Ogólne zasady postępowania z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowym to wg. H. Nartowskiej:
1. Nie hamowanie nadmiernej aktywności dziecka, lecz stałe dyskretne ukierunkowywanie jego działalności na właściwy cel.
2. Czuwanie nad stawianiem celów na miarę możliwości dziecka (niezbyt odległy w czasie, na odpowiednim poziomie trudności).
3. Dyskretna pomoc w organizowaniu działania dziecka, tak aby zawsze osiągnęło zamierzony cel, zakończyło czynność, zadanie.
4. Odległość celów działania, zakres obowiązków i system kontroli rodziców muszą być dostosowane do wieku dziecka i powinny zmieniać się odpowiednio do poziomu jego rozwoju np. w wieku przedszkolnym nie tylko kontrolujemy działania dziecka, lecz także pomagamy mu przez współdziałanie.
Reakcja na niewłaściwe zachowanie dziecka powinna być:
· Szybka- czyli natychmiast po przewinieniu.
· Skuteczna – czyli doprowadzona do końca. Nie ograniczamy się tylko do gadania ale ją wykonujemy.
· Sprawiedliwa – waga kary powinna być adekwatna do przewinienia.
· Słuszna – kara powinna być związana z rzeczywistym, konkretnym przewinieniem dziecka.
· Słowna – bezwzględnie wystrzegaj się kar cielesnych!
Wskazania do postępowania w domu:
1. Dziecko nadpobudliwe psychoruchowo powinno mieć zapewnioną w domu atmosferę akceptacji i spokoju.
2. Należy być konsekwentnym w ustalaniu reguł, obowiązków i karceniu dziecka.
3. Osoba dorosła w kontakcie z dzieckiem powinna zawsze reagować spokojnie nigdy wybuchowo, gwałtownie.
4. Zawsze należy stwarzać dziecku poczucie bezpieczeństwa i dać dziecku do zrozumienia, że się je kocha, ale jest się konsekwentnym i wymagającym.
5. Wymagania stawia się w sposób jasny i klarowny.
6. Obowiązki domowe powinny być dostosowane do jego możliwości,.
7. Ważne jest aby dzienny rozkład zajęć dziecka był uporządkowany.
8. Należy ograniczyć oglądanie telewizji, wyeliminować programy o treści agresywnej.
9. Proponowane zabawy w chwilach wolnych to zabawy o charakterze uspokajającym typu: lepienie z plasteliny malowanie, układanie puzzli, itp.
10. Rozwiązanie konfliktu powinno nastąpić zaraz po sytuacji konfliktowej.
11. Opiekunowie powinny poświęcać trochę czasu na rozmowę i zabawę z dzieckiem.
12. Opiekunowie powinni też odnosić się do dziecka z wyrozumiałością i cierpliwością, ponieważ jego zachowanie nie wynika ze złości, ale z braku umiejętności kontrolowania swego zachowania.
13. Dla dziecka należy wyznaczyć osobny pokój lub część pokoju jako jego własny teren, oraz miejsce do nauki, przed którym znajduje się czysta ściana, pozbawiona dodatkowych elementów czy dekoracji.
emi126