Sumodiatorzy 1.0.pdf

Sumodiatorzy

Autor: Tomasz Kucza

Wersja: 1.0

Lic encja: Licencja Creative Commons z uznaniem autorstwa, wersja 2.5. Pełny tekst licencji znajduje się pod adresem:

http://creativecommons.org/licenses/by/2.5/pl/legalcode .

Gra została stworzona w całości na systemie Ubuntu z wykorzystaniem Open Office.org, Inkscape oraz GIMP. Wynikowy plik w

formacie PDF został przetestowany w przeglądarkach dokumentów Evince, KPDF, XPDF oraz Adobe Reader 7.0 w wersji dla Li-

nuksa. Na okładce wykorzystano obraz stanowiący publiczną własność.

W razie problemów technicznych proszę o kontakt pod adresem magnesus@gmail.com w celu uzyskania dostępu do doku-

mentu źródłowego w formacie odt.

WproWadzenie

WStęp

stów z Basty. Katapuhalpa jest bardzo nerwowy i pod

żadnym pozorem nie należy się do niego zwracać

Sapcio.

W centrum Mperium leży rozległe miasto Ynka Sity

zbudowane wokół gigantycznych drewnianych figur

wojowników Sumo – czarnego i białego – zastygłych

w niekończącej się walce. Ponoć stanowią pozostałość

po grze, którą toczono na Wielkiej Szachownicy za

dawnych czasów.

Towarem eksportowym Mperium jest bezkofeinowa

kawa Ynka, którą pije się tutaj w ogromnych ilo-

ściach. Plantacje kawy (niektóre podróbki są robione

ze zboża, ale dla Ynkasów nawet wspomnienie o tym

to wielka obraza) rozciągają się na wzgórzach wokół

miasta.

Najbardziej charakterystycznym elementem państwa

Ynków są sławni na cały świat Sumodiatorzy, który

jednak nie mogą opuścić kręgu wzgórz Ynkaskich,

dlatego nigdy nie widuje się ich poza Mperium.

Sumodiatorzy to gra osadzona w Zacofanych Kra-

inach TM – uniwersum gry Nieboracy RPG – tajemni-

czym świecie, który powstał zapewne w czasach, kie-

dy rachunek prawdopodobieństwa był na chorobo-

wym. Niektórzy twierdzą, że Wielka Szachownica,

podstawa świata, znajduje się w Szopie Rzeczy Zapo-

dzianych, co wydają się potwierdzać ostatnie obser-

wacje tajemniczego zjawiska nazwanego roboczo

Lampą-na-Suficie. Nie na tym jednak koncentruje się

gra, przejdźmy więc do konkretów.

Zanim zasiądziesz do rozgrywki musisz znać kilka

podstawowych terminów, najlepiej jeśli masz już ja-

kieś doświadczenie z grami fabularnymi, ponieważ

określenia jak Mistrz Gry, Gracze, kostki, mechanika –

i wiele innych pojęć – będą się przewijały na kartach

podręcznika nieustannie. Jeśli nigdy z „papierowym”

(czyli niekomputerowym) RPG się nie spotkałeś, mo-

żesz przeczytać podręcznik do gry Nieboracy (do po-

brania na stronie www.nieboracy.prv.pl) , gdzie j uż na

samym początku wyjaśniam na czym polega.

Do Sumodiatorów będziesz potrzebować dwóch róż-

nokolorowych kostek ośmiościennych, nazywanych

dalej Oktostkami. Dlaczego właśnie tak? Ósemka po-

siada w Zacofanych Krainach TM magiczne znaczenie,

zapewne w związku z faktem, że najwyższym nadbo-

giem świata jest Oktopus, nazywany przez niektórych

ryzykantów i eksperymentujących z elektrycznością

(piorunami i innymi gwałtownymi zjawiskami) na-

ukowców Tą Ośmiorczniką. Oprócz kostek musisz

rzecz jasna znaleźć graczy, którym poprowadzisz se-

sję. Zostawiam to w twojej gestii, nie będę przecież

namawiał twoich znajomych albo przekupywał ich

chipsami.

Jeśli masz już kostki, ekipę, wolny pokój i dużo czasu,

warto byłoby się zastanowić nad scenariuszem. Za-

wsze przed grą jakiś wymyśl – to także umiejętność,

którą pewnie posiadłeś, jeśli znasz się na grach fabu-

larnych, jeśli zaś stanowi to dla ciebie problem, przej-

rzyj podręcznik do Nieboraków (starszej już gry, która

jest podstawą Sumodiatorów, chociaż absolutnie nie

jest wymagana, by sobie w nich pograć), popytaj zna-

jomych albo poczekaj na nowy numer Wieży Snów,

gdzie może scenariusz do tej niewielkiej gierki znaj-

dziesz. Tyle. Czas na konkrety.

Sumo i Sumodiatorzy

Sumo to specjalna rasa skośnookich, grubych i cięż-

kich ludzi o kształcie zbliżonym do kuli. Istnieją wy-

łącznie samce Sumo, chociaż wśród Ynkasów krążą

legendy o Sumiach, których nigdy jednak nie widzia-

no. Rozmnażają się poprzez pączkowanie z Wielkiej

Masy, która gromadzona jest w kilku fabrykach w sto-

licy, a wydobywana z podziemi, gdzie ponoć kiedyś

zakopał się z rozpędu Tumanosziwa – Pierwszy Riki-

szy. Część staje się wojownikami chroniącymi kraj

przed najeźdźcami, a część zwana Sumodiatorami

bierze udział w straszliwych turniejach, niedawno

pewna liczba Sumo zyskała prawa obywateli dzięki

pomocy Pierwszego Ministra.

Oprócz Sumo w Mperium zamieszkują głównie czer-

wonoskórzy Ynkasi oraz w niewielkiej liczbie przed-

stawiciele innych ras – głównie turyści i handlarze.

podręcznik

Niniejszy podręcznik zawiera w pierwszej części opis

zasad gry – tworzenia i rozwoju postaci oraz wykony-

wania testów, druga opisuje świat i prezentuje kilka

pomysłów na przygody oraz rady jak prowadzić tak

nietypowy system.

Gra będzie miała swoją oficjalną stronę na stronie nie-

boracy.prv.pl – tam też musisz zajrzeć, żeby dowie-

dzieć się nowości związanych z Sumodiatorami oraz

Nieborakami.

Całość utrzymana jest w żartobliwym tonie i tak wła-

śnie powinna być prowadzona gra – świat Zacofanych

Krain TM nie jest poważny, dlatego powinieneś prowa-

dzić z humorem i przymrużeniem oka. Więcej rad

znajdziesz w drugiej części podręcznika.

Jeśli chciałbyś pomóc przy tworzeniu drugiej edycji

Nieboraków lub Sumodiatorów – napisz na mój adres

e-mail (podany na drugiej stronie), szukamy szczegól-

nie ilustratorów.

mperium ynkóW

Na wschodzie Wielkiej Szachownicy, trochę na prawo

od Ponadwudziestoletniego Imperium (akcja gry

dzieje się później niż oryginalnego podręcznika do

Nieboraków, ale przed powstającą drugą edycją) leży

Mperium Ynków, mały, zamknięty kraik w kwadracie

H4 sławny głównie z bezkofeinowej kawy, piramid

oraz wojowników Sumo.

Mperatorem Ynków jest Sapa Katapuhalpa, emeryto-

wany badacz, który ponoć wynalazł katapultę, cho-

ciaż równie dobrze mógł to być żart szalonych lingwi-

zaSady

role graczy

Cechy

Cechy są podstawą wszystkich testów. Mogą przybie-

rać wartości od 0 do 4. Cecha Sumo określa umiejęt-

ności walki wręcz, zapasów, wszelkich zadań siłowych

oraz pojedynkowania się na arenie jako rikisza przez

naszego bohatera. Myślenie jest przydatne zawsze

wtedy, kiedy trzeba coś wykombinować, domyślić się

czegoś lub gracz wpadł na fajny pomysł, ale MG ma

obawy, że to zbyt trudne do samodzielnego wykoncy-

powania przez wojownika Sumo. Używając Udawa-

nia można robić rzeczy, których normalnie bohater

nie potrafi, podawać się za kogoś innego. Gadanie

przydaje się kiedy trzeba odwołać się do oszustwa,

przekonać kogoś do czegoś, czy też manipulować in-

nymi, Zręczność jest na rękę zawsze kiedy trzeba coś

wykonać, otworzyć, walczyć bronią (za walkę wręcz

odpowiada Sumo), czy też nagle wyhamować, czy też

skręcić w biegu (to nie jest proste dla Sumo!). Patrze-

nie odpowiada za percepcję i zmysły, wyszukiwanie.

Gracz może rozdzielić na cechy początkowo zaledwie

8 punktów.

Każdy z graczy musi stworzyć sobie postać, którą bę-

dzie grał w „Sumodiatorów”. Bohater taki należeć bę-

dzie do rasy nazywanej – zazwyczaj szeptem i z za-

strzeżeniem, że to informacja z czwartej ręki, ponad-

to nieco pokrzywionej – Sumodiator Pałer Pak. Ponoć

powstali w efekcie genetycznych manipulacji, krzy-

żówki Sumo z… czymś innym, nieudanego ekspery-

mentu geologicznego, choreograficznego występu

Tumanosziwy Wielkiej Masy albo – jak twierdzą nie-

którzy – w wyniku przekroczenia masy krytycznej

przez zwykłego Sumo. W każdym bądź razie od zwy-

kłych odróżniają się ciekawymi mocami, do których

należy między innymi możliwość zmiany wyglądu na

zawołanie. Albo nawet bez zawołania, ale o tym dalej.

Najpierw wyjaśnimy jak gracz może stworzyć swojego

Sumodiatorka Pałer Paka w dziesięć minut – takiego

Sumodiatorka Instant.

Całość wymagać będzie zapisania sobie na kartce kil-

ku rzeczy dotyczących naszego Sumo. Kiedy każdy z

graczy wypełni swoją kartkę danymi o bohaterze, gra

będzie się mogła rozpocząć. Oczywiście następnym

razem będzie można kontynuować losy raz stworzo-

nej postaci, co więcej będzie się ona rozwijać.

Sumo nie różnią się zbytnio między sobą, dlatego nie

trzeba wielu określeń, aby ich opisać.

Atrybuty

Atrybuty uzupełniają naszą wiedzę o bohaterze. Nie

są opisane punktami, modyfikują testy każdy o jeden

punkt. Na początku gracz może wybrać jeden dowol-

ny oraz wylosować jeden atrybut z listy wszystkich

dostępnych (może także wybranie atrybutu zastąpić

wymyśleniem jakiegoś za zgodą Mistrza Gry). Oprócz

tego domyślnie każdy Sumo posiada atrybuty Jedze-

nie ryżu oraz Sumowanie.

Imię

Najważniejsze to imię. Nie ma Sumo bez imienia, mo-

żesz wymyślić dowolne, choć warto zauważyć, że

wśród Ynków królują imiona w stylu Sawahihi Paląca

Pokrzywa albo Brusli Zaciska Pięść.

Ścieżka

Każdy Sumodiator Pałer Pak ma jakieś przeznaczenie

– to powód dla którego powstał. Ścieżka przeznacze-

nia określa między innymi przyszły rozwój postaci.

Gracz może wybrać dowolną z listy w dalszej części

podręcznika, może również później dokonać zmiany

(ale wtedy zacznie od poziomu pierwszego ścieżki,

którą wybrał po zamianie dopiero kiedy zbierze wy-

maganą na ten cel liczbę Punktów Kulistości – patrz

dalej).

Poziom

Wraz z wiekiem i doświadczeniem Sumo zmieniają się

– w grze jest to obrazowane zmianami poziomu. Może

on przybierać wartości od zera (prosto z fabryki – tak

zaczyna się grę) do 16 (podwójna ósemka, czyli mistrz

mistrzów), po którym jest już tylko poziom Więcej.

Życia

Sumodiatorzy Połer Pak (nazywani dalej SPP), któ-

rych odgrywają gracze posiadają szczególną – chociaż

nie całkiem nietypową w Zacofanych Krainach TM

umiejętność odradzania się. Na początku posiadają

trzy życia, jest to maksymalna liczba.

Jeśli ilość żyć spadnie do zera, bohaterowie nie mogą

się już odrodzić. Z każdą śmiercią tracą jeden poziom.

Mogą nawet stać się bohaterami ujemnego poziomu,

także należy być ostrożnym. Nowe życia można zbie-

rać wypełniając jakąś ważną misję, w którą zaangażo-

wani są bogowie.

Życie wygląda jak kamienna głowa Sumo i można w

niektórych miejscach znaleźć przedmiot, który po

dotknięciu dodaje życie bohaterowi, a gdy wszyscy z

niego skorzystają znika. Przedmioty takie nazywa się

w kraju Ynków sumatorami.

Pałery

Każdy z Sumodiatorów Pałer Pak zyskuje z upływem

czasu jakieś pałery, zależne między innymi od Ścieżki.

Na początek każdy bohater może wybrać jeden z pa-

łerów zerowego poziomu.

Przykładowa postać zaraz po stworzeniu:

Imię: Sakepije Dużo

Poziom: 0

Życia: 3

Sumo: 2

Myślenie: 1

Udawanie: 1

Gadanie: 2

Zręczność: 1

Patrzenie: 1

Atrybuty: Jedzenie ryżu, Sumowanie, Rozwala drzwi,

Naiwność, Nie niszczy drzew

Ścieżka: Ten, który plinuje Lasu (1)

Pałery: Maskowanie (miła staruszka), Drewniany Słup

Zdrowie: 8

niu opisu tego co się wydarzyło.

Przykład

Hihikari Sumujący w Zbożu biegnie w stronę drzwi

domu, aby schować się przed rzucającym piorunami

magiem. Gracz deklaruje, że szybko dobiega do drzwi,

wyważa je ramieniem i chowa się w środku.

Mistrz Gry zarządza test na Zręczność+Sumo. Dla gra-

cza wynosi to 6, ponieważ jest pod ostrzałem dostaje

modyfikator -1, trudność ostateczna wynosi 5.

Gracz rzuca kostkami. Poniżej rozważymy co mogłoby

się stać dla różnych wyników.

mechanika

Kiedy Mistrz Gry musi wykonać test w spornej sytu-

acji – czyli wtedy, kiedy nie da się łatwo określić co sie

stanie – rzut kośćmi pozwala na stwierdzenie, czy za-

deklarowana przez gracza czynność się powiodła czy

nie.

Zacznijmy od przykładu. Sakepije Dużo w masce miłej

staruszki próbuje kupić w sklepie środek wybuchowy

używany w kopalniach. Gracz deklaruje, że pyta

sprzedawcę o ten środek miłym głosem, wyjaśniając,

że potrzebuje go do odchwaszczenia grządki z kwiat-

kami. Mistrz Gry zarządza test, aby sprawdzić, czy

sprzedawca dał się oszukać.

Ustalenie trudności: Mistrz Gry zarządza test na Uda-

wanie+Gadanie. Daje to wartość 3. Ponieważ gracza

maska to „miła staruszka” MG dodaje 1, ponieważ

taka osoba powinna mieć łatwiej. Ostateczny stopień

trudności to 4.

Zawsze wykonując test Mistrz Gry na początku ustala

na co ten test będzie – wybiera dwie cechy bohatera

gracza, może także zarządzić test na podwojoną ce-

chę (tak jakby wybrał dwie te same cechy). Trudność

wyniesie tyle ile suma wybranych cech, MG dodatko-

wo modyfikuje ją zależnie od sytuacji i atrybutów do-

dając lub odejmując punkty. Trudna sytuacja (np.

gdyby sprzedawca był wściekły na gracza) wymagała-

by odjęcia jednego punktu, zaś łatwa (np. sprzedawca

jest pijany i niezbyt kontaktuje) dodania punktu.

Atrybut, który pomaga w teście doda jeden punkt,

taki, który przeszkadza odejmie. Gdyby gracz miał np.

atrybut Nie potrafi kłamać test trudniejszy – stopień

wyniósłby 3.

Po ustaleniu trudności przez MG gracz rzuca oboma

kostkami ośmiościennymi. To ważne, aby były one

różnokolorowe. Jedną nazywamy kostką dziką, a dru-

gą zwykłą. Wynik na kostce zwykłej określa, czy wy-

stąpił sukces (wynik mniejszy od trudności), porażka

(wynik większy od trudności), czy też potknięcie (wy-

nik równy trudności, potknięcie nie oznacza dosłow-

nego potknięcia się, a tylko że udało się bohaterowi

zrobić to co zamierzał, ale z jakimś drobnym niepo-

wodzeniem). Wynik na kostce dzikiej określa stopień

sukcesu – jeśli jest mniejszy od trudności to zwiększa

sukces, jeśli większy od trudności zwiększa porażkę.

W szczególnym przypadku jeśli zarówno na kostce

dzikiej jak i na zwykłej wypadnie 8 wydarza się coś

niezwykłego i gracz wymyśla słowo lub frazę, do któ-

rej Mistrz Gry będzie musiał nawiązać opisując wynik

działania gracza. Wynik musi być korzystny dla gra-

cza (tak jakby był sukces).

Jeśli wypadnie 1 zarówno na kostce dzikiej jak i na

zwykłej, także wydarza się coś niezwykłego, ale tym

razem w sposób nieprzyjemny dla gracza. Wtedy po-

zostali gracze mogą wymyślić określenie (słowo lub

frazę) jako inspirację dla Mistrza Gry przy wymyśla-

zwykła 2, dzika 7

Sukces. Hihikari zręcznie uniknął piorunów, wbił się

przez drzwi do domu i schował w środku.

zwykła 2, dzika 1

Duży sukces. W sumie w tej sytuacji tak samo jak zwy-

kły sukces. Gracz mógłby wcześniej coś napomknąć o

tym co jeszcze chciałby uzyskać (np. otworzyć drzwi

zamiast je wyważyć), wtedy Mistrz Gry mógłby to

uznać za część dużego sukcesu.

zwykła 5, dzika 8

Potknięcie (kostka dzika nie gra wtedy roli) – czyli nie

całkiem się udało. Mistrz Gry opisuje tak: Hihikari

rozpędzony dobiegł do drzwi domu i padł w środku

na ziemię razem z wyważonymi drzwiami.

zwykła 7, dzika 2

Porażka. Nie udało się. Mistrz Gry stwierdza, że Hihi-

kari minął się z drzwiami i uderzył w mur, który pe-

chowo wytrzymał jego masę.

zwykła 8, dzika 6

Duża porażka. Hihikari minął się z drzwiami, uderzył

w mur, a dodatkowo wbił się tak, że teraz nie umie się

wydostać.

zwykła 1, dzika 1

Porażka. Hasło wymyślają inni gracze. Rzucają słowo:

„królik”. Mistrz Gry opisuje, że Hihikari biegł w stro-

nę drzwi, gdy nagle przed nim wyskoczył biały króli-

czek. Sumo nie chcąc biedaka rozdeptać gwałtownie

wyhamował i oberwał piorunem.

zwykła 8, dzika 8

Sukces. Hasło wymyśla gracz, który kieruje Hihika-

rim. Wymyśla frazę: „wejście smoka”. Mistrz Gry opi-

suje, że przy wejściu Sumo był tak rozpędzony, że ka-

wałki drewna z rozwalonych drzwi się zapaliły i stwo-

rzyły za nim zasłonę dymną.

Walka i obrażenia

Walkę rozgrywa się identycznie jak wszystko inne w

grze. Zazwyczaj wymaga jednak częstszych testów.

Gracz może zarówno deklarować pojedyncze ciosy jak

i od razu np. „Wgniatam przeciwnika w mur kolejny-

mi uderzeniami”. Najczęściej przy walce testowane

jest rzecz jasna Sumo i Zręczność.

W czasie starcia nierzadko dochodzi do sytuacji, gdy

Sumo zostaje ranny, wtedy gracz odejmuje sobie je-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: