Hymn Mołdawii.doc

Limba noastră-i o comoară

În adâncuri înfundată

Un şirag de piatră rară

Pe moşie revărsată.

Limba noastră-i foc ce arde

Într-un neam, ce fără veste

S-a trezit din somn de moarte

Ca viteazul din poveste.

Limba noastră-i numai cântec,

Doina dorurilor noastre,

Roi de fulgere, ce spintec

Nouri negri, zări albastre.

Limba noastră-i graiul pâinii,

Când de vânt se mişcă vara;

In rostirea ei bătrânii

Cu sudori sfinţit-au ţara.

Limba noastră-i frunză verde,

Zbuciumul din codrii veşnici,

Nistrul lin, ce-n valuri pierde

Ai luceferilor sfeşnici.

Nu veţi plânge-atunci amarnic,

Că vi-i limba prea săracă,

Şi-ţi vedea, cât îi de darnic

Graiul ţării noastre dragă.

Limba noastră-i vechi izvoade.

Povestiri din alte vremuri;

Şi citindu-le 'nşirate, -

Te-nfiori adânc şi tremuri.

Limba noastră îi aleasă

Să ridice slava-n ceruri,

Să ne spiue-n hram şi-acasă

Veşnicele adevăruri.

Limba noastra-i limbă sfântă,

Limba vechilor cazanii,

Care o plâng şi care o cântă

Pe la vatra lor ţăranii.

Înviaţi-vă dar graiul,

Ruginit de multă vreme,

Stergeţi slinul, mucegaiul

Al uitării 'n care geme.

Strângeţi piatra lucitoare

Ce din soare se aprinde -

Şi-ţi avea în revărsare

Un potop nou de cuvinte.

Răsări-va o comoară

În adâncuri înfundată,

Un şirag de piatră rară

Pe moşie revărsată.

Język nasz jest skarbem,

co z głębin się wyłania

Sznurem kamieni drogocennych,

Rozproszonym po naszych starodawnych ziemiach.

Nasz język jest płomieniem buszującym

Między ludźmi budzącymi się

ze snu, bez ostrzeżenia,

Tak, jak rycerze z legend.

Nasz język tworzą pieśni

z najgłębszych zakątków duszy,

Błyskawicą, uderzającą nagle

Z ciemnych chmur nad błękitnym horyzontem

Język nasz jest językiem chleba,

Gdy wiatr wieje letnią porą

Nasi ojcowie go stworzyli,

Błogosławiąc kraj swój pracą.

Nasz język jest liściem najzieleńszym

Lasów wiecznie zielonych,

Dniestr spokojnie faluje

Odbijając w sobie gwiazdy.

Nie krzycz teraz gorzkich żali,

Że twój język zbyt ubogi,

A zobaczysz, jak obfita

Mowa jest twojego kraju.

Język nasz jest pełen legend,

Opowieści z dawnych czasów,

Kiedy z nimi się zapoznasz,

wtedy zadrżysz ze wzruszenia!

Nasz język został wybrany,

By modły wznosić do nieba.

Wypowiadane z żarliwością,

Która nigdy nie ustanie.

Nasz język - to język święty,

językiem jest dawnych kazań,

co na wieki przechowane,

przetrwały w pamięci ludu.

Język nasz zmartwychwstały,

Rdzewiał przez długie wieki,

Lecz pozbył się błota i ziemi,

Pokrywających go w czas zapomnienia.

Zbierz teraz błyszczące kamienie,

Odbijające światło słońca -

Zobaczysz nieposkromioną powódź

Słów nowych, które płyną.

Skarb gwałtownie wykiełkuje,

Z głębin przeszłości -

Sznur kamieni drogocennych

Rozsypany po naszym drogim kraju!