10
1. Wytłumacz pojęcie fizjoterapia.
Fizjoterapia-jest to metoda leczenia wykorzystująca zjawisko
reaktywności organizmu na bodźce . Do składowych fizjoterapii należą :
kinezyterapia , fizykoterapia , masaż leczniczy , balneoterapia , klimatoterapia ,
hydroterapia i terapia manualna
2.Ogólne cele rehabilitacji.
działalność prewencyjna - ma na celu zapobieganie wtórnym środkom
choroby i innym zmianom prowadzącym do inwalidztwa
działalność polegająca na ułatwianiu kompensacji i sterowaniu tym
procesom - ma na celu zmniejszenie zakresu inwalidztwa
działalność adaptacyjna - ma na celu przystosowanie całego ustroju do
częściowego inwalidztwa.
3.Wyjaśnij pojęcie niepełnosprawność, a choroba przewlekła.
Niepełnosprawność - dotyczy osób u których w skutek obniżenia
sprawności organizmu występują ograniczenia i utrudnienia w wypełnianiu ról
społecznych
Choroba przewlekła-nieodwracalny stan chorobowy i wymagający obserwacji
specjalistycznej, dłuższej niż 2miesiące,ciągłego leczenia, ale którego
terapia nie przynosi efektów. Charakteryzuje się czasem ciszy i nawrotów.
4.Liczba osób niepełnosprawnych w Polsce powyżej 14 roku życia w 2001r.
Liczba osób niepełnosprawnych w 2001r -4,294tys ogółem
Aktywni zawodowo794tys-15,3% ,w tym 656tys pracujących a 138tys
bezrobotni.
5.Najczęstsze przyczyny niepełnosprawności:
- wady wrodzone
- choroby przewlekłe (80%)
- nagłe tj. wypadki , urazy i zatrucia
6.Czynniki wpływające na możliwości zatrudnienia osób niepełnosprawnych
Istnieje wiele czynników wpływających niekorzystnie na zatrudnienie osób niepełnosprawnych.
-niskie kwalifikacje osób niepełnosprawnych
-słaba motywacja
-liczne bariery architektoniczne
-duży koszt utrzymania miejsca pracy
-trudny rynek pracy
7. Wymień liczbę osób pobierających rentę w Polsce i w Niemczech z powodu niezdolności do pracy na 1000 pracujących w 2000 r. wg raportu Banku Światowego.
- Wg BŚ za 2000 r. w Polsce rentę pobierało 153 osoby, a w Niemczech 66 na 1000 pracujących osób
8. Przedstawić istotne zagadnienia dotyczące badania pacjenta dla potrzeb kinezyterapii.
Prawidłowo przeprowadzone badanie stanowi podstawę dla prognozy (określenie celów usprawniania} oraz pośrednio determinuje dobór zastosowanych środków terapeutycznych (ordynacja). Powtórne badanie prze- prowadzone tymi samymi metodami umożliwia kontrolę efektów procesu leczniczego. Dla realizacji powyższych niezwykle ważnych zadań konieczna jest właściwa dokumentacja, do której w praktyce kinezyterapeutycznej przywiązuje się niestety za mało uwagi
I. wywiad
II. badanie dla potrzeb kinezyterapii miejscowej
1. pomiary linijne
- długości
-obwodów
-inne
2. Badanie zakresów ruchów w stawach
3. Ocena siły mięsni
4. Badanie odruchów i wybrane testy
5. Badanie zaburzeń czynnościowych narządu ruchu
III. Badanie dla potrzeb kinezy terapii ogólno usprawniającej
1. badania wydolności ogólnej
2. badanie globalnych możliwości funkcjonalnych
III. Badania specjalne na użytek metod kinezyterapeutycznych
9. Jakie działanie lecznicze i diagnostyczne wchodzą w zakres fizykoterapii
Fizjoterapia – Fizykoterapia – Medycyna fizykalna – zastosowanie metod fizycznych dla celów leczniczych i diagnostycznych.
1)łączy zastosowanie metod fizyki, techniki i nauk przyrodoleczniczych w medycynie:
· leczenie schorzeń - fizykoterapia,
· profilaktyka – fizjoprofilaktyka,
· diagnostyka – fizykalne metody diagnostyczne.
Fizykoterapia - zastosowanie naturalnych i sztucznie wytworzonych czynników fizycznych dla celów leczniczych (promieniowanie słoneczne, energia cieplna, energia elektryczna, prądy stałe, prądy zmienne, ultradźwięki, itp.).
Fizjoprofilaktyka – naturalne i sztuczne czynniki fizyczne zwiększające odporność organizmu ludzkiego i usprawniające jego procesy adaptacyjne (leczenie uzdrowiskowe).
Fizykalne metody diagnostyczne – badają i rejestrują zjawiska fizyczne zachodzące w organizmie ludzkim w sposób naturalny i wywołany sztucznie.
Czynniki fizyczne:
- termiczne – energia cieplna przekazywana drogą przewodzenia, przenoszenia, promieniowania lub wytwarzania w tkankach po wpływem przepływu prądu, oddziaływania pól elektrycznych (i magnetycznych),
- fotochemiczne – reakcje powstające w tkankach pod wpływem promieniowania,
- elektryczna – zmiany fizykochemiczne powstające w tkankach pod wpływem przepływu prądu (przesunięcia jonów),
- mechaniczne i kinetyczne – czynniki oddziaływujące wywołane pod wpływem ruchu (bierny i wspomagający),
- ponadto: chemiczne, dźwiękowe, hydrostatyczne (hydrodynamiczne), klimatyczne, psychiczne.
10. Przedstawić systematykę kinezyterapii
Systematyka Kinezyterapii
Kinezyterapia o działaniu miejscowym
Ćwiczenia:
1. Bierne
2. Czynno-bierne
3. Samowspomagane
4. Samokontrolowane
5. Czynne w oticiąźeniu
6. Czynne wolne
7. Czynne oporowe
8. Prowadzone
9. inne formy działań
a) ćwiczenia redresyjne
b) wyciągi redresyjne
c) ćwiczenia synergistyczne
d) ćwiczenia oddechowe
e) ćwiczenia relaksacyjne
f) ćwiczenia w czynnościach
samoobsługowych
g) pionizacja i nauka chodzenia
10. Inne rodzaje ćwiczeń
Kinezyterapia o oddziaływaniu ogólno usprawiającym
1. Ogólnokondycyjne
2. W wodzie
3. Gimnastyki porannej
4. Sport osób niepełnosprawnych
5. Inne rodzaje ćwiczeń
Metody kinezyterapeutyczne
1. Metady mechaniczne
2. Metody neurofizjologiczne
3. Metody edukacyjne
11. WYMIEŃ PODSTAWOWE SKŁADOWE REHABILITACJI LECZNICZEJ
REHABILITACJA LECZNICZA
(MEDYCZNA)
Fizjoterapia
Kinezyterapia fizykoterapia
Chirurgia Pielęgniarstwo
Rekonstrukcyjna rehabilitacyjne
Protetyka psychoterapia
I ortotyka
Ergoterapia
Terapia
zajęciowa
12. ZNACZENIE FIZYKOTERAPII W PROCESIE REHABILITACJI
-złagodzenie bólu i stanów zapalnych
-zwiększenie odporności organizmu
-poprawa krążenia
-regulacja przemiany materii
13. Z JAKICH CZĘŚCI SKŁADA SIĘ BADANIE KLINICZNE
1.Badanie podmiotowe - wywiad z pacjentem
Wywiad personalny – pytamy o wiek, zawód, miejsce pracy, adres zamieszkania itp.
Chorobowy –pytamy o aktualne choroby, dynamizm choroby, choroby towarzyszące, dolegliwości, miejsce bólu, ograniczenia ruchowe, czas trwania choroby.
Socjalny – warunki mieszkaniowe, źródło utrzymania, osoby opiekujące się, bariery architektoniczne.
2. Badanie przedmiotowe –rozpoczyna się obserwacją pacjęta od chwili wejścia do gabinetu.
1. statystyczne
a) miejscowe
- pomiary linijne (długość i obwód kończyn)
- badanie części receptywnej OUN
b) ogólne
- ocena postawy ciała
2. dynamiczne
- badanie zakresu ruchomości
- ocena siły mięśniowej
- testy czynnościowe
b)ogólne
- analiza chodu
- badanie funkcji chwytnej w obrębie kończyny górnej
- testy funkcjonalne (stopień samodzielności badanego)
14. NA CZYM POLEGA BADANIE CZĘŚCI RECEPCYJNEJ OUN
Podczas tych testów osoba badana ma zamknięte oczy.
1.Receptory powierzchowne
a) lekki dotyk – powierzchni skóry kłębkiem waty, osoba badana określa czy i gdzie odczuwa bodźce dotykowe
g) ból – delikatne ukłucie powierzchni skóry szpilką, osoba określa czy i gdzie odczuwa bodźce bólowe
c)temperatura – naprzemienny dotyk powierzchni skóry menzurką z zimną(5-10*C) i ciepłą (40-45*C) wodą, osoba określa bodźce cieplne
2. Receptory głębokie (proprioreceptywne)
a) poczucie pozycji –bierne przemieszczanie kończyn badanego, osoba badana mówi w jakiej pozycji jest kończyna.
b) poczucie ruchu – bierne przemieszczanie kończyny badanego i powrót do pozycji wyjściowej, osoba badana odtwarza przebieg ruchu
3. Receptory korowe (połączone)
a) rozpoznanie przedmiotu dotykiem
b) rozróżnianie podwójnego dotyku – stymulacja różnych obszary skóry osoby badanej cyrklem o zmiennej szerokości, badany określa czy odczuwa jeden czy dwa punkty dotyku
c) odczuwanie wibracji – przyłożenie specjalnego urządzenia do tkanki kostnej, badany określa czy i jakie odczuwa wrażenia
d) rozpoznanie ciężaru przedmiotu – porównuję ciężar przedmiotu o takim samym rozmiarze ale różnej wadze
e) rozpoznanie kształtów rysowanych na skórze – na dłoniowej części ręki
15. WYMIEŃ MIĘŚNIE WSKAŹNIKOWE DLA POZIOMU C4, C5, Th1, L1/L2, L3, L4, L5, S1
C4 – dźwigacz łopatki, czworoboczny
C5 – dwugłowy ramienia
Th1 – międzykostne dłoniowe i grzbietowe ręki
L1/L2 – dźwigacz jąder
L3 – przywodziciele stawu biodrowego
L4 – piszczelowy przedni, głowa przyśrodkowa czworogłowego uda
L5 – piszczelowy tylny, prostowniki palucha i palców stopy
S1 – strzałkowy długi i krótki, głowa przyśrodkowa trójgłowego łydki
16. Sposoby oceny siły mięśniowej.
Test Lovetta; jest najbardziej rozpowszechnioną metodą oceny siły mięśniowej. Opiera się na badaniu ręcznym poszczególnych mięśni w określonych pozycjach i przy określonym ruchu. W każdym ruchu jest jeden mięsień, który głównie za tę czynność odpowiada. Poprzez odpowiednią pozycję izoluje się go od innych mięśni synergistycznych.
Lovett rozróżnia następujące stopnie siły mięśnia;
0*- to brak czynnego skurczu mięśnia, 0% prawidłowej siły mięśniowej. 1*- wyczuwalny skurcz mięśnia, 10%prawidłowej siły mięśniowej. 2*- wyraźny skurcz mięśnia i zdolność wykonania ruchu przy pomocy i odciążenia odcinka ruchomego, 25% prawidłowej siły mięśniowej. 3*- zdolność do wykonywania ruchu czynnego samodzielnego z pokonaniem ciężkości danego odcinka, 50% prawidłowej siły mięśniowej. 4*- zdolność do wykonania czynnego ruchu z pewnym oporem, 75% prawidłowej siły mięśniowej. 5*- prawidłowa siła, tj. zdolność wykonywania czynnego ruchu z pełnym oporem, 100% prawidłowej siły mięśniowej.
17. Do czego służy zmodyfikowana skala Barthel – przedstaw.
Skala Barthel;
1.Spożywanie posiłków.
2.Przemieszczanie się (z łóżka na krzesło i z powrotem/siadanie)
3.Utrzymanie higieny osobistej.
4.Korzystanie z toalety (WC)
5.Mycie, kąpiel całego ciała.
6.Poruszanie się (po powierzchniach płaskich)
7.Wchodzenie i schodzenie po schodach.
8.Ubieranie i rozbieranie się.
9.Kontrolowanie stolca /zwieracza odbytu.
10.Kontrolowanie moczu /zwieracza pęcherza moczowego.
Pacjenta oceniamy w punktach;
0pkt.- nie potrafi 5pkt.- potrafi z pomocą 10pkt.- samodzielnie.
Skala;
I.0-20 pkt. – stan pacjenta ,,bardzo ciężki”
II.21-50 pkt. – stan pacjenta ,,ciężki”
III.51-84 pkt. – stan pacjenta ,,średnio ciężki”
IV.85-100 pkt. – stan pacjenta ,,lekki”
18.Przedstaw skalę Ashwortha.
Skalą Ashworth ocenia się stan napięcia mięśni. Jest to skala nasilenia spastyczności.
0-Napięcie prawidłowe lub obniżone.
1-Nieznaczny wzrost napięcia występujący przy chwytaniu i uwalnianiu lub objawiający się minimalnym wzrostem napięcia mięśni w końcowej fazie ruchu zginania lub prostowania
2-Nieznaczny wzrost w stanie napięcia mięśnia przy chwytaniu i uwalnianiu oraz występuje w drugiej połowie zakresu ruchu w stawie.
3-Bardziej zaznaczony wzrost napięcia mięśnia przez większą część zakresu ruchu w stawie ale dotknięta część kończyny daje się łatwo poruszać.
4-Wyraźny wzrost napięcia mięśnia, ruch bierny trudny do wykonania.
5-Dotknięta część (części) sztywne w zgięciu i wyproście.
19. Przedstaw zmodyfikowaną skalę Rankina.
0-Pacjent nie zgłasza skarg.
1-Pacjent zgłasza niewielkie skargi, które nie wpływają w sposób istotny na jego tryb życia.
2-Niewielki stopień inwalidztwa . Objawy nieznacznie zmieniają dotychczasowy tryb życia , lecz nie ograniczają możliwości samodzielnego funkcjonowania . Nie jest zależny od otoczenia.
3-Średni stopień inwalidztwa . Objawy znacznie zmieniają dotychczasowy tryb życia i uniemożliwiają całkowicie niezależne funkcjonowanie.
4-Dość ciężki stopień inwalidztwa. Objawy zdecydowanie uniemożliwiają samodzielne życie. Nie jest konieczna ciągła opieka i pomoc osoby drugiej.
5-Bardzo ciężki stopień inwalidztwa. Pacjent całkowicie zależny od otoczenia . Konieczna stała osoby drugiej.
20.Wyjaśnij pojęcia kompensacja, regeneracja, adaptacja.
Kompensacja wiąże się ona ściśle z pojęciami adaptacja i regeneracja. Oznacza odtwarzanie uszkodzonych lub utraconych części ciała, narządów, tkanek albo komórek organizmów żywych. U człowieka to możliwe szczególnie w narządzie ruchu, są znacznie ograniczone. Przykładem posiadanej przez ludzi regeneracji tkankowej jest zrost kości po złamaniach w sytuacji zapewniającej im właściwe nastawienie i unieruchomienie. Dlatego w kinezyterapii regeneracja nie odgrywa tak znacznej roli jak adaptacja i kompensacja. Kompensacja definiowana jest jako zdolność zastępowania, drogą odtwarzania utraconych funkcji w narządzie ruchu- ruchowym, poprzez pracę odpowiedzialnego za nią, a tylko częściowo uszkodzonego elementu lub całkowite przyjęcie jej przez inną, zdrową składową tego narządu. Adaptacja przystosowanie się organizmów do zaistniałych warunków bytowania albo przystosowania się poszczególnych narządów do pełnienia funkcji przy zmianie warunków. Adaptacja psychologiczna to najogólniej ujmując wyzbycie się przez pacjenta obaw przed samodzielnym chodzeniem, spowodowane są rzeczywistymi i urojonymi przyczynami.
21. Wyjaśnij pojęcie analizator kinestetyczny.
Analizator kinestetyczny –- zespół elementów nerwowych (całość czynnościowa), których zadaniem jest odbiór, analiza oraz przekształcanie na wrażenia zmysłowe różnorodnych bodźców działających na organizm, pochodzących ze środowiska zewnętrznego lub wewnętrznego (pola propriocepcyjne zwłaszcza z układu mięśniowo-stawowego, drogi dośrodkowe-aferentne, ośrodki pośrednie z móżdżkiem i kora projekcyjna)
-analizator kinestetyczny dotyczy procesów fizjologicznych jakie dokonuje się w OUN w wyniku dopływu pobudzeń wyzwalanych w czasie ruchu
- w oparciu o funkcję analizatora kinestetycznego odbywa się formowanie odruchu warunkowego, który ma umożliwiać dowolna czynność ruchową
-działalność analizatora opiera się na ścisłej jedności z jego częścią efektorową-termin analizator został wprowadzony do nauki przez Pawłowa.
22. Wyjaśnij pojęcie aferentacja wsteczna.
-proces zachodzący przy zaistnieniu pożądanej reakcji organizmu poprzez zastosowanie odpowiednich technik fizjoterapeutycznych; wsteczne jest tu przywrócenie reakcji ustroju na stosowane bodźce aferentne.
-w warunkach klinicznych są to ruchy czynne, ćwiczenia z oporem, pionizacja, ruchy bierne, termoterapia
- przywrócenie uprzednio istniejącej funkcji jest możliwe, jeżeli stara struktura nerwowa nie została zniszczona, tylko wyłączona funkcjonalnie
- uformowanie się aferentacji wstecznej to podstawowy warunek powstania kompensacji
23. Wyjaśnij pojęcie aferentacja zwrotna.
- występuje przy formowaniu się ruchu dowolnego i ujawnia się w toku rozwoju czynności
...
katka30