andr.doc

(49 KB) Pobierz
KRYTERIA DOROSŁOŚCI

KRYTERIA DOROSŁOŚCI
Dorosłość
– faza życia, w którą wkracza człowiek po gwałtownych zmianach rozwojowych prowadzących do dojrzałości biologicznej i społecznej,
– wyraża się w zdolności do prokreacji
– odpowiedzialnego podejmowania nowych ról społecznych związanych z zakładaniem rodziny, rodzeniem i wychowywaniem dzieci, rozwijanie (podejmowanie) aktywności zawodowej
– autonomiczne kierowanie własnym życiem
3 rodzaje kryteriów dorosłości
1) zadania rozwojowe
2) zmiany w strukturze życia związane z wydarzeniami typowymi dla różnych faz dorosłości
3) kryzysy życiowe wobec których staje jednostka
a ponadto:
- pełnia sił fizycznych
- poziom sprawności intelektualnej co umożliwia niezależność ekonomiczną
- samodzielno0ść w rodzinie, domu pracy

 

Zadania rozwojowe wg Levinsona
- podjęcie roli zawodowej
- założenie rodziny
- sformułowanie wyraźnych marzeń i oczekiwań wobec przyszłości
- uczestniczenie w relacji mistrz – uczeń
dylematy i kryzysy:
- dylematy związane z wyborem zawodu: wartości ekonomiczne – satysfakcja
- oczekiwania grupy społecznej – własne ambicje i dążenia
- konflikty związane z nowymi rolami społecznymi: praca zawodowa – obowiązki rodzinne
środki do rozwiązywania kryzysów:
- nowe sposoby poznawania świata i samego siebie
- określenie własnej tożsamości
- korzystanie z wzorców kulturowych
- osiąganie kolejnych stopni autonomii

Fazy rozwojowe według Eriksona.

1.okres niemowlęcy (do 1, do 2 r.ż)- celem rozwoju jest osiągnięcie zaufania do opiekuna źródłem zagrożenia są rodzice. Konflikt miedzy zaufaniem a nieufnością, ważna cecha to zdolność i osobowość, cnota to zaufanie i nadzieja.
2.wczesne dzieciństwo (między 3 a 5r.ż., trwa od 2 do 5 lat)- osiągnięcie samokontroli i poczucia własnej odrębności, źródłem zagrożenia są program żłobka i przedszkola. Konflikt pomiędzy autonomią a wolą, cnota to wola. Zaczyna walczyć o własne zdanie, pojawia się wstyd.
3.wiek zabawy (4-6 rż)- ukształtowanie orientacji na cele i inicjatywność w działaniu, źródłem zagrożenia są mass media. Konflikt pomiędzy inicjatywą a poczuciem winy, cnota to zdolność do samodzielnego działania. Zdolność do rozróżniania dobra i zła, nabieranie zdolności do dzielenia się, uczenie się kontrolowania zazdrości, naśladowanie pewnych ról poprzez zabawę.
4.wiek szkolny (6-12 lat)- osiągniecie poczucia własnej kompetencji, źródłem zagrożenia jest wychowanie seksualne. Konflikt pomiędzy pilnością a poczuciem niższości, cnota to kompetencja, uczenie się pilności, gospodarowania czasem, pojawia się pozarodzinny autorytet- nauczyciel.
5.dorastanie czyli wczesna adolescencja (od biologicznego dojrzewania do 20-22r.ż.),- osiąganie odpowiedzi na pytanie, kim jestem i kim mogę być, wierność sobie, zagrożeniem jest alkoholizm młodzieńczy. Konflikt miedzy tożsamością a pomieszaniem ról, cnota-wierność. Dostrzeganie niedoskonałości rodziców, uczymy się od nich płci, po tym etapie istnieje przyjaźń miedzy rodzicami a dziećmi. Pojawiają się ideały, cel i sens życia, wierność sobie samemu i swoim ideałom.
6.młodość, wczesna dorosłość (od 20-25 do 35-40 lat)- osiąganie zdolności do miłości bez utraty poczucia własnej tożsamości, źródłem zagrożenia jest rozwód. Konflikt między intymnością, a izolacja, cnota to miłość, zdolność do budowania intymnych bliskich związków z innymi ludźmi.
7.dorosłość (40 do 60-65 lat)- potrzeba opiekowania się i troska o los młodszych generacji, źródłem zagrożenia są starzejący się rodzice. Konflikt między rozwojem a stagnacją, cnota to troskliwość
8.starość (powyżej 60-61 lat)- osiąganie mądrości życiowej w wyniku pozytywnego bilansu życia, źródłem zagrożenia jest „krucha” starość a opieka otoczenia. Konflikt między integracją a zwątpieniem, cnota to mądrość, przygotowywanie się na śmierć.

Modele pracy z ludźmi dorosłymi

Kryteria różnicujące

Model technologiczny

Model humanistyczny

Model krytyczny

Najważniejszy problem społeczny

Rozwój społeczny

Indywidualna świadomość

Opresywne warunki życia

Ontologia człowieka

Istota poznająca

Istota działająca

Istota wolna

Kluczowa wartość

Demokracja, dobrobyt

Samorealizacja

Wolność

Kontekst edukacji

Struktura społeczna

Indywidualna osobowość

„ja” w społeczeństwie

Ideał edukacji

Zaangażowanie społeczne

Zintegrowana osobowość

Orientacja emancypacyjna

Rola nauczyciela

Przewodzenie

Podtrzymywanie uczenia się

Budzenie świadomości

Zadanie nauczyciela

Transmisja wiedzy

Konstruowanie kompetencji

Kwestionowanie tożsamości słuchaczy

Charakter edukacji

Nauczanie

Uczenie się

Krytyczna refleksja

Metody nauczania

Podające

Uprzystępniające

Sokratejskie (dialogowe)

Rola doświadczenia

Bezwartościowe

Potencjalna źródło uczenia się

Podstawowe źródła samowiedzy

Pozycja nauczyciela

Dominacja

Partnerstwo

Służba

Odpowiedzialność

Nauczyciel

Nauczyciel i słuchacze

Uczący się

Kryteria efektywności edukacji

Reprodukcja wiedzy

Umiejętność rozwiązywania problemów

Zdolność do zmiany życia (emancypacja)

 

Źródło: Malewski M., Modele pracy edukacyjnej z ludźmi dorosłymi, w: Przybylska E. (red.), Andragogiczne wątki, poszukiwania, fascynacje, Toruń 2001, s. 284.

 

Wymiary uczenia się wg Kidda

Kształcenie w pionie to wszelkie stopnie edukacji szkolnej, której dostępność powinna być zapewniona każdemu niezależnie od miejsca zamieszkania i warunków społecznych.
Kształcenie w poziomie ma za zadanie poznanie różnych dziedzin życia, nauki i kultury niezależnie od studiów pionowych. Duże znaczenie w rozwijaniu tej formy kształcenia ma aktywność człowieka oraz dostępność pozaszkolnych instytucji oświatowych.
Kształcenie w głąb ma związek z jakością edukacji, motywacją do samokształcenia, zainteresowaniami intelektualnymi i stylem życia zgodnym z wykorzystaniem czasu wolnego w sposób twórczy.
Koncepcja Kidda zwraca uwagę na jakość działań oświatowych i potrzebę oraz możliwości oświaty pozaszkolnej, a także osób dorosłych. Akcentuje potrzebę łączenia trzech form edukacji: kształcenia szkolnego, oświaty pozaszkolnej oraz samokształcenia, a także wyżej wymienionych trzech wymiarów kształcenia.

             

Dorosłość jako proces społeczno kulturowy- koncepcja P.Cross

- dorosłym nie jest się ale się staje
- Proces dynamiczny całożyciowy; Proces rozwoju społecznego psychicznego i biologicznego
- nasze życie składa się z pewnych sekwencji:
1.biologiczna
niemowlęctwo

dzieciństwo

Wiek młodzieńczy
2. społeczna
uczeń – zadania,jeżeli Jednostka realizuje zadania zgodnie z tym co chce Społeczeństwo to ono zapewnia mu trwanie; dorosłość jest narzucana na życie jednostki poprzez zadania będące rolami społecznymi
3. psychiczna
cykl życia jest określany kulturowo.następstwo ról- jest to wynik pewnej społecznej konwencji umowy; dorosłość to efekt zmagania się z rolami

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin