I. Sofiści
Protagoras
Kalikles
Trazymach
II. Sokrates
1. absolutyzm wartości – wiedza prowadzi do moralności (kto poznał dobro, czyni je)
2. poznanie samego siebie prowadzi do poznania dobra
3. ludzie nie są sobie równi – państwem powinni rządzić najmądrzejsi a zatem najlepsi moralnie
4. milcząca umowa między obywatelami a państwem – milcząca aprobata praw (jeśli ktoś nie chce przestrzegać prawa danego państwa powinien zmienić państwo)
5. krytyka sofistów – prawo jest zgodne ze sprawiedliwością
6. najlepszy ustrój to arystokracja – rządzy nielicznych ale mądrych i moralnych
7. najgorsza jest demokracja – rządzenie zleca się niemal przypadkowym ludziom
8. duchowy pożytek z prawa – stwarza ono warunki dla wewnętrznego doskonalenia się jednostek
9. należy być bezwzględnie posłusznym prawu niezależnie od jego sprawiedliwości i moralności
III. Demokryt
1. państwo ma źródło w strachu
2. stan natury to życie aspołeczne, bez państwa i prawa pozytywnego
3. mądra władza dobrze myśli, dobrze mówi i dobrze czyni – ścisły związek moralności z polityką
4. celem państwa jest godzenie interesów indywidualnego i zbiorowego
5. należy się podporządkować prawu i ludziom lepszym pod względem mądrości i moralności ( ludzie nie są sobie równi)
6. najlepszy ustrój to demokracja – władza wybieralna, swobody demokratyczne (krytyka władzy) ale też dyscyplina ku wspólnemu dobru
7. prawo stanowione to zło konieczne – pierwotna jest sprawiedliwość, ale poznali ją tylko mędrcy, dla ludzi przeciętnych prawo jest niezbędne
IV. Platon
1. idealizm obiektywny – jedyny prawdziwy świat to świat idei niematerialnych, które są wieczne i niezmienne (ale niepoznawalne) – świat materialny (niedoskonały i zmienny) jest cieniem świata idei
2. o świecie idei wiedzą tylko filozofowie, którzy są na wyższym poziomie intelektualnym – dlatego oni powinni rządzić
3. każdy człowiek ma swoją rolę w organizmie społecznym (filozofowie, robotnicy, wojownicy)
4. filozofowie mają rządzić i rozwijać cnotę mądrości
5. ludzie prości mają pracować i rozwijać cnotę wstrzemięźliwości
6. wojownicy mają bronić państwa (komunizm – brak własności brak rodzin dzieci wspólne)
7. społeczeństwo to wielka rodzina
8. nihilizm prawny – prawo jest zbędne - stosunki rodzinne w państwie wykluczają konflikty
9. państwo doskonałe ma realizować ideę sprawiedliwości (odpowiednik najwyższej idei dobra w państwie idealnym) – pozostałe cnoty to mądrość, odwaga i wstrzemięźliwość
10. konieczność stanowienia prawa ma ograniczać dziką naturę człowieka – późny okres
11. sprawiedliwość ma charakter podobny do prawa natury
IV. Arystoteles
1. Platon nie troszczył się o szczęście ludzi
2. elementarnym składnikiem państwa jest rodzina
3. człowiek jest istotą społeczną
4. stan natury nie istniał
5. państwo powstało z kojarzenia się rodzin
6. rodzina – gmina – państwo
7. państwo jest autarkiczne i zgodne z instynktami natury ludzkiej
8. państwo jest pierwsze w hierarchii związków społecznych, bo zaspokaja wszystkie potzrby człowieka
9. pochwała niewolnictwa
10. nierówności majatkowe są przyczyną przewrotów – przyczyną przewrotów są nierówności – remedium jest silny stan średni
11. demokracja – politea i timokracja
12. politea jest najlepszym ustrojem
13. stanowiska w drodze losowania, zgromadzenie obywateli,
14. klasyfikacja ustrojów: wg ilości rządzących oraz celu:
15. państwo idealne zapewnia szczęście obywateli
16. ma istnieć własność prywatna-budzi patriotyzm
17. równość majątkowa, równość udziału w sprawach państwowych
18. złoty środek – zachowanie miary w popędach
19. cnoty etyczne: wstrzemięźliwość, męstwo, sprawiedliwość – aby je osiągnąć trzeba żyć zgodnie z rozumem
20. wyodrębnił prawo natury od praw przyrody: dobro należy czynić a zła unikać
21. praw natury jest powszechne i ma niezmienną treść, jest poznawane przez rozum
22. nakazy i zakazy prawa natury mają źródło w istocie człowieka
V. Pyrron
1. sceptycyzm
2. nie można poznać tego co sprawiedliwe i niesprawiedliwe – należy milczeć
3. należy walczyć ze wszystkimi skłonnościami, obojętność i równowaga wewnętrzna
VI. Epikur
1. granicą ingerencji władzy państwowej jest szczęście obywateli
2. cel to brak przykrości
3. mędrzec nie powinien brać udziału w życiu publicznym, bo rządzi się z przykrościami
4. przykrości – duchowe (lepsze) i zmysłowe – kult szlachetnego życia
5. celem prawa jest wspólny pożytek a jego sens to milcząca umowa o unikaniu wyrządzania sobie krzywd
6. szczęście to suma przyjemności
VII. Stoicy
1. porządek kosmiczny ustalony przez Logos, życie zgodne z prawami przyrody jest rozumne, cnotliwe i szczęśliwe
2. rozdział sprawiedliwości (przestrzegają jej mędrcy) od prawa stanowionego (potrzebne tylko tłumom)
3. mędrcy – obywatele wszechświata, istota braterstwa, poczucie obowiązku
4. podporządkowanie się rozumowi uwalnia od namiętności – stan apatii
5. rozum ma udział w rozumie świata, namiętności to niewola
6. samobójstwo jest wyrazem wolności
7. państwo idealne – bez szkół, rodzin, świątyń, pieniędzy – rządzą medrcy na podstawie sprawiedliwości
8. ludzie są równi i mają naturę społeczną
VIII. Cyceron
1. System eklektyczny (stoicyzm i Arystoteles)
2. pierwszy, który definiuje państwo przez prawo
3. znaczenie sprawiedliwości, która jet wieczna i niezmienna
4. wieczne prawo jest źródłęm prawa natury (głos wewnętrzny) i prawa pozytywnego (wypływa z prawa natury)
5. najwłaściwszy jest ustrój mieszany
IX. Augustyn
1. system eklektyczny – Platon i chrześcijaństwo
2. możliwość iluminacji
3. filozofia dziejów
4. prawo wieczne (wola boga) i prawo natury są bazą dla prawa stanowionego (dynamiczne w stosunku do konkretnych epok)
5. dzieje ludzkości to zmaganie państwa ziemskiego i bożego
6. chrześcijanin powinien poddawać się władzy – tyran to bicz boży
7. dzieje ludzkości to stopniowy jej powrót do boga
Tomasz z Akwinu
1. eklektyzm Arystotelesa i chrześcijaństwa
2. poznanie istoty rzeczy jest niedostępne – brak intuicji intelektualnej
3. prawo natury wywodzi się od boga (jest fragmentem prawa wiecznego), ale nie należy go wiązać z religią
4. prawo wieczne jest rozporządzeniem rozumu boga – celem jest dobro powszechne całego świata, jest poznawalne rozumowo
5. na prawie wiecznym oparte jest prawo boskie – stosunki człowieka z bogiem
6. warunki obowiązywania prawa:
7. prawa wynikające z prawa natury tworzą prawo ludów (ius gentium) – bez niego niemożliwe jest funkcjonowanie społeczeństw
8. prawa powstałe w drodze szczegółowego dookreślenia tworzą prawo pozytywne
9. prawo natury poznawane jest rozumowo i empirycznie na podstaie poznania natury człowieka
10. uniwersalna zasada prawa natury: dobro czynić, zła unikać
11. prawo natury zmienia się tylko o tyle o ile zmienia się natura ludzka – w ramach tego schematu obowiązuje ono niezmiennie jako formuła, której treść zmienia się w konkretnych warunkach
12. prawo pozytywne jest zmienne w czaise i przestrzeni i wiąże się z zewnętrznym przymusem, który nie jest konieczny dla prawa natury wynikającego z natury człowieka
Machiavelli
1. patriotyzm
2. celowość i skuteczność w miejsce moralności
3. ludzie są źli i dobrem się nic nie zdziała
4. władca powinien być odważny i niezależny
5. dla rządzenia przydatna jest religia – można ją upaństwowić
6. rozdział moralności(dobro) i polityki (skuteczność)
Grocjusz
1. twórca szkoły prawa natury
2. prawo natury powiązane wyłącznie z istotą ludzką – nawet bóg nie może go zmienić, poznaje się je rozumem
3. oddziela jego tresc od nakazów moralnych – podstawowy nakaz pacta sunt servanda
4. prawo pozytywne należy stanowic zgodnie z prawem natury
5. ...
Joanat