TP 1969 01 (242).pdf

„A gdy [Baranek] otworzył siódmą pieczęć ... " „Aleście przystąpili

do góry Syon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalemu Niebieskiego

(...) Patrzajcie, abyście nie gardzili Tym, Który mówi (...): Jeszcze ja

raz poruszę nie tylko ziemią, ale i niebem (...) Przeto przyjmując

Królestwo nie chwiejące się, miejmy laskę, przez którą służymy

przyjemnie Bogu z bojaźnią i uczciwością. " „ ... Chrystus

przyszedłszy Najwyższy Kapłan (...) Przez większy i doskonalszy

przybytek, (...) Znalazłszy wieczne odkupienie. " — Obj. 8:1; Żyd.

12:22, 25, 26, 28; 9:11,12

Styczeñ - Luty 1969 Nr. 242

Wychodzi co dwa miesiące. Redaktor:Raymund G Jolly . Wydawca: Świecki Ruch Misyjny „Epifania" (odpowiedzialny w Polsce —

Wiktor Stachowiak), skrytka pocztowa nr 44, 60-955 Poznań. Adres międzynarodowy: Chester Springs. Pa. 19425, USA.

Cena: w prenumeracie rocznej zł 24, pojedyn. numeru zł 4.

NASZ TEKST GODŁA NA ROK 1969

„Postępujcie... aby Bogu się podobać” (1 Tes. 4:1).

ASZE teksty na trzy ostatnie lata podkreślały

obfite błogosławieństwa, które otrzymaliśmy

i które będziemy nadal otrzymywali od Boga przez

naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, jeżeli

pozostaniemy wierni. Wierzymy, że jako tekst

godła na rok 1969 będzie korzystną rzeczą dla nas,

gdy użyjemy słowa Apostoła powyżej zacytowane,

a które szczególnie podkreślają naszą odpowiedź na

otrzymane obfite błogosławieństwa - co powin-

niśmy czynić nawzajem aby

wyrazić naszą ocenę. Dając

tę odpowiedź powinniśmy

tak postępować - obrać taką

drogę postępowania - aby

Bóg był z nas zadowolony i

aby nie uważał, że Jego

obfite błogosławieństwa

nam udzielone i Jego praca

miłości w nas nie były na

próżno, bez dobrych

wyników. Apostoł wyjaśnia

dalej w kontekście (w. 3),

mówiąc, że „ta jest wola

Boża [względem was], to

jest poświęcenie wasze”.

Jezus również nas zachęca

do tego samego, mówiąc

(Jana 15:8), że „w tym

będzie uwielbiony Ojciec

mój, kiedy obfity owoc

przyniesiecie, a będziecie

moimi uczniami”. Apostoł

więc prosi i napomina braci, że „jakoście przyjęli

od nas, jakobyście sobie mieli postępować i Bogu

się podobać, abyście tym więcej obfitowali”.

Postępowanie nasuwa myśl czynienia postępu w

pewnym kierunku. Przeto postępowanie oznacza

czyjeś prowadzenie się, a to obejmuje motywy,

myśli, słowa i czyny. Ono może być

dobre lub złe, zależnie od obranego kierunku.

Zatem postępowanie chrześcijanina byłoby

kierunkiem postępowania śladami Jezusa Chrystusa

w codziennym czynieniu woli Bożej. Jezus

zachęcał ludzi, aby stali się Jego uczniami i aby

wzięli swój krzyż i naśladowali Go (Mat. 4:19; 9:9;

16:24; Łuk. 14:27 itd.). Apostoł Paweł mówi: „w

nim chodźcie” (Kol. 2:6). Zaś Apostoł Piotr mówi,

że Jezus pozostawił nam „przykład, abyśmy

naśladowali stóp Jego” (1

Piotra 2:21).

Apostoł Jan oświadcza:

„Kto mówi, że w nim

[Chrystusie] mieszka,

powinien jako on chodził, i

sam także chodzić” (1 Jana

2:6). Zauważcie także 2 Jana

4: „Uradowałem się bardzo,

żem znalazł niektóre z

dziatek twoich chodzących

w prawdzie, jakośmy

przykazanie wzięli od Ojca”

(por. w. 6). Apostoł

adresując 2 list Jana do

„wybranej pani”, widocznie

w ten sposób oznaczył

lokalny zbór, do którego

pisał, a do indywidualnych

członków zgromadzenia

odnosi się jako do „dziatek

jej, które ja miłuję w

prawdzie”. Przeto Apostoł

widocznie odnosił się raczej do dorosłych a nie do

małych dzieci, tak jak w l liście Jana 3:18 ma on na

myśli dorosłych, gdy mówi: „moje drogie dziatki”

(lub umiłowani ), zwrot czułości i napomina ich do

„nie miłowania słowem ani językiem [jedynie

wyznając miłość], ale [do miłowania] uczynkiem i

prawdą”.

„UMIEJĘTNI I UTWIERDZENI W TERAŹNIEJSZEJ

PRAWDZIE”

2 Piotra 1:12

DWUMIESIĘCZNIK

Styczeń-Luty 1969 … Nr 242 (1)

Nasz Tekst Rocznego Godła Na Rok 1969……….…..... 2

List Do Efezów…..………………………………... 3

Egzaminacja Ustępu Do Efezów 5:3-8………....…..3

„Chodźcież Jako Dzieci Światłości..…….……….…4

Rzeczy Które Się Potajemnie Dzieją….....................4

Siedem Sposobów Postępowania Wymienio-

nych w Liście Do Efezów……………….............….5

„Odkupując czas”………..………………….…..…. 7

ądźcie Napełnieni Duchem...…………………..….7

Pokarm Naturalny i Duchowy……………….………......8

Składniki w Obu Rodzajach Pokarmów.....................8

Różnorodność w Każdym Rodzaju…………..……10

Analiza Głównych Pokarmów…………………….12

Witaminy……………………………………..……14

Roczne Sprawozdanie z Wieczerzy Pańskiej…..………15

Do Wiadomości Zborów………………………….……16

„OCZEKUJĄC ONEJ BŁOGOSŁAWIONEJ NADZIEI

I EPIFANII CHWAŁY WIELKIEGO BOGA

I ZBAWICIELA NASZEGO JEZUSA CHRYSTUSA”

Tytus 2:13

Styczeń—Luty 1969 TERAŹNIEJSZA PRAWDA 3

kostwa w Nowym Stworzeniu. Ostatnie rozdziały tej

księgi wykazują wynik tej przemiany nie tylko pod

względem uczuciowym Nowego Stworzenia, ale

także co się tyczy śmiertelnego ciała, które po

poświęceniu bywa przez nową wolę, jak się sądzi —

powstrzymywane, rządzone i kontrolowane z coraz

większą stanowczością i zdolnością w miarę jak ona

wzrasta w Panu i w sile mocy Jego. Nowe Stworzenie

powinno trzymać starą naturę, ciało w uległości —

trzymać wolę ciała umarłą, pogrzebaną,

przyprowadzając ją do poddaństwa (1 Kor. 9:27).

„Albowiem jeślibyście [Nowe Stworzenia] według

ciała żyli, pomrzecie [utracicie życie jako Nowe

Stworzenie — umrzecie Śmiercią Wtórą]; ale

jeżelibyście Duchem sprawy ciała [usposobienie

ludzkiej natury, nie pozwalając by ono miało

kontrolę] umartwili [kładli na śmierć] żyć będziecie

[jako Nowe Stworzenia]”. „Duchem postępujcie, a

pożądliwości ciała nie wykonywajcie... Jeśli duchem

żyjemy, duchem też postępujmy” (Rzym. 8:13,

1; Gal. 5:16, 25). Chociaż ustępy te, jak i wiele innych

ustępów Pisma Św., stosują się bezpośrednio do

Nowych Stworzeń, to jednak w zasadzie odnoszą się

one również do wszystkich innych, którzy poświęcili

swoje życie Bogu, aczkolwiek nie są spłodzeni z

Ducha Świętego. Nie potrzeba być Nowym

Stworzeniem spłodzonym z Ducha, aby postępować z

Bogiem. „Enoch chodził z Bogiem” i „pierwej niż jest

przeniesiony, miał świadectwo, że się podobał Bogu”

(1 Moj. 5: 24; Żyd. 11:5). Nikt ze Starożytnych

Godnych nie był spłodzony z Ducha. Oni nie byli

Nowymi Stworzeniami, ale mieli społeczność z

Bogiem jako Jego przyjaciele — chodzili oni z

Bogiem przez wiarę i wiara ich była im policzona ku

sprawiedliwości, a to z powodu przyszłej ofiary

Jezusa złożonej dla ich usprawiedliwienia (2 Moj.

33:11; Iz. 41:8; Jak. 2:23; Rzym. 4:3, 5, 9, 13, 20-22;

Gal. 3 : 6). „Bez wiary nie można podobać się Bogu”

(Żyd. 11:6). Z powodu zasługi ofiary Chrystusowej

złożonej dla nas, Bóg z zadowoleniem przyjmuje nas

z powrotem do Swojej społeczności (Jak. 4:8; 1 Jana

1:3). Kroczymy z Bogiem na błogosławionej drodze

wiary; „bo przez wiarę chodzimy, a nie przez

widzenie” (2 Kor. 5:7). „Ci, którzy są z wiary,

dostępują błogosławieństwa z wiernym Abrahamem”

(Gal. 3 : 9).

Tak więc w 2 liście Jana 4 umiłowany Apostoł

wyraża wielką radość, że znalazł niektóre „z dziatek

twoich [widocznie nie wszystkich członków tego

lokalnego zboru] chodzących w prawdzie” zgodnie z

zarządzeniem Niebieskiego Ojca i otrzymujących w

ten sposób łaskę, miłosierdzie i pokój , o czym właśnie

Apostoł mówi (w w. 3), że pochodzą one od Boga

Ojca i od Jezusa Chrystusa, Syna Ojcowskiego i są

dla tych, którzy chodzą w prawdzie i w miłości . W 3

Jana 4 (por. w. 3) podobnie podkreśla on wielką

radość słysząc, iż niektóre z jego duchowych dzieci

„chodzą w prawdzie”.

Chociaż wiersze te nie odnoszą się do małych

dzieci, to jednak i one powinny być nauczane o

drodze prawdy i sprawiedliwości i powinny być

prowadzone po właściwej ścieżce przez swoich

rodziców, którzy pod tym względem mają wielką

odpowiedzialność. „Ćwicz młodego według potrzeby

drogi jego” (Przyp. 22:6). Rodzice, a w szczególności

rodzice chrześcijańscy powinni oczywiście być

bardzo ostrożni, ażeby sami również postępowali

drogą właściwą, dając w ten sposób dobry przykład

swoim dzieciom. (Zobacz Bibie Standard Nr 297 na

temat „Wychowywanie Dzieci”).

Powinniśmy stale pilnować siebie i nauczania, bo

czyniąc to zbawimy zarówno samych siebie jak i tych,

którzy nas słuchają, włączając nasze dzieci (1 Tym. 4

: 16). Prawdziwy chrześcijanin nie jest ze świata, tak

jak Mistrz nie był ze świata; a jako Jego naśladowcy

chodzący Jego śladami podobnie powinniśmy być

poświęconymi (całkowicie odłączonymi na służbę

Bożą) przez Prawdę (Jana 15:19; 17:14-19). Duch

świata jest to duch grzechu, błędu, samolubstwa i

światowości; zaś duch Pański jest to duch prawdy,

sprawiedliwości, miłości i niebiańskich myśli — a nie

„duchem bojaźni, ale mocy, miłości i zdrowego

zmysłu” (2 Tym. 1:7; Rzym. 8: 13—15).

LIST DO EFEZÓW

W liście do Efezów (jedna z najwspanialszych ksiąg

Biblii) Apostoł Paweł daje niektóre wyśmienite rady na

temat, jak powinien prawdziwie poświęcony

chrześcijanin postępować. Poselstwo Apostoła jest

wielce uduchowione i przemawia wyłącznie do

prawdziwych uczni Chrystusa, czyli do prawdziwie

poświęconych. Główną myślą tego poselstwa jest Nowe

Stworzenie. Wskazuje ono, że gdy usprawiedliwieni

poświęcą swoje człowieczeństwo i gdy są przyjęci przez

Pana, to są spłodzeni z Ducha Świętego, ażeby mogli

stać się Nowymi Stworzeniami w Chrystusie. Dla takich

stare rzeczy przeminęły - ziemskie nadzieje, cele i

ambicje; oni wyrzekli się ziemskich praw i zamiast nich

otrzymali przez wiarę nowe, niebiańskie widoki (2 Kor.

5:17), oczekując spełnienia się ich przy

zmartwychwstaniu. Tacy „powinni chodzić w nowości

żywota” (Rzym. 6 : 4).

Pierwsza część księgi do Efezów odnosi się do

teoretycznej, filozoficznej przemiany z natury

ludzkiej na duchową, z ludzkości do człon-

EGZAMINACJA USTĘPU DO EFEZÓW 5:3-8

W liście do Efezów 5:3-5 Św. Paweł oświadcza:

„A wszeteczeństwo i wszelaka nieczystość albo

łakomstwo [chciwe pragnienie zdobycia posiadłości

drugich] niechaj nie będzie ani mianowane między

wami, jako przystoi na świętych. Także sprośność i

błazeńskie mowy [włączając mowy lubieżne ] i żarty

[nie dotyczy to właściwego użycia dowcipu i humoru,

lecz nieczystego, nieprzyzwoitego nasuwania żartów,

sprośnych mów itp.], które nie przystoją [nie są na

miejscu, nie są stosowne], ale raczej [co jest

właściwej dziękowanie. Bo to wiecie, iż

4 TERAŹNIEJSZA PRAWDA Styczeń—Luty 1969

żaden wszetecznik [cudzołożnik] albo nieczysty

[skażony], albo łakomca, który jest bałwochwalcą, nie

ma dziedzictwa w królestwie Chrystusowym i

Bożym” (por, 1 Kor. 6:9, 10; Gal. 5:19-21).

przyjemnością będzie ją czynił, a wola Ojca posiada

wszelką czystość, dobrotliwość, sprawiedliwość,

uczciwość i prawdę. Wpływ takiej determinacji

Nowego Stworzenia, ażeby przypodobać się Bogu,

czynić Jego wolę oznaczać będzie, że życie, serce i o

ile to jest możliwe każdy czyn i słowo będą w zgodzie

z dobrotliwością, z zasadami sprawiedliwości i

świątobliwości, które Bóg reprezentuje, i z prawdą.

Następnie Apostoł dodaje przestrogę (w. 6).

„Niechaj was nikt nie zwodzi próżnemi mowami;

albowiem dla tych rzeczy [dopiero co wspomnianych

w poprzednich wierszach] przychodzi gniew Boży na

synów upornych” (por. Kol. 3:5-7). Niewątpliwie ci, u

których takie złe charakterystyki dominują, lub którzy

sympatyzują z nimi, nie nadają się do odziedziczenia

Królestwa z Chrystusem i pomagania w ustanowieniu

Boskiego prawa sprawiedliwości na ziemi. Niechaj

was nikt nie zwodzi próżnymi słowami pod tym

względem mówiąc wam, że takie złe charakterystyki

są rzeczą naturalną, właściwą lub przebaczalną. One

naprawdę stały się drugą naturą dla wielu z upadłej

ludzkości. Lecz jeżeli ci, którzy stali się uczniami

Chrystusowymi miłują rzeczy nieczyste, sympatyzują

z nimi, pragną ich lub czynią z nich żarty, to są oni

daleko od stanu jaki powinien cechować Jego lud.

„NIE SPÓŁKUJCIE Z UCZYNKAMI

NIEPOŻYTECZNEMI CIEMNOŚCI, ALE JE

RACZEJ STROFUJCIE”.

Jako poświęcone dzieci Boże jesteśmy

odpowiedzialni nie tylko wobec nas samych za to co

czynimy i myślimy, ale także wobec braci i tych

wszystkich, którzy są z Kościoła czy ze świata, a na

których w jakimkolwiek tego słowa znaczeniu mamy

wpływ. Osobiście nie powinniśmy mieć żadnej

społeczności z uczynkami niepożytecznymi

ciemności, zarówno w złym prowadzeniu się jak i w

fałszywej doktrynie. Powinniśmy unikać, by nie

zarazić się tymi rzeczami. Nieprzyzwoite żartowanie

na pewno nie otrzyma żadnej zachęty z naszej strony,

aby wywołać śmiech, ale raczej otrzyma łagodną i

miłującą naganę. Chrześcijanin czyniący takie żarty

chodzi nieporządnie. Niechaj nasze uczucia będą

przywiązane do rzeczy będących w górze — chodźmy

w światłości, w prawdzie i w sprawiedliwości.

Niechaj nasze myśli i mowy będą o rzeczach, które są

prawdziwe, uczciwe, sprawiedliwe, czyste,

przyjemne, cieszące się dobrą sława, cnotliwe i godne

pochwały (Filip. 4:8). Usuńmy z naszych rozmów i z

naszych myśli wszystko to, co mogłoby nas i drugich

zanieczyścić i usidlić.

Omieszkanie dania nagany, gdy zachodzi

potrzeba, jest częściowym uznaniem zła. Słowo

według czasu wyrzeczone, o jako jest dobre, jak

pomocne (Przyp. 15:23)! Ale również ważną jest

rzeczą, ażeby słowa nagany były wypowiedziane w

sposób mądry i miłujący — „do rzeczy powiedziane”

(Przyp. 25 : 11); bo w przeciwnym razie mogą one

sprowadzić szkodę tam, gdzie zamierzamy uczynić

dobrze. Gdy „prawdziwe i zdrowe słowa mówimy”,

to powinniśmy być ostrożni, by także „mówić prawdę

w miłości” (Dz. Ap. 26:25; Efez. 4:15).

Taka umysłowa postawa z ich strony oznaczałaby,

że oni nigdy nie byli uczestnikami ducha

świątobliwości lub co więcej, że postępują „według

ciała” i że stopniowo wracają do grzechu i błędu na

podobieństwo umytej świni, która się wraca do

walania w błocie (2 Piotra 2:10, 22). Rzeczy te są

charakterystyczne dla dzieci nieposłuszeństwa, ale nie

dla dzieci posłuszeństwa. Chociaż mogliśmy w nich

chodzić „przeszłego czasu żywota” (1 Piotra 4:2, 3),

to jednak nie powinniśmy już więcej tego czynić.

Zgodnie z tym Apostoł Paweł napomina: „Nie

bądźcież tedy uczestnikami ich [dziećmi niepo-

słuszeństwa, nie miejcie udziału i społeczności z nimi

w tych złych rzeczach; nie szukajcie ich towarzystwa

ani nie czytajcie literatury przez nich

wyprodukowanej; 1 Kor. 10:21; 15:33]. Albowiem

byliście niekiedy ciemnością, aleście teraz światłością

w Panu” (Efezów 5:7, 8 — A. R. V.).

„CHODŹCIEŻ JAKO DZIECI ŚWIATŁOŚCI”

Następnie Apostoł przystępuje do wykazania, jak

dzieci światłości powinny postępować, mówiąc: „Bo

owoc Ducha [w greckim światłości ] zależy we

wszelakiej dobrotliwości i w sprawiedliwości i w

prawdzie” (w. 9; por. Gal. 5:22, 23) — Boski Święty

Duch prawdy i sprawiedliwości nigdy nie pobudza do

zła, niesprawiedliwości, błędu i fałszu. Ktokolwiek

otrzymał Ducha Pańskiego będzie gorąco pragnął by

zupełnie wykazać, dowieść i upewnić się, co jest miłe

w obliczu Boga (w. 10; Rzym. 12:2) — co

sprawiałoby Jemu przyjemność, a nie tylko to co nie

zasługuje na Jego surową karę, nie tylko to na co On

przymyka oczy i to czym by się poważnie obraził.

Ktokolwiek posiada właściwego ducha Syna Bożego,

to ponad to wszystko będzie pragnął poznać wolę

Ojca i z

„RZECZY, KTÓRE SIĘ POTAJEMNIE DZIEJĄ”

„Albowiem co się potajemnie od nich dzieje,

sromota i mówić” — rzeczy czynione w ciemności

(Efezów 5:12). Apostoł nadmienia, że cały świat

znajduje się w ciemności, w złem i w grzechu, zaś

poświęcony lud Boży przyjął Boskie kierownictwo

idące w przeciwnym kierunku. Oni są dziećmi

światłości i dlatego powinni odpowiednio chodzić w

światłości i podnosić światło Prawdy. Oni powinni

zezwolić Duchowi Świętemu, by daleko promienio-

wał od nich w celu strofowania świata i uczynków

ciemności oraz w celu podniesienia sztandaru prawdy

Styczeń—Luty 1969 TERAŹNIEJSZA PRAWDA 5

i sprawiedliwości zgodnie z przykładem Pańskim

(Mat. 5:14—16).

Wielu „miłuje raczej ciemność zamiast światłość,

bo są złe uczynki ich. Każdy bowiem, kto źle czyni,

nienawidzi światłości i nie idzie na światłość, aby nie

były zganione [odkryte] uczynki jego” (Jana 3:19,

20). Woli on potajemnie pracować pod zasłoną

ciemności. Szatan, książę ciemności sam przemienia

się w anioła światłości, a jego wysłańcy na sługi

sprawiedliwości (2 Kor. 11:13—15; Iz. 5:20).

Nauczający błędu, „robotnicy zdradliwi”

„obchodzący się chytrze” (2 Kor. 4:2) w swej

subtelności podchodzą do „owiec” Pańskich w różny

sposób i czasami w sposób zupełnie uporczywy

zajmują ich uwagę i społeczność. Zachęcają oni

często do prowadzenia korespondencji i to niekiedy w

zupełnym zaufaniu ponieważ pragną działać

potajemnie. Niekiedy przez naleganie na tych, do

których podchodzą, by „stali mocno w tej wolności, w

której nas Chrystus wolnymi mi uczynił”, usiłują

pociągnąć za sobą uczni i odprowadzić ich od prawdy.

Niekiedy domagają się zaproszeń od innych, ażeby

przez wizytę wejść z nimi w społeczność i dyskusję —

oczywiście sekretnie. Ci zwodziciele czasami nawet

poniżają się do tego stopnia, że używają bojaźni i groźby

w celu wykonania swoich samolubnych zamiarów.

Nawet nie wahają się mówić źle o innych, sądzić

pobudki serc drugich i gwałcić zasady prawdy i

sprawiedliwości — tylko przez swoją sofisterię i

oszukaństwa uchodzą zawsze za prawdziwych sług

Bożych. Naszą najlepszą obroną przeciw ich

machinacjom co się tyczy doktryny lub prowadzenia się

jest „Tak mówi Pan”. „Lecz to wszystko, gdy bywa od

światłości strofowane [wyjawione], bywa objawione;

albowiem to wszystko, co bywa objawione, jest

światłością” (Efezów 5 : 13).

Następnie Apostoł (w. 14) podaje wspaniałe

napomnienie: „Ocuć się, który śpisz [duchowo] i

powstań od umarłych [w greckim umarłe ; nie umarłe

istoty w grobach, lecz martwe rzeczy samolubnej i

światowej woli ludzkiej, umysłu i uczuć, które przy

poświęceniu ofiarowaliśmy na śmierć a z których

powinniśmy powstać], a oświeci cię Chrystus [przez

Prawdę i jej Ducha]”. Świat wszystek w złem

położony jest, w grzechu i w ciemności (Iz. 60:2; 1

Jana 5:19). „Synowie światłości” nie są synami nocy

ani ciemności (1 Tes. 5:5), dlatego nie powinniśmy

mieć społeczności z niepożytecznymi uczynkami

ciemności. Powinniśmy obudzić się z duchowego

odrętwienia bez względu w jakimkolwiek stopniu ono

nas opanowało. Apostoł ostrzegał chwiejących się

Koryntian: „Między wami wiele jest słabych i

chorych i nie mało ich zasnęło” (1 Kor. 11:30). Pan

udzieli nam światła Prawdy i Ducha Prawdy jedynie

na podstawie naszego obudzenia się i powstania od

martwych uczynków, aby służyć Jemu, ponieważ

tylko przez wypełnienie tych dwóch warunków

będziemy mogli otrzymać te błogosławieństwa.

Możemy kroczyć z Bogiem, gdy tylko to będziemy

czynić.

SIEDEM SPOSOBÓW POSTĘPOWANIA

WYMIENIONYCH W LIŚCIE DO EFEZÓW

Św. Paweł w swoim liście do Efezów wykazuje

siedem odrębnych sposobów postępowania według

których chrześcijanin powinien kroczyć z Bogiem:

(1) Chrześcijanin nie powinien postępować we-

dług zwyczaju tego świata ani według księcia, który

ma władzę na powietrzu , ducha tego, który teraz jest

skuteczny w synach niedowiarstwa (Efezów 2:2; Kol.

3:5-7). Jest to postępowaniem świata, postępowaniem

złoczyńców, postępowaniem naśmiewców (2 Piotra

3 :3, 4), postępowaniem dzieci gniewu. Ono jest

całkiem przeciwne postępowaniu dzieci światłości.

(2) Chrześcijanin powinien postępować w dobrych

uczynkach — „Albowiem czynem Bożym jesteśmy,

stworzeni w Chrystusie Jezusie ku [a nie przez]

dobrym uczynkom, które Bóg przedtem zarządził,

abyśmy w nich chodzili.” (Efezów 2:10).

(3) Chrześcijanin powinien godnie postępować

według powołania, w którym jest powołany (Efezów

4:1). „Abyście chodzili godnie Bogu, który was

powołał do Swego królestwa i do chwały” (1 Tes.

2:12; Kol. l:10). Jako chrześcijanie mamy najwyższe

powołanie na ziemi: Jesteśmy przedstawicielami

Niebieskiego Ojca i naszego Pana i Mistrza Jezusa

Chrystusa oraz Ich Królestwa; nosimy Ich imiona i

powinniśmy się starać, by we wszystkim przynosić Im

cześć i chwałę. To, co czynimy, mówimy i myślimy -

w rzeczywistości nawet ogólny wygląd i zachowanie

się, a także miejsca, w których jesteśmy widziani,

wszystko to mniej lub więcej odzwierciedla wielkiego

Króla, którego jesteśmy ambasadorami (2 Kor. 5:20).

Nasze powołanie jest powołaniem sług Bożych, nie

powinniśmy wiec w żadnym stopniu zezwolić, by

jakiekolwiek ziemskie powołanie miało przeszkodzić

lub ograniczyć wpływ, czy też służbę, którą

podjęliśmy, jako dzieci Boże i jako bracia naszego

drogiego Pana i Zbawiciela

(4) Chrześcijanin nie postępuje tak, jako inni

poganie postępują w próżności umysłu swego

(Efezów 4:17). Powinniśmy powstrzymywać się nie

tylko od grzechu i wielkich niemoralności, które

cechują naturalnego człowieka w jego upadłym

stanie, lecz powinniśmy zezwolić, by ta zasada lub

duch przeniknął wszystkie sprawy naszego życia.

Powinniśmy powstrzymywać się od naśladowania

głupich i światowych zwyczajów, aby duch światowy

nie miał nad nami wpływu. Powinniśmy posiadać

Ducha Pańskiego, Jego usposobienie, ducha

zdrowego zmysłu (2 Tym. 1:7), by rządził nami w

naszych radościach i w naszych smutkach, tak

podczas uroczystości weselnej jak i podczas usługi

pogrzebowej — w rzeczywistości czy jemy, czy

pijemy, czy cokolwiek czynimy, wszystko ku chwale

Bożej czyńmy (1 Kor. 10:31). Nie powinniśmy być

owładnięci duchem tego świata ani ulegać próżności

umysłu tego świata, ale przeciwnie powinniśmy dać

właściwy przykład

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: