Andrzej Leszek Szcześniak - Judeopolonia II.pdf - Szcześniak Andrzej Leszek - Zabr7

Andrzej Leszek Szcześniak

JUDEOPOLONIA II

ANATOMIA ZNIEWOLENIA POLSKI

„Kto na ziemię ojczystą, choćby grzeszną i złą, wroga

odwiecznego naprowadził, zdeptał ją, stratował, splądrował, złupił

rękami cudzoziemskiego żołdactwa, ten się wyzuł z ojczyzny. Nie

może ona być dla niego już nigdy domem, ni miejscem spoczynku.

Ha ziemi polskiej nie ma dla tych ludzi już ani tyle miejsca, ile

zajmą stopy człowieka, ani tyle, ile zajmie mogiła."

Stefan Żeromski

WSTĘP

Próba utworzenia klasycznej Judcopolonii, czyli żydowskiego

państwa na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego, podjęta w czasie

pierwszej wojny światowej przy pomocy Cesarstwa Niemieckiego -

poniosła całkowite fiasko. Próbę stworzenia Judcopolonii popierały

początkowo wszystkie ugrupowania żydowskie, w tym także i te o

nastawieniu probolszewickim. Kiedy jednak Niemcy, ponoszące coraz

więcej klęsk na frontach I wojny światowej, zaczęły się stopniowo

wycofywać z danych Żydom wcześniej obietnic, a aktywność

niepodległościowa Polaków przybrała nieoczekiwane przez wrogów

rozmiary, wówczas część organizacji żydowskich zaczęła snuć projekty

utworzenia Judeopolonii przy pomocy innego wroga Polski -

bolszewików. Początkowo były to mgliste wizje tworzenia wspólnego

socjalizmu, czyli zniewolonego społeczeństwa oczyszczonego z „burżujów i

nacjonałów", kierowanego przez socjalistów, wśród których Żydzi

stanowiliby znakomitą większość.

Plany stworzenia Judeopolonii przy pomocy bolszewików zaczęły się

wydawać w pełni realne, gdy objęli oni władzę w Rosji i szykowali się do

podboju świata, czyli do „czerwonego marszu" na Zachód, oraz do

rozniecenia proletariackiej rewolucji światowej.

Niniejsze opracowanie poświęcone zostało analizie dążeń pewnych

ugrupowań żydowskich do realizacji dywersyjnych planów zniszczenia

Państwa Polskiego i stworzenia odpowiednika dawnej Judeopolonii na

ziemiach polskich. Nasze rozważania ograniczymy do tego właśnie

tematu. Dlatego też nie będziemy opisywać i analizować ani historii

Żydów w Polsce, ani stosunków polsko-żydow-skich, ani też innych

ważnych wydarzeń nie wchodzących w skład niniejszego tematu.

Wszystkie podkreślenia, zarówno w tekście, jak i w cytatach,

pochodzą od autora niniejszej pracy.

l. BOLSZEWICKO-NIEMIECKI SPISEK PRZECIW

POLSCE

W dniach od 27 grudnia 1917 do 3 marca 1918 toczyły się w Brześciu

Litewskim niemiecko-bolszewickie rozmowy pokojowe. „Wysokim

stronom" niełatwo się było dogadać, gdyż interesy były sprzeczne. Niemcom

chodziło o natychmiastowy pokój, aby przerzucić część wojsk na front

zachodni; bolszewicy natomiast chcieli realizować hasło „ani wojna, ani

pokój" i zerwali pertraktacje. W odpowiedzi na to armia niemiecka

przystąpiła do zakrojonej na szeroką skalę ofensywy, zajmując wielkie

połacie Ukrainy i Białorusi. 28 lutego 1918 rozbiła pod Narwą i Pskowem

oddziały Czerwonej Gwardii i zagroziła Piotrogradowi. W tej sytuacji

bolszewicy natychmiast zgodzili się na pokój i kosztem wielkich strat tery-

torialnych podpisali go 3 marca w Brześciu.

W jednej wszakże sprawie „wysokie strony" dogadały się zaraz na

początku rokowań. Była to kwestia polska. Już 16 stycznia 1918 w

kwaterze sowieckiej odbyła się tajna narada z wojskową delegacją

niemiecką z majorem Boelke'm na czele; zobowiązywano się wzajemnie

już wówczas „tępić bezwzględnie" na obszarach litewsko-białoruskich

„elementy wrogie"; wśród nich w pierwszym rzędzie organizacje polskie,

takie jak Polska Organizacja Wojskowa (POW), i stosować względem nich

„najostrzejsze środki aż do rozstrzelania włącznie" 1 .

Tego samego dnia, tj. 16 stycznia, w Brześciu w dowództwie

niemieckiego Ober-Ostu (Oberkommando der Ost), odbyła się

równolegle druga narada niemiecko-sowiecka poświęcona Polsce.

Ustalenia jej były tak zaskakujące, że warto przytoczyć główne jej fragmenty.

W cesarskoniemieckiej Kwaterze Głównej między następującymi

osobami: 1) Przedstawicielami rządu rosyjskiego pp. Krylenko, Woło-

darskim, Zajkindem, Uryckim, Raskolnikowym, Tenerabend, Aniono-

wym, Dzierży ńskim, Kudrajewym, Skripkinym; 2) pp, von Teubner, Erich

von Schunemann, Rauschem- zawarto uktad następujący:

1.Rząd cesarsko-niemiecki otrzymuje wolną rękę w prowadzeniu

polityki w stosunku do Polski.

2.Rząd rosyjski nie wtrąca się do żadnych spraw, dotyczących

organizacji Polski, w rezultacie więc prawa protestu w

sprawach:

przyłączenia obszaru węglowego i kopalnianego Dąbrowy do

pań

stwa niemieckiego, jak również w kwestii ograniczenia praw

osób

pochodzenia polskiego w eksploatacji przemysłu naftowego w

Gali

cji, ani w sprawie odłączenia i zarządu Chełmszczyzny, ani w

spra

wie przyszłej polityki celnej Niemiec, Austro-Węgier, Litwy,

Kurlan

dii, Estonii, Łotwy w stosunku do Polski, ani w sprawie polityki

spodarczej Niemiec i Austro-Węgier w prowincji Poznańskiej i

Galicji

lub w innych prowincjach, które mają być odłączone od Rosji.

3.Rada Komisarzy Ludowych ma prawo utrzymywać łączność

ze środowiskami rewolucyjnymi i demokratycznymi

istniejącymi w

Polsce w celu propagandy haseł rewolucyjnych (...)

4.Rada Komisarzy Ludowych winna śledzić bacznie koła patrio

tów polskich, aby zapobiec rekrutowaniu ochotników do polskiej

mii w Rosji.

5.Przekroczenie przez armię granic Litwy lub Ukrainy będzie Rosja

traktować jako wypowiedzenie wojny przez Polskę Niemcom i

Au-

stro-Węgrom. Rosja dopomoże wszelkimi sposobami

Niemcom i

Austro-Węgrom do zniszczenia tej armii.

6.Rada Komisarzy Ludowych przy pomocy swoich przedstawi

cieli na przyszłym Kongresie Pokojowym zaprotestuje w imię

haseł

socjalizmu i w imię uniknięcia dalszych wojen przeciwko

formowaniu

armii polskiej i polskiego ministerium wojny.

7.Rada Komisarzy Ludowych przy pomocy swych agentów fi

nansowych śledzić będzie, aby obywatele rosyjscy nie

umieszczali

swoich kapitałów ani też kapitałów francuskich, angielskich czy

ame

rykańskich w polskich przedsiębiorstwach przemysłowych,

miejskich,

kolejowych lub żeglugowych.

8.Jeśli rządy niemiecki i austro węgierski uznają za konieczne

zmienić zupełnie stosunek polityczny do Polski, wówczas Rada

misarzy Ludowych uzna nowy kurs polityczny i zobowiąże się

zwal-

czać wszelkie przeszkody czynione przez dawnych sprzymierzeń-

ców Rosji.

Układ ten został podpisany przez osoby wymienione i skopiowa-

ny w trzech egzemplarzach, które po sprawdzeniu okazały się zgod-

ne z niniejszym.

16 stycznia 1918 Nr 22/924

Adiutant (P.P.) M. Krjessler

Szef niemieckiego Biura

Wywiadowczego (P.P.)

A. Hafer 2

W czasie, gdy pisany był niniejszy dokument, niepodległe państwo

polskie jeszcze nie istniało i powstać miało dopiero dziesięć miesięcy

później. Egzystowało tylko małe, stworzone przez Niemcy i Austro-Węgry 5

listopada 1916 Królestwo Polskie.

Czego się więc bali Niemcy i bolszewicy? Tego samego, czego bał się

wielki kanclerz Niemiec, Otto von Bismarck - Polaków! Nasi najwięksi

wrogowie w tym przypadku mieli rację. Ich przewidywania wyraził

wcześniej carski premier, Sergiej Witte, mówiąc, iż w odpowiednim czasie

„Polacy zażądaj ą niepodległości i otrzymająją".

Dwa ważne układy dotyczące losu Polski zawarte między jej wrogami

w ciągujednego dnia... Warto tujeszcze zwrócić uwagę na uczestników

narady ze strony bolszewickiej: Nikołaj W. Krylen-ko - wódz naczelny i

komisarz (minister) ludowy spraw wojskowych, Mojżesz M. Wołodarski

(Goldstein) - komisarz do spraw prasy, propagandy i agitacji, redaktor

„Krasnoj Gaziety", członek Ogólnorosyjskiego Centralnego Komitetu

Wykonawczego, bolszewicki odpowiednik Goebelsa, Mojżesz S. Uricki-

komisarzMinisterstwa Spraw Zagranicznych, a następnie komisarz

Ogólnorosyj-skiej Komisji do Spraw Zgromadzenia Ustawodawczego,

szefpio-trogradzkiej Czeki, z uwagi na gorliwość w ściganiu kontrrewolucji

nazwany „rzeźnikiem Piotrogradu", Władimir A. AntonowOwsie-jenko -

członek Kolegium Komisariatu Ludowego Spraw Woj-

skowych i Morskich, Feliks Edmundowicz Dzierżyński-przewodniczący

Ogólnorosyjskiej Nadzwyczajnej Komisji do Walki z Kontr-rewolucjąi

Sabotażem (WCzK). Szlachecko-polskie pochodzenie Feliksa

Edmundowicza zostało zakwestionowane przez rosyjskiego historyka A,A.

Chromowa, który w książce pt.Biography of Dzerżynsky („Progress",

Moskwa 1985) twierdzi, że rodowe nazwisko Feliksa brzmiało „Rufin" i

pochodził on z kupieckiej rodziny, która wykupiła majątek Dzierżyńskich po

zesłaniu ich przez carat na Sybir. Zostawiamy tę kwestię do rozwiązania j ej

przez historyków zajmujących się tym okresem 3 .

O tym, jak ważna była dla bolszewików sprawa polska i jakie wiązali z

nią nadzieje, świadczyć może fakt, iż komisarz spraw zagranicznych

bolszewickiej Rosji, Lew Trocki (Lejba Bronsztajn) parokrotnie wystąpił „w

obronie Polski" i wraz z towarzyszącymi mu: Stanisławem Bobińskim i

Karolem Radkiem (Karl Sobelson) w dniu 7 lutego 1918 (j eszcze przed

zerwaniem rokowań) zażądał wycofania niemieckich wojsk okupacyjnych

„aż do granic z 1914 r. i uwolnienia Polski" od wszelkich władz i instytucji

narzuconych przez lub przy pomocy państw okupacyjnych, gdyż tylko w

tym wypadku lud polski mógłby wypowiedzieć swój ą wolę swobodnie.

Było to żądanie całkowicie utopijne, obliczone na wywołanie efektu

propagandowego. Przypominało gest Zagłoby ofiarowującego królowi

szwedzkiemu-Niderlandy! 4

O prawdziwych intencjach bolszewików świadczyły też inne fakty, np.

wysiłki w kierunku zatrzymania w Rosji jak największej liczby Polaków,

których działania woj enne 1914-1915 wyrzuciły z kraju na wschód.

Bolszewicy próbowali złamać neutralnąna ogół postawę Polaków wobec

wydarzeń w Rosji i przeciągnąć ich na stronę „czynnego współdziałania ze

zwycięską rewolucją". Przykładem zabiegów w tym kierunku była próba

przeciwstawienia polskim organizacjomuchodźczym w Rosji czy Radzie

Regencyjnej w kraju „separatystycznego rządu polskiego na emigracji" ze

Stefanem Heltmanem, komunistą, na czele. Ów „polski rząd" utwo-

Andrzej Leszek Szcześniak - Judeopolonia II.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: