11- Sprzet ochrony drog oddechowych.pdf

KOMENDA MIEJSKA

PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ

W OPOLU

SPRZĘT OCHRONY

DRÓG ODDECHOWYCH

OPOLE 2007

OPRACOWANIE ZAWIERA:

1. Cel i zakres stosowania aparatów ochrony dróg oddechowych.

2. Proces oddychania – skutki niedotlenienia.

3. Podział sprzętu ochrony dróg oddechowych.

4. Ogólna budowa aparatów powietrznych pod- i nadciśnieniowych.

5. Opis techniczny aparatu ochrony dróg oddechowych.

5.1. Płyta nośna z pasami nośnymi i obejmującymi.

5.2. Reduktor ciśnienia.

5.3. Przewód z manometrem wodoszczelnym.

5.4. Dwudzielny przewód zredukowanego ciśnienia na szybkozłączu.

5.5. Automat oddechowy podciśnieniowy.

5.6. Automat oddechowy nadciśnieniowy.

5.7. Butle powietrza z zaworami.

5.8. Maska pod i nadciśnieniowa.

5.9. Trójnik z szybkozłączami.

5.10. Przewód wentylacji odzieży ochronnej.

5.11. Przewód zasilający.

6. Użytkowanie aparatu

6.1. Czynności obsługowe.

6.2. Składowanie i przechowywanie aparatu.

7. Przegląd aparatu ochrony dróg oddechowych.

7.1. Roboczy przegląd aparatu przed użyciem.

7.2. Roboczy przegląd aparatu po użyciu.

7.3. Kwartalny przegląd aparatu.

8. Naprawy aparatu ochrony dróg oddechowych.

9. Maska twarzowa do aparatu ochrony dróg oddechowych.

9.1. Użycie maski.

9.2. Konserwacja maski.

9.3. Naprawa maski.

1. Cel i zakres stosowania aparatów ochrony dróg oddechowych.

Aparaty powietrzne butlowe na sprężone powietrze są sprzętem,

stosowanym do celów ochrony ochrony dróg oddechowych podczas działań

ratowniczo-gaśniczych, lub w czasie ratowania poszkodowanych ze strefy

zagrożonej. Umożliwiają one oddychanie przy niedostatku tlenu oraz w razie

obecności w otaczającej atmosferze substancji szkodliwych występujących w

dowolnym stężeniu, jeżeli nie wpływają one niszcząco na zespoły aparatu i nie

powodują zmian w ich działaniu.

Aparaty jednak nie zabezpieczają przed możliwością zatrucia przez skórę

substancjami szkodliwymi i nie są przeznaczone do nurkowania.

Mogą być użytkowane w temperaturze otoczenia w granicach od ok. -30°

C do +60°C. W zależności od typu aparatu są przystosowane są do noszenia na

plecach, lub mocowane na pasie i noszone na boku.

Podczas działań w rejonie awarii, w którym mogą występować strefy

skażeń toksycznymi środkami przemysłowymi (TSP), bojowymi środkami

trującymi (BST), substancjami promieniotwórczymi i środkami biologicznymi

(ciała stałe, ciecz, aerozol, pary), wpływającymi niszcząco na aparat i na

możliwość zatrucia użytkownika poprzez skórę, aparaty można stosować w

komplecie z gazoszczelną odzieżą ochronną i rękawicami ochronnymi.

Proces oddychania – skutki niedotlenienia.

Oddychanie jest to proces pobierania przez organizm tlenu zawartego w

powietrzu z otoczenia, łączenie tego tlenu z krwią i oddawanie CO 2 do

otoczenia.

W normalnych warunkach wdech powietrza do płuc wynika

z mechanicznego powiększenia się objętości klatki piersiowej. Wdech i wydech

określa się mianem cyklu oddechowego. Dorosły człowiek w stanie spoczynku

wykonuje 15 - 18 cykli na minutę. Każdy wdech to około 0,5 l powietrza przy

czym do płuc dochodzi ok. 70% a reszta pozostaje w drogach oddechowych.

Podczas działań ratowniczych w wdychanym powietrzu mogą znajdować

się zanieczyszczenia w postaci cząstek pyłu, kurzu, sadzy, gazów.

W cząstkach tych może znajdować się wiele substancji trujących. Wchłanianie

tych substancji odbywa się przede wszystkim poprzez drogi oddechowe. Wśród

takich substancji można wymienić, np.: tlenek węgla (znajdujący się w dymie),

który jest przyczyną zaczadzeń, a także chlor, amoniak, fluorowodór, fosgen i

wiele innych substancji, które działają drażniąco czy to na drogi oddechowe, czy

same płuca, doprowadzając do ich obrzęku, uniemożliwiając tym samym

oddychanie. Działanie wielu zanieczyszczeń gazowych polega na zablokowaniu

przenoszenia tlenu lub podrażnieniu ośrodka oddechowego.

W łagodnej postaci zanieczyszczenia te mogą powodować zubożenie

zawartości tlenu w wdychanym powietrzu. Oddychanie powietrzem o

zmniejszonej zawartości tlenu jest utrudnione, wywołuje uczucie stopniowo

nasilającej się duszności, utratę przytomności, a nawet śmierć. Już zmniejszenie

ilości tlenu w powietrzu wydychanym do 15% powoduje powstanie objawów

wyrównawczych, które wyrażają się w głębszych oddechach, częstych skurczach

serca i zwolnionych procesach utleniania biologicznego. Przy spadku zawartości

tlenu do 14-9% oddech staje się przerywany, a mięśnie szybko męczą się, na

skutek niedotlenienia. Dalsze obniżanie zawartości tlenu do 8-6% powoduje

śmierć przez uduszenie.

3. Podział aparatów ochrony dróg oddechowych.

W Państwowej Straży Pożarnej i Ochotniczej Straży Pożarnej użytkuje się

różnego typu aparaty ochrony dróg oddechowych z podziałem na pod-

i nadciśnieniowe.

W aparacie podciśnieniowym aby wykonać oddech należy wytworzyć

podciśnienie w masce po przez wdech, powoduje to zassanie powietrza z butli.

Inaczej mówiąc w aparacie podciśnieniowym w zależności od fazy cyklu

oddechowego, pod maską panuje podciśnienie (przy wdechu) lub nadciśnienie

(przy wydechu).

W aparatach nadciśnieniowych powietrze cały czas tłoczone jest do maski, w

której panuje nadciśnienie, co znacznie ułatwia oddychanie i zapobiega

przedostawaniu się do maski czynników szkodliwych dla ratownika w przypadku

występowania ewentualnych nieszczelności.

Powszechnie w użyciu są aparaty takich producentów jak: Auer, Drager,

Faser i Fenzi. Mogą się one różnić wyglądem zewnętrznym, jednak ich budowa

jest podobna i w większości składają się z tych samych elementów. Różnice mogą

wynikać z innych parametrów pracy poszczególnych podzespołów, dlatego też nie

należy łączyć ze sobą poszczególnych elementów aparatu pochodzących od

różnych producentów.

4. Ogólna budowa aparatów ochrony dróg oddechowych pod- i

nadciśnieniowych.

W skład kompletnego aparatu wchodzą:

– płyta nośna i elementy nośne

– maska twarzowa

– butla ze sprężonym powietrzem

– zawór butli

– reduktor ciśnienia

– przewód średniego ciśnienia

– automat oddechowy pod lub nadciśnieniowy

– manometr (czujnik bezruchu).

5. Opis techniczny aparatu ochrony dróg oddechowych.

Dla lepszego zobrazowania budowy posłużę się schematem aparatu

powietrznego TYP APS 3/SNE 1600 firmy Faser, który posiada wszystkie

elementy spotykane w aparatach ochrony dróg oddechowych stosowanych w

ochronie przeciwpożarowej.

5.1. Płyta nośna z pasami nośnymi i obejmującymi (rys. 1 poz. 1) .

Płytę nośną tworzy odpowiednio ukształtowana i dopasowana do

użytkownika płyta do której przymocowano pozostałe elementy aparatu.

Dwa pasy ramienne z samoblokującymi klamrami regulowanymi, pozwalają

na szybką i łatwą regulację pasów. Naszyte na naramienniku taśmy zapinane

zatrzaskami, mocują i utrzymują przewód manometru i przewód

zredukowanego ciśnienia, które przeprowadzone ponad plecami mogą być

po zmianie naramienników noszone po lewej lub prawej stronie. Pas

brzuszny zabezpieczający aparat przed przemieszczaniem się, posiada

samoblokującą klamrę zapinającą umożliwiającą szybkie rozłączenie pasa.

Płyta nośna aparatu jest ważnym elementem, który ma duży wpływ komfort

pracy. Powinna pozwalać na szybką i sprawna regulację elementów, nie

przysparzać problemów nawet przy pracy w różnych pozycjach np. głową w

dół. Stelaż powinien równomiernie rozkładać ciężar aparatu, aby pracujący

nie odczuwał dyskomfortu.

Kompletną budowę płyty nośnej oraz elementy składowe pokazuje rys.:

1. Płyta nośna

2. Pas nośny

3. Pas brzuszny

4. Obejma

5. Nakładka

6. Łoże butli

7. Taśma obejmująca

8. Klamra

5.2. Reduktor ciśnienia (rys. 1, poz. 2) .

Podzespół stanowiący 1-wszy stopień redukcji ciśnienia powietrza od

wysokiego ciśnienia panującego w butli do średniego ciśnienia powietrza

doprowadzonego przewodem zredukowanego ciśnienia do automatu

oddechowego, mocowany jest przegubowo do płyty nośnej.

Reduktor posiada:

- gniazdo do podłączenia powodu z manometrem,

- gniazdo do podłączenia przewodu zredukowanego ciśnienia

- urządzenie ostrzegawcze, sygnalizujące użytkownikowi za pomocą sygnału

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: