dzsl.pdf

(36 KB) Pobierz
44986054 UNPDF
www.abcRodzica.info
Miej oko na dysleksjê!
Autor: Olga Wo¼niak
10.10.2007.
Patrzenie nie dalej ni¿ poza czubek własnego nosa – oto czêsty powód dzieciêcych problemów z
czytaniem i pisaniem. Zanim wybierzesz siê do psychologa, najpierw odwied¼ z młodym dyslektykiem
optyka.
Artukuł ukazał siê w Tygodniku "Przekrój" nr 40/2007
{mos_fb_discuss:9}
P czy B? M czy N? Litery pływaj±, zlewaj± siê, skacz±, ruszaj±, przemieszczaj±, a czasami stoj± grzecznie
w rz±dku jak wytresowane. Po kilku minutach czytania rozmazuj± siê, gin± albo robi± siê podwójne. Nie
tylko jednak one sprawiaj± kłopot – czasami zmienia siê tło, na drugim planie pojawiaj±
tajemnicze cienie. Jak długo, maj±c co¶ takiego przed oczami, byłby¶ w stanie czytaæ ksi±¿kê?
Tymczasem nie jest to wcale opis jakiego¶ wyrafinowanego do¶wiadczenia psychologicznego, tylko szybki
rzut oka na ¿ycie w krainie dysleksji.
Mimo ogromnych wysiłków rzesz naukowców nie da siê dzi¶ jednoznacznie powiedzieæ, co jest powodem
tej przypadło¶ci. Szacuje siê, ¿e cierpi na ni± od 5 do 15 procent populacji. Prawdopodobnie dwukrotnie
czê¶ciej wystêpuje u chłopców ni¿ u dziewcz±t. Podejrzewa siê, ¿e odpowiadaj± za ni± mikroskopijne
uszkodzenia mózgu, poszukuje siê jej przyczyn genetycznych, studiuje zaburzenia w procesie uczenia.
Stała siê tak modna, ¿e coraz czê¶ciej do worka z napisem „dysleksja” trafiaj± wszelkie
dzieciêce problemy z czytaniem i pisaniem.
– Dzisiaj panuje moda na dziecko z „dys” – komentuje pedagog profesor
Edyta Gruszczyk-Kolczyñska z Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. – Etykietkê
dyslektyka dostaj± wiêc zarówno dzieci maj±ce kłopoty z precyzyjnym widzeniem, jak i skupianiem uwagi
albo po prostu ¼le uczone.
Dzieje siê tak dlatego, ¿e łatwiej zwaliæ wszystko na jedn± tajemnicz± przypadło¶æ, ni¿ ¿mudnie
poszukiwaæ przyczyn dzieciêcych kłopotów w szkole. By zmieniæ takie podej¶cie, fundacja Akademia
Młodych rozpoczyna akcjê pod hasłem „Zabierz dyslektyka do optyka”.
– Zaskakuj±co wiele dzieci, którym przypisywane s± dysleksja, zaburzenia koncentracji b±d¼
nadpobudliwo¶æ psychoruchowa (ADHD), ma problemy z akomodacj± oka i widzeniem obuocznym
– mówi Kamila Waleszkiewicz, prezes fundacji. – Niestety, wiêkszo¶æ nauczycieli,
psychologów, pediatrów, rodziców, a czasami nawet okulistów o tym nie wie.
Co wiêcej, nie wiedz± o tym i same dzieci. Nie maj± porównania – nie wiedz±, co to znaczy
„widzieæ dobrze”. One widz± wła¶nie tak i uwa¿aj±, ¿e to norma. Nie ł±cz± swojego
sposobu widzenia z kłopotami w nauce.
Opto-dysleksja
http://www.abcrodzica.info
Kreator PDF
Utworzono 12 November, 2008, 16:04
44986054.002.png
 
www.abcRodzica.info
Kiedy wiêc widzicie, ¿e dziecko nadmierne mêczy siê przy pracy z bliska, ma narastaj±ce pod koniec lekcji
kłopoty z przepisywaniem z tablicy, nie pêd¼cie od razu do psychologa po za¶wiadczenie o dysleksji.
Zauwa¿yli¶cie, ¿e wasz syn czy córka nie lubi czytaæ, gubi siê w tek¶cie, zjada wyrazy? Po powrocie ze
szkoły skar¿y siê na bóle głowy, podobne dolegliwo¶ci towarzysz± mu przy czytaniu, odrabianiu lekcji?
Je¶li jeszcze do tego spostrzegli¶cie, ¿e dziecko czyta z przekrzywion± głow±, zaczepia o meble podczas
chodzenia po mieszkaniu, ma problemy z ocen± odległo¶ci na przykład podczas łapania piłki, umówcie siê
z nim na wizytê u okulisty albo optyka okularowego (optometrysty). – Rozmaite zaburzenia
widzenia powoduj± co¶, co nazwali¶my opto-dysleksj±: czytany tekst rozmazuje siê, rozdwaja, jest
niestabilny, a dziecko, które nie widzi dobrze czytanego tekstu, słabo czyta, je¶li nie widzi dobrze linijek
w zeszycie – słabo pisze. Maj±c problemy z czytaniem i pisaniem, nudzi siê, przeszkadza innym i
nie koncentruje siê na lekcji – mówi Kamila Waleszkiewicz.
Dlatego poza standardowymi badaniami- ostro¶ci widzenia za¿yczcie sobie tak¿e, by dziecko poddano
badaniu ostro¶ci wzroku w dal przez soczewkê dodatni± (+1,00 do +1,50 dioptrii), badaniu ostro¶ci
wzroku z bliska oraz sprawdzono widzenie obuoczne z daleka i z bliska (wykonano na przykład test
Wortha lub Schobera). Nie s± to standardowo przeprowadzane badania, a mog± unaoczniæ powa¿ne
problemy w pozornie zdrowym oku.
Skurcz wzroku
Mo¿e siê na przykład okazaæ, ¿e dziecko ma kłopoty z miê¶niami obracaj±cymi gałk± oczn±, które przy
czytaniu (i tylko przy nim!) objawiaj± siê zezem. Albo ¿e cierpi na co¶, co specjali¶ci nazywaj± spazmem
akomodacyjnym. Akomodacja to zdolno¶æ oka do zmiany mocy soczewki, co pozwala nam wyra¼nie
widzieæ z daleka i bliska. Spazm akomodacyjny to po prostu... skurcz oka.
No, mo¿e to za du¿e uproszczenie. Wygl±da to tak: soczewka w naszym oku – której
zawdziêczamy ostro¶æ widzenia – „sterowana” jest niewielkimi miê¶niami. W
pewnych warunkach mo¿e doj¶æ do trwałego skurczu tych miê¶ni, w efekcie czego soczewka przez długi
czas bêdzie – zupełnie bez potrzeby – utrzymywana w stanie podwy¿szonej mocy. Efekt to
niestabilny i rozmazany obraz oraz odczuwanie du¿ego zmêczenia przy patrzeniu na co¶ z bliska.
Dlaczego tak siê dzieje? – To wynik czego¶, co potocznie nazywam „przeci±¿eniem oczu do
bli¿y” – mówi Anna Błaszczyk, optometrysta. – To utrapienie dzisiejszego ¶wiata.
Choroba cywilizacyjna. Godzinami wpatrujemy siê w telewizor, komputer, gazety, ksi±¿ki. Coraz rzadziej
patrzymy w dal i dlatego mamy coraz wiêksze kłopoty z prawidłowym widzeniem. Dlatego – gdyby
to zale¿ało ode mnie – dzieci powinny i¶æ do szkoły dopiero w wieku 14 lat. Wtedy nasz narz±d
wzroku jest ju¿ ukształtowany i trudniej mu zaszkodziæ nieprawidłowymi nawykami.
Siłownia na oko
Zaburzenia akomodacji oka i widzenia obuocznego to nie choroba ani wada wzroku, to najczê¶ciej
czasowa dysfunkcja, któr± w wiêkszo¶ci przypadków mo¿na usun±æ æwiczeniami w gabinetach optycznych
b±d¼ okulistycznych, a tak¿e prowadz±c odpowiedni tryb ¿ycia.
Specjali¶ci radz±, by unikaæ długotrwałego skupiania wzroku na blisko znajduj±cych siê obiektach,
ograniczyæ – a u małych dzieci wyeliminowaæ – ogl±danie telewizji i zabawy przy
komputerze. Staraæ siê, by dziecko czêsto przebywało na otwartej przestrzeni, szczególnie w jasne,
słoneczne dni. No i zachêcaæ dzieci do aktywnego wypoczynku: gry w piłkê, tenisa, jazdy na rowerze.
Warto te¿ od czasu do czasu pozwoliæ im pogapiæ siê w dal – zwłaszcza gdy musiały dłu¿ej czytaæ
lub odrabiaæ lekcje.
No ale co zrobiæ, gdy na prewencjê jest ju¿ za pó¼no? Je¶li okulista lub optyk stwierdz± zaburzenia
widzenia wywołane przez złe nawyki? No có¿, wtedy trzeba zabraæ oczy do... siłowni. Znajduje siê ona w
gabinecie optometrysty.
http://www.abcrodzica.info
Kreator PDF
Utworzono 12 November, 2008, 16:04
44986054.003.png
 
www.abcRodzica.info
Tam za pomoc± odpowiednich przyrz±dów i testów (czasami stosuje siê złudzenia optyczne) nasze oko
poddane zostanie rozmaitym bod¼com, które rozruszaj± poprzykurczane miê¶nie steruj±ce naszym
widzeniem. Dostaniemy te¿ æwiczenia do wykonywania w domu. Czasem – kilka par okularów
– ka¿de z przeznaczeniem do innej czynno¶ci. I choæ ta ostatnia metoda leczenia jest do¶æ
kosztowna, æwiczenia wzroku drogie nie s±. W zale¿no¶ci od gabinetu mo¿emy spodziewaæ siê wydatku
20–40 złotych za półgodzinne zajêcia.
Pierwszy przypadek dysleksji opisał w roku 1896 Pringle-Morgan, lekarz z Sussex. Dzi¶ dyslektycy rosn±
w siłê, chlubi±c siê, ¿e w swym gronie posiadaj± takie osobisto¶ci, jak Thomas Alva Edison, Albert
Einstein czy Winston Churchill. Dysleksja coraz czê¶ciej zapewnia ulgowe traktowanie podczas kartkówek
i powa¿nych egzaminów. I choæ na szczê¶cie minêły ju¿ czasy, kiedy dyslektyków uwa¿ano po prostu za
leserów i leni, mo¿e czasem warto oprzeæ siê łatwo¶ci, z jak± mo¿na dzi¶ zostaæ dyslektykiem.
Masz problemy z pisaniem lub czytaniem? Ma je twoje dziecko? – po pierwsze, zbadaj wzrok. Mo¿e
to pozwoli ci przejrzeæ na oczy i dostrzec, ¿e u podstaw problemów nie le¿y ¿adna tajemnicza
przypadło¶æ, a tylko dysfunkcja oczu. Problem jest jeden – to bardzo banalnie brzmi. No i traci siê
towarzystwo Einsteina...
Olga Wo¼niak
Artukuł ukazał siê w Tygodniku "Przekrój" nr 40/2007
{mos_fb_discuss:9}
http://www.abcrodzica.info
Kreator PDF
Utworzono 12 November, 2008, 16:04
44986054.001.png
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin