Tom 02 (Mori I Ludzie Lodu).pdf

MARGIT SANDEMO

MÓRI I LUDZIE LODU

Saga o Królestwie Światła 02

Z norweskiego przełoŜyła

ANNA MARCINIAKÓWNA

POL-NORDICA

Otwock 1997

CzarnoksięŜnik Móri był nieśmiertelny i dlatego leŜał uśpiony w nie oznakowanym

grobie, podczas gdy cała rodzina z wyjątkiem Dolga przekroczyła tajemnicze Wrota. Teraz

Marco oraz Nataniel z Ludzi Lodu pomagają mu odnaleźć zaginionego syna.

Poszukiwania Dolga wymagają pełnej niebezpieczeństw podróŜy na Islandię i do

krainy elfów.

STRESZCZENIE

W roku tysiąc siedemset czterdziestym szóstym rodzina czarnoksięŜnika wraz z

przyjaciółmi przekroczyła Wrota i przybyła do Królestwa Światła znajdującego się we

wnętrzu Ziemi.

Sam czarnoksięŜnik Móri oraz jego syn Dolg nigdy jednak nie przeszli na drugą stronę

Wrót. W ostatnim momencie wzięli ich do niewoli pozostający jeszcze przy Ŝyciu rycerze

Zakonu Świętego Słońca. Zarówno ojciec, jak i syn byli nieśmiertelni, lecz rycerze Ŝywcem

pogrzebali Móriego w lesie w zachodniej Szwecji, przebijając uprzednio jego ciało osikowym

palem, by nie wstał. Zdołał on pogrąŜyć się w rodzaju letargu, dzięki czemu nie doświadczał

bólu.

Dolg został zwabiony na Islandię do najbardziej samotnego miejsca na świecie,

Drekagil w wulkanie Askja. Stamtąd elfy przeniosły go do pięknej doliny Gjáin.

Minęło dwieście pięćdziesiąt lat.

Pewna młoda para zaczęła budować sobie dom w pobliŜu grobu Móriego, a kiedy

robotnicy wyczuli na działce obecność kogoś ni to Ŝywego, ni to umarłego, wezwano

Nataniela z Ludzi Lodu, by uwolnił miejsce od upiora. Nataniel zorientował się szybko, Ŝe

stoi wobec niezwykłego zadania, z którym sam sobie nie poradzi, i Ŝe jedynym, który mógłby

mu pomóc, jest Marco z Ludzi Lodu. Gdzie on się jednak znajduje? Opuścił Ziemię w roku

1960 i tylko Nataniel domyślał się, Ŝe nawiązanie kontaktu byłoby moŜliwe. Ale w jaki

sposób?

W głębi Ziemi, w Królestwie Światła, rodzina czarnoksięŜnika prowadzi fantastyczne

Ŝycie. Tam czas toczy się w odmiennym rytmie. Rok w Królestwie Światła to mniej więcej

dwanaście lat na powierzchni Ziemi. Zatem w Królestwie Światła minęło dopiero nieco ponad

dwadzieścia lat. Wyrosło nowe pokolenie, ale Móri i Dolg nigdy nie zostali zapomniani, a

Tiril, Ŝona Móriego i matka Dolga, nie pogodziła się z myślą, Ŝe utraciła ich na zawsze.

Wszystkie drogi do świata zewnętrznego były jednak zamknięte, nikt więc nie mógł wyjść i

podjąć poszukiwań.

W oddali słychać było głosy i szum samochodów z nowego osiedla mieszkaniowego.

W lesie, gdzie stała grupa ludzi, panowała absolutna cisza. Nie mącił jej nawet najmniejszy

szelest spadającej gałązki czy szmer wiatru w koronach drzew. Stali i spoglądali, to na

porośniętą mchem kupkę kamieni, to na dwóch męŜczyzn z Ludzi Lodu. Na

czterdziestosiedmioletniego Gabriela Garda i jego wuja, sześćdziesięciodwuletniego

Nataniela. Robotnicy budowlani nie wiedzieli, jak mają się odnosić do egzorcystów, czy

wzruszyć pogardliwie ramionami, parsknąć śmiechem i pójść swoją drogą, czy potraktować

sprawę powaŜnie. Zwłaszcza Ŝe ów Nataniel twierdził, iŜ nie ma tu Ŝadnych duchów, jedynie

ktoś, kogo pochowano Ŝywcem. śywy trup? I Ŝe on, Nataniel, nie poradzi sobie z tym sam,

musi więc wezwać kogoś, kogo nazywał „Marco z Ludzi Lodu”; ów Marco miał jakoby

opuścić Ziemię trzydzieści pięć lat temu.

Co to znaczy „opuścił Ziemię”? Umarł? Czy teŜ udał się do nieba na pokładzie UFO?

A moŜe jeszcze inaczej?

śona Nataniela, Ellen, i dwie córki wdowca Gabriela, Indra i Miranda, słuchały tego z

niezwykłym spokojem. Same pochodziły z Ludzi Lodu i sporo wiedziały o tego rodzaju

sprawach.

Peter i Jenny, właściciele nieszczęsnej działki, bez słowa czekali, co z tego wyniknie.

W końcu Peter zapytał:

- Kim jest ten Marco, albo raczej: kim był?

- Marco jest - odparł Nataniel stanowczo. - Trudno będzie wam to wyjaśnić,

powiedzmy jednak tak: Bardzo dawno temu wybrano mnie na tego, który pokona złego ducha

naszego rodu. Zostałem więc wyposaŜony w liczne zdolności ponadnaturalne, skupiły się we

mnie wszystkie tego rodzaju talenty naszego rodu, tak moŜna to powiedzieć. Zdolność

uwalniania miejsc od duchów i innych upiorów jest jedną z tych, jakie odziedziczyłem. Ale

na długo przede mną przyszedł na świat Marco, a jego talenty są dziesięciokrotnie większe

niŜ moje. W walce ze złym przodkiem pomagaliśmy sobie. Potem jednak Marco, który na

dodatek jest nieśmiertelny, zdecydował się opuścić nasz świat. Jest on przede wszystkim

księciem Czarnych Sal, chociaŜ nie mogę wam teraz wyjaśnić bliŜej, co to takiego.

Peter był inteligentnym młodym człowiekiem. Wskazał na porośniętą mchem kupkę

kamieni

- Powiedziałeś, Ŝe z tą istotą sam nie dasz sobie rady. Dlaczego potrzebna ci jest w

tym przypadku pomoc Marca?

- PoniewaŜ tutaj chodzi o innego nieśmiertelnego i, jeśli się nie mylę, jest to

czarnoksięŜnik, ja tego rodzaju istoty nie odwaŜyłbym się dotknąć. Czuję zresztą, Ŝe moje siły

są ograniczone, Marco potrafiłby się uporać z tą sprawą. Ja nie mam odwagi.

- Jesteś pewien, Ŝe Marco będzie mógł?

- Oczywiście.

Zebrani rozmyślali o owym niezwykłym Marcu. Musi to być rzeczywiście ktoś

wyjątkowy!

Jenny rzekła niepewnie:

- Czy mam rację, sądząc, iŜ ten, który został tutaj pogrzebany, jest nieszczęśliwy?

Nataniel skierował na nią spojrzenie swoich połyskujących Ŝółto oczu.

- Ty byś teŜ z pewnością była nieszczęśliwa, gdybyś tak musiała leŜeć nie wiadomo

jak długo. Problem polega na tym, Ŝe tak niewiele wiem o spoczywającym tu

czarnoksięŜniku. Sol powiedziała, Ŝe prowadził walkę ze złym zakonem rycerskim.

- To by wskazywało, Ŝe był dobrym człowiekiem - wtrąciła Miranda ufnie.

- Owszem, moŜe się jednak zdarzyć, Ŝe dwie złe strony zwalczają się nawzajem.

Peter powstrzymał uśmiech.

- To tak, jak walka dwóch gangów, ciągle się o czymś takim słyszy.

- No właśnie.

Ellen, delikatna, sympatyczna, pełna ciepła i w dalszym ciągu bardzo pociągająca

mimo swoich pięćdziesięciu siedmiu lat, powiedziała:

- Ale w jaki sposób nawiąŜesz kontakt z Markiem, Natanielu?

- OtóŜ to jest problem! Jak to zrobić? - spytał Gabriel. - Nie moŜesz przecieŜ jeździć

po świecie w nadziei, Ŝe gdzieś przypadkiem go spotkasz, Ŝe on przypadkiem powrócił na

Ziemię.

- Widzę jednak, Ŝe wiesz, jak to zrobić - ucieszyła się Ellen.

Wreszcie do głosu dopuszczono Nataniela.

- Ja nie wiem, moi drodzy. Naprawdę nie wiem. Miewałem z nim jakiś kontakt,

zdarzyło się parę epizodów... Ale to było bardzo dawno temu... Raz otrzymałem pomoc w

zupełnie nieoczekiwany sposób. Wiele się nad tym zastanawiałem, wyobraŜałem sobie, Ŝe

tego rodzaju wsparcie mogło pochodzić tylko od Marca - Nataniel roześmiał się niepewnie. -

Miałem wraŜenie, Ŝe odebrałem jakieś ciche, bardzo sympatyczne... pozdrowienia, nie jestem

w stanie lepiej tego wyrazić. Ale to, rzecz jasna, wyobraźnia. Drugie wydarzenie...? - Nataniel

szukał w pamięci. - Nie, nie przypominam sobie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: