AIDS - dziełem człowieka [nieszczep się].pdf - Zdrowie - Alfinek

AIDS: Dzieło ludzi?

19.08.2008.

Od pocz ą tków epidemii AIDS

pojawiaj ą si ę głosy mówi ą ce, Ŝ e

choroba ta (jak i wirus HIV) jest

dziełem człowieka, które w sposób

zamierzony lub wskutek wypadku,

wydostało si ę z laboratoriów. Czy jest to jednak

prawd ą ? Z drugiej strony, o pocz ą tkach AIDS

wiadomo niewiele, wielu niejasno ś ci nie sposób

wytłumaczy ć , a naukowcy wci ąŜ przystaj ą do

wersji o Afryce, jako inkubatorze HIV, cho ć

epidemie tej choroby zacz ę ły si ę tam pó ź no…

Czy HIV stworzyli ludzie?

__________________________________________

____

dr Alan Cantwell Jr

Od początków epidemii AIDS istnieją utrzymujące się

pogłoski, Ŝe choroba ta stworzona została przez człowieka, zaś

wirus HIV został celowo „ wprowadzony ” w środowiska amerykańskich homoseksualistów oraz

Afroamerykanów w ramach eksperymentu. Na ową konspiracyjną teorię szybko odpowiedzieli wirusolodzy oraz

biolodzy molekularni, według których źródłem choroby miały być afrykańskie ssaki naczelne a ludzka

seksualność odpowiadać miała za jej rozprzestrzenianie się.

Pod koniec roku 1986, Sowieci zszokowali świat twierdzeniem mówiącym, Ŝe wirus HIV „ wynaleziony ” został

w tajemnicy w Fort Detrick przez jednostkę zajmującą się bronią biologiczną. Choć twierdzenia te odrzucone

zostały z miejsca jako „ propaganda ”, rosyjscy naukowcy pracowali ręka w rękę ze specjalistami od broni

biologicznej, przekazując sobie próbki wirusów oraz zakaŜonych tkanek u wielu naczelnych w latach 70-tych.

Choć amerykańskie media nigdy nie zajmowały się dowodami mówiącymi o sztucznym pochodzeniu AIDS,

teoria ta wciąŜ jest wyszydzana. Dla przykładu w artykule z „ San Francisco Chronicle ” („ Quest for the Origin

of AIDS ”, 14/01/01), William Carlsen pisał: „ We wczesnych latach epidemii AIDS pojawiały si ę ró Ŝ ne dziwaczne

teorie maj ą ce wyja ś ni ć jej pochodzenie. Wchodziły w to m.in. twierdzenia o ucieczce wirusa z sekretnego

laboratorium, boska kara na gejów i narkomanów czy nawet kosmiczny rodowód HIV, które miało przyby ć z

gł ę bi wszech ś wiata gdzie ś na ogonie komety .”

AIDS z pewnością nie zesłał Bóg, ani teŜ nie spadło ono z kosmosu. Istnieją jednak dowody pozwalające

domniemywać o udziale ludzi w wybuchu epidemii AIDS, której historia rozpoczęła się w późnych latach 70-

tych w Nowym Jorku.

AIDS U ZWIERZ Ą T

W historii AIDS zagubił się dowód wskazujący na to, Ŝe

HIV jest wirusem, który wywodzi się z eksperymentów na

kancerogennych retrowirusach w latach 60-tych i 70-tych

ub. wieku. Teoria mówiąca o zakaŜaniu gejów i Afro-

amerykanów wskutek eksperymentów ze szczepionkami i

innymi programami z lat 70-tych została zupełnie

zignorowana na korzyść poprawnej polityczne teorii

mówiącej, iŜ HIV wywodzi się od szympansów

zamieszkujących afrykański las deszczowy i „ przeskoczyło ”

ono na populacje ludzi zamieszkujących Czarny Kontynent

około roku 1930 lub jeszcze wcześniej.

Przemilcza się tutaj serię wybuchów epidemii choroby

przypominającej AIDS, które miały miejsce w centrach dla

naczelnych w 1969 roku. Na dziesięć lat wcześniej, pierwsza

z pięciu zarejestrowanych epidemii „ małpiego AIDS ”

wybuchła w kolonii makaków przetrzymywanych w

laboratorium w Davis w Kalifornii. Większość z nich zdechła. Jako ich przyczynę podano dwa wirusy. Kilka

zakaŜonych małp przetransportowano do kolonii w Yerkes w Atlancie, gdzie równieŜ padły z powodu małpiego

AIDS pod koniec lat 80-tych. Weterynarze twierdzili, iŜ nie znają skutków wybuchu tej epidemii, choć jedną z

moŜliwości moŜe być eksperymentalny transfer wirusów między róŜnymi gatunkami naczelnych, co jest

powszechną praktyką w laboratoriach.

W 1974 roku weterynarzom udało się stworzyć podobną do AIDS chorobę. Nowonarodzone szympansy

odbierano ich matkom i karmiono zainfekowanym mlekiem od krów, nosicielek „ bydl ę cego wirusa typu C ”. W

ciągu roku owe szympansy zdechły z powodu białaczki lub pneumocystozy (częstej wśród ofiar AIDS). Obie

choroby nie były przed eksperymentem odnotowywane u szympansów.

Mówi się równieŜ o stworzeniu w laboratorium kociej odmiany białaczki oraz AIDS poprzez transfer kocich

retrowirusów przypominających AIDS, do czego doszło w latach 70-tych. Eksperymenty te przeprowadził na

Harvardzie Myron (Max) Essex, który potem stał się znanym badaczem AIDS. Wszystkie twory z laboratoriów,

gdzie pracowano nad zwierzętami poprzedzały „ tajemnicze ” wprowadzenie AIDS do środowiska amerykańskich

homoseksualistów, jednej z najmniej popularnych mniejszości w USA.

Dziś naukowcy starają się „ upolowa ć” przodków wirusa HIV u szympansów Ŝyjących na wolności, ignorując

wszelkie immunosupresyjne wirusy, które stworzono na niewiele wcześniej w amerykańskich laboratoriach. Nie

zwraca się uwagi na Ŝadne z laboratoryjnych wirusów, które mogą stanowić „ przodków ” wielu „ odgał ę zie ń”

HIV (i HIV-2), które przenosiły się z gatunku na gatunek, wywołując u ludzi AIDS.

EKSPERYMENTY W OKRESIE 1978 - 1981

Naukowcy nie zauwaŜają takŜe związku między oficjalnym wybuchem epidemii AIDS w 1981 roku a

eksperymentalnym programem szczepień przeciwko Ŝółtaczce typu B (1978-1981) w New York Blood Center

na Mannhattanie, gdzie ochotnicy werbowali się spośród homoseksualistów. Co ciekawe, dokładna przyczyna

pojawienia się AIDS w USA pozostaje niezbadana. Władze obwiniają o nią ludzką rozwiązłość, jednak nie

potrafią odpowiedzieć, w jaki sposób choroba afrykańska dostała się w gejowskie środowisko.

Badacze twierdzą, iŜ przez ponad pół wieku za inkubator HIV słuŜyła Afryka. JednakŜe co z Ameryką? Wkrótce

po tym, jak homoseksualiści godzili się na finansowane przez rząd eksperymentalne szczepionki przeciwko

Ŝółtaczce, zaczęli umierać z powodu dziwnego wirusa o nieznanym pochodzeniu. Eksperyment na Mannhattanie

zaczął się wraz z drugą połową 1978 roku. Pierwsze przypadki AIDS zgłoszono w 1979.

Dorośli z HIV (w 20012). Ciemnoczerwona i czerwona barwa kraju oznacza

krytyczną sytuację (za: UNAIDS/WHO)

Przez długi czas naukowcy nie potrafili wyjaśnić w jaki

sposób nowe wirusy opryszki dostały się wraz z HIV do

środowisk homoseksualnych w latach 70-tych. Wirus

opryszczki według dzisiejszego stanu wiedzy wiąŜe się z

mięsakiem Kaposiego, nowotworem często występującym

przy AIDS. Przed jego pojawieniem nigdy nie obserwowano

go u młodych zdrowych męŜczyzn. Zidentyfikowany na

dekadę po HIV (w 1994), wirus mięsaka Kaposiego blisko

wiązał się z wywołującymi raka u naczelnych wirusami

opryszczki, dobrze zbadanymi w laboratoriach na dekadę

przed AIDS.

Kolejnym mało znanym mikrobem jest Mycoplasma

penetrans, równieŜ o nieznanym pochodzeniu, pojawiający się

u homoseksualistów wraz z HIV i nowym wirusem

opryszczki. Dlatego teŜ nie jeden a trzy czynniki zostały

najprawdopodobniej w tajemniczy sposób wprowadzone do

populacji gejów na początku epidemii (HIV, wirusa

opryszczki wywołującego mięsaka Kaposiego oraz

M.penetrans ).

Francuski wirusolog, Luc Montagnier (współodkrywca HIV),

oskarŜa rozpustnych amerykańskich turystów o zawleczenie

mykoplazmy do Afryki i przywiezienie z powrotem HIV. Nie

dostarcza jednak dowodów na swą nieco homofoniczną teorię, ani teŜ nie wspomina o innych mykoplazmach,

które pojawiały się w latach 70-tych w laboratoriach naukowych, czy teŜ faktu, Ŝe często zanieczyszczały one

kultury bakterii oraz szczepionki.

Dlaczego zatem ignoruje się wprowadzenie nowych czynników zakaźnych do organizmów homoseksualistów?

Z pewnością wiarygodne wyjaśnienie byłoby waŜne w określanych genezy HIV i AIDS.

Dlaczego naukowcy opierają się teorii o ludzkich źródłach AIDS i dlaczego tak zaciekle propaguję teorię o

szympansach? Jedno z wyjaśnień mówi, Ŝe naukowcy nie chcą, aby opinia publiczna dowiedziała się, co stało

się z dziesiątkami tysięcy przywiezionych naczelnych, które trzymano w laboratoriach na całym świecie przed

wybuchem epidemii AIDS.

ZAPOMNIANY PROGRAM (1964 – 1977)

Naukowcy zajmujący się AIDS i reporterzy rzadko wspominają o fakcie, Ŝe od wielu lat ludziom wszczepiano

organy szympansów (i ich wirusy). W czerwcu 2000 roku w wieku 74 lat zmarł Keith Reemtsma, pionier

ksenotransplantacji, czyli przeszczepiania organów lub tkanek między osobnikami naleŜącymi do róŜnych

gatunków. Do 1964 roku wszczepił on 6 nerek szympansów ludzkim pacjentom. Wszyscy z nich zmarli, jednak

ostatecznie Reemtsmie udało się dokonać wiele przeszczepów organów ludzkich.

Keith Reemtsma

Jednak znacznie bardziej prawdopodobne jest, Ŝe wirusy z małp przeniosły się na ludzi w wyniku w duŜej części

zapomnianego programu SVCP (Special Virus Cancer Program, pol. Specjalny Program Badania

Kancerogennych Wirusów). Program ten odpowiadał za rozwój zwierzęcych nowotworów róŜnego typu oraz

immunosupresyjnych przypominających AIDS wirusów i retrowirusów. Owe stworzone w laboratorium wirusy

były zdolne do powodowania chorób kiedy przenoszono je między róŜnymi gatunkami zwierząt a takŜe w

ludzkich komórkach i tkankach.

SVCP rozpoczął się w 1964 toku jako finansowany ze źródeł rządowych program Narodowego Instytutu

Onkologicznego (NCI) w Bethesda w Maryland. Początkowe stadia zakładały badanie białaczki, jednak potem

rozszerzono je na inne typy nowotworów. Program miał charakter międzynarodowy i brali w nim udział

naukowcy z Japonii, Szwecji, Włoszech, Holandii, Izraela i Afryki. Jego misją było badanie róŜnego rodzaju

nowotworów ludzkich i zwierzęcych i tworzenie duŜej liczby powodujących je wirusów. W wyniku tego

znaczna liczba niebezpiecznych wirusów stworzonych przez człowieka była przewoŜona między róŜnymi

laboratoriami. Roczny raport SVCP zawiera dowód na to, Ŝe przenoszenie się wirusów z gatunku na gatunek

było powszechną obserwacją laboratoryjną na dziesięć lat przed pojawieniem się AIDS.

SVCP zgromadziło czołowych badaczy, w tym wirusologów, biochemików, immunologów, biologów

molekularnych i epidemiologów, aby określić rolę wirusów w wywoływaniu raka u człowieka. W programie

brało teŜ udział wiele renomowanych ośrodków badawczych.

Związani byli z nim takŜe tacy naukowcy zajmujący się potem AIDS, jak Robert Gallo (współodkrywca AIDS),

Max Essex czy Peter Duesberg (który twierdził, Ŝe HIV nie powoduje AIDS).

BRO Ń BIOLOGICZNA, BADANIA NAD NACZELNYMI I SVCP

Z SVCP oraz NCI połączyli się takŜe badacze zajmujący się bronią biologiczną. 18 października 1971 roku

prezydent Nixon ogłosił, Ŝe laboratoria z Fort Detrick zajmujące się bronią biologiczną, poświęcą się walce z

rakiem. Na potrzeby tzw. wojny z rakiem, placówkę przekształcono w Frederick Cancer Research Center

(FCRC). Zgodnie z raportem SVPC z 1971 roku, głównym celem połączonego NCI oraz FCRC była „produ kcja

na du Ŝą skal ę rakotwórczych i rzekomo rakotwórczych wirusów ”. Specjalną uwagę poświęcono wirusom

atakującym naczelne (rzekome afrykańskie źródła HIV) oraz „ propagacji znacznej ilo ś ci ludzkich wirusów-

kandydatów ”. Chodziło wirusy ludzkie lub zwierzęce, które mogły wywoływać nowotwory u ludzi.

Dla przeprowadzania tych eksperymentów potrzeba było ciągłych dostaw zwierząt (małp, szympansów, myszy i

kotów), zaś SVCP załoŜyło wiele koloni hodowlanych. Małpy przywoŜono z Zachodniej Afryki oraz Azji, zaś

zainfekowane zwierzęta przetransportowywano do innych laboratoriów. Do 1971 roku zaszczepiono w sumie

2274 małpy w Bionetics Research Laboratories na skutek kontraktu z Fort Detrick. Ponad 1000 z tych małp

zmarło lub zostało wysłanych do innych centrów hodowli naczelnych (inne zaś, z powrotem wypuszczono na

wolność). Do początku lat 70-tych eksperymentatorzy przetransferowali powodujące nowotwory wirusy na kilka

gatunków małp oraz wyizolowali małpi wirus ( Herpesvirus sajmiri ), który mógł mieć bliskie genetyczne

związki z mięsakiem Kaposiego.

Naukowcy badający AIDS zajmują się małym szympansem z Gabonu (za: National Geographic)

Aby wywołać u laboratoryjnych zwierząt raka, ich system odpornościowy był specjalnie osłabiany przez leki,

promieniowanie lub teŜ kancerogenne substancje. Usuwano im grasicę oraz śledzionę, zaś wirusami infekowano

nowonarodzone zwierzęta lub teŜ wprowadzano je cięŜarnym samicom. Niektóre ze zwierząt zaraŜono malarią,

aby utrzymać u nich chroniczny stan chorobowy.

USA są największym „ konsumentem ” naczelnych, „ zu Ŝ ywaj ą cym ” 55.000 sztuk na badaniach medycznych.

Naczelne (głównie noworodki oraz szympansiątka) są uwaŜane za najlepsze zwierzęta laboratoryjne z racji ich

biochemicznego i immunologicznego podobieństwa do ludzi. Ich DNA przypomina DNA człowieka w 98.4%.

SVCP bazowało głównie na szympansach, poniewaŜ oficjalnie wirusów nie testowano na ludziach.

Na dekadę przed pojawieniem się AIDS Gallo brał udział w badaniu, w czasie którego makaki wystawiane były

na działalnie ludzkich tkanek zaatakowanych przez nowotwór, a takŜe innych ptasich i małpich wirusów.

W raporcie SVCP z 1971, Gallo zauwaŜa, Ŝe z racji odejścia od testów na ludziach naleŜy dokonać wyboru

odpowiedniego ich zamiennika, uznając, iŜ „ zwi ą zki człowieka z ni Ŝ szymi naczelnymi usprawiedliwiaj ą ich

u Ŝ ycie do tych celów .”

Badacze w Bionetics przenieśli ludzkie i zwierzęce nowotwory na róŜne gatunki małp, aby określić ich efekty.

Nowonarodzone i napromieniowane małpy otrzymywały krew występującą przy róŜnych formach ludzkiej

białaczki. W innych wszczepiano im rozmaite tkanki ze zwierzęcymi wirusami. Nie wiadomo, jak wiele

„ nowych ” i „ pojawiaj ą cych si ę” wirusów stworzono i zaadoptowano do ludzkiej tkanki i róŜnych gatunków

naczelnych.

Niektóre z małp znalazły się na wolności, nosząc w sobie laboratoryjne wirusy. MoŜliwość ich

rozprzestrzeniania się na wolności była ignorowana przez naukowców szukających początków HIV i jego

krewnych występujących u afrykańskich ssaków.

Do celów badań nad białaczką i opryszczką hodowano takŜe koty. Zakładano takŜe hodowle myszy i róŜne

szczepy wirusów powodujące nowotwory u myszy, które wykorzystywano potem w eksperymentach

genetycznych.

KONIEC SVCP. POCZ Ą TEK AIDS

Nadszedł czas końca niesławnego SVCP. Według Gallo,

„ naukowo problemem było to, Ŝ e nikt nie potrafił dostarczy ć

AIDS - dziełem człowieka [nieszczep się].pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: