Krahn Betina - Spisek.pdf - FILMY 2010! NOWOSCI 2010 !! AVI RMVB !! - mistrzcater

BETINA KRAHN

Przełożyła

Bożena Stokłosa

Prolog

Londyn 1882

Zatrzepotała rzęsami, a on musnął ustami jej ucho.

Westchnęła.

Uśmiechnął się do niej. Była zdenerwowana. Był taki roznamięt-

niony.

Obsypywał ją pocałunkami.

Koronki zsuwały się jej z ramion, a skromność ulatniała, w miarę

jak ustępowały kolejne guziczki. Troska o dobrą opinię nie wy

trzymała próby, bo z ciała opadła spódnica, stanik, halka, turniura

i gorset, a z nóg zostały zdjęte zapinane na guzik pantofle. Fiszbiny

gorsetu, muślin, satyna i czarne jedwabne pończochy poddały się,

choć nie bez oporu, wraz z mnóstwem zatrzasków, haftek i tasiemek,

ukazując podniecającą zmysły perłową skórę.

Pokój oświetlało przytłumione światło lampy gazowej. Kochanko

wie porzucili ubrania na podłodze i skierowali się w stronę nakrytego

pościelą puchowego materaca. Przyklękając na miękkim łożu,

mężczyzna przyciągnął do siebie kobietę. Czuła się niepewnie. Gdy ją

objął, zwilżyła usta językiem i osłoniła rękoma nagie piersi. Spojrzała

na drzwi wynajętego pokoju, a potem na kochanka, czujna i zalękniona.

- Nie ma się czym niepokoić, najdroższa - powiedział cicho,

unosząc jej dłoń do ust. - Zerknął na drzwi, uśmiechnął się znacząco

i zapewnił: - Nikt nie zna tego miejsca... A właściciel to człowiek

najbardziej dyskretny pod słońcem. Absolutnie nic ci tu ze mną nie grozi.

- Ufam ci z całego serca, kochany - wyznała drżącym głosem;

oddychała z trudem. - Chodzi tylko o to, że... tak dawno tego nie

robiłam. I tak się boję...

- Z całą pewnością nie mnie, najsłodsza. - Objął jej talię,

zmuszając, by znowu spojrzała mu w oczy. - Wolałbym umrzeć, niż

narazić cię na najmniejszą przykrość.

- Nie to miałam na myśli. - Znowu przymknęła powieki i zaru

mieniła się. - Mój nieboszczyk mąż nie należał do namiętnych.

- Aaa. - Mężczyzna uśmiechnął się ze zrozumieniem i uniósł

jej podbródek. - Nie musisz się niczego obawiać, mój rozkoszny

aniele. Fakt, że spotykasz się tu ze mną, to niezbity dowód,

że oddałaś mi serce. - Położył dłoń pod jej piersią i ogarnął

kobietę gorącym spojrzeniem. - Czego jeszcze mógłbym chcieć?

- Przesunął palce na rozkoszny wzgórek okryty zaledwie cienkim

przejrzystym materiałem.

Pod wpływem tej pieszczoty kobieta zadrżała i zabrakło jej tchu.

Gdy zaczął ją gorąco całować, zatrzepotała rzęsami i przymknęła

powieki.

Po pocałunku mężczyzna podziwiał przez chwilę jej delikatną

skórę i jedwabiste jasne włosy, po czym spojrzał wymownie na łóżko.

- Najdroższy, przyrzeknij mi, że... zawsze będziemy razem

- wymamrotała, czując, jak jego ciało przyciska ją do materaca

i ociera się o piersi.

- Zawsze? - mruknął, dotykając ustami jej szyi i usiłując rozsunąć

kolanem zaciśnięte uda. - Po chwili wahania zapewnił: - Oczywiście,

kochana, że zawsze. - Gdy dzięki tym słowom opór ustąpił, złożył

jeszcze gorętszą obietnicę: - Od dzisiaj każde z nas zawsze znajdzie

pociechę, rozkosz i ukojenie w ramionach drugiego.

Gdy lekko się odsunął, żeby rozebrać kobietę do końca i skruszyć

resztki jej oporu, do ich uszu dotarły jakieś głosy, ale z trudem

przebijały się przez roznamiętnione szepty i oddechy. W pierwszej

chwili żadne z kochanków nie zwróciło na te głosy uwagi. On

zdejmował z niej koszulkę i zupełnie opuściła go czujność. Jadnak

hałas wzmagał się i po chwili zakłócił idyllę.

- Jest pan absolutnie pewny, że to ten pokój?! - rozległ się za

drzwi podekscytowany kobiecy głos, a po nim burknięcie

właściciela, trudno powiedzieć czy potwierdzające domysły kobiety,

czy im zaprzeczające. Krzyknęła: - Hej wy, w pokoju numer

dwanaście, natychmiast otwórzcie! - W reakcji na panującą za

drzwiami ciszę, zastukała natarczywie i ostrzegła: - Zróbcie, co każę,

bo jak nie, to gospodarz wpuści mnie do środka.

Przerażeni kochankowie zamarli w bezruchu, wpatrując się w drżą

ce pod wpływem niecierpliwych uderzeń ciężkie drewniane drzwi.

Po chwili usłyszeli pobrzękiwanie kluczy, a jeden z nich złowieszczo

zazgrzytał w zamku. Gdy otwarte z impetem drzwi trzasnęły o ścianę,

niezdarnie wśliznęli się pod kołdrę.

W progu stanęła kobieta szczelnie spowita w czarny jedwabny

strój. Jej twarz zasłaniała czarna woalka.

- Lady Antonia! - Leżącą w łóżku blondynkę zamurowało, lecz

imię intruzki wciąż dźwięczało w ciszy pokoju.

Pani w czerni wtargnęła do środka, szeleszcząc halkami i spód

nicami, lecz na widok zdumiewającej pary natychmiast się cofnęła.

Odwróciła się do właściciela, który udawał święte oburzenie i za

skoczenie tak sromotną schadzką pod dachem jego hotelu.

- To bolesna sprawa osobista. Obawiam się, że jesteśmy zdani na

pańską dyskrecję - zwróciła się do niego zdławionym głosem.

Gdy zamknęły się drzwi za uspokojonym w ten sposób gos

podarzem, odwróciła się do łóżka, przybierając posągową pozę

i odrzucając z twarzy ciężką woalkę. Pod szerokim rondem kapelusza

ukazała się uderzająco piękna twarz, ale była tak zacięta, że trudno

było zauważyć jej urodę. Urażona mina i wyniosła poza lady Antonii

sprawiły, iż z młodej, modnie ubranej kobiety zamieniła się w góru

jącą nad parą nieszczęśników personę, której wieku nie dałoby się

określić. Jej szafirowe, pełne wyrazu oczy pałały oburzeniem. Jednak

wbrew pozorom wcale nie przeżywała szoku. Nie po raz pierwszy

byfa świadkiem tak skandalicznej sceny i zapewne nie sądziła, że

ogląda ją po raz ostatni.

- Camille! Jak mogłaś tak ulec? - zażądała wyjaśnień, opierając

Krahn Betina - Spisek.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: