Flawiusz Józef - Autobiografia.pdf - Flawiusz Józef - Zabr7

JÓZEF FLAWIUSZ

AUTOBIOGRAFIA

Rodowód Józefa

Nie wywodzę się z jakiegoś rodu 1 , lecz przodkowie moi byli z

dziada

pradziada kapłanami. Jak bowiem u różnych narodów w różny

sposób uza-

sadnia się znakomitość pochodzenia, tak u nas przynależność do

stanu ka-

płańskiego jest dowodem świetności rodu. W moim jednak

wypadku

przodkowie byli nie tylko kapłanami, ale jeszcze należeli do

pierwszej

z dwudziestu czterech klas 2 — co samo w sobie już jest niemałym

wyróż-

nieniem — i do najznakomitszego z tworzących ją rodów. Ze

strony matki

łączą mnie nawet więzy krwi z domem królewskim, gdyż

potomkowie Asa-

monajosa 3 , z którymi jest ona spokrewniona, byli przez bardzo

długi czas

arcykapłanami i królami naszego narodu. A oto mój rodowód.

Moim pra-

przodkiem 4 był Szymon o przydomku Jąkała 5 . Urodził się w

czasie, kiedy

godność arcykapłańską piastował syn arcykapłana Szymona,

Hirkan, który

pierwszy spośród mężów sprawujących ten urząd nosił takie imię.

Szymon

Jąkała miał dziewięcioro dzieci, a jednym z nich był Mattias,

zwany synem

Efajosa. Ten zaś poślubił córkę arcykapłana Jonatesa, który

pierwszy z po-

tomków Asamonajosa dostąpił godności arcykapłańskiej 6 , i był

bratem

Szymona, który również piastował to stanowisko. Owemu

Mattiasowi uro-

dził się w pierwszym roku rządów Hirkana 7 syn Mattias,

przezwany Garbu-

sem, temu znów w dziewiątym roku władztwa Aleksandry 8 —

Józef,

a Józefowi w dziesiątym roku sprawowania władzy przez

Archelaosa 9 Mat-

tias, który został moim ojcem w pierwszym roku panowania

cezara Gaju-

sza 10 . Ja natomiast mam trzech synów: najstarszy Hirkan

przyszedł na świat

w czwartym, Justus w siódmym i Agryppa w dziewiątym roku

rządów ce-

zara Wespazjana 11 . Mając tedy taki rodowód, który przedstawiłem

tak, jak

znalazłem go zapisanym w dokumentach urzędowych, mogę nic

sobie nie

robić z tych, którzy starają się nas oczernić 12 .

Wychowanie Józefa

Ojciec mój Mattias nie tylko wyróżniał się swoim

znakomitym pocho-

dzeniem, ale jeszcze większy szacunek zjednał sobie swoją

prawością i nale-

żał do najprzedniejszych mężów w naszym największym mieście

Jerozoli-

mie. Wychowywałem się razem z bratem Mattiasem, zrodzonym

z tych

samych co ja obojga rodziców. W nauce czyniłem ogromne

postępy i miałem

opinię odznaczającego się szczególną pamięcią i pojętnością.

Będąc jeszcze

chłopcem w wieku koło czternastu lat 13 , zyskałem sobie

umiłowaniem nauki

powszechne uznanie, gdyż nawet arcykapłani i przedniejsi

obywatele miasta

stale mnie nawiedzali, ilekroć chcieli otrzymać bliższe

wyjaśnienie w jakiejś

sprawie z zakresu naszych praw. A gdy już miałem około

szesnastu lat 14 , po-

stanowiłem bezpośrednio zapoznać się z istniejącymi u nas

sektami. Są zaś

trzy: pierwszą stanowią faryzeusze, drugą — saduceusze, a trzecią

— esseń-

czycy, jak o tym nieraz już mówiłem 15 . Sądziłem bowiem, że jeśli

gruntow-

nie poznam wszystkie, będę mógł tym sposobem wybrać spośród

nich najle-

pszą. Doświadczyłem więc wszystkich trzech, przechodząc przez

twardą

szkołę i odbywając trudne ćwiczenia. Uznałem jednak, że nie

wystarczy mi

nawet tak zdobyte doświadczenie i kiedy posłyszałem, że na

pustyni przeby-

wa pewien mąż, imieniem Bannus 16 , nosząc takie odzienie,

jakiego dostar-

czały drzewa 17 , żywiąc się tym, co samorzutnie dawała natura, i

obmywając

się wielokrotnie dla czystości zimną wodą w ciągu dni i nocy,

poszedłem

w jego ślady. Po spędzeniu z nim trzech lat i osiągnięciu tego,

czego pra-

gnąłem, powróciłem do miasta 18 . Mając już wówczas

dziewiętnaście lat, za-

cząłem w swoim życiu kierować się zasadami sekty faryzeuszów,

która ma

pewne cechy podobne do szkoły zwanej u Greków stoicką.

Podróż Józefa do Rzymu (ok. 64 r. po Chr.)

Kiedy ukończyłem dwadzieścia sześć lat, los chciał, że

musiałem udać się

do Rzymu z przyczyny, o której zaraz powiem. Otóż Feliks, który

w owym

czasie był prokuratorem Judei, kazał dla jakiegoś drobnego i

błahego po-

wodu związać i odesłać do Rzymu pewnych bardzo mi bliskich

kapłanów

i przezacnych mężów, aby zdali sprawę przed Cezarem 19 . Pragnąc

znaleźć ja-

kiś sposób wybawienia ich z tego, zwłaszcza gdy dowiedziałem

się, że nawet

w tym trudnym położeniu nie zaniedbali swych nabożnych

powinności wzglę-

dem Boga i żywili się figami i orzechami 20 , przybyłem do

Rzymu 21 , przeży-

wszy bardzo groźne chwile na morzu. Gdy bowiem okręt nasz

zatonął na peł-

nym Adriatyku, musieliśmy — a było nas około sześciuset —

przez całą noc

pływać i dopiero z nastaniem dnia oczom naszym ukazał się, za

zrządzeniem

opatrzności Bożej, statek cyrenejski. Wtedy ja oraz niektórzy

towarzysze —

razem było nas około osiemdziesięciu — wyprzedziwszy innych

dostali-

śmy się na jego pokład. Dobiwszy szczęśliwie do Dicearchii,

którą Italowie

zwą Puteoli 22 , zaprzyjaźniłem się z Aliturusem (był to aktor

mimiczny szcze-

gólnie ulubiony przez Nerona i Żyd z pochodzenia).

Przedstawiony za jego

pośrednictwem żonie Cezara, Poppei 23 , postanowiłem jak

najrychlej zwrócić

się do niej z prośbą o uwolnienie owych kapłanów. Oprócz

wyświadczenia mi

tej przysługi Poppea jeszcze mnie szczodrze obdarowała, po czym

powróci-

łem do kraju.

Zastałem tutaj powstającą falę buntowniczego wrzenia i

atmosferę ogólne-

go podniecenia perspektywą oderwania się od Rzymu. Toteż

starałem się po-

wściągnąć buntowników i nakłaniałem ich do opamiętania się,

W przededniu wojny

Flawiusz Józef - Autobiografia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: