Instalowanie Linuksa Mint na pendrivie
Linux Mint może być odpalany nie tylko z dysku CD, ale także z pendriva. Jest to szczególnie przydatne, gdy mamy jeden napęd CD, a chcielibyśmy uruchomić Minta i jednocześnie np. obejrzeć film na DVD.Na pendrivie w czasie działania systemu nic nie jest zapisywane (zachowuje się on jak CD, czyli read only). Niestety, sami również nie możemy zapisywać swoich plików.Żeby zainstalować Linux Mint na pendrivie należy najpierw ściągnąć plik .iso (np. LinuxMint-4.0.iso lub LinuxMint-4.0-KDE-beta-013.iso), a następnie założyć folder L-Mint na komputerze i tam przegrać ten plik.Do folderu L-Mint trzeba też wgrać samorozpakowujące się archiwum fixmint.exe ( do ściągnięcia stąd : http://www.pendrivelinux.com/ ) i uruchomić.Zostaną założone dwa foldery (7-Zip i syslinux) oraz dwa pliki .bat. Uruchamiamy fixmint.bat i (po przeczytaniu ostrzeżenia, że w folderze L-Mint może znajdować się tylko jeden plik .iso) wyrażamy zgodę.W naszym folderze L-Mint powstanie nowy folder mint i to właśnie jego zawartość przegrywamy na pendriva. Oczywiście wszystko do głównego katalogu.Następnie uruchamiamy (z pendriva!!!) plik makeboot.bat, tak żeby można było bootować komputer z pendriva. Operację tę wykonujemy tylko raz. Zresztą po niej plik makeboot.bat powinien się sam usunąć. Za to powstanie plik systemowy ldlinux.sys.Uwaga: pliku makeboot.bat w żadnym przypadku nie można uruchamiać z dysku twardego (można sobie uszkodzić MBR), a tylko z pendriva, po przekopiowaniu do niego zawartości folderu mint.I to właściwie wszystko. Oczywiście trzeba jeszcze zmienić w BIOS-ie kolejność bootowania, tak żeby USB-HDD było pierwsze. W niektórych BIOS-ach uzyskuje się to nie poprzez ustawienie kolejności: floppy, CD, HDD, USB etc., ale "gdzieś obok", gdzie podaje się kolejność twardych dysków (np. USB-HDD, Samsung Spin Point P80SD, WD Caviar SE WD800AAJS).
Instalacja Linuksa Mint 4.0
Instalacja i konfiguracja Systemu Operacyjnego Linux Mint 4.0 KDE - Część 1
Witaj!Skoro czytasz ten artykuł, to znaczy, że jesteś początkującym użytkownikiem Linuksa, który chciałby, ale brakuje mu wiedzy, aby zainstalować go na swoim komputerze dystrybucje Linuksa zwaną „Linux Mint 4.0 KDE”. Jest to pierwsza część artykułu pod tytułem „Instalacja i konfiguracja Systemu Operacyjnego Linux Mint 4.0 KDE”. W pierwszej części opiszę jak poprawnie zainstalować Linuksa Mint na swoim komputerze, wraz z partycjonowaniem. W drugiej części zajmiemy się konfiguracją.Ten artykuł nie ma za zadanie przeprowadzić Cię za rączkę przez kolejne etapy instalacji, ale ma pomóc w zrozumieniu instalacji i w wyborze instalowanych pakietów, czy też przy partycjonowaniu dysku twardego. Artykuł ten zakłada, że jesteś bardzo początkującym użytkownikiem, Linuksa, który może, aczkolwiek, nie musi znać chociażby jak wygląda tutaj drzewo katalogów. Wszelkie hasła związane z Linuksem, będą wyjaśniane na bieżąco. Kończąc ten nudny wstęp, przechodzimy do pierwszej punktu naszej, instalcji, a mianowicie do partycjonowania:System Linux różni się od systemu Windows znacząco, nie tylko filozofią, ale również i systemem plików, oraz drzewem katalogów. Trzeba też porzucić starą wizję kolejności oznaczania dysków twardych. W windowsie oznaczało się kolejne dyski poprzez literowanie:
+-------------------------------------------------------------------------+| C:\ // 1 Partycja pierwszego dysku. Tutaj jest zainstalowany Windows. || D:\ // 2 Partycja || E:\ // Napęd CD/DVD || F:\ // 1 Partycja drugiego dysku |+-------------------------------------------------------------------------+Rys. 1 Przykładowe rozmieszczenie dysków w Systemie Windows
a w Linuksie odbywa się to poprzez „/dev/hdXC”, gdzie X oznacza kolejny dysk fizyczny, a C kolejną partycję na dysku fizycznym. Dla przykładu załóżmy, że nasz dysk jest oznaczony „/dev/hda1”, oznacza dysk wpięty do 1 kanału IDE Master i wskazuje na 1 partycję, a „/dev/hdb3” oznacza, że dysk jest wpięty do 1 kanału IDE Slave i wskazuje 3 partycję. Oczywiście możemy mieć również wpięty napęd CD/DVD, tak samo się je oznacza z tym wyjątkiem, że na końcu nie dajemy żadnej cyfry (wszak płyt się nie partycjonuje prawda?). Może się też zdarzyć, że posiadamy w systemie dyski SATA, w takim wypadku, literka h zmienia się na s (/dev/sda). W tym artykule przyjmujemy, że mamy 1 dysk „/dev/hda” oraz 1 napęd CD/DVD „/dev/hdb”.
+-----------------------------------------------------------------------+
|!!!UWAGA!!! |
| |
|Linux Mint zawsze widzi dyski jako /dev/sda, niezależnie, czy mamy dysk|
|podpięty pod ATA czy SATA! |
Do partycjonowanie gorąco polecam program GParted
+---------------------------------------------+| http://gparted.sourceforge.net/download.php |+---------------------------------------------+
który jest bardzo przejrzysty i łatwy do ogarnięcia (oczywiście można partycjonować w czasie instalacji z poziomu instalatora, jeśli ktoś nie chce ściągać dodatkowego oprogramowania). Teraz trzeba dobrać odpowiedni system plików. Linux nie pracuje na NTFS czy też FAT32, jednakże potrafi z nich czytać jak i zapisywać. Zazwyczaj korzysta z się z jednego z trzech systemów plików: ext3, reiserFS oraz XFS. Poniżej znajdują się krótkie opisy tych systemów plików:Ext3 – system plików posiadający księgowanie w trybach full oraz ordered, dzięki czemu w razie awarii dane odzyskiwane są błyskawicznie. ext3 używa indeksu drzewa HTree, który zapewnia wysoką wydajność w prawie wszystkich zastosowaniach. Jest on bardzo dobrym i niezawodnym rozwiązaniem i jest wysoce polecany dla większości instalacji.ReiserFS - to system plików oparty na drzewie B+, oferujący dużą wydajność. Przy wielu małych plikach (poniżej 4KB) może być szybszy od ext3 nawet piętnastokrotnie. ReiserFS jest wysoce skalowalny i posiada księgowanie, Charakteryzuje go niezawodność i użyteczność zarówno na partycjach ogólnego przeznaczenia jak i w ekstremalnych przypadkach, takich jak ogromne partycje, operacje na wielu bardzo małych lub bardzo dużych plikach czy też operacje na katalogach zawierających dziesiątki tysięcy plików.XFS - to system plików z księgowaniem. Jest bardzo funkcjonalny i zoptymalizowany do skalowalności. Zalecam go wyłącznie do systemów z nowoczesnymi dyskami SCSI i/lub ciągłego zapisu danych z nieprzerwanym dostępem zasilania. Ponieważ XFS przechowuje dużo danych w pamięci RAM, źle zaprojektowane programy (te, które nie zachowują odpowiednich środków ostrożności podczas zapisywania plików na dysk, których niestety jest sporo) mogą doprowadzić w razie awarii systemu do utraty danych.Wybór systemu plików zostawiam Tobie Czytelniku.Po zdecydowaniu się na systemy plików czas podzielić dysk na partycje. Zakładamy, że mamy dysk 200GB, gdzie na partycji /dev/hda1 o rozmiarze 20GB znajduje się Windows, a na partycji /dev/hda2 mamy dysk z danymi o rozmiarze 120GB. Tak więc na instalację Linuksa zostaje nam 60GB. W takim wypadku polecam takie rozwiązanie (montować partycje będziemy później):
+---------------+---------------+-----------------------------------+| Dysk/Partycja | System plików | Rozmiar partycji |+---------------+---------------+-----------------------------------+|/dev/hda1 | NTFS | 20GB ||/dev/hda2 | NTFS | 120GB ||/dev/hda3 | reiserFS | 5GB ||/dev/hda4 | Extendet | 55GB ...
wp-pl