Hymny orfickie.doc

Hymny orfickie

3. [Hymn] Nocy

Opiewam Noc rodzicielkę bogów i ludzi.
Noc początek wszystkich rzeczy, którą możemy również nazwać Cyprydą.
Posłuchaj, błogosławiona bogini, której granat rozświecają gwiazdy.
Ciesząca się spokojem i darząca spokojnym snem,
Radosna, powabna, czuwająca od zmierzchu do świtu, matko snów,
Zapomnienie trosk i ukojenie, niosąca wytchnienie od trudów,
Dawczyni snu, przyjaciółko wszystkich, jadąca konnym rydwanem, błyszcząca Nocy,
Nie panująca wiecznie, przeciwnie, sama ziemska i niebiańska,
Wiecznie powracająca, tańcząca z klejnotami unoszącymi się w powietrzu,
Która odsyłasz światło do podziemi i z kolei [sama] uciekasz
Do Hadesu; [taki] bowiem okrutny los włada wszystkim.
Ciebie teraz, o błogosławiona, wzywam, przebogata, upragniona przez wszystkich,
Wyczekiwana, która wysłuchujesz błagalne głosy,
Przybądź łaskawa i oddal zmory, o błyszcząca Nocy.

37. [Hymn] Tytanów
Zapach palonego drzewa kadzidłowego

O Tytani, wspaniałe potomstwo Gai i Uranosa,
Przodkowie naszych ojców, w podziemnym świecie,
Zamieszkujący domy Tartaru w głębinach ziemi,
[Będący] początkiem i źródłem wszystkich śmiertelnych i cierpiących udręki,
Ptaków morskich i tych, które zamieszkują ziemię;
Z was bowiem wypływa wszelki ród w kosmosie.
Błagam was porzućcie okrutny gniew,
Jeśliby ktoś z ziemskich przodków zbliżył się do [waszych] siedzib.

40. [Hymn] Demeter Eleuzyńskiej
Zapach palonej żywicy drzewa styraksowego

Deo, bogini wierna matko, wieloimienne bóstwo,
Boska Demeter, wychowująca dzielną młodzież, dawczyni rozkoszy,
Dająca bogactwo bogini, żywicielko kłosów, dająca wszystko,
Ciesząca się pokojem i znojną pracą [w polu],
Opiekunko zasiewów i gleby, dawczyni stogów zboża i zielonych plonów,
Która zamieszkujesz święte sześcienne [mury] Eleuzis,
Powabna, ukochana, żywicielko wszystkich śmiertelnych,
Która pierwsza zaprzęgłaś woły w wędzidło rolnika
I uczyniłaś życie śmiertelnych dostatnim i bardzo szczęśliwym,
Wzmagająca wzrost, współdomowniczko Bromiosa, wspaniale uczczona,
Niosąca pochodnię, nieskalana, ciesząca się letnimi żniwami,
Ty ziemska, ty objawiająca się, tyś życzliwa dla wszystkich.
Ciesząca się dziećmi i kochająca je, boska, wychowująca młodzież dziewico,
Wokół twojego tronu krąży kolistymi ruchami
Wóz zaprzęgnięty w smoki, wykrzykująca [radośnie] „ełaj”,
Pojedynczo urodzona, wielodzietna bogini, wielka władczyni śmiertelnych,
Której rozliczne kształty są kwieciste, święcie kwitnące.
Przybądź, błogosławiona, godna czci, obsypująca owocami lata,
Sprowadzając pokój i rozkoszną zbożność
I szczęsny dostatek, wraz z królującym zdrowiem.

Przełożył Jacek Dziubiński


Prezentowane tu „Hymny orfickie” pochodzą ze zbioru zawierającego 87 hymnów i wstęp, który powstał w II lub III wieku n.e. w Azji Mniejszej. Stanowi on jeden z nielicznych zachowanych w całości zabytków orfizmu, mistyczno-religijnego ruchu (nazwa pochodzi od legendarnego pieśniarza Orfeusza), który powstał prawdopodobnie w VII w. p.n.e. i istniał aż do schyłku starożytności. Zbiór ten, mimo widocznych wpływów stoicyzmu i nieobecności rdzennie orfickiej tęsknoty do śmierci, był czymś w rodzaju śpiewnika czy modlitewnika stworzonego na użytek wspólnoty wyznaniowej.
Podstawą przekładu jest doskonałe wydanie krytyczne, przygotowane przez W. Quandta „Orphei hymni”, Berlin 1941.

J.D.