133 - Barton Beverly - Cameron -.pdf - Harlequin Desire +++ - borutka69

Beverly Barton

Cameron

PROLOG

Britt Cameron jedną ręką ujął mocno kierownicę cięŜarówki, drugą zaś

podniósł do ust na pół opróŜnioną puszkę coli.

Początkowo nie zauwaŜył, Ŝe pada deszcz. Dopiero gdy przestał widzieć

cokolwiek przez zabłoconą szybę, przypomniał sobie o wycieraczkach. Ich

monotonnemu postukiwaniu towarzyszyły dobiegające z radia dźwięki

najnowszego przeboju w stylu country. Popularny piosenkarz sugestywnie

modulował głos. Hałaśliwa muzyka nie przeszkadzała Brittowi w prowadzeniu

samochodu. Nie zwracał uwagi na dudniące grzmoty i błyskawice rozświetlające

niebo. Im więcej hałasu, tym lepiej. MoŜe nawałnica zagłuszy natarczywe

wspomnienia i przynajmniej na pewien czas uwolni go od cierpienia i strachu.

Wysączył resztki coli i rzucił opróŜnioną puszkę na podłogę auta. Otarł usta

wierzchem dłoni i dotknął niechcący głębokich blizn na twarzy. Zerknął ukradkiem

na pokryte szramami ręce. Lewa dłoń była mocno zniekształcona, a palec wielki i

serdeczny zachodziły na siebie, jakby ktoś próbował zawiązać je na supeł. Dotknął

lewej strony twarzy. Blizny ciągnęły się od kości policzkowej do szyi. Britt nie

chciał poddać się operaqi plastycznej, chociaŜ usilnie go do tego namawiano.

Od wypadku, w którym zginął najlepszy przyjaciel Britta, minęły trzy lata.

Tamto zdarzenie odmieniło jego Ŝycie. Naiwnie sądził, Ŝe nie moŜe go spotkać nic

gorszego niŜ owa tragiczna strata. Mylił się. Los nie oszczędził mu Ŝadnej próby.

Minęło kilka lat i jego Ŝycie znowu stało się koszmarem.

Przez długie tygodnie przesiadywał w sali sądowej wystawiony na ciekawskie

spojrzenia przysięgłych. Zachodził w głowę, czy uznają go winnym morderstwa.

KaŜdy dzień był torturą. Britt mógł zostać skazany albo uwolniony od zarzutów. W

tym procesie wszystko było wielką niewiadomą. Pod koniec rozprawy całkiem

zobojętniał. Ostateczny werdykt przyjął bez emocji. Jego Ŝycie straciło wszelki

sens. Nie miał nic prócz wolności.

Britt przeŜył osiemnaście miesięcy nieustannego koszmaru. To było jak zły sen.

Miał wraŜenie, Ŝe nigdy się nie obudzi. Od dnia, w którym jego Ŝona uciekła z

pastorem Charlesem, los zsyłał mu jedynie udrękę i cierpienia. Gdy proces dobiegł

końca, uniewinniony Britt natychmiast ruszył w drogę. Nie wiedział, dokąd

zmierza i co zrobi ze swoim Ŝyciem. Mało go to obchodziło. Na niczym mu juŜ nie

zaleŜało.

O dziesiątej rozpoczął się dziennik radiowy. Britt chętnie napiłby się czegoś

mocniejszego, ale gdy siadał za kierownicą, odmawiał sobie alkoholu. To była

jedna z najwaŜniejszych jego zasad. Nie odstępował od niej ani przed wypadkiem,

ani tym bardziej po owym tragicznym wydarzeniu.

– W Riverton w stanie Missisipi oskarŜony o morderstwo Britt Cameron został

dziś uniewinniony i oczyszczony ze wszystkich zarzutów postawionych mu po

tragicznej śmierci Ŝony. Tania Cameron, która opuściła męŜa sześć miesięcy przed

śmiercią, została znaleziona w jego karawaningu, wędrownym domu na kółkach,

który przedtem słuŜył młodemu małŜeństwu za mieszkanie. Było to przed rokiem.

Za przyczynę zgonu uznano cięŜkie obraŜenia głowy. Prokurator oskarŜył

Camerona, który juŜ wcześniej groził Ŝonie śmiercią, Ŝe powodowany zazdrością...

Britt wyłączył radio. Potoki deszczu zalewały przednią szybę. Przyszło mu do

głowy, Ŝe byłoby lepiej przeczekać ulewę, lecz po chwili namysłu postanowił

kontynuować jazdę. Czuł, Ŝe nie potrafi się zatrzymać. Chciał znaleźć się jak

najdalej od Riverton. Miał dość oskarŜycielskich spojrzeń rzucanych ukradkiem

przez mieszkańców tego miasta i plotek krąŜących z ust do ust.

Wkrótce przekroczył granicę stanu Missisipi i znalazł się w Alabamie. Zdjął

nogę z pedału gazu. CięŜarówka wlokła się jak Ŝółw. Było mu obojętne, dokąd

zmierza. Niemal bezwiednie zjechał z autostrady w pierwszą boczną drogę, którą

zauwaŜył. Z nieba płynęły strugi deszczu. Droga wiła się wśród wzgórz. Znajdował

się w okolicach Cherokee. Dostrzegał w oddali nieliczne domy rozrzucone na

znacznej przestrzeni. Błyskawice, przecinające czarne jak smoła niebo,

wydobywały zmroku pola uprawne i leśne gęstwiny. Britt jechał dalej nie

zwracając uwagi na szalejące Ŝywioły.

W pewnej chwili na drogę wypadł jeleń. Britt odruchowo nacisnął hamulec, by

nie potrącić zwierzęcia. CięŜarówka zarzuciła niebezpiecznie, zjechała na pobocze,

wpadła w poślizg i zsunęła się do rowu. Britt uderzył głową w przednią szybę. Nim

stracił przytomność, przemknęło mu przez myśl, Ŝe do końca Ŝycia nie pokocha ani

nie obdarzy zaufaniem Ŝadnej kobiety.

Rozdział 1

Dom Anny Rose drŜał od przeciągłego, ogłuszającego łoskotu grzmotów.

Kolejna błyskawica rozświetliła niebo. Anna Rose usadowiła sie wygodniej na

miękkiej, obciągniętej perkalem kanapie i przytuliła do piersi ksiąŜkę, którą

właśnie czytała. Lord Byron warknął, jakby spodziewał się, Ŝe groźnym

pomrukiem odstraszy burzę. Dziewczyna wyciągnęła rękę i pogłaskała rottweilera

po głowie. Uspokajała go, przemawiając łagodnie i pieszczotliwie jak do dziecka.

Pochyliła się znowu nad antologią poezji i pogrąŜyła w lekturze. Lampa

naftowa dawała niewiele światła. Tej wiosny groźne burze nawiedziły Alabamę, a

majowa powódź wyrządziła znaczniejsze szkody niŜ w ubiegłych latach. Na

szczęście następnego dnia wypadała sobota. Anna Rose nie musiała się martwić,

jak dotrze do szkoły. Po nocnej burzy drogi z pewnością będą nieprzejezdne.

Wolno przeglądała ksiąŜkę. Znalazła ulubiony wiersz i przeczytała go po cichu,

a potem na głos. Poemat Marlowe’a, opisujący miłość pasterza do jego wybranki,

zawsze ją wzruszał. IleŜ to lat przeŜyła łudząc się, Ŝe pewnego dnia usłyszy takie

słowa od męŜczyzny, Ŝe ktoś będzie ją błagał, aby zechciała odwzajemnić jego

uczucie.

Ominęła kilka stron i trafiła na utwory opatrzone wspólnym tytułem

„Nieszczęśliwa miłość”. Odetchnęła głęboko i siedziała bez ruchu, w zamyśleniu

wodząc koniuszkiem języka po wargach. Starała się powstrzymać łzy napływające

do oczu. Po chwili znowu zajrzała do ksiąŜki i przeczytała „Kochanków” Alfreda

Douglasa. Powracała do ulubionych wersów. Erotyk zrobił na niej ogromne

wraŜenie. Zamknęła ksiąŜkę i cisnęła ją na kanapę.

– Do licha!... Do licha!

Powinna wziąć się w garść, i to natychmiast. Nie warto się tak uŜalać. CóŜ jej z

tego przyjdzie? Nie powinna myśleć o sobie z pogardą. Nie jest pierwszą kobietą,

która za sprawą męŜczyzny wyszła na kompletną idiotkę.

– Co mi strzeliło do głowy? Czy warto było okłamywać całe miasto? – rzekła

głośno. Nie potrafiła zrozumieć swego postępowania.

Gdy Kyle oznajmił, Ŝe jest zaręczony z dziewczyną, którą poznał jeszcze na

studiach, Anna Rose stała się obiektem powszechnego współczucia. Nie mogła

tego ścierpieć. I tak wszyscy litowali się nad nią, odkąd dwadzieścia siedem lat

temu przyszła na świat. Biedna Anna Rose była nieślubnym dzieckiem

siedemnastolatki, która wkrótce po porodzie targnęła się na własne Ŝycie. Biedna

Anna Rose samotnie opiekowała się babcią i dziadkiem aŜ do ich śmierci. Biedna

Anna Rose byłaby oddaną Ŝoną i wspaniałą matką. Niestety, nikt jej nie chce,

wzdychały złośliwe kuzynki. Trudno się dziwić, nie jest przecieŜ urodziwa. CóŜ z

tego, kobiety duŜo brzydsze od niej znajdują sobie męŜów. A zatem nie o to

chodzi.

Anna Rose domyślała się, Ŝe onieśmiela męŜczyzn. Była ogromnie

samodzielna, lubiła rządzić, a prócz tego, jak zgodnie twierdzili wszyscy

mieszkańcy Cherokee, odznaczała się nieprzeciętną inteligencją. Biła pod tym

względem na głowę wszystkich męŜczyzn w mieście. Który z nich chciałby mieć

za Ŝonę kobietę rozumniejszą od siebie?

Anna Rose wstała, przeciągnęła się i spojrzała na Lorda Byrona, który wodził

za nią wiernym spojrzeniem.

– Jestem głodna, a ty? – Ominąwszy kanapę podeszła do ściany, przy której

stało masywne biurko, wzięła lampę naftową i ruszyła w stronę korytarza. – Został

nam pieczony kurczak. Masz ochotę na udko?

Olbrzymi pies poderwał się na nogi i pospieszył za swą panią. Długi korytarz

przecinający całe domostwo prowadził do kuchni. Anna Rose postawiła lampę

pośrodku stołu nakrytego obrusem w niebieską kratę.

– Domyślasz się, co mnie trapi, Lordzie Byronie?

– Dziewczyna obserwowała zaspane psisko, które ocięŜałym krokiem powlokło

się do lodówki i klapnęło obok niej na podłogę, czekając na obiecaną ucztę.

– Muszę znaleźć jakiegoś męŜczyznę.

Pies spoglądał na nią uwaŜnie. Pełne nadziei oczy nagle pojaśniały. Anna Rose

otworzyła lodówkę, wyjęła talerz z pieczonym kurczakiem i postawiła go na stole.

Usiadła na drewnianym krześle z wysokim oparciem.

– Wystawiłam się na pośmiewisko, gdy Kyle przybył do miasta. Oczywiście,

inne niezamęŜne nauczycielki wcale nie były ode mnie lepsze. To jedyne

pocieszenie.

Wyjęła kurczaka z aluminiowej folii, w którą był owinięty, oderwała udko i

odgryzła z niego kawałek. Lord Byron zawył cichutko.

– Masz ragę. Proszę. – Pies otworzył szeroko pysk i porwał naleŜną mu część

mocno spóźnionego posiłku. – Nie waŜ się wynosić tego z kuchni – ostrzegła pani

domu. Jadła z apetytem, wsłuchując się w odgłosy ulewy i coraz rzadsze grzmoty.

Burza się oddalała.

– Powinnam mieć więcej rozumu. Podobno jestem niezwykle inteligentna.

Dyrektorka szkoły nie moŜe zachowywać się jak idiotka i gadać, co jej ślina na

133 - Barton Beverly - Cameron -.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: