ZABURZENIA PŁYNU MÓZGOWO-RDZENIOWEGO
· wodogłowie komunikujące i niekomunikujące – podział wprowadzili Dandy i Blackfan,
· IVOH – intraventricular obstructive hydrocephalus, EVOH – extraventricular obstructive hydrocephalus,
OKLUZYJNE, NIEKOMUNIKUJĄCE
· Wodogłowie w wadach wrodzonych i zaburzeniach rozwojowych – wodogłowie dziedziczne związane z chromosomem X, ze zwężeniem wodociągu Sylwiusza (rodzinne zwężenie wodociągu S.), z. Dandy’ego – Walkera (poszerzenie IV komory i tylnego dołu czaszki – zarośnięcie otworów Lushki i Magendiego – ale pierwotnie nieprawidłowość budowy robaka),
· Z. Arnolda – Chiariego – może być obecna przy urodzeniu lub rozwinąć się później – wodogłowie wtórne do ucisku na komorę IV.
· Wodogłowie pokrwotoczne – u 26-70% dzieci urodzonych z krwawieniem śródczaszkowym (skrzeplina w układzie komorowym lub zarostowe zapalenie pajęczynówki),
· Wodogłowie poinfekcyjne – kiłowe/gruźlicze zapalenie opon,
KOMUNIKUJĄCE
· Nadprodukcja płynu - >1ml/min, normalnie ~0,35 ml/min, (nadprodukcja w brodawczaku splotu naczyniówkowego),
· Wodogłowie związane z zapaleniem ucha środkowego – powikłane zakrzepowym zapaleniem zatoki poprzecznej.
· Zaburzenie odpływu żylnego (zakrzepica żył korowych lub zatok żylnych) – RZADKO powoduje wodogłowie.
· Wodogłowie z nadmiaru białka, np. w z. G-B lub guzie rdzenia. >500 mg%,
· W wyściółczaku rdzenia – rozsiew komórek nowotworowych do kosmków pajęczynówki – możliwe wodogłowie.
WODOGŁOWIE NORMOTENSYJNE
· zespół opisany po raz pierwszy w 1964 r.
· wtórne - jako skutek urazu głowy, krwawienia podpajęczego, zap.opon, czasem idiomatyczne (z. Hakama).
KLINIKA
· znaczny i szybki wzrost ciśnienia śródczaszkowego – leniwa reakcja źrenic, brak ruchu gałek ocznych, upośledzenie spojrzenia w bok, zaburzenia konwergencji, oczopląs, brak fiksacji spojrzenia, brak odruchu mrugania.
· U dzieci w szybko narastającym wodogłowiu – DRGAWKI, u dorosłych dużo rzadziej,
· Przy opukiwaniu – „odgłos pękniętego garnka”,
· Czasami w narastającym wodogłowiu – martwica skóry głowy z wyciekiem płynu m-rdz.
· Wodogłowie związanym z zapaleniem ucha środkowego: gorączka, dreszcze, apatia – perforacja błony bębenkowej, homolateralne porażenie n.VI, tarcza zastoinowa.
· Objawy wodogłowia mogą się pojawić w kilka tygodni po urazie głowy lub krwawieniu podpajęczym.
· Cysternografia z użyciem izotopu – pomiar kierunku przepływu płynu m-rdz. czy nie ma refluksu z przestrzeni podpajęczej do komór.
· Doskonałe efekty – założenie zastawki w obturacji wodociągu mózgu,
· u dzieci nieleczonych śmiertelność – 50% w 1 r.ż i ok. 75% do 10 r.ż,
· leczenie wodogłowia w z. Hakima – znaczna poprawa u 36%, nie tak duża u 28%, powikłania leczenia – więc szczególnie ważna kwalifikacja do zabiegu,
· najlepsze efekty – w świeżo wykrytym otępieniu, z zaburzeniami chodu i nietrzymaniem moczu,
· w brodawczaku – dobre efekty daje wycięcie splotu naczyniówkowego,
· zamknięcie IV komory – postępujące wodogłowie przez 3 tyg. – po 3 tyg. uszkodzenia nieodwracalne,
OBRZĘK MÓZGU
· możliwy w encefalopatii ołowiczej, u chorych dializowanych, w przebiegu śpiączki ketonowej w cukrzycy, w z. Rey’a, w encefalopatii wątrobowej
· obrzęk: 1. naczyniopochodny, 2. cytotoksyczny, 3. śródmiąższowy,
· w niedokrwieniu mózgu – obrzęk naczyniopochodny i cytotoks.
· W ropnym zap. opon – wszystkie rodzaje obrzęku,
· Sterydy – bez efektu w obrzęku cytotoksycznym,
· Osmoterapia – szybko zmniejsza objętość „zdrowych” tkanek mózgu,,
· EEG – zmiany ogniskowe, ogniskowe spowolnienie czynności podstawowej, w obrzęku cytotoksycznym – uogólnione spowolnienie czynności,
· O. naczyniopochodny – w TK wzmocnienie kontrastowe, w MRI – wzmocnienie sygnału,
· Obrzęk komórkowy – stupor, śpiączka, drżenie grubofaliste, mioklonie, zmiany w EEG, ogniskowe lub uogólnione drgawki,
· Szybki spadek osmolarności osocza – encefalopatia,
· Obrzęk śródmiąższowy – wodogłowie obturacyjne, bez zmian w EEG !!!
IDIOPATYCZNE NADCIŚNIENIE ŚRÓDCZASZKOWE
· przyczyny różne: 1. endokrynologiczne, 2. zakrzepica żył i zatok żylnych mózgu, 3. leki i substancje egzogenne, 4. choroby krwi i tkanki łącznej, 5. podwyższone stężenie białka w płynie (guz, zapalenie wielonerwowe), 6. meningismus, 7. zespół pustego siodła, 8. inne (szybki wzrost w dzieciństwie).
· Etiologia nie do końca wyjaśniona.
· M.in. przy zmniejszaniu dawek sterydów po dłuższym leczeniu, ch. Addisona, niedoczynność przytarczyc (tężyczka),
· Wit. A – 25.000 j.m /d (po odstawieniu poprawa), u dzieci tętniące ciemiączko po tetracyklinach i kwasie nalidyksowym, także IHH – amiodaron, chlordekon (insektycyd), węglan litu.
· IHH – w ciężkiej anemii mikrocytarnej z niedoborem żelaza,
· Z powodu przewlekłej hiperkapnii w chorobach płuc, zaburzeniach restrykcyjnych płuc + towarzyszy temu czasem otępienie, encefalopatia, zaburzenia świadomości.
· wenografia MRI – metoda z wyboru przy wykluczaniu niedrożności żylnej,
· górna granica wartości ciśnienia płynu m-rdz u osób otyłych – 250 mmH2O,
· u chorych z długotrwałym IHH, przy zagrożeniu wzroku – DRENAŻ LĘDŹWIOWO – OTRZEWNOWY lub dekompresja nn.wzrokowych.
SAMOISTNE PODCIŚNIENIE ŚRÓDCZASZKOWE
· SIH – spontaneous intracranial hypotension
· Po raz pierwszy opisane w 1938 r. przez Schltenbranda,
· Efekt „zapadania się” mózgu – MRI z kontrastem, inne badania: dokanałowa iniekcja albumin znakowanych technetem + podanie środka kontrastowego,
· SIH może przypominać malformację Arnolda – Chiariego t.I (szczególnie przy objawach: uszkodzenia nn. czaszk., niedowidzenia skroniowego, podwójnym widzeniu, szumach w usznych, upośledzeniu słuchu).
HEMOSYDEROZA
· objawy: głuchota odbiorcza, ataksja móżdżkowa z towarzyszącą mielopatią, anosmią, otępieniem,
· etiologia: przewlekły przeciek krwi do płynu m-rdz (krwawienie zwykle skąpoobjawowe),
· obszary hipointensywne w MRI głowy – najbardziej podatny n.VIII (bo nie ma osłonki Schwanna?), nerw wzrokowy, nici węchowe, rdzeń kręgowy,
· w móżdżku – komórki glejowe pierzaste Bergmana – predysponowane do gromadzenia żelaza.
ŚPIĄCZKA HIPEROSMOLARNA
· u 10-20% pacjentów z ciężką hiperglikemią, częściej starszych, z łagodnym początkiem cukrzycy,
· śpiączka – gdy osmolarność >350 mOsm/kg,
· leki predysponujące do wystąpienia śpiączki – diuretyki, sterydy, fenytoina, propranolol, cimetydyna, chloropromazyna,
· w obrazie klinicznym: halucynacje wzrokowe, oczopląs, utrata wzroku, zaburzenia czucia temperatury, zaburzenia połykania, inne: objawy ogniskowe, drgawki, stan padaczkowy napadów częściowych złożonych,
NERWIAKOWŁÓKNIAKOWATOŚĆ
· ch. Recklinghausena – opisana po raz pierwszy w 1882 r. – jedno z najczęstszych schorzeń genetycznych OUN wywołanych defektem jednego genu,
· wskaźnik rozpowszechnienia 1: 3.000, ale dużo przypadków nierozpoznanych,
· penetracja genu w NF-1 100%, ale ekspresja zróżnicowana,
· nowe mutacje w 50% przypadków,
· NF-1 chr.17q11.2, neurofibromina, NF-2 chr. 22q12, merlina (białko podobne do meozyny, ezryny, radiksyny,
· Objawy trzewne – wyraz przerostu zwojów autonomicznych i nerwów w organach wewnętrznych,
· Pacjenci z NF – bardziej podatni na nowotwory (neuroblastoma, guz Wilmsa, białaczki, guz chromochłonny nadnerczy, mięsaki),
· Nowotwory OUN – obwodowe: nerwiaki osłonkowe i włókniakowate, wewnątrzrdzeniowe: wyściółczaki, rzadziej gwiaździaki, wewnątrzczaszkowe (5-10% pacjentów z NF): gwiaździaki, glejaki włosowate n.II i skrzyżowania.
· W NF-1 postać obwodowa, segmentarna, skórna (tylko objawy skórne – tylko plamy typu cafe-au-lait), postać ośrodkowa NF-2,
· Bohater groteski „Człowiek słoń” – choroba Recklinghausena,
· Zajęcie zmianami skórnymi linii środkowej ciała – uwaga na GUZ RDZENIA !!!
· Grudki Lischa – w tęczówce, >20 r.ż u wszystkich z NF-1, widoczne w lampie szczelinowej,
· Nerwiakowłókniaki – głębokie nerwy skóry, korzeni nerwowych, zwojów autonomicznych w trzewiach, naczyniach krwionośnych,
· Elephantiasis neuromatosa – odcinkowy przerost kończyn – sploty naczyniowe nerwiakowłókniakowate,
· Glejaki n.II i inne wewnątrzczaszkowe – ujawniają się przed 10 r.ż,
· Nerwiaki słuchowe – ok. 20 r.ż,
· Glejak n.II do różnicowania z nienowotworowym przerostem nerwu,
· W NF – trudności w nauce, zaburzenia uwagi, zaburzenia mowy – najczęstsze powikłania neurologiczne NF, opóźnienie intelektualne u 5% wszystkich pacjentów,
· Czasem niedrożność tętnic wewnątrzmózgowych – moya-moya – niedrożność w części ponadklinowej ICA, w miejscu odejścia tętnicy środkowej i przedniej mózgu,
· Anomalie kostne – 1. defekty oczodołu, 2. defekty k. piramidowej, 3. pogrubienie opony twardej + poszerzenie kanału kręgowego + rybia łuska w tylnej okolicy przykręgosłupowej, 4. kifoskolioza (2-10%, odcinek C-Th, 5. rzekome zwyrodnienie stawów, 6. zniekształcenia żeber („skręcone wstążki”), 7. powiększenie kości długich,
· Guz chromochłonny – NIGDY U DZIECI,
· Glejak lub hamartoma podwzgórza – przedwczesne pokwitanie lub infantylizm seksualny,
· Dostępne są badania genetyczne,
· Leczenie glejaków n.II – radioterapia, inne – objawowe.
NACZYNIAKOWATOŚĆ MÓZGOWO – TRÓJDZIELNA
· inaczej zespół Sturge’a – Webera - Dimitriego,
· płaskie naczyniaki skóry twarzy, przeciwstronny niedowład połowiczy z zanikiem, napady padaczkowe, upośledzenie umysłowe, jaskra.
· 1847 Sturge powiązał naczyniaki skóry ze zmianami w mózgu,
· 1923 Dimitri – odkrył zwapnienia w kształcie zakrętów kory mózgowej,
· Weber – opisał zwapnienia w badaniach radiologicznych,
· Większość – przypadki sporadyczne, inne AR lub AD,
· Jednostronny zanik twarzy po tej samej stronie co naczyniak twarzy,
· Na powierzchni mózgu zwapnienia – „ślady wózka” lub „tory” (to już nie z Merita) – zwapnienia zewnętrznej powierzchni kory mózgu,
· 3 typy zespołu wg Roacha (1992),
· Typ 2 – naczyniak twarzy bez zmian mózgowych, ale może być jaskra,
· Typ 3 – naczyniak opon miękkich bez znamienia na twarzy,
· Ryzyko zmian mózgowych jest tym mniejsze im mniejszą część gałęzi ocznej n.V zajmuje naczyniak,
· Im wcześniej napady tym gorsze rokowanie co do rozwoju intelektualnego,
· Jaskra i woloocze – u ok. 30% pacjentów, (buphtalmos) – częstsze niż jaskra i wynika ze wzrostu ciśnienia śródgałkowego w okresie płodowym,
· Nad zajętą półkulą mózgu – ↓ ilości kapilar, ↓ ilości powierzchownych żył korowych, zatoka strzałkowa górna – mniejsza lub niewykształcona.
INCONTINENTIA PIGMENTI
· opisana przez Blocha i Sulzbergera,
· dziedziczenie dominujące związane z X (prawie letalne u mężczyzn) – wysoka przewaga kobiet wśród chorujących,
· być może związany z locus na Xq28, inna postać – incontinentia pigmenti achromians – Xp11 (hipomelanoza Ito),
· zanik mózgu z mikrogyrią, ogniskowa martwica z jamkami w istocie białej, ogniskowy ubytek neuronów w korze mózgu,
· objawy skórne – liniowe zmiany pęcherzykowo – pęcherzowe (pierwsze 2 tyg.życia), następnie wadliwe ich rogowacenie – liniowe brodawki (między 12 a 26 tyg.życia), potem wygląd falistych linii, z wiekiem mogą blednąć,
· 20% dzieci – objawy neurologiczne – opóźniony rozwój ruchowy, niedowłady, upośledzenie umysłowe, padaczka,
· 20% dzieci – objawy oczne – zez, zaćma, upośledzenie widzenia (zmiany w siatkówce)
· Zęby – częściowy lub całkowity...
cella150