Dwojnasob Izraela - fakty i teoria - Charles Taze Russell.pdf - NARÓD WYBRANY(1) - voxmar

Biblia a Izrael

Page 1 of 4

3. „Dwójnasób” Izraela - fakty i teoria — napisał: Charles Taze Russell

Faktem jest , Ŝe historia narodu Ŝ ydowskiego dzieli się w sposób naturalny na dwie cz ęś ci - 1845 i 1/2 lat łaski, po

których nastąpiło 37 i 1/2 lat ucisku i niszczenia, oraz 1845 i 1/2 lat niełaski, po których nastąpiło 37 i 1/2 lat powracania

łaski i powstawania z prochu. Jest takŜe faktem, Ŝe ten podział doświadczeń Izraela został wyraźnie przedstawiony w Biblii,

czyli w ich własnych Księgach Świętych. Zresztą zasługiwałby na najwyŜszą uwagę ze strony zarówno śydów, jak i

Chrześcijan, nawet gdyby nie był zapisany w Piśmie Świętym. Jeśli jednak stwierdzamy, Ŝe jest on jasno zarysowany w

natchnionych proroctwach, powinno to zostać wzięte pod uwagę przez wszystkich, którzy mają szacunek dla Biblii jako

Boskiego przesłania. Gdyby nasi Ŝydowscy przyjaciele zbadali to zagadnienie i przekonali się co do niego, dodałoby to

impetu ruchowi syjonistycznemu i w ogóle wszystkim odŜywającym nadziejom wybranego ludu BoŜego.

Z pewnością tak niezwykłych faktów nie moŜna uwaŜać jedynie za zbieg okoliczności. Niewątpliwie pokazują one pewne

zamierzenie ze strony Nadzorcy spraw ziemi dowodząc, iŜ Ten, który wybrał Izraela jako swój lud jest tym samym, który go

rozproszył, jak to przepowiedzieli prorocy i tym samym, który obiecał, Ŝe w słusznym czasie nie tylko zbierze ponownie

resztkę tego narodu do Ziemi Obiecanej, lecz takŜe przywróci go do swej Boskiej łaski. Pod tym wpływem śydzi staną się

na ziemi wielkim narodem, do którego uciekać się będą wszystkie inne narody i z którego - według pierwotnej obietnicy

BoŜej - w ciągu tysiącletniego panowania Chrystusa (Milenium) wypłynie błogosławieństwo dla kaŜdego narodu, ludu,

plemienia i języka. Nie wolno nam się jednak zadowolić wyłącznie stwierdzeniem tych faktów. Musimy je udowodnić.

1845 i pół roku łaski dla Izraela

Nie ma wątpliwości co do tego, od kiedy liczy się początek istnienia Izraela jako narodu. Mianowicie, kiedy Jakub leŜał na

łoŜu śmierci, wezwał swoich dwunastu synów i zbiorowo udzielił im błogosławieństwa, jakim miał być ich udział w wielkiej

obietnicy danej przez Boga Abrahamowi, a potwierdzonej przysięgą Izaakowi i Jakubowi (Ps. 105:9-10). Nie moŜemy

oczekiwać, Ŝe Słowo Pańskie poda wprost długość okresu czasu od śmierci Jakuba do wiosny 33 roku naszej ery, kiedy to

śydzi nieświadomie ukrzyŜowali Pana chwały (Dz. Ap. 3:17). Powinniśmy wiedzieć, Ŝe Boska metoda polega na trzymaniu

w sekrecie róŜnych szczegółów planu wieków i pozwala na ich zrozumienie dopiero wtedy, kiedy nadejdzie czas ich

wypełnienia, co jest dowodem Boskiej wszechwiedzy. Podobnie, nie jest dziwne, Ŝe dokładna data śmierci Jakuba, czyli

początek istnienia narodu Ŝydowskiego, pozostaje w pewnym stopniu niejasna, aczkolwiek została w pełni objawiona w

sposób niebezpośredni. Święty Paweł - niegdyś członek Ŝydowskiego Sanhedrynu i dlatego dobrze zaznajomiony z

tradycjami swego narodu, a ponadto, jak wierzymy, natchniony przez Boga - w jednej ze swych wypowiedzi przekazał nam

informację, Ŝe nadanie Zakonu miało miejsce 430 lat po zawarciu przez Boga przymierza z Abrahamem. Pierwszym

przejawem Zakonu było święto przejścia w nocy poprzedzającej wyjście z Egiptu. Pozostaje nam więc jedynie ustalić

długość okresu czasu pomiędzy wejściem Abrahama do Ziemi Obiecanej, kiedy to stał się on dziedzicem obietnicy, a

śmiercią Jakuba. Jak za chwilę przedstawimy, wyniosło to 232 lata.

Abraham miał 75 lat, kiedy przy śmierci Tarego zostało z nim zawarte przymierze (1 Moj. 12:4). Izaak urodził się 25 lat

później (1 Moj. 21:5).

W ten sposób od zawarcia przymierza do narodzenia Izaaka upływa 25 lat;

Od narodzenia Izaaka do narodzenia Jakuba (1 Moj. 25:26) - 60 lat;

Od narodzenia Jakuba do jego śmierci (1 Moj. 47:28) - 147 lat.

Cała liczba lat od zawarcia przymierza z Abrahamem do śmierci Jakuba, czyli do początku narodowej historii Izraela,

wynosi 232 lata.

Od dnia, w którym Abraham wkroczył do Kanaanu, do momentu, kiedy Izrael opuścił Egipt podczas święta przejścia

(2 Moj. 12:41) upływa 430 lat.

Jeśli od tego odejmiemy okres czasu od zawarcia przymierza do śmierci Jakuba, czyli wyliczone powyŜej 232 lata, to

otrzymamy w ten sposób szukaną niewiadomą, czyli liczbę lat pomiędzy śmiercią Jakuba a wyjściem jego potomstwa z

Egiptu, mianowicie - 198 lat.

Dodajmy do tego 40 lat wędrówki Izraela po puszczy;

6 lat pobytu w Kanaanie do momentu podziału ziemi pomiędzy pokolenia;

450 lat okresu sędziów;

513 lat okresu królów Judy;

70 lat okresu spustoszenia;

http://www.epifania.pl/biblia-izrael/biblia-izrael_001-03.php

2008-04-20

Biblia a Izrael

Page 2 of 4

536 lat od dekretu Cyrusa, króla Medii, do 1 roku naszej ery.

Liczba lat od śmierci Jakuba do początku okresu zwanego naszą erą wynosi 1813.

Od 1 roku naszej ery do ukrzyŜowania Jezusa przy święcie przejścia na wiosnę 33 roku naszej ery według

Ŝydowskiego liczenia upływa 32 i pół roku.

Po zsumowaniu cały okres czekania Izraela na królestwo pod Bosk ą łask ą i uznaniem wynosi 1845 i 1/2 lat.

Nasi Ŝydowscy przyjaciele mogą być skłonni zakwestionować ustalenie daty końca łaski dla ich narodu na wiosnę 33 roku,

poniewaŜ ta data wiąŜe się ze śmiercią Jezusa. Jednak w swojej przepowiedni, pięć dni przed śmiercią, Pan Jezus

powiedział, płacząc nad świętym miastem: „Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do

ciebie są posłani! Ile razy chciałem zebrać twoje dzieci, jak kura swe pisklęta zbiera pod skrzydła, a nie chcieliście. Oto

wasz dom zostanie wam pusty. Albowiem powiadam wam: Nie ujrzycie mnie odtąd, aŜ powiecie: Błogosławiony, który

przychodzi w imię Pańskie” - Mat. 23:37-39. KaŜdy rozsądny człowiek powinien dać się przekonać faktom, a śmierć Jezusa

jest faktem. Dają temu świadectwo miliony ludzi, których wiara została zbudowana - wbrew zwyczajnej logice - na śmierci,

jaką poniósł Jezus z ręki swych rodaków nie z tego powodu, Ŝe podawał się za Jehowę, lecz dlatego, Ŝe nazywał się

„posłanym od Boga”, „Synem BoŜym”, „Mesjaszem”. Jakkolwiek by tego faktu nie interpretować, on jednak istnieje i

zasługuje na rozwaŜenie.

Historia pokazuje nam, Ŝe narodowe problemy Izraela rozpoczęły się wkrótce po śmierci Jezusa. Okres 37 i 1/2 lat

pomiędzy śmiercią Jezusa a zupełnym zniszczeniem Jerozolimy przez Tytusa i jego armię w 70 roku n.e. jest tak dokładnie

opisany przez Ŝydowskiego historyka Józefa Flawiusza, Ŝe nie wymaga Ŝadnego komentarza z naszej strony. Józef podaje,

Ŝe powstanie śydów, jakie wybuchło w ciągu tego okresu, oraz narastające wciąŜ zamieszanie doprowadziły w końcu do

tego, Ŝe władze rzymskie zmuszone były do umocnienia swego panowania na tym terenie. Powstanie okazało się daremne.

W 70 roku n.e. Izrael - zgodnie z przepowiedniami proroków - przestał istnieć jako naród i jako królestwo.

ZauwaŜmy teraz niezwykły fakt, Ŝe taki sam okres 1845 i 1/2 lat, licząc od śmierci Chrystusa w połowie 33 roku n.e.,

doprowadza nas do 1878 roku n.e., daty pamiętnej ze względu na obrady Berlińskiego Kongresu Narodów, jakie się

wówczas odbyły. Najbardziej honorowe miejsce na kongresie przyznano Hebrajczykowi Benjaminowi Disraeli,

przedstawicielowi Wielkiej Brytanii, ze względu na jego zdolności przywódcze. Co więcej, decyzje, jakie tam zapadły, miały

potęŜny wpływ na sprawy wybranego ludu BoŜego. Na mocy tych decyzji, wydanych przez wielkie mocarstwa europejskie,

państwa bałkańskie wchodzące do tej pory w skład imperium tureckiego zostały poddane pod nadzór rządów, z którymi

łączyła je zbieŜność interesów. Na skutek tego podziału wpływów w prowincjach tureckich, Egipt i Palestyna weszły pod

patronat Wielkiej Brytanii oraz Francji. Francuzi, odniósłszy tylko częściowy sukces w przedsięwzięciu, jakim była budowa

Kanału Sueskiego, przekazali to zadanie Brytyjczykom i zrezygnowali ze swoich wpływów w Egipcie i Palestynie na rzecz

Anglii (chociaŜ rząd egipski i władza turecka były tam wciąŜ uznawane).

Skutkiem tego Egipt stał się państwem znacznie bardziej otwartym, stanowiącym teren eksploatacji Brytyjczyków w celach

osiągnięcia korzyści finansowych. Pobliska Palestyna była zbyt uboga, aby się do tego nadawać, niemniej jednak duŜo

skorzystała z brytyjskiego wpływu w Egipcie. W ciągu 32 lat, jakie upłynęły pod flagą angielską, na ziemiach naleŜących

kiedyś do Izraela zagościł większy spokój i bezpieczeństwo. Tymczasem na terenach, do których śydzi zostali rozproszeni,

w znacznym stopniu powracało do nich Boskie błogosławieństwo. Uzyskali oni wtedy znaczenie nie tylko w kołach

finansowych, lecz takŜe w środowiskach literackich i naukowych. Jednym słowem, od czasu Kongresu Berlińskiego w 1878

roku gwiazda Izraela wzbijała się coraz wyŜej.

Nawet prześladowania w Rosji, na jakie dozwoliła opatrzność BoŜa (a takŜe inne, których zgodnie z Pismem Świętym

moŜna się było spodziewać), miały korzystny wpływ na rozbudzenie tego narodu i wywołały u wielu śydów tęsknotę za

ziemią ojczystą. Jednym z rezultatów takiego stanu rzeczy jest powstanie ruchu syjonistycznego, który coraz mocniej

oddziałuje na uczucia patriotycznych Izraelitów, zwłaszcza tych, którzy przez cały czas mieli szacunek dla obietnicy i

przysięgi złoŜonej przez Boga ojcu Abrahamowi: „W tobie i twoim nasieniu będą błogosławione wszystkie narody ziemi”.

Jak wykaŜemy później z zupełnie innego szeregu proroctw, wiele tekstów Pisma Świętego wskazuje na to, Ŝe juŜ w bliskiej

przyszłości, bo ok. roku 1915, Izrael jako naród ma zostać zrehabilitowany. Biblia przepowiada równieŜ, Ŝe w tym samym

czasie śydzi mają przejść wielki ucisk: „To czas ucisku dla Jakuba, lecz z niego zostanie wybawiony” - Jer. 30:7.

Wybawienie będzie tak niezwykłe i tak zauwaŜalne, Ŝe cały świat zacznie pojmować, iŜ okres odrzucenia Izraela, odcięcia

go od Boskiej łaski, nie był zamierzony na zawsze, lecz jedynie na tak długo, jak długo cieszyli się przedtem BoŜym

błogosławieństwem.

Być moŜe niektórzy zechcą nam przypomnieć, Ŝe Izrael doświadczał róŜnych okresów niewoli i zniszczenia przed 32

rokiem n.e. Zgadzamy się z tym, ale zwracamy uwagę na fakt, Ŝe we wszystkich tych próbach i doświadczeniach śydzi

otrzymywali specjalne dowody Boskiej opieki i Ŝe te uciski były zamierzone w celu ich oczyszczenia i błogosławienia im,

podczas gdy okres od połowy 33 roku n.e. jest szczególnie podkreślany przez proroka jako okres bez łaski BoŜej: „Dlatego

wyrzucę was z tej ziemi do ziemi (...), gdzie nie okaŜę wam łask” - Jer. 16:13. Prorok Izajasz, odnosząc się do tego okresu

odcięcia Izraela od łaski BoŜej, oświadcza: „Gdyby nam Pan Zastępów nie zostawił Reszty, stalibyśmy się jak Sodoma,

podobni bylibyśmy Gomorze” - Iz. 1:9, zaś na temat niepowodzenia śydów w zrozumieniu BoŜego przesłania pisze: „KtóŜ

uwierzył kazaniu naszemu?” - Iz. 53:1, i po raz kolejny wspomina proroczo o odrzuceniu przez nich Mesjasza:

„Przeznaczam was pod miecz; wszyscy padniecie w rzezi, poniewaŜ wołałem, a nie odpowiedzieliście, przemawiałem, a

nie słuchaliście. Dopuściliście się zła w moich oczach i wybraliście to, co mi się nie podoba. Dlatego tak mówi Jahwe, Pan:

Oto moi słudzy jeść będą, a wy będziecie łaknąć. Oto moi słudzy pić będą, a wy cierpieć będziecie pragnienie. Oto moi

słudzy weselić się będą, a wy będziecie wstyd odczuwać. Oto moi słudzy śpiewać będą z radości serdecznej, a wy jęczeć

będziecie z bólu serdecznego i zawodzić będziecie ze zgnębionym duchem. Pozostawicie swe imię moim wybranym na

przekleństwo: Tak niechaj cię zabije Jahwe, Pan! Sługom zaś moim nadadzą inne imię” - Iz. 65:12-15.

Wielu śydów zdaje sobie sprawę, Ŝe te i wiele innych proroctw, które oświadczają, Ŝe Pan uczyni ich obiektem przekleństw

i wyszydzania wśród narodów, między które ich rozproszy, stosują się właśnie do tego długiego okresu czasu, kiedy byli oni

odrzuceni od łaski BoŜej. Mieli być wtedy bez proroka i bez kapłana przez wiele dni - bez moŜliwości jakiegokolwiek

porozumiewania się z Bogiem. ZauwaŜając wypełnienie się tych proroctw względem Izraela nie moŜemy zapominać o

równie silnych świadectwach danych od Boga przez proroków, Ŝe ten, który rozproszył Izraela, zbierze ich ponownie: „Oto

nadchodzą dni, mówi Pan, kiedy nie będzie się juŜ mówić: Jako Ŝyje Pan, który wywiódł dzieci Izraela z ziemi Egipskiej,

http://www.epifania.pl/biblia-izrael/biblia-izrael_001-03.php

2008-04-20

Biblia a Izrael

Page 3 of 4

lecz: Jako Ŝyje Pan, który wywiódł dzieci Izraela z ziemi północnej (Rosja - gdzie mieszka prawie połowa śydów), a takŜe z

krajów, do których ich wygnał; i spowoduję, Ŝe powrócą do ich ziemi, którą dałem ich ojcom” - Jer. 16:14-15.

Co więcej, jest wyraźnie powiedziane, Ŝe Pan juŜ nigdy w przyszłości nie rozproszy swojego ludu. Wprost przeciwnie - w

tym czasie zawrze z nim Nowe Przymierze, oferując im lepszego pośrednika niŜ MojŜesz - Mesjasza, o którym MojŜesz

napisał: „Proroka takiego jak ja wzbudzi wam Bóg z waszych braci, jego będziecie słuchać we wszystkich rzeczach,

cokolwiek by nie powiedział do was. I stanie się, Ŝe kaŜda dusza, która nie będzie słuchać (przestrzegać słów) tego

proroka, będzie zniszczona spośród ludu” - 5 Moj. 18:15,18; Dz. Ap. 3:22-23.

KaŜdy myślący śyd musi zauwaŜać, w jak kompletnym rozproszeniu znalazł się jego naród i jak beznadziejne jest jego

połoŜenie. Izrael nie ma nie tylko króla, brak mu takŜe kapłana. Dewastacja narodowa, wynikła z rozproszenia, jest tak

wielka, Ŝe Ŝaden śyd na świecie nie moŜe w sposób pewny stwierdzić, do jakiego naleŜy pokolenia, a co za tym idzie -

Ŝaden nie jest w stanie prześledzić swojego pokrewieństwa z linią Lewiego i Aaronowych przodków. PoniewaŜ zaś nie

posiadają kapłana, nie mogą teŜ obchodzić święta, któreby nawet tylko naśladowało Dzień Pojednania i jego typowe ofiary

za grzechy. Według zasad ich nauk są całkowicie odcięci od społeczności z Bogiem, nie licząc tego związku, który opiera

się na pierwotnej obietnicy, jaką zawarł Bóg z Abrahamem i potwierdził swoją Boską przysięgą.

Dwójnasób, czyli równoległo ść , był przepowiedziany

Jeśli jasno zarysowują nam się juŜ teraz fakty historii, jeśli dostrzegamy, Ŝe Izrael znajdował się w łasce BoŜej od śmierci

Jakuba do śmierci Chrystusa, i Ŝe od tamtej pory rozpoczął się upadek tego narodu, oraz Ŝe podobny okres czasu liczony

od śmierci Jezusa doprowadził do odrodzenia się Ŝydowskich nadziei w 1878 roku n.e., jeśli widzimy równieŜ, Ŝe okres 37 i

1/2 lat upadku ma swoją analogię w okresie 37 i 1/2 lat przychodzenia do łaski i pod kierownictwo BoŜe - radujmy się tym i

wyglądajmy dalszych wydarzeń.

Obecnie natomiast przyjrzyjmy się proroctwom, które wyraźnie przepowiadały ten dwójnasób, czyli równoległość między

okresem łaski dla Izraela a okresem niełaski.

W proroctwie Jeremiasza, po słowach: „(...) Dlatego wyrzucę was z tej ziemi do ziemi, której nie znacie ani wy, ani wasi

ojcowie, i tam będziecie słuŜyć innym bogom (władcom) dniem i nocą, gdzie nie okaŜę wam łask” - Jer. 16:9-13, czytamy w

wersecie 18: „A najpierw (przed powrotem łask) odpłacę za waszą nieprawość i za wasz grzech w dwójnasób” (dosłownie:

dwukrotnie, z hebr. mishneh ). CóŜ moŜe być prostszego niŜ to? Prorok oświadcza, Ŝe okres od momentu odsunięcia

Izraela od wszelkiej łaski do momentu jego powrotu do łaski stanowić będzie powtórzenie - czyli zduplikowanie co do

długości trwania - ich poprzedniej historii, kiedy to posiadali oni łaskę BoŜą. Wcześniej wykazaliśmy juŜ ten dwójnasób,

czyli cechę podwójności historii Izraela, dowodząc, Ŝe punkt zwrotny stanowiło odrzucenie przez śydów Jezusa jako

Mesjasza, kiedy wołali przeciwko niemu do Piłata: „Krew jego na nas i na dzieci nasze”. Pan „wziął ich za słowo”. Ponieśli

surową karę.

Przez cały czas ich serca i umysły były zaślepione uprzedzeniem, wynikającym z czterech głównych powodów:

1 . Rozpowszechnianie przez niektórych poglądu, Ŝe Jezus w swojej osobie był zarówno Ojcem, jak i Synem, zarówno

Wszechmocnym, jak i Mesjaszem. Tę błędną naukę Ŝydowski umysł właściwie odrzuca jako niebiblijną i nieracjonalną.

2 . śydzi nie zdawali sobie sprawy, jak wielkim musi być ich Mesjasz, Ŝeby dać im Ŝycie wieczne jako istotom ludzkim, a

poprzez nich rozszerzyć tę samą sposobność i błogosławieństwo względem innych. Nie uświadamiali sobie, Ŝe Mesjasz

musi najpierw umrzeć, musi poświęcić swoje ziemskie Ŝycie, aby móc je dać później Izraelowi i całemu światu, a sam - w

nagrodę za posłuszeństwo i samoofiarę - zostać wywyŜszonym przez Ojca do niebiańskiego poziomu.

3. śydzi nie dostrzegali faktu (za co naleŜy ich szczególnie ganić), Ŝe Bóg zamierzał wybrać małą garstkę ludzkości, która

uczestniczyłaby z Mesjaszem w Jego chwalebnym dziele błogosławienia Izraela oraz świata w związku z Nowym

Przymierzem, które zostało obiecane śydom przez Jeremiasza (31:31), a takŜe w innych miejscach. Fakt, Ŝe Mesjasz

będzie miał swój Kościół, czyli Ciało istniejące z Nim na duchowym poziomie, nie jest nigdzie jasno wspomniany w

pierwotnej obietnicy danej Abrahamowi, chociaŜ jest sugerowany. W obrazie, jaki Pan przedstawił Abrahamowi: „Twoje

nasienie będzie jako gwiazdy niebieskie i jako piasek na brzegu morskim”, gwiazdy przedstawiają wyŜsze, czyli duchowe,

niebiańskie nasienie Abrahama - Kościół. ZaląŜek tego duchowego nasienia Abrahama został wzięty spośród śydów,

reszta zaś wybierana jest od tamtej pory z pogan, w ciągu drugiej części „Mishnehu” , czyli doświadczeń Izraela.

4 . W zamieszanie wprowadził naszych Ŝydowskich przyjaciół takŜe fakt, Ŝe nie widzą oni róŜnicy pomiędzy nominalnym

kościołem chrześcijańskim, liczącym się na setki milionów członków, a nielicznymi świętymi, którzy są niewidoczni dla

ludzkiego wzroku wobec tej wielkiej masy. Ci nieliczni święci stanowią Kościół Pierworodnych - pozaobrazowych lewitów i

kapłanów. Nawet dla chrześcijan ten wybór świętych Wieku Ewangelii jako duchowego nasienia Abrahama jest - jak

oświadcza apostoł – „tajemnicą” (Kol. 1:26-27).

Dokładny dzie ń zmiany został wskazany

ZauwaŜmy z kolei Boskie świadectwo przekazane przez innego proroka, które wskazuje dokładnie dzień, w którym

dwójnasób miał swój punkt zwrotny, dzień, w którym jego pierwsza część, czyli doświadczenia Izraela w okresie łaski,

zakończyła się, a rozpoczął się drugi etap, czyli okres niełaski dla śydów. Zanim zacytujemy ten fragment zwróćmy uwagę,

Ŝe poszczególne proroctwa są wypowiadane z róŜnych punktów widzenia, dając często wraŜenie, jak gdyby prorok

znajdował się w danym miejscu i czasie. Dla przykładu Jeremiasz mówił z punktu widzenia swoich własnych czasów: Oto

nadchodzą dni, mówi Pan, kiedy uczynią tak i tak i oddam wam w dwójnasób. Natomiast proroctwo, które za chwilę

zacytujemy, jest odmienne. Mianowicie Zachariasz, 9:9-12, w prorockiej wizji końca łaski dla śydów przyjmuje za punkt

widzenia dokładnie ten dzień, w którym nastąpiło odwrócenie się dwójnasobu ( mishneh ). W tym dniu Jezus, wypełniając to

proroctwo, wjechał na oślęciu na szczyt Góry Oliwnej i spoglądając stamtąd na Jeruzalem zapłakał nad nim i oświadczył:

„Oto wasz dom zostanie wam pusty”.

Przytoczmy na dowód wspomniane proroctwo: „Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalemu. Oto Król

twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny - jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy. On na proch zetrze

rydwany w Efraimie i konie w Jeruzalem, łuki wojenne strzaska w kawałki, pokój ludom obwieści. Władanie swe rozszerzy

od morza do morza, od brzegów Rzeki aŜ po krańce ziemi”. Najpierw jednak na pewien okres czasu ustać miała narodowa

władza śydów. W wersecie 12 czytamy: „WróćcieŜ się tedy do twierdzy, o więźniowie, którzy nadzieję macie!” (BG). Jest to

zaproszenie Mesjasza, skierowane najpierw do śydów. Przewidując jednak odrzucenie zaproszenia przez ten naród jako

http://www.epifania.pl/biblia-izrael/biblia-izrael_001-03.php

2008-04-20

Biblia a Izrael

Page 4 of 4

całość, Pan przez proroka dodaje: „Oświadczam ci dziś, Ŝe oddam ci drugą część”, albo jak czytamy w powszechnie

stosowanej wersji Biblii: „Dzisiaj oświadczam Ci, Ŝe oddam Ci w dwójnasób”.

Zgodnie z tym zasługujący na zaufanie Ŝydowscy świadkowie podają w Nowym Testamencie, Ŝe Jezus zaofiarował się

Izraelowi jako ich król i jednocześnie jako ich baranek na Święto Przejścia, dziewiątego dnia pierwszego miesiąca 33 roku

n.e., pięć dni przed swoim ukrzyŜowaniem, dokładnie w tym samym dniu, kiedy baranek paschalny miał być zabierany do

domów przez wszystkich tych, którzy pragnęli być chronieni poprzez pokropienie jego krwią i chcieli poŜywić się jego

ciałem. Nie winimy generalnie Izraela za to, Ŝe nie posiadał odpowiedniego stopnia ducha, Ŝeby dostrzec błogosławioną

sposobność, jaka została mu dana w tym czasie, poniewaŜ stwierdzamy, Ŝe podobne warunki panowały i panują dzisiaj w

całym chrześcijaństwie. Tylko niewielka liczba śydów i pogan okazała się wystarczająco święta, by zostać członkami

wybieranego nasienia Abrahama czy nawet zrozumieć tę tajemnicę. Niemniej jednak wkrótce, jako członkowie Wielkiego

Mesjasza, mając za Głowę uwielbionego Jezusa, święty, zrodzony z ducha Kościół zacznie spełniać względem Izraela - a

poprzez Izraela względem wszystkich narodów - chwalebną obietnicę Abrahamową: „W twoim nasieniu będą

błogosławione wszystkie narody ziemi”.

Otrzymało w dwójnasób

Zwróćmy teraz uwagę na trzeci z kolei tekst Pisma Świętego mówiący o dwójnasobie Izraela - Iz. 40:1-2. Podczas gdy

Jeremiasz patrzył na tę sprawę jak na odległą przyszłość, a Zachariasz stał w punkcie zwrotnym, pisząc dokładnie o tym

dniu, kiedy druga połowa doświadczeń Izraela się rozpoczęła, to Izajasz przyjął jeszcze inny punkt widzenia. W swym

proroctwie znalazł się na końcu dwójnasobu w 1878 r., i z tej perspektywy wołał: „Pocieszcie, pocieszcie mój lud! mówi

wasz Bóg. Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, Ŝe czas jego słuŜby się skończył, Ŝe nieprawość jego

odpokutowana, bo otrzymało z ręki Jahwe w dwójnasób (drugą część swoich doświadczeń, okres odrzucenia) za wszystkie

swe grzechy”.

Umysł, który nie widzi nic cudownego w tych zbiegach okoliczności, będzie bardzo wolno pojmował wszystkie te rzeczy,

które zostały zapisane. Byłoby rzeczą bezuŜyteczną mnoŜenie takiemu komuś dowodów i nawoływanie go do wiary.

Umiejętność doceniania Boskiego Słowa wymaga przede wszystkim właściwego nastawienia i skłonnego do przyjęcia

pouczeń umysłu. Ci, którzy nie osiągnęli jeszcze takiego stanu ducha, muszą nadal czekać. JeŜeli nie mogą przyjąć nauki

okiem, uchem czy wiarą, muszą czekać, aŜ czas ucisku, po którym Izrael się podniesie, zostanie - zgodnie z proroctwami -

zademonstrowany w rzeczywistości. Muszą czekać, aŜ to wszystko się wypełni.

Przedstawienie dowodu, Ŝe okres niełaski Izraela całkowicie się zakończy i Ŝe od tego czasu zacznie być

ustanawiana ich narodowa organizacja, pozostawiamy do przyszłego artykułu.

<<poprzednii — następny>>

Historia: PastorC.T.Russell , BibliaaIzrael , O nas: kontakt , wierzenia , zbory , aktualności , wydarzenia , Literatura:

TeraźniejszaPrawda , SztandarBiblijny , Manna , ksiąŜki , BroszuryUlotki , Pytania: Częstozadawanepytania , Ksiazka

PytaniOdpowiedzi , Sklep: ksiąŜki , Czasopisma , BroszuryUlotki , Download: pieśni , programy , Ebook ,

Prenumerata: zasady , Zobacz: TowarzystwoBiblijne , BibliaGdańska , BibliaInternetowa , BibliaGdańska

Starodruk , MultimedialnySwiatBiblii ,

http://www.epifania.pl/biblia-izrael/biblia-izrael_001-03.php

2008-04-20

Dwojnasob Izraela - fakty i teoria - Charles Taze Russell.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: