Rimmer Christine - Powrót do przeszłości.pdf - 6000 - filistynka32

Christine Rimmer

Powrót do przeszłości

ROZDZIAŁ 1

Było słoneczne majowe popołudnie. Kilka minut po piątej Elli

Thorson podjechała srebrnym bmw pod swój dom. Postawiła

samochód na miejscu parkingowym i wyjęła z bagaŜnika dwie

duŜe torby z zakupami. Zabrakło jej w domu papierowych

toreb, dlatego specjalnie poprosiła dziewczynę w

supermarkecie, Ŝeby tak jej spakowała zakupy, a nie w

plastikowe siatki. Gdyby nie te papierowe torby bez

uchwytów wszystko mogłoby potoczyć się zupełnie inaczej.

Niosąc plastikowe siatki, Elli miałaby ręce opuszczone wzdłuŜ

ciała i nic nie zasłaniałoby jej widoku. W takiej sytuacji od

razu zauwaŜyłaby wikinga i nie zatrzasnęłaby za sobą drzwi

do mieszkania. A gdyby wejściowe drzwi pozostały otwarte,

moŜe miałaby chociaŜ cień szansy, aby uciec.

Wchodząc po schodach na piętro, Elli przyciskała do piersi

dwie duŜe, papierowe torby z zakupami. Torebkę przewiesiła

przez lewe ramię, a w prawej ręce trzymała wyjęte zawczasu

klucze do mieszkania. Kto wie, moŜe gdyby nie wyciągnęła

kluczy... Gdyby musiała postawić torby na podłodze i

poszukać kluczy w torebce, najpierw otworzyłaby drzwi, a

dopiero później schyliła się po zakupy. Nie musiała jednak

tego robić. Okazuje się, Ŝe właśnie takie, zdawałoby się, nic

nieznaczące decyzje jak wyjęcie kluczy zawczasu wpływają

na nasze Ŝycie.

Elli stanęła pod drzwiami do mieszkania i uwolniła jedną rękę

na tyle, Ŝeby otworzyć górny zamek. Później ugięła trochę

nogi w kolanach i po omacku wsunęła klucz do dolnego

zamka. Otworzyła drzwi i pchnęła je, jednocześnie

rozpaczliwie starając się chwycić torby tak, aby wszystko się z

nich nie wysypało. W końcu, pomagając sobie kolanem,

zdołała je objąć mocno, podtrzymując jednocześnie od spodu.

Mieszkanie miało mały przedpokój, z którego wchodziło się

do kuchni i do salonu. Elli przekroczyła próg i kierując się

wprost do kuchni, nogą zatrzasnęła za sobą drzwi wejściowe.

Podeszła do małego kuchennego stołu z drewnianym blatem.

Postawiła na nim obie torby, a potem teatralnym gestem

rzuciła obok torebkę i klucze i skierowała się w stronę salonu.

I właśnie wtedy zobaczyła męŜczyznę.

Wszystko, co miał na sobie, było czarne. Spodnie, buty z

cholewami i ciasno opinająca ciało koszulka z krótkimi

rękawami. Nieznajomy był blondynem, a pocięta bliznami

twarz miała kamienny wyraz. I był ogromny. Naprawdę

ogromny.

Elli była wysoka jak na dziewczynę. Miała sto osiemdziesiąt

centymetrów wzrostu, a na obcasach jeszcze więcej. Mimo to

nieznajomy znacznie ją przewyŜszał. Przy tym jego niezwykła

muskulatura robiła wraŜenie wyciosanej w skale. Był

naprawdę olbrzymi i przeraŜający. Nawet gdyby nie pojawił

się w jej salonie całkowicie nieoczekiwanie i bez zaproszenia,

Elli i tak by się przestraszyła. A co dopiero, gdy tak jak w tej

chwili był tu wyjątkowo niemile widziany.

Zaszokowana, cofnęła się gwałtownie i pisnęła przestraszona.

MęŜczyzna popatrzył na nią przenikliwymi, niebieskoszarymi

oczyma, a potem zacisnął prawą rękę w pięść i przyłoŜył ją do

piersi tuŜ nad sercem.

- Witaj, księŜniczko Elli. Przynoszę pozdrowienia od twojego

ojca, Osrika, króla Gullandrii - oznajmił głębokim

dźwięcznym głosem.

Kiedy męŜczyzna nazwał ją „księŜniczką Elli", od razu

zrozumiała, Ŝe nie ma przed sobą włamywacza, którego

przypadkiem zdołała przyłapać na gorącym uczynku.

Wiedziała, Ŝe olbrzym pochodzi z Gullandrii.

Choć tam właśnie przyszła na świat, nazwa ta brzmiała w jej

uszach bajkowo i nierealnie. Zupełnie jak prawie zapomniana

historia, którą w dzieciństwie mama opowiadała jej przed

snem.

Gullandria rzeczywiście istniała i była wyspą na Morzu

Norweskim, leŜącą gdzieś pomiędzy Norwegią a Szetlandami.

Przypominała kształtem z grubsza ociosane serce i była

maleńkim skrawkiem świata, na którym nadal legendarny lud

Ŝył zgodnie ze swoimi dawnymi obyczajami.

Ingrid Freyasdahl, matka Elli, wyszła za mąŜ za Osrika

Thorsona, kiedy miała zaledwie osiemnaście lat, a wkrótce

potem jej mąŜ został królem Gullandrii. Pięć lat później

Ingrid, która urodziła się i wychowała w Kalifornii, na zawsze

opuściła króla, zabierając ze sobą malutkie córeczki trojaczki.

Wybuchł wielki skandal. A choć od tamtej pory minęło wiele

lat, brukowce nadal od czasu do czasu pisały o tej historii,

nazywając Ingrid Zbiegłą Królową Gullandrii.

Elli ogarnął niepokój. A jeśli rzeczywiście ojciec przysłał do

niej tego człowieka? Nie pamiętała swojego ojca. Wiedziała o

nim tylko tyle, ile powiedziała jej matka, albo ile sama

przeczytała w absurdalnych artykułach zamieszczanych przez

polujące na skandale brukowce. Osrik Thorson był dla niej

postacią równie nierealną jak bajkowe państwo, którym

władał.

- Jak się tu dostałeś? - zapytała ostro.

MęŜczyzna rozprostował palce i pozdrowił Elli gestem, a

kiedy to zrobił, zauwaŜyła błękitno-złotą błyskawicę

wytatuowaną na wewnętrznej stronie jego ogromnej dłoni.

- Jestem Ŝołnierzem i przysiągłem słuŜyć pani ojcu, królowi

Osrikowi z Thorów. Nazywam się Hauk FitzWyborn i jestem

na twoje rozkazy, księŜniczko.

Patrząc na jego ogromną wytatuowaną rękę, Elli miała ochotę

cofnąć się, ale zdołała powstrzymać ten odruch.

- Nie wydaje mi się, Ŝebym cię o to pytała - stwierdziła

drwiącym tonem.

Olbrzym posmutniał i wydawał się nieco zakłopotany.

- Wasza Wysokość - powiedział cicho - wydawało mi się, Ŝe

lepiej zrobię, czekając w środku.

- A nie pomyślałeś, Ŝe jeszcze lepiej byłoby zwyczajnie

zapukać do drzwi, tak jak kaŜdy cywilizowany człowiek?

W odpowiedzi Hauk prawie niezauwaŜalnie skinął głową.

- To, co zrobiłeś, w Ameryce określa się jako wtargnięcie z

włamaniem, i nie mogę zrozumieć, dlaczego uznałeś, Ŝe tak

będzie lepiej.

Tym razem zareagował lekkim wzruszeniem ramion.

Elli bała się nieznajomego i czuła się osaczona. Mimo to

postanowiła nie dać po sobie poznać, Ŝe jest przestraszona.

- Powiedziałeś, Ŝe jesteś na moje rozkazy - rzuciła, patrząc na

niego z ukosa.

- Przysięgałem słuŜyć pani ojcu, księŜniczko, a to znaczy, Ŝe

słuŜę równieŜ pani.

- Świetnie. W takim razie opuść moje mieszkanie. To

najlepsze, co w tej chwili moŜesz dla mnie zrobić.

Popatrzyła na Hauka, na mięśnie jego ramion oplecione

wyraźnie rysującymi się pod skórą Ŝyłami. Stał z ramionami

skrzyŜowanymi na szerokiej piersi i wyglądał, jakby nie

zamierzał ruszyć się z miejsca.

- Król Osrik Ŝyczy sobie widzieć cię, pani, na swoim dworze.

Chce z panią omówić pewne waŜne sprawy.

To była jawna obraza i Elli poczuła, Ŝe palą ją policzki.

- Przez minione lata ojciec nie zadał sobie najmniejszego

trudu, aby się ze mną skontaktować. Co moŜe być aŜ tak

niecierpiącego zwłoki, Ŝebym teraz nagle musiała wszystko

rzucać i spieszyć na spotkanie z nim?

- Pozwól pani, Ŝebym cię zabrał do króla. Od niego się

dowiesz.

- Słuchaj, co powiem, i to uwaŜnie. - Elli przybrała spokojny i

zdecydowany ton, jakim przemawiała do upartych

pięciolatków w zerówce, w której była nauczycielką. -Wrócisz

Rimmer Christine - Powrót do przeszłości.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: