wyklady.pdf

(4658 KB) Pobierz
Analiza Matematyczna
Opracowanie: Jakub Wyrostek
WYKŁAD 1
Uzupełnienie rachunku różniczkowego
funkcji jednej zmiennej
LEMAT 1.1 (F ERMATA , o zerowaniu się pochodnej)
Z:
f
:
[
a
,
b
]
R
,
f
C
([
a
,
b
]),
f
D
(]
a
,
b
[)
c
]
a
,
b
[:
f
(
c
)
=
max
f
(
x
)
f
(
c
)
=
min
f
(
x
)
x
[
a
,
b
]
x
[
a
,
b
]
T:
f
'
(
c
)
=
0
Dowód jest następujący:
( )
f
(
c
)
=
max
f
x
Niech dla przykładu:
x
[
a
,
b
]
Wiemy wówczas, że:
x
[
a
,
b
]
f
(
x
)
f
(
c
)
f
(
x
)
f
(
c
)
f
(
x
)
f
(
c
)
0
lim
0
Stąd dla
x < :
c
.
x
c
x
c
x
c
f
(
x
)
f
(
c
)
f
(
x
)
f
(
c
)
0
lim
0
Natomiast dla
x > :
c
,
x
c
x
c
+
x
c
a wobec faktu, że granica przy
x istnieje, wnioskujemy, że
c
f
'
(
c
)
=
0
.
(Dowód dla min jest analogiczny.)
TWIERDZENIE 1.1 (R OLLE A )
Jeśli funkcja jest określona i ciągła w przedziale domkniętym
, istnieje pochodna skończona przynajmniej w przedziale otwartym
i na końcach przedziału funkcja przyjmuje równe wartości,
wówczas między a i b można znaleźć taki punkt
f
( x
)
[ b
a
]
] b
a
[
c
, że
f
'
(
c
)
=
0
.
Z:
f
:
[
a
,
b
]
R
,
f
C
([
a
,
b
]),
f
D
(]
a
,
b
[)
f
(
a
)
=
f
(
b
)
T:
c
]
a
,
b
[:
f
'
(
c
)
=
0
775363951.009.png 775363951.010.png
Dowód obejmuje dwa przypadki:
1º Funkcja jest stała. Wówczas:
f
(
x
)
=
const
=
f
(
a
)
=
f
(
b
)
x
]
a
,
b
[
f
'
(
x
)
=
0
c
]
a
,
b
[:
f
'
(
c
)
=
0
2º Funkcja jest różnowartościowa (
f
(
x
)
const
).
Dla dowodu przyjmijmy, że:
x
]
a
,
b
[
f
(
x
)
f
(
a
)
,
a ponieważ funkcja jest ciągła i przyjmuje takie same wartości na
krańcach przedziałów, wobec tego
()
c
]
a
,
b
[
f
(
c
)
=
max
f
x
. Stąd
x
[
a
,
b
]
na podstawie Lematu 1.1 wnioskujemy, iż
c
]
a
,
b
[
f
'
(
c
)
=
0
.
TWIERDZENIE 1.2 (C AUCHY EGO )
Jeśli funkcje
f
( x
)
i
g
( x
)
są określone i ciągłe w przedziale domkniętym
[ b
a
]
,
istnieją pochodne skończone przynajmniej w przedziale otwartym
i
] b
a
[
a
i b można znaleźć taki
g
'
(
x
)
0
w przedziale
] b
a
[
, wówczas między
f
(
b
)
f
(
a
)
f
'
(
c
)
c
punkt
, że:
=
g
(
b
)
g
(
a
)
g
'
(
c
)
Z:
f
,
g
:
[
a
,
b
]
R
,
f
,
g
C
([
a
,
b
]),
f
,
g
D
(]
a
,
b
[)
x
]
a
,
b
[
g
'
(
x
)
0
f
(
b
)
f
(
a
)
f
'
(
c
)
T:
c
]
a
,
b
[:
=
g
(
b
)
g
(
a
)
g
'
(
c
)
Dowód:
Wiedząc, że
x
]
a
,
b
[
g
'
(
x
)
0
wnioskujemy, iż
g
(
b
)
g
(
a
)
. Możemy
zatem wprowadzić nową funkcję:
f
(
b
)
f
(
a
)
.
Φ
(
x
)
=
f
(
x
)
[
g
(
x
)
g
(
a
)]
g
(
b
)
g
(
a
)
Możemy wyliczyć
Φ
(
a =
)
f
(
a
)
, oraz
Φ
(
b =
)
f
(
a
)
. A ponieważ z
własności
kombinacji
funkcji ciągłych wnioskujemy, że
, przeto możemy zastosować twierdzenie 1.1:
Φ
C
([
a
,
b
]),
Φ
D
(]
a
,
b
[)
c
]
a
,
b
[
Φ
'
(
c
)
=
0
.
775363951.011.png 775363951.012.png
 
Wyliczając pochodną
Φ , przyrównując ją do zera i przekształcając,
otrzymujemy tezę.
TWIERDZENIE 1.3 (L AGRANGE A , szczególny przypadek twierdzenia Cauchy’ego)
Z:
f
:
[
a
,
b
]
R
,
f
C
([
a
,
b
]),
f
D
(]
a
,
b
[)
f
(
b
)
f
(
a
)
T:
c
]
a
,
b
[:
=
f
'
(
c
)
b
a
Dowód:
Jest to szczególny przypadek twierdzenia Cauchy’ego, dla
g
(
x
)
=
x
.
Inne postacie twierdzenia Lagrange’a.
Jeśli przyjmiemy
a =
x
i
b =
x
, wówczas możemy zauważyć, że wyrażenie
0
f
(
x
)
f
(
x
)
0
=
f
'
(
c
)
da się przekształcić (przez wymnożenie licznika
x
x
0
f
(
x
)
f
(
x
)
i mianownika ułamka przez (
)) w:
0
=
f
'
(
c
)
x
x
0
a = i
a
gdzie
b = . Czyli twierdzenie nie zależy od “kolejności”
x
i
b
.
x
0
Twierdzenie możemy więc zapisać w następujący sposób:
Z:
f
:
U
R
,
f
C
(
U
),
f
D
(
U
)
, gdzie
U
ot
( 0
x
)
oraz
x
,
x
U
.
0
f
(
x
)
f
(
x
)
T:
c
]
min{
x
,
x
},
max{
x
,
x
}[:
0
=
f
'
(
c
)
0
0
x
x
0
Wyliczanie wartości przybliżonej funkcji.
0
<
Θ
<
1
Jeśli przyjmiemy
x
=
x
+
h
, wtedy:
c
=
x
+
Θ
h
, gdzie
0
0
wówczas teza twierdzenia Lagrange’a przyjmie postać:
f
(
x
+
h
)
f
(
x
)
0
0
,
Θ
]
[:
=
f
'
(
x
+
Θ
h
)
0
h
skąd wyliczyć możemy
f
(
x
+
h
)
=
f
(
x
)
+
f
'
(
x
+
Θ
h
)
h
.
0
0
0
Możemy więc wysnuć wniosek 1.1
775363951.001.png 775363951.002.png 775363951.003.png 775363951.004.png
 
WNIOSEK 1.1
1 U
f
:
U
R
,
f
C
(
)
Z:
, gdzie
oraz
.
U
ot
(
x
)
(
x
+ )
h
U
0
0
T:
f
(
x
+
h
)
f
(
x
)
+
f
'
(
x
)
h
0
0
0
PRZYKŁAD 1.1
Obliczymy
.
ln(
1
2
)
Przyjmujemy
,
x
0 =
1
,
i obliczamy:
f
(
x
)
=
ln(
x
)
h
=
0
2
f
( 0
x
)
=
0
1
f
'
(
x
)
=
=
1
x
x
=
1
A więc:
.
ln(
1
2
)
0
+
1
(
0
2
)
=
0
2
TWIERDZENIE 1.4 (W ZÓR T AYLORA )
Z:
n +
1
U
ot
(
x
),
x
U
,
x
x
,
f
D
(
U
)
0
0
T:
∃ξ
]
min{
x
,
x
},
max{
x
,
x
}[:
0
0
(
n
)
f
'
(
x
)
f
'
'
(
x
)
f
(
x
)
2
n
f
(
x
)
=
f
(
x
)
+
0
(
x
x
)
+
0
(
x
x
)
+
+
0
(
x
x
)
+
R
K
,
0
0
0
0
n
1
2
n
!
(
n
+
1
f
(
ξ
)
n
+
1
R
=
(
x
x
)
gdzie
nazywamy resztą Lagrange’a .
n
0
(
n
+
1
)!
Dowód:
Przyjmiemy
x >
x
. Wprowadzimy nowe funkcje:
0
(
k
)
n
f
(
t
)
=
h
(
t
)
=
f
(
x
)
(
x
t
)
k
, gdzie
t
[
x
,
x
]
,
k
!
0
k
0
n
+
1
(
x
t
)
Ψ
(
t
)
=
.
n
+
1
(
x
x
)
0
Na podstawie swoich własności obie te funkcje spełniają założenia
twierdzenia Cauchy’ego. Obliczmy ich pochodne:
775363951.005.png 775363951.006.png 775363951.007.png 775363951.008.png
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin