raz.

Koncentrację zburzy im nieporządek i nadmierny ruch. Lubią robić listy rozwiązań.

Lubią się wpatrywać w coś, rysować.

Są ekspresyjni: łatwo płaczą lub „zabijają wzrokiem”.

Lubią porządek i schludność, preferują sztuki wizualne.

Wzrokowcy widzą sprawy, dobrze im coś wygląda.

Generalnie, kiedy myślą to patrzą do góry (ponad poziom głowy do góry, „na sufit”), (trudno im więc

patrzeć rozmówcy w oczy).

Kiedy sobie coś chcą przypomnieć – patrzą do góry w lewo.

Kiedy sobie coś wyobraŜają - patrzą do góry w prawo.

Typowi wzrokowcy nie lubią duŜo mówić. A jak mówią to wysoko, głośno, szybko, z gestami na

wysokości głowy i wzrokiem często utkwionym ponad głową rozmówcy (przypominam, Ŝe myślą

obrazami).

Kiedy kaŜe się im patrzeć w oczy - wybijają się i zapominają co mieli powiedzieć. Utrudnia im to

koncentrację.

Stuprocentowy wzrokowiec obdarzony jest na ogół inteligencją „artystyczną”: przestrzenną i

intrapsychiczną (na temat rodzajów inteligencji będzie w kolejnych modułach), co daje mu razem

niezwykłą wraŜliwość na „widzenie i odczuwanie świata” i zdolność do wizualizacji w sposób bardzo

osobisty.

Czy ten opis z kimś Ci się kojarzy?

Słuchowcy ...

lubią słuchać innych, ale raczej wolą sami duŜo mówić. Lubią rozmowy, ale kiedy sami mogą się duŜo

i swobodnie wypowiadać. Unikają długich opisów (np. przyrody), w ksiąŜkach nie zauwaŜają ilustracji.

Powtarzają głośno to, co napisali, dobrze pamiętają imiona, zapominają twarze.

Zapamiętanie następuje poprzez głośne powtarzanie materiału, poruszają ustami i czytają „po cichu”.

Nie zwracają uwagi na szczegóły, łatwo się dekoncentrują w wyniku hałasu, „głośno myślą”, nucą,

rozmawiają ze sobą, lubią wypowiedzi typu „potok słów”.

Lubią słuchać - ale z pewnym zniecierpliwieniem czekają, aby się wtrącić.

Wolą muzykę niŜ sztuki wizualne. Wolą mówić o dziełach sztuki, niŜ je oglądać.

Nie korzystają wiele z pokazów i demonstracji, mają kłopoty z mapami, wykresami.

UŜywają słów typu: posłuchaj, porozmawiajmy, to brzmi przekonująco, to daje harmonię, to daje

zgrzyt, akcent, rytm, głośny, monotonny, pytać, dyskutować, oniemiały, ogłosić, rezonować, Ŝyć w

harmonii, pozostać bez echa, donośna idea, ostatni dzwonek.... Powiedzą: Ten pomysł brzmi bardzo

interesująco! Słyszę sprawę! Dobrze mi to gra! Ładnie się komponuje. Czuję zgrzyty lub harmonię.

Słuchowcy mówią na średnim poziomie, średnio szybko, wykonują gesty na wysokości barków, wzrok

utrzymują na wysokości uszu. W czasie słuchania często przekręcają głowę, nadstawiają uszu.

Prośba, aby nie odwracali się w czasie mówienia (bo to tak wygląda) - dekoncentruje ich.

Generalnie, kiedy myślą to patrzą na wprost. Kiedy przypominają sobie coś (dźwięki lub słowa) patrzą

lekko w lewo (na wysokości uszu). Kiedy wyobraŜają sobie dźwięki lub nowe słowa (zdania), patrzą

lekko w prawo.

Stuprocentowego słuchowca charakteryzuje nieco inny niŜ wzrokowca typ inteligencji, jest to tzw.

inteligencja muzyczna (na temat rodzajów inteligencji będzie w kolejnych modułach).Słuchowiec

słyszy świat. Kiedy ma rozwiniętą inteligencję intrapsychiczną - potrafi z wykorzystaniem dźwięków

wyraŜać własne uczucia i tworzyć genialne utwory.

Czy ten opis z kimś Ci się kojarzy?

Kinestetycy ...

lubią czuć emocje, ruch, zapachy, smaki.

Dla kinestetyków czytanie nie jest ulubionym zajęciem, chyba Ŝe wciągnie ich wartka akcja.

Mają kłopoty z ortografią, najlepiej pamiętają to, co sami wykonali, wyobraźnia ich pracuje w ruchu,

muszą się poruszać (wiercić), lubią coś trzymać, czymś poruszać, manipulować, podskakują z zado-

wolenia, tupią ze złości, gestykulują. Lubią bliski kontakt z drugim człowiekiem podczas rozmowy

(dotykanie, klepanie), ale nie są dobrymi słuchaczami.

Lubią się uczyć poprzez wykonywanie i bezpośrednie zaangaŜowanie.

Nawet jak dbają o estetykę, to im nie wychodzi. Wzrokowcy by powiedzieli, Ŝe uczą się w bałaganie,

ale im taki właśnie stan rzeczy odpowiada.

Ich ulubione wyraŜenia to: poszło gładko, to mi nie leŜy, śliska sprawa, zaplątana, świeŜa myśl. Czuję

to dobrze! To ma dobry smaczek! To wymaga gimnastyki, musimy to ruszyć, to niedobrze pachnie, to

mnie porusza, czuję Ŝe... Inne ulubione słowa to: dotyk, manipulować, trzeć, solidny, ciepły, napięcie,

obciąŜenie, naciskać, złapać w lot, uderzyła mnie myśl, czuć coś w kościach, wystawić kogoś do

wiatru...

Mówią raczej wolno, niskim głosem, wykonują gesty na wysokości bioder, a wzrok kierują w dół, co

umoŜliwia im skoncentrowanie się na swoich uczuciach.

Generalnie, kiedy myślą to patrzą w dół. Kiedy prowadzą ze sobą dialog (dialog wewnętrzny) ich

wzrok jest skierowany w dół w lewo. Kiedy kontaktują się ze swoimi emocjami i doznaniami – wzrok

jest skierowany w prawo w dół.

Czy ten opis z kimś Ci się kojarzy?

Do grupy kinestetyków zaliczamy wspólnie grupy osób preferujących ruch (kinestetyków

właściwych) oraz czuciowców - mających doskonałe rozeznanie we własnych i cudzych stanach

psychicznych, emocjach i uczuciach; a takŜe węchowców; smakowców i osoby o niezwykle silnie

rozwiniętym czuciu proprioceptywnym. Trudno więc znaleźć wspólny obraz dla tak rozmaitej grupy.

Po kolei będzie to znakomity sportowiec lub tancerz, psychoterapeuta, kiper i akrobata.

INTELIGENCJE WIELORAKIE

INTELIGENCJA J Ę ZYKOWA

Osoby obdarzone inteligencją językową lepiej

rozumieją świat dzięki słowu mówionemu i pisanemu.

Charakterystyka:

Osoby lubiące czytać i pisać;

osoby uŜywające bogatego słownictwa, czerpiące

przyjemność z gry słów i zagadek słownych; osoby z

zamiłowaniem do języków obcych, łatwo

zapamiętujące i robiące notatki na zajęciach. Są to

osoby z talentem oratorskim, które uczą i skutecznie

argumentują, uŜywając słowa mówionego. To

mistrzowie słowa, osoby oczytane, potrafiące w

przejrzysty sposób spisać myśli, a takŜe doskonale

zrozumieć słowo pisane i mówione.

KtóŜ nie lubi dobrych opowieści? Kto nie lubi dobrych

Ŝartów, zagadek lub pięknych wierszy? Jeśli dziecko lubi opowiadać historie, a takŜe ich słuchać,

najprawdopodobniej ma dobrze rozwiniętą inteligencję językową. Według doktora Thomasa

Armstronga inteligencja językowa to „najprawdopodobniej najbardziej uniwersalna" inteligencja

spośród wszystkich inteligencji wielorakich. Dzieci, które mają dobrze rozwiniętą inteligencję językową,

lubią słuchać i opowiadać bajki, lubią rymowanki, gry słowne i rzeczy wykraczające poza ramy

konwencji. Elementy tej inteligencji, to wraŜliwość na dźwięki, budowę i znaczenie słów, a takŜe

umiejętność uŜywania języka do zabawiania innych, negocjacji lub instruowania słuchaczy i

czytelników.

Na wiele sposobów moŜna pomóc dziecku rozwinąć

inteligencję językową. Rozwijają ją :

Ŝarty,

zgadywanki,

krzyŜówki

gry słowne,

a takŜe czytanie.

„NajwaŜniejsze, by od narodzin, lub nawet jeszcze przed narodzinami, głośno czytać dzieciom" mówi

Dee Dickinson. Równie waŜne jest śpiewanie, deklamowanie wierszy i sensowna rozmowa.

PoniewaŜ inteligencja językowa ma tak wielkie znaczenie w naszym społeczeństwie, i poniewaŜ w

szkołach kładzie się na nią ogromny nacisk, rodzice, którzy chcą pracować z dzieckiem w domu nad

rozwojem inteligencji językowej, muszą być bardzo ostroŜni, by nie wywierać na dziecko zbyt wielkiej

presji. Wszystko, co robią rodzice w domu, powinno słuŜyć komunikacji i wytworzeniu silnej, ciepłej

więzi rodziców z dziećmi. Bawcie się więc razem, opowiadając i spisując bajki, które dziecko wymyśla.

Rodzic moŜe rozpocząć bajkę, a potem ją przerwać i poprosić dziecko o dopowiedzenie dalszej

części, gdyŜ pomaga to w wyzwoleniu kreatywności dziecka.

Starsze dzieci mogą same spisywać swoje opowiadania, mogą teŜ pisać pamiętnik.

INTELIGENCJA WIZUALNO-PRZESTRZENNA

Osoby obdarzone inteligencją wizualno-przestrzenną najlepiej rozumieją świat dzięki wizualizacji i

orientacji przestrzennej.

Charakterystyka:

Osoby czerpiące przyjemność z rozkręcania i składania elementów w jedną całość, układające

trójwymiarowe układanki.

Osoby takie przywołują wspomnienia dzięki wizualizacji i z łatwością interpretują mapy i plany.

Określają, modyfikują i zmieniają róŜne aspekty świata wizualno-przestrzennego. Są to osoby:

wyjątkowo wraŜliwe na szczegóły,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: