Żyjemy w cywilizacji, która stawia sobie za cel osiągnięcie dobrobytu materialnego. Często za każdą cenę. Współczesny człowiek chce coraz więcej mieć, zamiast coraz bardziej być. Zwłaszcza coraz bardziej być kimś kochającym i odpowiedzialnym. Dobrobyt materialny staje się zawsze groźny, jeśli nie jest połączony z bogactwem duchowym. Człowiek prymitywny duchowo nie jest w stanie w dojrzały sposób posługiwać się dobrami materialnymi. Nie może być szczęśliwy ktoś, kto ma wypchany portfel, ale puste serce. Biedni są ci ludzie, którzy mają jedynie pieniądze, a pozbawieni są pogłębionej duchowości.
Dlaczego duchowość jest taka ważna? Otóż duchowość to zdolność człowieka do zrozumienia samego siebie. To zdolność odkrycia sensu życia i własnego powołania. Brak duchowości sprawia, że człowiek nie wie, ani kim jest, ani po co żyje. Nie jest wtedy w stanie kierować swoim życiem w sposób świadomy i wolny. Taki człowiek podporządkowuje się ciału, emocjom i negatywnym naciskom zewnętrznym. Szuka jedynie doraźnej przyjemności. W ten sposób wyrządza sobie krzywdę i popada w uzależnienia. Nie ma bowiem wolności bez duchowości. Równie groźna jest sytuacja, w której człowiek zastępuje duchowość naiwnymi poglądami na temat własnej tajemnicy. Przykładem takiej sytuacji jest propagowanie mody na buddyzm, który nie pomaga człowiekowi zrozumieć samego siebie i dojrzale żyć, lecz przeciwnie - zachęca do zobojętnienia na wszystko (nirwana) i do stopniowego wycofania się z życia.
Człowiekowi trudno jest zrozumie samego siebie, gdyż jest kimś bardzo złożonym, a z drugiej strony rozumienie samego może być wypaczone przez błędne wychowanie, przez osobistą historię życia, przez negatywny wpływ mediów, a nawet naukowców, którzy ukazują jednostronną czy naiwną wizję człowieka. Minimum rozumienia samego siebie polega na odkryciu faktu, że na tej ziemi nie istnieje łatwe szczęście: bez zasad moralnych, bez autorytetów, bez stawiania sobie wymagań. Chrześcijanin odkrywa własną tajemnicę u jej źródła, czyli w Bogu, który stworzył nas na swój obraz i podobieństwo i który odsłonił pełną prawdę o człowieku w swoim Synu, który stał się jednym z nas. Odtąd już wiemy, że nikt nie może w pełni zrealizować samego siebie inaczej, jak tylko bezinteresowny dar z siebie na wzór Chrystusa.
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/P/PR/zyc_ewangelia/8.html
kristinamt