Day Leclaire - Królewski prezent.pdf - ● Harlequin Romans(2) - ograzyna

DAY LECLAIRE

Królewski prezent

PROLOG

Pałac króla Hakema bin Abdul Haidara, królestwo

Rahmanu

- Zara, jak miło cię widzieć! Bardzo się cieszę, naprawdę

ogromnie się cieszę, Ŝe juŜ teraz do nas przyjechałaś! -

wykrzyknęła Rasha.

Po czym, mimo juŜ bardzo mocno zaawansowanej ciąŜy,

dość szybkim, energicznym krokiem podeszła do przybyłej i

wyciągnęła na powitanie obydwie ręce.

- Wcale nie byliśmy z męŜem pewni, czy twój ojciec

pozwoli ci przyjechać do pałacu jeszcze przed ceremonią

zaślubin - dodała z ujmującym uśmiechem.

Zara usilnie starała się opanować emocje, tak właśnie, jak

uczono ją w domu od dziecka. Powinna reagować

powściągliwie, jak najspokojniej.

- A ja nie miałam pewności, czy będę tu, w pałacu, mile

widziana... tak wcześnie - powiedziała cichym głosem.

- Król Hakem, mój mąŜ... - Rasha przerwała w pół zdania,

poniewaŜ wargi zaczęły jej nagle drŜeć ze zdenerwowania i

głos zaczął się załamywać.

- Tak? - rzuciła dla zachęty Zara, chcąc jednak poznać

opinię monarchy.

- Mój mąŜ, król Hakem bin Abdul Haidar... i ja,

oczywiście równieŜ... - odezwała się Rasha po dłuŜszej chwili

pełnego napięcia milczenia, kiedy juŜ opanowała się na tyle,

by kontynuować - jesteśmy naprawdę zadowoleni, Ŝe juŜ

przyjechałaś.

- Dziękuję. Najserdeczniej dziękuję. To z waszej strony

bardzo miłe... - stwierdziła Zara i dyplomatycznie zawiesiła

głos. Po czym dokończyła rozpoczęte zdanie, ale juŜ tylko w

myślach, na własny uŜytek: ChociaŜ, według mnie, raczej

mało prawdopodobne.

- Król Hakem, mój mąŜ, chciałby cię teraz zobaczyć -

oznajmiła Rasha.

- Jestem gotowa.

Zara wypowiedziała te słowa, szczerze dziwiąc się sobie,

Ŝe aŜ tak zręcznie potrafi kłamać. Wcale bowiem nie była

gotowa na to spotkanie, nie chciała go, niczego nie pragnęła

bardziej, jak tego, by nigdy do niego nie doszło!

Nie miała jednak wyboru.

Nie mogła, nie miała prawa sprzeciwić się Ŝądaniu króla

Hakema bin Abdul Haidara. Nikt w Rahmanie nie miał

takiego prawa, a juŜ zwłaszcza młoda, dwudziestoletnia

kobieta w jej sytuacji - zupełnie pozbawiona moŜliwości

decydowania o swoim losie. Dlatego, nawet wbrew sobie,

musiała wyrazić gotowość.

- Chodźmy więc, nie zwlekajmy juŜ dłuŜej, zaprowadzę

cię do komnaty króla - cicho rzekła Rasha.

Opuściły pomieszczenie rozświetlone przez promienie

słońca, swobodnie wpadające przez szereg przesłoniętych

jedynie muślinowymi firankami okien, i ruszyły długim, dość

mrocznym korytarzem w głąb pałacu.

Szły raczej wolno, pewnie ze względu na zaawansowaną

ciąŜę królewskiej małŜonki, a być moŜe i dlatego, by zyskać

na czasie i maksymalnie opóźnić nieunikniony moment

spotkania nowo przybyłej z oczekującym na nią Hakemem bin

Abdul Haidarem.

- JakŜe się miewa ostatnio twoja rodzina? - spytała Rasha

po drodze.

- Dziękuję, mój ojciec i moi bracia miewają się ostatnio

całkiem dobrze - odpowiedziała Zara, posługując się

zdawkową, grzecznościową formułką.

- Było nam ogromnie przykro usłyszeć o przedwczesnej

śmierci twojej matki - stwierdziła Rasha z głębokim

westchnieniem.

Nawet w to nie wątpię, pomyślała z goryczą i bolesną

rezygnacją Zara. Gdyby mama Ŝyła, wszystko z pewnością

potoczyłoby się inaczej, zupełnie inaczej, bo przecieŜ mama

na pewno powstrzymałaby mojego ojczyma przed podjęciem

tej bezsensownej decyzji. A tak, po jej śmierci, ojczym, Kadar

bin Abu Salman, zdecydował się złoŜyć mnie jako ofiarę na

ołtarzu swoich politycznych ambicji.

- Było nam niesamowicie przykro. Naprawdę! -

powtórzyła Rasha, przerywając przedłuŜające się kłopotliwe

milczenie.

- Bardzo mi mojej mamy brakuje - odezwała się

zdławionym głosem Zara. - Odkąd moja najbliŜsza rodzina

jest niepełna...

- Teraz juŜ my, to znaczy mój mąŜ i ja, będziemy twoją

najbliŜszą rodziną - stwierdziła zdecydowanie Rasha, nie

pozwalając jej dokończyć zdania.

Nie bardzo wiedząc, co powiedzieć na te kategoryczne

słowa królewskiej małŜonki, Zara na wszelki wypadek

zachowała milczenie i nie wyraziła opinii na temat swojego

przymusowego wejścia w koligacje z rodziną Hakema bin

Abdul Haidara. Spojrzała tylko z ukosa na idącą obok niej

Rashę.

Oto kobieta prawdziwie piękna i w pełnym tego słowa

znaczeniu ponętna! - pomyślała. Zmysłowe wydatne usta,

duŜe migdałowe oczy, kruczoczarne gęste włosy, cudowna

złotooliwkowa karnacja i kuszące, zaokrąglone kształty,

jakich ja nie mam i nigdy w Ŝyciu nie będę miała.

Z faktu, Ŝe jej typ urody zdecydowanie odbiega od ideału

uznawanego w Rahmanie, zdała sobie sprawę juŜ w wieku

dwunastu lat. Wtedy była smukłą, zielonooką i złotowłosą

dziewczynką. Nie przejmowała się tym jednak dotychczas ani

trochę, bo ze swego wyglądu miała ten jeden przynajmniej

poŜytek, Ŝe nie odpowiadała kolejnym męŜczyznom, którym

ojczym, Kadar bin Abu Salman, był skłonny oddać ją za Ŝonę.

Myślała, Ŝe juŜ zawsze tak będzie.

UwaŜała, Ŝe na jej szczęście nigdy nie będzie odpowiadała

Ŝadnemu rahmańskiemu męŜczyźnie, za którego ojciec zechce

ją wydać, a którego ona nie ma najmniejszej ochoty poślubić!

AŜ do chwili gdy...

- Mój mąŜ, król Hakem bin Abdul Haidar, czeka na nas w

swoich apartamentach - odezwała się Rasha, przerywając

milczenie. - Wybieramy właśnie prezent urodzinowy dla jego

kuzyna, szejka.

- Prezent dla szejka - powtórzyła machinalnie Zara,

wyrwana przez królewską małŜonkę z dość głębokiego

zamyślenia.

- Tak, dla szejka Malika Haidara, bliskiego kuzyna

mojego męŜa. Ty go chyba nie pamiętasz z dawnych lat,

prawda? - zapytała Rasha.

Zara w istocie nie pamiętała szejka Malika, niemniej

jednak doskonałe wiedziała o jego istnieniu. Często słyszała w

swoim rodzinnym domu, jak mówiono o nim, Ŝe jest

pozbawionym honoru człowiekiem, złym księciem, który chce

zniszczyć królestwo Rahmanu, a takŜe zrujnować jej ojczyma

Kadara bin Abu Salmana i wszystkie jego dzieci, cały ród. Z

powtarzanych konspiracyjnym szeptem opowieści wiedziała,

Ŝe jest bezwzględnym, cynicznym mordercą i w ogóle

prawdziwym nieszczęściem całego królestwa.

- Szejk Malik Haidar, kuzyn króla Hakema, był chyba

niegdyś pretendentem do rahmańskiego tronu, czy tak? -

rzuciła ostroŜnie, nie chcąc niepotrzebnie ujawniać niczego

więcej ze swej wiedzy o szejku Maliku.

- Owszem. Jako ksiąŜę krwi, pierworodny syn i jedyny

męski potomek poprzedniego króla, był po przedwczesnej

śmierci swego ojca pierwszym w kolejności pretendentem

Day Leclaire - Królewski prezent.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: