Carius Otto - Tygrysy w błocie 4.pdf - Carius Otto - Tygrysy w błocie - lancastrian

ZASADZKA

~: ::rowadzilem kompanie w kierunku wioski wzdluz rozpozna-

-:z drogi. Na chwile zatrzymalismy sie, aby omówic cala akcje

. -5dcami plutonów i poszczególnych czolgów. To, co wtedy po-

::.:::alem,pamietam do dzis:

- Jestesmy zupelnie sami, do tego sytuacja jest niejasna. Dlatego

- - eczpieczniebyloby atakowac wioske w szyku liniowym. Chcial-

=-otrzecdo niej bez strat wlasnych, jesli to jest w ogóle mozliwe .

.:Jska znajduje sie batalion dzial szturmowych, który juz poniósl

-ecstraty. Ale nam to nie grozi) Zaaranzujemy to w sposób naste-

:::--a czolgi wjada z najwyzsza szybkoscia do wioski i zaskocza

'-:-.c.. Nie wolno mu pozwolic na otwarcie ognia. Podporucznik

'~:-.stedtpoprowadzi pozostale szesc czolgów. Panie Nienstedt, pan

- = : stanie po drugiej stronie wzniesienia i bedzie czekal na dalsze

=.c-,zy.Miejmy nadzieje, ze swiety patron naszych radiotelegrafi-

- nie bedzie dzisiaj spal. Panie Nienstedt, to jest pierwsza pana

: c. z nami. Zapamietaj to, co powiem bardzo wyraznie: dopóki

: ,:racisz cierpliwosci, dopóty wszystko bedzie w porzadku. Dwa

--'-sze czolgi poprowadze ja i Kerscher. Reszta powinna byc zro-

-:-...:.alaCo bedzie sie dalej dzialo, pokaze rozwój sytuacji.

-:-:byla krótka narada i tylko tyle potrzebowalismy. Wzialem mo-

--::góly. Sukces bedzie zalezal od tego, czy uda nam sie wedrzec

--i oski, czyli od zaskoczenia przeciwnika.

I - Ja prowadze, pojedziemy do centrum i tam zajmiemy pozycje.

b=c: od przodu, a ty od tylu. Zajmiemy

~::.towarzysza

podrózy!! na bok i przedyskutowalismy

wszystkie

sie wszystkim, co stanie

194

nam na drodze.

Oceniam,

ze w wiosce

jest juz przynajmniej

kor::-_:

ni a, reszta

batalionu

na pewno

w tym

czasie sie zblizy.

Klepnalem

Kerschera

w ramie.

Po krótkiej

komendzie:

"Rusza=-~-.:

wsiedlismy

do czolgów.

Szybko

sprawdzilismy

radiostacje

i un:.:.::

milismy

silniki.

Blyskawicznie

pokonalismy

niewielkie

wznies: e::

i znalezlismy

sie w polu

widzenia

Rosjan.

Mój

znakomity

kierc

Baresch

wyrzucil

z "pudla",

co sie dalo.

Wiedzielismy,

ze wszy,-:

zalezy od predkosci

czolgu. Zalogi obydwu

rosyjskich

czolgów, T :

conych

w nasza

strone,

na poczatku

w ogóle

nie

zareagowaly.

Tr.~.:

padl

zaden

strzal.

razu

wpadlismy

centrum

wioski.

opowiedziec,

co sie dalej dzialo, bo zdarzenia

zmienialy

sie jak -,,' !

150 metrów

lejdoskopie.

Kerscher,

który

jechal

jakies

za mn~

uwazyl,

ze wieze

dwóch

czolgów

Iwana

poruszyly

sie. Natych:-:-__

sie zatrzymal

i szybko je zniszczyl.

W tym

samym

momencie

z::.:=

lem wymiatanie

z drugiej

strony

wioski.

Po chwili

Kerscher

zblizyl

sie do mnie

i przez

radio

kazal

,;::.

rzec w prawo.

Obok

stodoly

stal ustawiony

bokiem

do nas cze~;

(Józef

Stalin).

To byl pojazd,

którego

na Froncie

Pólnocnym

je,.:::

nie widzielismy.

Przez chwile

poczulismy

przerazenie

byl wy;:::

zony w potezna

armate

kalibru

122 mm.

To byl pierwszy

rosyjski

czolg,

który

na lufie

dziala

mial

h::.=-::

lec wylotowy.

Poza tym,

ten

IS przypominal

nieco ksztaltem

na5'::~

Tygrysa Królewskiego.

Po chwili wahania,

podobnie

jak Kersche.:: :

tn:'

szedlem

do wniosku,

ze tylko

podwozie

tego

pojazdu

bylo

dla Rosjan. Wystrzelilismy

i ciezki czolg Iwana

stanal w plomieL~,

Wkrótce

wykonczylismy

wszystkie

maszyny

wroga

dokladnie

jak zaplanowalismy.

Mielismy

potem

z Kerscherem

spory ubaw, poniewaz

mysle~:,:

w pierwszej

chwili,

ze przed

nami

stal

rzeczywiscie

Tygrys Krc: e:

ski, przypadkiem

zdobyty

przez

Rosjan. W goraczce

bitwy

prze'::

takie

rzeczy

czasem

sie zdarzaja.

Kiedy

rozpoczelismy

strzelanie

w wiosce,

równoczesnie

d,,-~~

przez radio

sygnal podporucznikowi

Nienstedtowi,

aby powoli

\'~-

chal ze swoimi

czolgami

zza grzbietu

wzniesienia.

Mial on pilne- .

aby nikt

z Rosjan

nie

uciekl

z wioski.

Uciekinierzy

mogli

prze=:

powiadomic

glówne

sily wroga

o naszej obecnosci.

Ten zabieg 0:':::-

sie bardzo

wazny

dla dalszego

przebiegu

naszej akcji.

Cala afera w 'wiosce trwala

nie dluzej

niz pietnascie

minut.

nie wyk c_

dwa ruskie

czolgi chcialy

zwiac

na wschód.

Pozostale

·':-.DZKA

195

-::niejszego ruchu. Gdy cala nasza kompania znalazla sie wiosce,

- czolgi zabezpieczyly wschodnie podejscie do niej, a reszta opu-

--~ pojazdy i zebrala sie na krótka narade .

..lielismy powody do zadowolenia. Atak z zaskoczenia powiódl

l:e. bez zadnych problemów zakonczylismy go w odpowiednim cza-

"C' T ak sie potem okazalo, pokonani przez nas Rosjanie zameldowali

-:=cdnioswojemu batalionowi, ze droga przed nimi jest czysta.

~:cgo glówne sily ich zgrupowania poruszaly sie z duza pewnoscia

t:::c. Majac tak korzystne informacje, przygotowalismy novvyplan.

:.Jsjanie wyciagneli swoich rannych na droge. Kazalem, aby razem

::.iolnymi do marszu przewieziono ich do Dyneburga pod straza

-~:ionu dzial szturmowych.

Nie moglismy przeciez pilnowac tych

-_:jak skarbów.

'.Krótce droga biegnaca z pólnocy podjechal do wioski moto-

.~ z boczna przyczepka. Wysiadl z niej dowódca batalionu dzial

.cmowych. Byl tak zadowolony, ze az mnie wysciskal. Chcial juz

~:::.iac swój okrazony pododdzial. Na dodatek

oddalismy mu jesz-

~:ecgo dzielnego adiutanta .

. .- wiosce nie bylo zupelnie rosyjskiej piechoty. Ci, co czolgali

lt: ":okól nas, to byli wylacznie pancerniacy. Czuli sie dotad zupel-

·Jezpieczni. Nie spostrzegli nigdzie naszych pojazdów, wiec ich

i:e~Jwcyi radiooperatorzy ruszyli do wsi na rabunek. I wtedy spa-

L::1y na nich jak grom z jasnego nieba. Szybko oczyscilismy wioske

:·Jga. Teraz najwazniejsze to dotrzec jak najdalej na wschód i za-

E:::ieczyc nowe pozycje obronne.

To pozwalalo znowu otworzyc

r: ;e frontowa.

~zybko ocenilem sytuacje i wyslalem standardowy raport do

[:~Honu. Do naszego pododdzialu przylaczono transporter opance-

:.: -.y z plutonu lacznosci. Uzywajac radiostacji pracujacej na falach

'-:i:1ich, podalem mojemu dowódcy lokalizacje i rezultat ostat-

!-:;J starcia (zniszczenie siedemnastu IS i pieciu T-34). Ponadto

:::'llem mu cel kolejnego ataku, który sam okreslilem. Byla to wio-

znajdujaca sie jakies dziesiec kilometrów na wschód od miejsca

>:e:negopobytu. Dodatkowo prosilem, aby zebrano razem rozpro-

..'.c pododdzialy dywizji piechoty. Ludzie mieli czekac na nas przy

~'.owisku dowodzenia naszego batalionu, gdzie powinnismy przy-

::.po nich z ciezarówkami. Tak tez wkrótce sie stalo.

Zalogi czolgów z oslony wioski zauwazyly, ze dwóch Rosjan ucie-

::.z jednego z IS-ów, które zdolaly przed zniszczeniem

:..=.

odjechac

196

kilkaset

metrów

na wschód

od wioski.

Poruszali

sie znakomicie

~•~

renie,

jeden

z nich zdawal

sie niesc pod pacha

mapnik.

J eden

z naszych

Tygrysów

ruszyl

za nimi,

ale jego zaloga zd:.d

znalezc

tylko

mapnik.

Rosyjski

oficer,

major,

w ostatniej

chwiL ~J

pelnil

samobójstwo.

Jak ustalilismy

pózniej,

byl dowódca

1. Bry~:~

Czolgów

im. Józefa

Stalina.

Jego towarzysz

zostal

smiertelnie

E=-~l

Major

mial

przypiety

do munduru

order

Bohatera

Zwiazh.:

:=.J

dzieckiego

oraz Order

Lenina.

Nigdy

wczesniej

nie widzialem

ska tych

odznaczen.

Obaj

oficerowie

zostali

po poludniu

pocho- -:.Jj

przez swoich towarzyszy

na skraju wioski.

Przekonalem

sie o tyr:-_ =-J

piero

nastepnego

dnia, gdy obok grobu wystawialismy

posterulli~

Mapa

znaleziona

przy

zabitym

majorze

okazala

sie bardzo

;=-::]

datna,

bo zaznaczono

na niej kopiowym

olówkiem

trase

prze,'-

wanego

natarcia

Rosjan.

Zgodnie

z nia batalion

Iwana

mial nac~~-li

dalej

wzdluz

naszej

drogi

frontowej,

kiedy

tylko

przybeda

poz: :-~

le kompanie.

W tym

samy~

czasie im~a i~h grupa

b~jowa

miala

minac

od ~ :~

nocy Dyneburg

1 zaatakowac

mIasto

od polnocnego

zachodu.

Pózniej

przekonalismy

sie, jak

cenna

mapa

zostala

wyh

:-.=i

stana

w naszym

wyzszym

dowództwie.

* * *

drogami

na wschód.

Prowadzily

one

drogi

frontowej

z 1': .

dniowego

konca

wioski.

Zatrzymywalismy

sie przed

kazda

kc'~~

Gdy

zlozylismy

wszystkie

konieczne

raporty,

ruszylismy

Polr.~.

miejscowo§Cia,

by sprawdzic,

czy nie kryje sie tam jakas niemib

e_"

spodzianka.

Na szczescie

Iwanów

nigdzie

nie bylo widac.

tarlismy

do docelowej

wioski.

Lezala dziesiec

kilometrów

na wsc:.'

drogi

frontowej

przed

"cmentarzyskiem

czolgów",

które

Bez specjalnych

przeszkód,

okolo godziny

piatej

po poludniu

=-~

dawno

stworzylismy.

Obok

pólnocnego

kranca

wioski plynal slor: - .

strumyk.

Nad nim przewieszony

byl podgnily

drewniany

most,

k::

w zaden

sposób

nie mógl udzwignac

Tygrysa.

Ustawilem

swój

czolg na skraju

wioski

i kazalem

go dobrzE

maskowac.

Do wozu

terenowego,

a mialem

go zawsze

przy sok:

wszystkich

akcjach,

wsadzilem

sierzanta

Kerschera

i podporucr

Nienstedta.

Ten volkswagen

mial

zawsze

jechac

za moimi

czolgami,

ocz:-

scie

poza

czasem,

kiedy

toczylismy

bitwe.

Zawsze

byl

pod

197

:'60 kierowca

uczciwie

zarobil

na Krzyz

Zelazny

za odwage.

Po-

:,-vaz kilka

takich

pojazdów

zostalo

zniszczonych

podczas

moich

~ln rozpoznawczych,

nadano

mi w batalionie

przydomek

"Smierc

~-~swagena". Bylo w tym

chyba

sporo

przesady,

bo nie przypomi-

..-: sobie,

aby ktos

specjalnie

liczyl stracone

samochody

terenowe.

'Y kazdym

razie,

w batalionie

obowiazywal

rozkaz,

by na akcje

=?oznawcze

jezdzic

transporterami

opancerzonymi,

które

nazy-

~~:smy "trumnami",

a które

wydawaly

sie niezbyt

solidne

i za

:::1e. Do tego

spadaly

im czesto

gasienice.

Wtedy

stawaly

sie nie-

: Jilne i tracilo

sie mase

czasu.

Poza tym

ich pancerz

ochronny

byl

:-dele

lepszy

niz blachy

volkswagena.

3dy

lacznosciowiec

z batalionu

podawal

nasza nowa pozycje,

= wyruszalismy

dalej.

Chcielismy

dotrzec

do szerszej

drogi,

która

"--\'dopodobnie

beda

sie poruszac

Rosjanie.

Zgodnie

z mapa

miala

"-laczyc sie z nasza droga

frontowa,

jakies

dziesiec

kilometrów

~:10C od wioski

Malinava.

=:Joechalismy

do drogi

po jakichs

czterech

kilometrach

i szybko

"-~ezlismypotwierdzenie

naszych podejrzen

swieze slady gasienic:

'~nadal

dopisywalo

nam szczescie,

to moglismy

tutaj

oczekiwac

::::e rosyjskiej

brygady.

Tak musialo

byc, jesli zaden

rosyjski

raport

::-czacy nowej

sytuacji

nie dotarl

jeszcze

do jej sztabu.

~Iusielismy

tylko

rozwiazac

jeden

problem.

Z pozycji,

jakie

zaj-

: -:ala

w tej

chwili

kompania,

nie

bylo

widac

drogi.

Cofnelismy

~roche i znalezlismy

we wspomnianym

potoku

bród,

przez

który

: ~lismy ostroznie

przeprawic

nasze

ciezkie

maszyny.

Wydawalo

ze zadna z nich nie utknie.

~zesc

pierwszych

przejechalo

bez

klopotu,

natomiast

siódma

,~\-ilapo kadlub

i mozna

bylo ja uwolnic,

tylko

sie cofajac.

Dlatego

~::.lismy,ze pozostale

na drugim

brzegu

dwa czolgi nie beda

forso-

::- tej blotnej

przeszkody.

Nasze

szesc luf powinno

wystarczyc,

::.~sie afera,

w która

sami sie wpakowalismy.

Potem

bylem

bardzo

= )wolony, ze te dwa czolgi pozostaly

na tamtym

brzegu.

Potrzebne

=-- byly, aby nasze

szesc

maszyn

ponownie

przeprawic

przez

ten

::-lOWypotok.

Czas

gonil,

wiec

szybko

rozmiescilismy

czolgi

'--ielkim

grzbietem,

biegnacym

obok

drogi.

Tak ustawione

mialy

:::tne pole ostrzalu.

Potem

dokladnie

je zamaskowalismy.

-'::sli Rosjanie,

tak jak przewidywalismy,

rzeczywiscie

nadjada,

,::imy pozwolic,

aby ich

pierwszy

czolg dojechal

do wzniesienia,

~:tórym bylismy

ukryci

i dopiero

wtedy

otworzyc

ogien.

Dzieki

:-_-~wjedzie

w pole

ostrzalu

wiele

pojazdów

wroga.

Bylo tylko

Carius Otto - Tygrysy w błocie 4.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: