W krainie radości i smutku.doc

W krainie radości i smutku – zabawy ruchowe przy muzyce.

Cele główne:

- Rozwijanie umiejętności estetycznego poruszania się przy muzyce.

- Zachęcenie do zabaw ruchowych i emisyjnych opartych na treści piosenki.

- Kształcenie umiejętności wyrażania emocji za pomocą słów, ruchu, gestów i mimiki.

Cele operacyjne: Dziecko -

- określa nastrój słyszanej muzyki;

- dostosowuje ruch do utworu muzycznego;

- śpiewa piosenki dostosowane do możliwości głosowych;

- przyporządkowuje odpowiednie słowa piosenki do poszczególnych ilustracji;

- reaguje na umówione sygnały słowne i muzyczne;

- kształci koordynację słuchowo-głosowo-ruchową;

- wykonuje proste układy taneczne.

Metody: słowne – rozmowa czynne – zadania stawiane do wykonania

oglądowe – puzzle, obrazki

aktywizujące – wizualizacja

Formy: praca w grupach 4 – 5 osobowych

praca z całą grupą.

Środki dydaktyczne: żetony dla każdego dziecka ( kółka w kolorach ciepłych i zimnych), 6 kompletów puzzli, słoneczka dla każdego dziecka, 4 maski ilustrujące: smutek, radość, złość, plansze z kolorami ciepłymi i zimnymi, ilustracje przedstawiające treść piosenki „Wesoła ulica” nuty: Wesoła ulica muz., sł. W. Kaleta, Jesienny kujawiaczek muz. B. Kolago, sł. G. Gellner, Sonatina F-dur J.B. Wanhall, Taniec szkocki J.N. Hummel op. 42 nr 5, Wesoły wieśniak R. Schumann op. 68 nr 10, Katarynka D. Szostakowicz, Bourree Ch. Graupner, Sarabanda G.R. Haendel, Pogrzeb lalki P. Czajkowski, Piosenka neapolitańska P.Czajkowski.

Przebieg zajęć.

1. Powitanie muzyczne

2. „Wesoło smutno” – zabawa ruchowa. Każde dziecko posiada żeton w kształcie koła w jednym spośród kolorów ciepłych (żółty, pomarańczowy, czerwony) lub zimnych (zielony, niebieski, fioletowy). Nauczycielka prosi, by dzieci podzieliły się na dwie grupy, w ten sposób jak przedstawiają plansze – kolory ciepłe i zimne.

- Jakie grupy kolorów w ten sposób utworzyliśmy?

- Jak nazwiemy te kolory? (ciepłe, zimne)

- Które z kolorów uznajemy za wesołe?

- Które z nich są smutne?

Następnie dzieci słuchają uważnie utworów muzycznych (wesoły, smutny) i starają się je określić.

- Jak myślicie, które kolory zaprasza muzyka wesoła do zabawy?.

- Przy jakiej muzyce będą poruszały się kolory: niebieski, zielony i fioletowy?

Dzieci poruszają się dowolnie przy muzyce wesołej – kolory ciepłe, przy muzyce smutnej – kolory zimne. (Jedne się poruszają, a drugie kucają). Taniec szkocki J. N. Hummel op. 42 nr 5, Bourree Ch. Graupner, Piosenka neapolitańska P.Czajkowski.

3. Puzzle – praca w grupach. Dzieci dzielą się na 6 grup wg kolorów. Każda grupa układa puzzle słuchając piosenki „Jesienny kujawiaczek”. W efekcie powstaje 6 obrazków ilustrujących treść słowną piosenki. Następnie dzieci wypowiadają się na temat ułożonych przez siebie obrazków oraz przyporządkowują do nich odpowiednie słowa piosenki.

4. Śpiew z podziałem na role – grupy 4-5 osobowe. Nauczycielka ustala z dziećmi kolejność występu poszczególnych grup przydzielając im oznaczenia cyfrowe ( 1 i 2 grupa śpiewa I zwrotkę, 3 i 4 grupa II zwrotkę, 5 i 6 grupa III zwrotkę piosenki, natomiast refren śpiewają wszyscy).

5. Niedokończone zdania – metoda aktywizująca.

Dzieci określają nastrój piosenki „Jesienny kujawiaczek”.

Pomyślcie, kiedy jest wam smutno i dokończcie następujące zdanie:

Smucę się gdy...............

Najbardziej martwi mnie........................

Kiedy jest mi smutno..........................

Gdy jestem wesoły, chce mi się.......................(tańczyć)

6. Układ taneczny do piosenki „Jesienny kujawiaczek”.

7. Twórcza wizualizacja „W krainie radości” przy akompaniamencie muzycznym. (improwizacja fortepianowa, Sonatina F-dur J.B. Wanhall).

Połóż się wygodnie na dywanie, zamknij oczy, weź kilka głębokich oddechów ... , a teraz zacznij oddychać normalnie, spokojnie, równo.... Wyobraź sobie, że zabieram cię teraz na niezwykłą wycieczkę d o radosnej krainy.

W tej krainie nieznanej tyle rzeczy ciekawych,

gdziekolwiek tylko spojrzysz, wszystko cieszy i bawi.

Widzisz domy kolorowe, lody z waty cukrowej,

słyszysz śmiechy dzieci, bawiących się wkoło,

którym jest bardzo, bardzo wesoło.

Jest tu tyle radości i tyle uciechy,

wyobraź sobie, że panie w szkole zamiast stopni

rozdają po prostu uśmiechy.

Nad pogodną łąką wesołe motyle fruwają,

a zielone żabki z bocianem w berka sobie grają.

Przyglądasz się tym zabawom, jest ci bardzo wesoło,

bo tylko radosne twarze widzisz wokoło.

W tej krainie, przed północą gwiazdki z nieba też chichocą.

Księżyc ciągle je rozśmiesz, a tych gwiazdek cała rzesza.

Nocą dzieciom do poduszki nucą piosnki dobre wróżki.

A gdy zasnąć są gotowe przychodzą sny czekoladowe.

Czy ty jesteś w tej krainie? Zobaczę to po twojej minie.

Bądź tak bardzo uśmiechnięty, jakby cię ktoś łaskotał w pięty.

Rozmowy na temat wyobrażeń podczas słuchania.

8. Magiczne słoneczka – zabawa ruchowa. Nauczycielka rozdaje dzieciom słoneczka, dzieci obracają nimi w różne strony, zauważają, że można je ustawić tak, że słoneczko jest uśmiechnięte, albo smutne. Jedno słoneczko pochodzi ze smutnej krainy, drugie zaś z wesołej. Dzieci zastanawiają się jak mogą się one poruszać przy muzyce wesołej, a jak przy smutnej. Następnie poruszają się przy muzyce reagując ruchem na zmiany w akompaniamencie. Katarynka D. Szostakowicz, Sarabanda G. R. Haendel, Pogrzeb lalki P. Czajkowski, Wesoły wieśniak R. Schumann op. 68 nr 10).

9. Maski nastrojów – recytacja prostej rymowanki „Entliczek pentliczek”. Nauczycielka pokazuje cztery maski ilustrujące uczucia ( radości, złości, przerażenia i smutku). Dzieci określają co one wyrażają. Następnie nauczycielka proponuje by dziecko chętne wypowiedziało słowa rymowanki w wybranej przez siebie masce i z odpowiednim uczuciem (wesoło, smutno, ze złością lub przerażeniem).

10. „Wesoła ulica” – śpiewanie piosenki.

Ćwiczenia przygotowawcze – podział grupy na dwa zespoły i dyrygenta. Zwrotkę piosenki śpiewają wszystkie dzieci. W refrenie jedna grupa dzieci śpiewa słowa piosenki, druga w odpowiednich momentach wypowiada dźwięki naśladujące zwierzęta i przedmioty występujące w treści słownej, zadaniem dyrygenta jest wskazywanie kolejnych obrazków ilustrujących treść piosenki.

Jest taka ulica, kto mi ją wskaże,

na której mieszkają uśmiechnięte twarze.

Dorośli i dzieci, domy z kominami,

zwierzęta, rośliny, i słońce nad nami.

Ref. chórek:

11. Zakończenie – zabawa ruchowa przy piosence „Wesoła ulica”. Zwrotka – kołysanie w parach, refren – obroty.