McCaffrey Anne & Lackey Mercedes - Statek 2 - Statek,który poszukiwał.pdf - ebooki Fantasy i horrory (j.nowak59) - sindi211

ANNE McCAFFREY

Statek #3 Statek ktory

poszukiwal

MERCEDES LACKEY

(Przełożył: Andrzej Łukaszewicz)

POWRÓT MIĘŚNIOWCA – ŁADOWNIA

– ROZBAWIENIE

Powodowany czymś, co było mieszaniną natchnienia i szaleństwa, włączył silniki hamujące.

Ślizgowiec zatrzymał się w połowie obrotu; siła odśrodkowa cisnęła Alexem w bok, na pasy

bezpieczeństwa oraz wyrzuciła szakala na sam koniec pojazdu i w ogóle z sań. Zwierzę

poleciało w kierunku sfory, robiąc przy tym co najmniej tuzin koziołków.

Pojazd pomknął w stronę Tii; w tym czasie ona otworzyła wnękę ładunkową i włączyła pole

siłowe. Miała nadzieję, że Alex zdoła na czas wyhamować, by nie uderzyć w tylną ścianę.

Wiedziała, że nierówno lecący ślizgowiec bardzo łatwo mógł otrzeć się o coś, wchodząc z taką

szybkością w pole siłowe.

Nawet nie zwolnił, gdy zahaczył o drzwi ładowni. Tia zamknęła je tuż za nim. Nie zwracając

na to uwagi, Alex zmniejszył moc silników; pojazd wytracał prędkość, sunąc brzuchem po

podłożu, co wywołało deszcz iskier. Zboczył z kierunku lądowania i uderzył w tył ładowni.

Przytomny manewr Alexa, wspierany działaniem pola siłowego, osłabił jednak impet uderzenia

do tego stopnia, że ślizgowiec lekko tylko wgniótł ścianę wychwytującą. Jeszcze raz Alex

zawisł na pasach bezpieczeństwa. Na bokach i z tyłu ślizgu widoczne były ślady zębów

próbujących go zatrzymać szakali.

Alex siedział przez chwilę nieruchomo, ciężko dysząc. Sensory Tii nie sygnalizowały jakichś

obrażeń, więc postanowiła poczekać, aż złapie oddech.

Kiedy wreszcie podniósł głowę, Tia z uwagą przyjrzała się jego twarzy. Pokrywał ją

rozpalony rumieniec, ale nie było na niej widać oznak szoku lub bólu.

–Cóż – powiedziała spokojnym i zrównoważonym głosem. – Zdaje się, że wiesz, jak zrobić na

kimś wrażenie.

Zamrugał oczami – zaraz potem opadł swobodnie na fotel i szczerze się roześmiał.

CZĘŚĆ PIERWSZA

Rubinowe światło comu pulsowało, gdy Hypatia Cade oderwała się od lekcji. Przed oczami

siedmiolatki wciąż tańczyły równania kwadratowe, zwróciła jednak uwagę, że pulsacja comu

nie była taka jak zwykle. Urządzenie zatem nie nagrywało wiadomości ani nie sygnalizowało

próby połączenia się z nią rodziców. Błyski były parzyste i powtarzały się w regularnych

odstępach czasu. Znaczyło to, że ktoś był na orbicie i czekał, aż Hypatia odpowie na wezwanie.

Pojawienie się kogoś na górze oznaczało niespodziewane przybycie jakiegoś statku – Tia na

pamięć znała rozkład przylotów. Wszystkie wizyty wahadłowców były bowiem dokładnie

zaplanowane, a AI rozpoczynał swój codzienny raport przy śniadaniu właśnie od przypomnienia

ewentualnych odwiedzin. Tia poczuła dreszcz emocji i postanowiła jak najszybciej

odpowiedzieć. Zdecydowała, że nie będzie traciła czasu na powiadomienie rodziców. Zresztą, to

nie mógł być jakiś nagły wypadek, gdyż wtedy AI na pewno przerwałby jej lekcję.

Przetarła oczy, by wymazać obraz tańczących zmiennych, i podsunęła swój stołeczek pod

tablicę kontrolną comu. Mogła teraz z łatwością dosięgnąć wszystkich przycisków sterujących.

Z godną podziwu sprawnością dostroiła com, rozgrzała przekaźniki i włączyła linię.

–Grupa poszukiwawcza C – 121 – powiedziała, zwracając uwagę na dykcję, ponieważ

mikrofon był stary i często gubił słowa wypowiadane niewyraźnie. – Grupa poszukiwawcza C –

121, powtarzam. Linia wolna. Odbiór.

Odliczyła nerwowo cztery sekundy, które musiały upłynąć, by dotarła do niej odpowiedź.

Jedna przeciwprostokątna, dwie przeciwprostokątne, trzy przeciwprostokątne, cztery

przeciwprostokątne. Kto to może być? Nie zapowiedziane wizyty nieczęsto tu się zdarzały. Tia

zdawała sobie sprawę, że mogło to być coś niebezpiecznego. W swoim młodym życiu słyszała

wiele opowieści o napaściach na bezbronne stacje archeologiczne. Nie mogła zatem odrzucić

takiej możliwości. Chociaż na terenie wykopalisk na Salomon – Kildaire rzadko można było

znaleźć przedmioty cenione przez kolekcjonerów zabytków, to czy złodzieje musieli o tym

wiedzieć? Gdyby ktoś taki się pojawił, miała natychmiast zanurkować do ukrytego tunelu

ewakuacyjnego, który wyprowadziłby ją z kopuły do schronu poza wykopaliskami. Była to

pierwsza rzecz, o której dowiedziała się od matki i ojca, gdy tylko kopuła została wzniesiona…

–Tutaj kurier TM – 370. Tio, moja droga, czy to ty? Nie bój się, kochana, odbywamy właśnie

niezbyt pilną misję, a że było nam po drodze, więc przywieźliśmy wcześniej waszą pocztę.

Odbiór.

Mocny, kontraltowy głos był trochę zniekształcony przez nie najnowsze już głośniki, mimo to

sprawił Tii wielką radość. Zaczęła lekko podskakiwać na swoim stołeczku, nie mogąc ukryć

podniecenia.

–Moira! Tak, tak, to ja! Ale… – Jej radość trochę przygasła. Kiedy ostatnio Moira tu

zawitała, jej kod wywoławczy brzmiał CM, nie TM. – Moiro, co się stało z Charliem? – Jej głos

McCaffrey Anne & Lackey Mercedes - Statek 2 - Statek,który poszukiwał.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: