o islamie.pdf

332

Waldemar POPIOŁ

Politechnika Koszalińska

DZIAŁALNOŚĆ PUBLICYSTÓW MUZUŁMAŃSKICH W POLSCE JAKO PRÓBA

„DRENAŻU MÓZGÓW” W KSZTAŁTOWANIU ŚWIADOMOŚCI RELIGIJNEJ

WYZNAWCÓW ISLAMU

Spośród wielu sfer działalności organizacji, związków i stowarzyszeń muzuł-

mańskich w Polsce jedną z podstawowych jest działalność publicystyczna i wy-

dawnicza, a najczęściej podejmowaną tematyką są sprawy, dotyczące wyznawa-

nej wiary. Dotyczy to również tych organizacji, które w swoich programach statuto-

wych wyraźnie podkreślają, że nie są organizacjami religijnymi. Działalność ta jest

zdaniem autora jedną z podstawowych form oddziaływania na kształtowanie reli-

gijnych postaw wyznawców islamu i jest niczym innym jak indoktrynacją społecz-

ności muzułmańskiej w Polsce. Tak prowadzona działalność wskazuje, że często

ma ona niewiele wspólnego z celami działalności statutowej.

W wielu publikacjach wyznawców islamu w Polsce znajdują się dowody po-

twierdzające brak szczerości intencji działań. Istnieją i takie artykuły, które potwier-

dzają, że muzułmanie polscy są manipulowani przez ich autorów. Czy artykuły te

pisane są przy poparciu przywódców organizacji muzułmańskich w Polsce? Pisane

w nich artykuły nie oddają w pełni faktów jakie miały i mają miejsce. I jest to dzia-

łalność, której akceptować nie można i jako taka powinna być napiętnowana. Nie-

które negatywne zjawiska, których źródeł należy dopatrywać się w Świętej Księ-

dze, interpretowane są w sposób wskazujący na próby ich ukrycia. Jednym z po-

dejmowanych tematów jest dżihad, którego źródeł, wielu badaczy chrześcijańskich

dopatruje się w surach Świętej Księgi- Koranie. Mohammed Almutasim Abbas

wswoim artykule opublikowanym w muzułmańskim magazynie społeczno-

kulturalnym „As-Salam” podjął problem dotyczący dżihadu czyli „świętej wojny”.

Napisał on, m. in.: „Jak już było powiedziane, wiara islamska zawiera wiele bodź-

ców do religijnej tolerancji, którą praktykuje się przez cały okres trwania islamu.

I przytłaczająca większość wszystkich konfliktów nigdy nie miała religijnego uza-

sadnienia. Niestety, wojny są jedną z ludzkich czynności, dlatego też nie mogły

zostać przez Koran pominięte. Możemy w nim przeczytać, że Bóg rozdzielił wojny

na uzasadnione i nieuzasadnion e.” 1 Następnie autor dokonał podziału na wojny

zabronione, do których zaliczył:

- wojny w celu rozszerzenia ziem i władzy;

- wojny dla zemsty i zgorszenia;

- wojny niszczycielskie.

Do wojen uzasadnionych zalicza:

- wojny w obronie życia, czci, majątku, ojczyzny, przeciwko agresorowi;

- w obronie wiary, gdy stawiane są jej przeszkody, wyznawcy prześladowani

i męczeni, nie zezwala się na jej szerzenie, pozbawia się ją znaczenia

i uniemożliwia swobodę wyznawania;

- w ochronie narodu;

1 Mohamed Almutasim Abbas: Dżihad w Koranie . W: „As-Salam” nr 3, Wrocław 2004, s. 17

333

- wojna się musi zakończyć, jak tylko znikną jej przyczyny . 2

Każdy rodzaj wojny uzasadnia w oparciu o wersety z sur Koranu. W istocie

jest to próba manipulacji treścią przez autora publikacji, ponieważ poszczególne

wersety wyrwane z kontekstu sury nie dotyczą wojen lub autor kończy werset

w wygodnym dla siebie miejscu. Tymczasem kolejny werset często wyjaśnia fak-

tyczne znaczenie przytaczanego wersetu. W przypadku wojny, w celu rozszerzenia

ziem i władzy, autor artykułu odsyła do następującej treści Koranu: „Taka jest sie-

dziba ostateczna! My przygotowujemy ją dla tych, którzy nie pragną wyniosłości na

ziemi ani szerzyć zgorszenia. Ostateczny koniec należy do bogobojnych! ”. 3

Sura XXVIII według interpretacji J. Bielawskiego dotyczy Mojżesza, a werset

83 mówi o ostatecznym miejscu dla tych po śmierci, którzy byli bogobojni i nie ma

nic wspólnego z wojną . 4 O zakazie wojny dla zemsty i zgorszenia, autor artykułu

odsyła do sury V wersetu 2. Tymczasem jest to sura medyńska, późnego okresu,

której wątki i tematy dotyczą; polowania, potraw, statusu kobiet, modlitwy i jałmuż-

ny, ablucji, Żydów i chrześcijan, złodziei i ich kary- talionu, przysięgi, wina i gier

hazardowych, świadków przy testamencie. Jest to sura oparta na wątkach biblij-

nych, ale inaczej ujętych . 5 A utor wyjął z kontekstu sury treść: „I niech nienawiść do

ludzi, którzy odsunęli was od Meczetu”nie popycha was do grzechu. Wspomagaj-

cie się wzajemnie w pobożności i bogobojności! Ale nie wspomagajcie się wza-

jemnie w grzechu i wrogości! I bójcie się Boga! Zaprawdę, Bóg straszny jest

w karani u!”. 6

Przedstawiony wątek można zinterpretować, że w wyniku napadu na wy-

znawców islamu, wróg zniszczył ich meczet przez co uniemożliwił im uprawianie

obrządku religijnego w wyniku nienawiści lub zemsty. Tymczasem treść, z której

wątek ten został wyrwany brzmi następująco:

„O wy, którzy wierzycie! Bądźcie wierni zobowiązaniom! Dozwolone wam jest

wszelkie zwierzę pośród trzód oprócz tego, co zostało wymienione(chodzi o zakaz

spożywania wieprzowiny- dop. autora). Nie wolno wam polować, kiedy uświęceni,

odbywacie pielgrzymkę. Zaprawdę, Bóg nakazuje to, co chce! O wy, którzy wierzy-

cie! Nie znieważajcie symbolów kultu Boga ani miesiąca świętego, ani ofiar zwie-

rząt, ani też wieńców, ani zdążających do świętego Domu, którzy poszukują łaski

i zadowolenia od swego Pana. A kiedy już nie jesteście uświęceni, Wtedy możecie

udawać się na polowanie. I niech nienawiść do ludzi, którzy odsunęli was od świę-

tego Meczetu, nie popycha was do grzechu. Wspomagajcie się wzajemnie w grze-

chu i wrogości! I bójcie się Boga! Zaprawdę, Bóg jest straszny w karaniu! Zakaza-

ne wam jest: padlina, krew i mięso świni; to, co zostało poświęcone na ofiarę

w imię czegoś innego niż Boga; zwierzę zaduszone, zabite od uderzenia, zabite na

skutek upadku, zabite na skutek pobodzenia i to, które pożerał dziki zwierz - chyba

że zdołaliście je zabić według rytuału-i to, co zostało ofiarowane na kamieniach .” 7

W tym przypadku znaczenie wątku, na którym autor artykułu opiera wojnę dla

zemsty i zgorszenia, posiada zupełnie inny sens. Jak wynika z przedstawionej

sekwencji, dotyczy pokus dnia codziennego w życiu muzułmanina, którego prze-

2 Ibidem, s. 17-18

3 Koran . Warszawa 1986, sura 28, w.83, s.478

4 Ibidem, s. 906-907

5 Ibidem, s. 863-864

6 Mohamed Almutasim Abbas, op. cit., s. 17

7 Koran , op. cit., sura V, w. 1-3, s. 126

334

bieg Koran określa w najdrobniejszych szczegółach. W przypadku wojen niszczy-

cielskich, autor artykułu odsyła do wersetu 56 sury VII, której treść nie dotyczy

wojny lecz spraw związanych z kształtowaniem się doktryny religijnej islamu: „Nie

szerzcie zepsucia na ziemi po jej udoskonaleniu! Wzywajcie Go z obawą i nadzie-

ją! Zaprawdę, miłosierdzie Boga jest bliskie dla ludzi czyniących dobro! ”. 8

Tymczasem w tekście sury VII przedstawiony wątek nabiera zupełnie innego

znaczenia: „Zaprawdę, wasz Pan to Bóg, który stworzył niebiosa i ziemię w ciągu

sześciu dni; następnie zasiadł na tronie. On pokrywa nocą dzień, który pospiesznie

za nim podąża. Słońce, księżyc i gwiazdy są podporządkowane Jego rozkazowi.

Czyż nie do Niego należy stworzenie i rozkaz? Błogosławiony niech będzie Bóg,

Pan światów! Wzywajcie Waszego Pana w pokorze i w skrytości! Zaprawdę, On

nie miłuje ludzi, którzy przekraczają granice! Nie szerzcie zepsucia na ziemi po jej

udoskonaleniu! Wzywajcie go z obawą i nadzieją! Zaprawdę, miłosierdzie Boga

jest bliskie dla ludzi czyniących dobro! ”. 9

Znaczenie wątku wyrwanego z kontekstu również oznacza, że nie chodzi

o wojnę lecz przestrzeganie nakazów i zakazów Boga przez człowieka. Aby czło-

wiek nie uzurpował sobie nienależnych mu praw. Praw, które wyznaczają granice

jego kompetencji. Nie chodzi tu o granice państwowe.

Zamiar przedstawienia islamu jako religii pełnej tolerancji, pokoju i nie uznają-

cej agresji lecz jedynie usprawiedliwiającej walkę w celu obrony, autor artykułu

poparł wątkiem również wyrwanym z kontekstu:

„Zwalczajcie na drodze Boga tych, którzy was zwalczają, lecz nie bądźcie na-

jeźdźcami. Zaprawdę, Bóg nie miłuje najeźdźcó w.” 10

Tymczasem pełne jego brzmienie sprawia, że ten sam wątek zmienia swój

sens diametralnie: „Zwalczajcie na drodze Boga tych, którzy was zwalczają, lecz

nie bądźcie najeźdźcami. Zaprawdę, Bóg nie miłuje najeźdźców! I zabijajcie ich,

gdziekolwiek ich spotkacie, i wypędzajcie ich, skąd oni was wypędzili! - Prześlado-

wanie jest gorsze niż zabicie. – I nie zwalczajcie ich przy świętym Meczecie, dopó-

ki oni nie będą was tam zwalczać. Gdziekolwiek oni będą walczyć przeciw wam,

zabijajcie ich! - Taka jest odpłata niewiernym!- Ale jeśli oni się powstrzymają - za-

prawdę, Bóg jest przebaczający, litościwy! I zwalczajcie ich, aż ustanie prześlado-

wanie i religia będzie należeć do Boga. A jeśli się oni powstrzymają, to wyrzeknij-

cie się wrogości, oprócz wrogości przeciw niesprawiedliwym. ” 11

Przedstawiona treść stanowi jasne przesłanie dla muzułmanów jak mają po-

stępować wobec „niewiernych”. Stwierdzenie „…i religia należeć będzie do Boga”

wyraźnie wskazuje, że należy walczyć z tymi, którzy nie wyznają religii islamu.

Interpretacja przedstawianych treści wersetów nie jest wchodzeniem w kom-

petencje muftiego(arab. znawca prawa islamu), lecz dążeniem do wykazania ma-

nipulacji treściami Koranu w zależności od potrzeb dla osiągnięcia określonego

celu. Potwierdzeniem takiego stanowiska jest opinia imama Nidal Abu Tabaga,

który podjął się napisania przewodnika po surach Koranu. Decyzję swą umotywo-

wał w sposób następujący: „Niniejszy przewodnik po surach Koranu powstanie,

aby ułatwić poruszanie się po tej Księdze. Ma w założeniu stanowić zbiór komenta-

rzy do poszczególnych wersów i sur Koranu, którego głównym zadaniem będzie

8 Mohamed Almutasim Abbas, op. cit., s. 17

9 Koran , op. cit., sura VII, w. 54-56, s. 187-188

10 Mohamed Almutasim Abbas, op. cit., s. 17

11 Koran , op. cit., sura II, w. 190-193, s. 37-38

335

wyjaśnienie ich ogólnego sensu. Każda z sur stanowi bowiem logicznie spójną,

doskonałą w swej formie całość, nie będąc jedynie zbiorem poszczególnych

wersetów. Każdej z sur Koranu przyświeca określony cel, który zostanie

przedstawiony w tym przewodnik u”. 12 Czy mógłby znaleźć się lepszy adwokat

w sprawie? Jest to sytuacja, kiedy oskarżony przedstawia sądowi dowody na po-

pełnione przez siebie przestępstwo. Wielu przywódców organizacji muzułmańskich

także w Polsce dąży w ten lub podobny sposób do utworzenia z członków organi-

zacji, którym przewodzą, ślepych, posłusznych i gotowych na wszystko ludzi. Czy

jednak opracowywany przewodnik nie będzie kolejną próbą manipulacji treściami

Koranu?

Uzasadniając wojnę obronną autor publikacji w czasopiśmie „As – Salam” od-

syła do treści wersetu 75, sury IV:

„Dlaczego nie walczycie na drodze Boga, jak również za słabych mężczyzn,

kobiety i dzieci, którzy mówią: „Panie nasz! Wyprowadź nas z miasta, którego

mieszkańcy są niesprawiedliwi?! I daj nam od Siebie opiekuna! I daj nam od Siebie

pomocnika !”. 13 J ednak Mohammed Almutasim Abbas nie przedstawia treści werse-

tów poprzedzających i następnych po wersecie 75, które wskazują, że była to sy-

tuacja, kiedy wojna agresywna przerodziła się w wojnę obronną. Werset 73 i 74

jest potwierdzeniem takiego rozumowania:

„A jeśli dosięgnie was łaska Boga, to on z pewnością będzie mówił, jak gdyby

między wami i nim nie było żadnego uczucia miłości: „O, gdybym był razem z wa-

mi, to osiągnąłbym wielki sukces”. Niechże walczą na drodze Boga ci, którzy za

życie tego świata kupują życie ostateczne! A kto walczy na drodze Boga i zostanie

zabity albo zwycięży, otrzyma od Nas nagrodę ogromną . 14

Z treści wynika, że jest to stanowisko Mahometa wobec klęski poniesionej

w bitwie pod Uhud przez jego oddziały na początku 625r. Także i to, że Prorok

w bitwie tej nie uczestniczył, co poświadcza stwierdzenie „ O, gdybym był razem

z wami, to osiągnąłbym wielki sukces”. Stwierdzenie to oznaczać może także, że

muzułmanie zostali opuszczeni przez Boga. Jest to przykład jak zmienne mogą

być losy agresora.

W swoim komentarzu do Koranu, J. Bielawski, m. in. napisał: „Kiedy poczuł

się dość silny (Prorok Muhammad- dop. autora), zdecydował się prowadzić „świętą

wojnę” – dżihad początkowo przede wszystkim przeciwko mekkańczykom. Na

początku 624 roku przygotował więc ekspedycję wojskową i w starciu z mekkań-

czykami odniósł zdecydowane zwycięstwo pod Badr, mimo przewagi liczebnej

wroga. Lecz mekkańczycy niebawem wyruszyli w zbrojny pochód przeciw Medynie

i tym razem zadali klęskę oddziałom Proroka w bitwie pod Uhud na początku roku

625.” O okolicznościach zrodzenia się idei „świętej wojny” czyli dżihadu napisał:

„Muhammad żądał od swoich współwyznawców, aby walczyli z przeciwnikami gło-

szonej przez niego wiary, przede wszystkim z bałwochwalcami mekkańskimi, na-

stępnie rozszerzył ten obowiązek na zwalczanie innych „pogan”. Tak zrodziła się

12 Nidal Abu Tabag, Przewodnik po surach Koranu ,

http://www.islam.info.pl/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=14Ite... (pobrano

12.092007), s. 1

13 Mohamed Almutasim Abbas, op. cit., s. 18

14 Koran , op. cit., sura IV, w. 73-74, s. 106

336

idea „wojny świętej”, która mogła mieć charakter zbrojny lub pokojowy, by dopo-

móc do zwycięstwa islamu na świecie ”. 15

Pomijając treść wersetu 75, który został przedstawiony wcześniej, treść wer-

setu 76 i 77 jest nawoływaniem do walki na drodze Boga. Wręcz jego nakazem: Ci,

którzy wierzą, walczą na drodze Boga, a ci, którzy nie wierzą, walczą na drodze

Syguta. Walczcie więc z poplecznikami szatana! Zaprawdę, podstęp szatana jest

słaby! Czyż nie widziałeś tych, którym powiedziano: „Powstrzymajcie wasze ręce!

Odprawiajcie modlitwę i dawajcie jałmużnę!” A kiedy jest im nakazana walka, to

wtedy część z nich obawia się ludzi, tak jakby się obawiała Boga albo jeszcze bar-

dziej Mówią oni: „Panie nasz! Dlaczego nakazałeś nam walkę? A gdybyś dał nam

trochę zwłoki?” Powiedz: „Używanie życia na tym świecie-niedługie, a życie osta-

teczne jest lepsze dla tego, kto jest bogobojny. I nie doznacie niesprawiedliwości

nawet na Łupinkę daktyla .” 16

Istnieją także inne wersety wskazujące, że działania zbrojne prowadzone

przez wyznawców islamu wobec „niewiernych” są przez Boga wspierane, jeśli słu-

żą rozszerzeniu wiary. Treści te znajdują swoje odzwierciedlenie w wersetach 65,

66, 67 sury VIII: „O Proroku! Pobudzaj wiernych do walki! Jeśli wśród was jest

dwudziestu cierpliwych, to zwyciężą dwustu; a jeśli jest stu wśród was, to oni zwy-

ciężą tysiąc niewiernych, ponieważ oni są ludźmi, którzy nie rozumieją. Teraz ulżył

wam Bóg; On wie, że jesteście słabi. A więc jeśli będzie wśród was stu sprawiedli-

wych, to oni zwyciężą dwustu; a jeśli będzie was tysiąc, to oni zwyciężą dwa tysią-

ce - za pozwoleniem Boga. Bóg jest przecież z cierpliwymi! Nie jest odpowiednie

dla Proroka, aby brał jeńców, dopóki on nie dokona całkowitego podboju ziemi. Wy

pragniecie tego, co przypadkowe na świecie, a Bóg chce życia ostatecznego. Bóg

jest potężny, mądry! 17 T reści wersetów wskazują na ekspansywny charakter. Prze-

cież podstawowym obowiązkiem muzułmanina są działania w celu poszerzania

religii islamu. Ale treść ukazuje także, że nie wszyscy muzułmanie są przekonani,

co do słuszności prowadzonych działań wojennych(Dlaczego nakazałeś nam wal-

kę? A gdybyś dał nam trochę zwłoki?). Odpowiedź Boga dla wątpiących ustami

Proroka jest jednoznaczna: „Używanie życia na tym świecie- niedługie, a życie

ostateczne jest lepsze dla tego, kto jest bogobojny. I nie doznacie niesprawiedli-

wości nawet na łupinkę daktyla ”. 18

Aby zakończyć argumentację przyjętego stanowiska prób manipulacji tre-

ściami Koranu i tezy autora, że islam nie tylko jest religią miłości, tolerancji i poko-

ju, ale także wojny i to wojny bezwzględnej, wskazane jest odwołanie się do imama

Ali Abi Issy, który religię islamu zdefiniował w sposób następujący: „Islam jest reli-

gią całościową, zajmuje się wszystkimi aspektami życiowymi, nie uznaje rozdziału

pomiędzy życiem świeckim a duchowym. W prawie szarijatu odnajdujemy system

polityczny, wojskowy, karny, ekonomiczny, społeczny, cywilny i duchowny. Islam

jest religią rewolucyjną, nakazującą obronę własną, zakazującą natomiast

poddania się zniewoleniu, poniżaniu, zgodnie z Koranem sura II w. 190 ”. 19

15 J. Bielawski: Komentarz. W: Koran , op. cit., s. 734

16 Koran , op. cit., sura IV, w. 76-77, s. 106-107

17 Ibidem, sura VIII, w. 65-67, s. 218-219

18 Ibidem

19 Ali Abi Issa, Islam jest religią całościową .

W: http://www.islam.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=138&Itemid=8 (pobrano

24 lutego 2007), s. 1

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: