Palmer Diana - Amelia.pdf - Palmer Diana(1) - STOPROCENT1000

Rok 1900

Amelia Howard pokochała pustynne ziemie zachodniego

Teksasu. Nie było tu tak bujnej zieleni jak we wschodniej

części stanu, ludziom zagrażały burze piaskowe, kojoty, wilki

i grzechotniki, ale kraina miała swoje niepowtarzalne piękno.

Czasami zapuszczali się tu meksykańscy bandidos, prze

dzierając się przez granicę, która przebiegała tuż za Rio

Grande lub, jak mówili Meksykanie, za Rio Bravo del Norte.

Od dobrych dwudziestu lat w zachodnim Teksasie nie zdarzały

się napady dokonywane przez Indian, lecz na granicy z Mek

sykiem wciąż miały miejsce niebezpieczne incydenty. Amelia

stale bała się o brata, Quinna, który zaciągnął się do batalionu

konnej policji Teksasu, strzegącego granic. Do jego obowiąz

ków należało ściganie przestępców w tym rejonie.

Dziewczyna urodziła się i wychowała w Atlancie. Przeno

siny do zachodniego Teksasu oznaczały wielką zmianę w jej

życiu. Dwaj młodsi bracia Amelii zmarli przed czterema laty

na tyfus, a jej ojciec, Hartwell Howard, w drodze po lekarza

doznał obrażenia głowy podczas wypadku powozu. Od tego

czasu zaczął się zmieniać. Miewał częste napady furii i stawał

się wtedy coraz bardziej skłonny do przemocy. Po śmierci

braci Quinn udał się na wojnę hiszpańsko-amerykańską,

a potem osiadł w zachodnim Teksasie. Amelia została w At-

lancie tylko z chorowitą matką i grubiańskim ojcem. Szybko

zorientowała się, że potulność to jedyny sposób na uniknięcie

rękoczynów z jego strony. Sytuacja stawała się jeszcze

groźniejsza, gdy porywał się do bicia po pijanemu. Ta

skłonność do przemocy była jedna z oznak zmiany osobowości

ojca i prawdopodobnie stanowiła skutek coraz dotkliwszych

bólów głowy po upadku.

Przed rokiem zmarła na zapalenie płuc pani Howard. Córka

i mąż boleśnie odczuli jej stratę. Gdy żyła, zdarzały sie

okresy, kiedy Hartwell zachowywał się normalnie. Teraz

zmienił się całkowicie. Stał się wyjątkowo impulsywny

i niecierpliwy. Już w tydzień po pogrzebie żony zdecydował,

że przeniosą się z Amelią do El Paso, by być blisko Quinna,

który stacjonował w koszarach w Alpine, niedaleko od El

Paso. Jednocześnie chciał dzięki tym przenosinom wykorzystać

przyjaźń z bogatym teksańskim farmerem do skoligacenia obu

rodzin i prowadzenia wspólnych interesów. Nie krył się z tym

przed córką, ale też wcale nie liczył się z jej zdaniem. Pracę

w banku w El Paso, gdzie farmer zdeponował pokaźną sumę,

traktował jako pierwszy krok we właściwym kierunku. Załat

wienie tej pracy zajęło kilka miesięcy, lecz wcale nie osłabiło

to jego zapału. Drugim krokiem miało być wplątanie Amelii

w romantyczny, jak uważał, związek z mężczyzną, który nie

pociągał jej ani trochę. Howard stał się teraz bezwzględnym

dusigroszem, a poza tym przestał okazywać skruchę z powodu

okrucieństwa wobec córki.

Mimo zmian w osobowości ojca, Amelia wciąż z nim

mieszkała, Oczywiście zdawała sobie sprawę, że istnieje

związek pomiędzy urazami głowy, jakich doznał w wypadku,

a brutalnym zachowaniem. Jednak nigdy nie przestała ojca

kochać i nie chciała zostawić go samego teraz, kiedy po

trzebował jej najbardziej. Ponadto zawsze była jego pupilką,

toteż lojalność dziewczyny potrafiła przetrwać wszystko, nawet

ataki szału. Zresztą, gdyby nawet była na tyle nieczuła, żeby

go opuścić, nie miałaby co ze sobą począć. Nie dysponowała

żadnymi środkami utrzymania i możliwościami ich zdobycia.

Poza tym nie potrafiła zapomnieć, że zanim umarli bracia,

ojciec bardzo troszczył się o rodzinę. Nieustannie obdarowywał

dzieci i żonę prezentami. To były drobne upominki - jako

księgowy w banku zarabiał skromnie - ale stanowiły wyraz

przywiązania i tkliwości. Teraz Hartwell Howard w ogóle nie

przypominał tamtego ojca. Jednak wrażliwa Amelia kochała

go na tyle, że choć coraz trudniej było jej znosić ataki furii

ojca, uparcie przy nim trwała. Wybuchy następowały jeden po

drugim, z najdrobniejszych powodów - pyłka na surducie czy

gazety położonej nie tam, gdzie chciał ojciec.

Dziewczyna miała dwadzieścia lat. Brakowało jej doświad

czenia w kontaktach z mężczyznami, lecz była śliczna. Mogła

więc liczyć na to, że poślubi kogoś, kogo sama wybierze. Cóż

z tego, skoro ojciec postanowił ją wydać za Alana Culhane'a,

najmłodszą latorośl wpływowej i zaprzyjaźnionej z Howardami

rodziny farmerskiej z zachodniego Teksasu. Culhane'owie nie

wiedzieli, jak Hartwell traktuje córkę, istniała jednak obawa,

że pewnego dnia odkryją jego bezwzględność. Kiedyś Amelia

tak przestraszyła się ojca, że uciekła z domu. Zdarzyło się to

w Atlancie, tuż przed wyjazdem do El Paso, gdy w ataku szału

pobił ją skórzanym pasem. Na myśl o tym wciąż drżała.

Postanowiła wtedy, jedyny raz w życiu, odejść od ojca; miała

już dość znoszenia z jego strony różnych przykrości. Jednak

następnego dnia płakał, więc uległa i przeniosła się z nim do

zachodniego Teksasu. A teraz, w El Paso, była jeszcze

bardziej przeświadczona o słuszności decyzji pozostania

z ojcem, gdyż w pobliżu był Quinn.

Od dzieciństwa uwielbiała brata. Był od niej starszy o cztery

lata, lecz wyglądali jak bliźnięta. Mieli takie same jasne włosy

i piwne oczy, choć w złości tęczówki oczu Cjuinna przybierały

niemal czarną barwę. Uwagę przyciągał jego piękny prosty

nos i wysoka barczysta sylwetka. Amelia była drobna, lecz

miała smukłą i zgrabną figurę. Quinn ukończył college wraz

ze swym starszym o pięć lat przyjacielem, Kingiem Culhanem,

podczas gdy dziewczyna musiała poprzestać na szkole średniej,

ponieważ ojciec zabronił jej studiowania, uważając, że kobiety

nie powinny być intelektualistkami. Nie miał pojęcia, że

Quinn uczył siostrę przedmiotów humanistycznych i języków

obcych, nie tylko greki i łaciny, ale także francuskiego

i hiszpańskiego. Dzięki wybitnymi zdolnościom wspaniale

rozumiała grekę i łacinę, a także mówiła płynnie po francusku

i hiszpańsku. Ojciec nie wiedział ani o tym, ani o wielu

innych rzeczach, ponieważ od czasu, gdy się zmienił, Amelia

ukrywała przed nim swoje umiejętności i cechy charakteru.

Nie ujawniała ani temperamentu, ani intelektu, by nie prowo

kować wybuchów gniewu ojca, zwłaszcza że z dnia na dzień

było z nim gorzej. Potajemnie wybrała się do lekarza, chcąc

się dowiedzieć, jaka jest przyczyna ciągłego bólu głowy

Hartwella Howarda. Medyk orzekł, że prawdopodobnie są

spowodowane nieodwracalnym uszkodzeniem mózgu, które

może nawet doprowadzić do nagłej śmierci. Chciał zbadać

Howarda, lecz gdy tylko Amelia dała ojcu do zrozumienia

- najdelikatniej jak potrafiła - że powinien pójść do lekarza,

wpadł w taką furię, że dziewczyna musiała się zamknąć

w swoim pokoju. Nigdy potem nie miała już odwagi wspo

mnieć o tym, zwłaszcza że Howard miał wysokie ciśnienie,

co, w połączeniu z wybuchem gniewu, groziło natychmias

towym zgonem. Nigdy nie wspomniała Quinnowi o prob

lemach z ojcem, bo uważała, że brat ma zbyt wiele własnych

trosk, by jeszcze dźwigać jej kłopoty.

Do ukrywanych umiejętności Amelii należało także strzela

nie, którego nauczył ją również brat. Ponadto wspaniale

jeździła konno, zarówno po damsku, na modłę angielską, jak

AMELIA

i po męsku, co było w zwyczaju u kobiet na Dzikim Zachodzie.

Potrafiła także nieźle malować. I miała cięty dowcip, który

objawiał się, gdy przebywała wśród rówieśników i była

odprężona. Jednak przed Alanem i resztą rodziny Culhane'ów

z rozmysłem prezentowała się jako ktoś przeciętny, po

zbawiony polotu. Na pozór była więc pustą młodą kobietą

o sztucznym uśmiechu, śliczną, lecz zamkniętą w sobie i mało

bystrą. Najbardziej uderzało jej opanowanie - nie protestowała

by nie prowokować gniewu ojca, który zdążył już zapomnieć

złośliwą i porywczą Amelię sprzed lat. Alanowi jednak

wyraźnie odpowiadała panna Howard w swym obecnym

wcieleniu, choć dziewczyna wcale się o to nie starała.

W Latigo, wielkiej posiadłości ziemskiej Branta Culhane'a

i jego rodziny, Amelii było łatwiej chronić się przed atakami

ojca. Howardowie gościli tutaj z okazji polowania, w którym

miał wziąć udział również Hartwell. Dzięki Bogu chętniej

poświęcał się wypoczynkowi niż śledzeniu zachowania Amelii.

Zażywał proszki przeciw bólowi głowy i pił bardzo mało. Nie

chciał zrazić do siebie Branta, którego zamierzał nakłonić do

prowadzenia wspólnie interesów, ani też Alana, ponieważ

chciał go na męża dla Amelii. Pozostawił ją samej sobie, więc

czuła się na rancho bardzo dobrze. Był jednak cierń, który kłuł

ją boleśnie.

Obie rodziny łączyła przyjaźń datująca się od czasu, gdy

Quinn i najstarszy syn Culhane'ów studiowali razem w col

lege'^ Jednak to nie jego, lecz najmłodszego z synów, Alana,

Hartwell Howard wybrał na męża dla córii. Jej pozostawała

tylko nadzieja, że Alan nie odkryje planów jej ojca. Lubiła go,

ale wcale nie chciała zostać jego żoną. Nie w sytuacji, gdy po

zamążpójściu musiałaby być tak blisko najstarszego syna

Cułhane'ów, którego nienawidziła i kochała równocześnie.

Kącikiem oka złowiła jakiś ruch. To był on, ten cierń.

Zjawiał się, jakby Amelia, niczym wróżka, wyczarowała go

Palmer Diana - Amelia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: