McNaught Judith - Królestwo marzeń.pdf - McNaught Judith - alicjatechnikfarm

JUDITH MCNAUGHT

KRÓLESTWO MARZEŃ

(A Kingom of Dreams)

PrzełoŜyła Kinga Dobrowolska

Data wydania oryginalnego 1989

Data wydania polskiego 2002

Mojemu synowi.

Długą drogę przeszliśmy razem, Clay.

Bezzębnym uśmiechom i pierwszym zabawkom,

meczom Małej Ligi i łzom,

których nie chciałeś wylewać;

szybkim samochodom, ładnym dziewczynom

i piłce noŜnej w college’u;

współczuciu, urokowi i poczuciu humoru.

Składam takŜe specjalne podziękowania

mojej sekretarce, Karen T . Caton,

za wszystkie rozgorączkowane wieczory,

kiedy do późna ze mną pracowałaś;

za to, Ŝe nigdy nie traciłaś cierpliwości i poczucia humoru

i zawsze umiałaś za mną nadąŜyć

oraz

doktorowi Benjaminowi Hudsonowi

z wydziału historii uniwersytetu Penn State

za wskazanie odpowiedzi, których nigdzie nie mogłam znaleźć,

a takŜe

doktor Sharon Woodruff

za przyjaźń i zachętę.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Zdrowie księcia Claymore’a oraz panny młodej!

W normalnych okolicznościach taki weselny toast wywołałby uśmiechy i radosne

okrzyki wśród bogato ubranych dam i panów, zebranych w sali biesiadnej zamku Merrick.

Puchary z winem powędrowałyby w górę, wznoszono by kolejne toasty ku czci tak

uroczystych i znakomitych zaślubin jak te, które miały się odbyć za chwilę tu, na południu

Szkocji.

Ale nie dziś. Nie na tym weselu.

Na tej uczcie nikt nie wznosił radosnych okrzyków ani pucharów z winem. Goście

siedzieli w napięciu, obserwując pilnie wszystkich zgromadzonych. Tak samo rodzina panny

młodej. Krewni pana młodego takŜe. Podobnie goście, słuŜba, a nawet błąkające się między

stołami psy. Nawet pierwszy lord Merrick, którego portret wisiał nad kominkiem, wyglądał

na mocno zdenerwowanego.

- Zdrowie księcia Claymore’a oraz panny młodej! - wykrzyknął raz jeszcze brat pana

młodego, a jego głos potoczył się echem jak grom wśród nienaturalnej, naleŜnej raczej

grobowcom ciszy, panującej w tej pełnej ludzi sali. - Oby ich wspólne Ŝycie było owocne i

długie!

Zwykle ten stary toast powoduje łatwą do przewidzenia reakcję: pan młody uśmiecha

się z dumą, przekonany, Ŝe udało mu się dokonać czegoś niebywałego. Panna młoda

uśmiecha się, poniewaŜ udało jej się go o tym przekonać. Goście uśmiechają się, poniewaŜ

małŜeństwo wśród szlachty oznacza połączenie dwóch waŜnych rodów i dwóch wielkich

fortun, co juŜ samo w sobie stanowi wystarczający powód do ucztowania i nadzwyczajnej

wesołości.

Ale nie dziś - czternastego dnia października 1497 roku.

Wygłosiwszy toast, brat pana młodego uniósł puchar i uśmiechnął się ponuro do

księcia. Przyjaciele pana młodego takŜe podnieśli puchary i uśmiechnęli się znacząco do

krewnych narzeczonej. Rodzina panny młodej wzniosła puchary i wymieniła zmroŜone

uśmiechy między sobą. Pan młody, który jako jedyny wydawał się całkowicie odporny na

panującą wokół powszechną wrogość, wziął do ręki własny kielich i uśmiechnął się spokojnie

do wybranki, ale ów uśmiech nie zagościł w jego oczach.

Panna młoda nie miała ochoty uśmiechać się do nikogo. Sprawiała wraŜenie

rozwścieczonej do ostateczności i zbuntowanej.

Prawdę rzekłszy, Jennifer była tak rozgorączkowana, Ŝe ledwie zdawała sobie sprawę

z czyjejkolwiek obecności. W tej chwili kaŜdą cząstką swej istoty wygłaszała rozpaczliwe

apele do Stwórcy, który - przez nieuwagę czy brak zainteresowania - pozwolił, by znalazła się

w tej paskudnej sytuacji.

Panie - wołała w myślach, przełykając z trudem twardą grudę strachu, która narastała

jej w gardle - jeśli masz zamiar zrobić coś, Ŝeby temu zapobiec, musisz się pośpieszyć, bo juŜ

za pięć minut będzie za późno! Z całą pewnością zasługuję na coś lepszego niŜ wymuszone

małŜeństwo z człowiekiem, który skradł mi dziewictwo! PrzecieŜ sama mu się nie oddałam,

Ty wiesz! Uprzytomniwszy sobie jednak, Ŝe grzesznie strofuje Wszechmocnego, szybko

przeszła na błagalny ton. CzyŜ nie słuŜyłam Ci zawsze jak naleŜy? - szeptała bezgłośnie.

CzyŜ nie byłam Ci zawsze posłuszna?

Nie zawsze, Jennifer - zagrzmiał jej w głowie głos Boga.

No, prawie zawsze - przyznała się z gorączkowym pośpiechem. Codziennie brałam

udział we mszy, z wyjątkiem dni, kiedy byłam chora, codziennie odmawiałam teŜ pacierze,

rano i wieczorem. No, prawie codziennie - poprawiła się szybko, zanim sumienie znów

zdąŜyło zgłosić sprzeciw - poza tymi wieczorami, kiedy zasypiałam, zanim zdąŜyłam je

skończyć. No i starałam się, naprawdę się starałam być taka, jaką chciały mnie widzieć

wszystkie dobre siostry w klasztorze. Sam wiesz, jak bardzo się starałam! Panie - zakończyła

z rozpaczą - jeśli pomoŜesz mi z tego wybrnąć, juŜ nigdy więcej nie będę samowolna ani

krnąbrna!

W to raczej nie wierzę, Jennifer - odparł Bóg z powątpiewaniem.

AleŜ nie, przysięgam - powtórzyła w myślach gorliwie, próbując się targować. Zrobię

wszystko, co zechcesz, pojadę prosto do klasztoru i poświęcę Ŝycie modlitwie, i...

- Umowa małŜeńska została juŜ podpisana i wszystko jest jak naleŜy. Sprowadźcie

księdza - zarządził lord Balfour, a ogarniętej paniką dziewczynie zaczął rwać się oddech i

wszelkie myśli o potencjalnych ofiarach pierzchły gdzieś z jej głowy.

BoŜe - błagała niemo - dlaczego mi to robisz? Nie pozwolisz chyba, Ŝeby mnie to

spotkało, prawda?

Na sali zapadła głęboka cisza, kiedy wielkie drzwi otwarły się na ościeŜ.

Owszem, Jennifer, pozwolę.

Tłum rozstąpił się, Ŝeby wpuścić kapłana, a Jenny poczuła się tak, jakby jej Ŝycie

dobiegło kresu. Pan młody stanął u jej boku, więc odsunęła się gwałtownie, bo aŜ drŜała z

urazy i upokorzenia, Ŝe musi znosić jego bliskość. O, gdybyŜ wiedziała, iŜ jeden nierozwaŜny

czyn moŜe doprowadzić do takiej katastrofy i hańby! GdybyŜ nie była tak samowolna i

McNaught Judith - Królestwo marzeń.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: