375. MacDonald Laura - Niespodzianka.pdf - HARLEQUIN MEDICAL - ewadyjak1954

Laura MacDonald

Niespodzianka

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Śnieg, na który zanosiło się przez cały dzień, zaczął łagodnie padać w chwili, gdy

państwo młodzi pojawili się w drzwiach kościoła. Białe płatki sunęły w powietrzu jak

czarodziejskie konfetti. Patrząc na swoją przyjaciółkę Caitlin i jej nowo poślubionego męża,

Michaela O’Reagana, Chrissie pomyślała, że jest to najbardziej romantyczna chwila w jej

życiu. Sama nie była wprawdzie w romantycznym nastroju – rok temu zakończył się jej

związek i do tej pory czuła się zraniona, zdradzona i załamana – ale nie chciała, by to zmąciło

jej radość ze szczęścia Caitlin.

Zaproszenie na ślub przyjęła bez wahania, mimo że to oznaczało wyjazd do Irlandii, i to

na dodatek w środku zimy. Oprócz niej kilka innych osób z personelu szpitala imienia

Eleonory James w Sussex zdecydowało się na tę podróż, chcąc zobaczyć, jak dwoje ich

przyjaciół, będących parą niemal od dzieciństwa, wymienia ślubne obrączki.

– Ona wygląda jak z obrazka – westchnęła stojąca obok kobieta.

– To prawda – przytaknęła Chrissie, ze śmiechem usuwając z ust duży płatek śniegu.

– Pamiętam ich, kiedy byli całkiem mali – ciągnęła kobieta. – Zawsze wiedziałam, że się

pobiorą.

– Ja też – przyznała Chrissie.

Kobieta spojrzała na nią z ciekawością.

– Pani jest pielęgniarką z tego samego szpitala?

– zapytała.

– Pracuję w tym samym szpitalu, ale jestem lekarzem.

– Lekarzem? Znaczy pracuje pani z Michaelem?

– Niezupełnie – odparła Chrissie z uśmiechem, otulając się dokładniej futrzanym

szalikiem. – Michael pracuje na innym oddziale. Jest stażystą na ortopedii. Ja i Caitlin

pracujemy na chirurgii.

Zadowolona z wyjaśnień, kobieta odeszła, mając chyba zamiar rozrzucić swoje konfetti

bez względu na pogodę. Jej miejsce natychmiast zajęła Alison Spicer, jedna z przyjaciółek

Caitlin, również pracująca na oddziale chirurgicznym.

– Na ślubach zawsze płaczę – pociągnęła nosem.

– Ja też – przyznała Chrissie. – To ta muzyka. I myśl, że można być z kimś przez całe

życie.

– Akurat pod tym względem obie mamy złe doświadczenia – mruknęła Alison z goryczą.

Szybko się jednak opanowała, a kiedy się odezwała, znów miała wesoły głos: – Nieważne,

przecież wszystko przed nami. A skoro już o tym mowa, to co sądzisz o głównym drużbie?

– O kim?

– No chyba nie chcesz powiedzieć, że go nie zauważyłaś? Jest po prostu fantastyczny. Na

razie masz dość facetów – ciągnęła Alison – ale tego akurat nie da się przeoczyć. Wiesz

może, kim on jest?

– Wiem – przyznała Chrissie, patrząc, jak druhny i główny drużba ustawiają się na

schodach kościoła.

– To Sean O’Reagan, brat Michaela.

– Rzeczywiście podobny – rzekła Alison z westchnieniem. – Michael jest bardzo

smakowity, ale ten...

– Zawiesiła głos. – Poznałaś go już? – zapytała po chwili.

– Tak. Też zatrzymał się w hotelu. Wieczorem spotkaliśmy się z paroma osobami w

barze. Ciebie jeszcze nie było.

– No i co o nim myślisz?

– Trochę nadęty. – Chrissie zmarszczyła nos, przypominając sobie, jak przy powitaniu

Sean przytrzymał nieco dłużej jej dłoń i jak głęboko spojrzał jej przy tym w oczy.

– Jesteś okropna! – zawołała Alison ze śmiechem. Chrissie przypomniała sobie też, że

witając się z Seanem, poczuła szybsze bicie serca. Ale o tym wolała już nie mówić.

– Żonaty? – spytała znowu Alison.

– Nie mam poj ęcia. – Chrissie wzruszyła ramionami.

– Wiem tylko, że jest lekarzem, jak Michael. Chyba pracuje w Dublinie.

– Obaj wyglądają rewelacyjnie. A skoro go już poznałaś, to możesz chyba mi go

przedstawić na przyjęciu.

– Zdaje się, że musimy jechać – zauważyła Chrissie.

– Rzeczywiście jest zimno. Ale trzeba przyznać, że w tym śniegu wszystko wygląda

bajecznie. Nie każda panna młoda ma śnieg na swoim ślubie.

Zaczęły iść w kierunku stojących wzdłuż ulicy samochodów, którymi goście mieli

przejechać na przyjęcie weselne do hotelu. Zatrzymały się na moment, by popatrzeć na

limuzynę wiozącą nowożeńców.

– Pozwolą panie, że odprowadzę je do samochodu – usłyszały za sobą.

Odwróciły się jednocześnie. Przed nimi stał główny drużba. Alison spojrzała na Chrissie

porozumiewawczo.

– Śnieg wprowadza wszystkich w magiczny nastrój – dodał, otwierając przed nimi drzwi

samochodu – ale rozsądek mi podpowiada, że trzeba się pospieszyć.

– Rozumiesz, o czym mówię? – szepnęła Alison, gdy usadowiły się na siedzeniu, a Sean

zatrzasnął za nimi drzwi. – On jest po prostu do schrupania.

– Zapewne. – Chrissie wzruszyła ramionami. Jazda drogami hrabstwa Cork nie trwała

długo i wkrótce goście znaleźli się w ciepłym holu hotelu Ballinsale Castle. W ogromnym

kominku płonęły wielkie szczapy drewna, na kamiennych ścianach wisiały insygnia

irlandzkich klanów i myśliwskie trofea, a kelnerzy serwowali aperitify, które skutecznie

pomagały się rozgrzać.

Na przyjęciu Chrissie siedziała pomiędzy Liamem Flynnem, kuzynem Caitlin, a swoim

szefem, Oliverem Starkiem. Świetnie się bawiła, słuchając ich opowieści i anegdot. Kiedy po

głównym daniu podano deser, brzoskwinie w whiskey z sosem czekoladowym i bitą

śmietaną, poczuła, że ktoś ją obserwuje. Uniosła głowę, spojrzała w kierunku stołu młodej

pary i napotkała jego wzrok.

Sean O’Reagan patrzył na nią śmiało, jakby chciał zwrócić na siebie jej uwagę, a gdy

tylko ich spojrzenia się spotkały, uśmiechnął się, uniósł kieliszek i lekko skinął głową.

Chrissie pomyślała, że dobre wychowanie wymaga od niej jakiejś reakcji, że nie może tego

gestu tak po prostu zignorować, więc dystyngowanie się uśmiechnęła i nieznacznie skinęła

głową.

– Widziałam – syknęła Alison ze swojego miejsca po drugiej stronie stołu. A kiedy po

wzniesieniu toastów i uroczystym krojeniu weselnego tortu wstała, by pójść poprawić

makijaż, szepnęła do Chrissie: – To niesprawiedliwe. Tobie na nim nie zależy, ale ty mu się

podobasz.

– Jak wrócisz, spróbuję was ze sobą poznać.

– Mam nadzieję.

Zanim jednak Alison zdążyła wrócić, pojawił się Sean. Chrissie obserwowała, jak

przechodzi przez wielką salę, zmierzając wyraźnie w jej kierunku. Był to wysoki, przystojny

mężczyzna o ciemnych włosach i niebieskich oczach. Patrząc na niego, czuła przyspieszone

bicie serca.

– Mogę się przysiąść? – zapytał.

– Oczywiście – wymamrotała, zastanawiając się, co by zrobił, gdyby powiedziała „nie”.

Chociaż oczywiście wcale nie miała zamiaru odmówić, bo czy jakakolwiek kobieta by się na

to zdobyła?

– Myślę – zaczął, upewniwszy się, że Chrissie ma pełny kieliszek – że wypełniłem już

swoje obowiązki drużby.

– Chyba wreszcie odetchnąłeś z ulgą – zauważyła.

– Muszę przyznać, że tak – stwierdził. – Kiedy zgodziłem się być drużbą, nie wiedziałem,

że to poważna sprawa.

– Czy Michael był drużbą na twoim ślubie? – rzuciła lekko, a jednocześnie zauważyła, że

w oczekiwaniu na odpowiedź wstrzymuje oddech.

– Ależ skąd! – zaprzeczył. – Nie chodzi o to, że nie był drużbą – dodał, widząc jej

zdziwienie. – Chciałem powiedzieć, że nie jestem żonaty.

Alison będzie zadowolona, pomyślała Chrissie. A głośno powiedziała:

– Jednak jeżeli kiedyś będziesz się żenił, to Michael będzie musiał ci się odwdzięczyć.

– Pewnie tak. Ale to chyba nie stanie się prędko. Chrissie uśmiechnęła się.

– Nie chcesz dać się złowić?

– Chyba że nie będę mógł się oprzeć. Ale tak naprawdę – ciągnął – nie jestem jeszcze

gotowy do małżeństwa.

– Na szczęście dla Caitlin Michael jest inny – zauważyła Chrissie, kierując wzrok na

parkiet, gdzie państwo młodzi zaczynali właśnie pierwszy taniec. Rude loki Caitlin doskonale

pasowały do ciemnych włosów Michaela.

– Oni to zupełnie inna historia – powiedział Sean.

– Co masz na myśli?

– Zawsze się kochali. Nie widzieli nikogo poza sobą.

– Wspomniałeś o tym w swoim toaście.

– To prawda.

– Twój toast bardzo mi się podobał – odezwała się po chwili milczenia.

– Miło mi. To dlatego, że nikt nie zna Michaela tak jak ja. Oczywiście oprócz Caitlin. –

Podnosząc się z krzesła, odstawił kieliszek i wyciągnął rękę. – Zatańczymy?

Bez słowa podała mu dłoń i pozwoliła poprowadzić się na parkiet.

– Czy jako drużba nie powinieneś zatańczyć z kimś innym?

– Kogo masz na myśli?

– Nie wiem, ale myślałam, że drużba powinien...

– To prawda, pierwszy taniec powinienem zatańczyć z druhną, ale Caitlin wybrała same

małe dziewczynki. Dlatego uznałem, że najlepiej zrobię, prosząc do tańca jej przyjaciółkę.

Chyba słusznie?

– Nie wiem, chyba tak.

– A na dodatek widzę, że ta przyjaciółka jest sama... Nie pomyliłem się, przyjechałaś

sama?

– Zgadłeś.

– Nie widzę też żadnego dowodu – ciągnął, patrząc na jej lewą dłoń na swoim ramieniu –

że w twoim życiu jest ktoś na stałe.

– To prawda – przytaknęła z chłodnym uśmiechem. – Nie ma nikogo.

– Trudno w to uwierzyć – rzekł łagodnie.

– A jednak. Nie ma nikogo w moim życiu i prawdę mówiąc, nie chcę tego zmieniać.

Przestali rozmawiać. Poruszali się powoli po parkiecie w rytm muzyki. Nagle Chrissie

zauważyła, że jest jej przyjemnie. Sean świetnie tańczył, w jego ramionach czuła się

bezpieczna i odprężona.

– Wspominałaś wczoraj, że pracujesz razem z Caitlin – odezwał się w pewnej chwili.

– Tak, obie jesteśmy na chirurgii.

– Będziesz robić specjalizację?

– Tak – odrzekła krótko, ale napotkawszy jego pytające spojrzenie, wyjaśniła: –

Wcześniej myślałam o internie, ale chirurgia mnie wciągnęła. No i Oliver Stark, mój szef,

zachęcił mnie, żebym starała się o staż, bo akurat zwalnia się miejsce.

– Rozumiem – powiedział wolno. – No cóż, życzę powodzenia. Rzeczywiście, w chirurgii

jest wciąż mało kobiet. Myślisz, że masz szansę?

– Tak, o ile nie będzie kandydatów spoza naszego szpitala. To mogłaby być silna

konkurencja. Ale nie pozostaje mi nic innego, jak czekać na ogłoszenie wyników. A ty? –

Spojrzała na niego.

– Co ja?

– Zdaje się, że też pracujesz na chirurgii?

– Tak, jestem stażystą w Świętym Łukaszu w Dublinie.

– Zamierzasz starać się o stanowisko konsultanta?

– Chciałbym, a w Świętym Łukaszu to mało prawdopodobne. Konsultanci są niewiele

starsi ode mnie, więc długo musiałbym czekać, zanim odejdą na emeryturę.

– Ale może któryś z nich awansuje – zauważyła Chrissie.

– Może – potwierdził, choć bez pewności w głosie. W tym momencie orkiestra zaczęła

375. MacDonald Laura - Niespodzianka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: