Pielęgnowanie chorego z urostomią.pdf

Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 1/2008

P IELĘGNOWANIE CHOREGO Z UROSTOMIĄ

Nursing care of patient with urostomy

Krystyna Pikor

Oddział Urologii, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Fryderyka Chopina w Rzeszowie

Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 2008; 1: 21–25

Adres do korespondencji:

Krystyna Pikor , Oddział Urologii, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Fryderyka Chopina, ul. Chopina 2, 35-055 Rzeszów

Streszczenie

Summary

Urostomia to rodzaj przetoki moczowo-skórnej, wykona-

nej w obrębie układu moczowego. Celem wytworzenia przeto-

ki moczowo-skórnej jest odprowadzenie moczu poprzez połą-

czenie nerki, moczowodu lub pęcherza moczowego ze skórą

bezpośrednio lub przy użyciu wstawki jelitowej. Sposób odpro-

wadzenia moczu zależy od zasadniczej jednostki chorobowej,

stopnia zaawansowania choroby nowotworowej, stopnia upo-

śledzenia czynności wydzielniczej nerek, stopnia uszkodzenia

górnych dróg moczowych oraz stanu psychicznego i wieku pa-

cjenta.

Celem artykułu jest przedstawienie zasad pielęgnacji cho-

rego z urostomią.

Urostomy is a kind of urinary-skin fistula. The aim of the

procedure is the possibility of urine flow by connecting the

kidney, ureter or bladder with the skin directly or with use of

the bowel. The way of urine flow depends on the disease, sta-

ge of neoplasm, stage of renal insufficiency, psychological sta-

te of patient and age of patient.

The aim of the article was to show the rules of care of pa-

tients with urostomy.

Key words: urostomy, nursing care, urostomy equipment.

Słowa kluczowe: urostomia, pielęgnacja, sprzęt urostomijny.

Rodzaje urostomii

Ureteroileocutaneostomia to operacja rekonstrukcyj-

na dróg moczowych z użyciem jelita jako wstawki. Zo-

stała rozpowszechniona przez Brickera w 1950 r. i jest

obecnie jedną z najczęściej stosowanych metod opera-

cyjnych nadpęcherzowego odprowadzenia moczu. Pole-

ga na operacyjnym wyizolowaniu odcinka jelita, wszcze-

pieniu do niego moczowodów i wyłonieniu przetoki

na skórze powłok brzusznych (ryc. 1., 2.).

Jest to rodzaj stomii zbliżony do przetok kałowych, gdyż

na skórze pacjenta znajduje się wywinięty odcinek jelita

(cienkiego lub grubego). Wyłoniona w ten sposób stomia

nie ma zakończeń nerwów czuciowych, co pozwala

na swobodne jej dotykanie i późniejszą pielęgnację [1–4].

Cystostomia polega na wprowadzeniu cewnika do pę-

cherza moczowego drogą operacyjną lub przy użyciu ze-

stawu punkcyjnego. Przetokę pęcherzowo-skórną wyko-

nuje się w przypadku: urazów w obrębie miednicy, zwężeń

cewki oraz innych schorzeń uniemożliwiających wprowa-

dzenie cewnika przez cewkę moczową do pęcherza.

Ureterocutaneostomia polega na operacyjnym odcię-

ciu moczowodu (jednego lub dwóch) od pęcherza

i wszczepieniu go w skórę powłok brzusznych. W zależno-

ści od stopnia zaawansowania procesu chorobowego za-

Ryc. 1. Urostomia Brickera

Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 1/2008

bieg wykonuje się z pozostawieniem lub całkowitym usu-

nięciem pęcherza moczowego. Często postępujący proces

chorobowy zmusza do pozostawienia cewników w prze-

tokach moczowodowo-skórnych (ryc. 3.), co wiąże się z ob-

niżonym komfortem życia po zabiegu, trudniejszym okre-

sem rehabilitacji oraz systematyczną wymianą cewników.

Nefrostomia polega na odprowadzeniu moczu bez-

pośrednio z nerki przez wprowadzony do niej cewnik dro-

gą operacyjną lub przy użyciu zestawu punkcyjnego

(ryc. 4.). Nefrostomia najczęściej jest wykonywana

w przypadku niedrożności moczowodu z zastojem mo-

czu w nerce. Przetoka nerkowo-skórna wymaga okreso-

wej wymiany cewnika [2, 3].

Ryc. 2. Urostomia Brickera

Czynniki wpływające na jakość życia

pacjenta z urostomią

Przekazanie pacjentowi wyczerpującej wiedzy o pie-

lęgnacji i zaopatrywaniu urostomii zgodnie z zasadami

pielęgnowania odbywa się już w okresie przedoperacyj-

nym. Rozmowa z lekarzem lub pielęgniarką stomijną po-

winna rozwiać wszelkie wątpliwości i ułatwić pacjento-

wi zrozumienie istoty proponowanego zabiegu.

Posługując się materiałami edukacyjnymi i informacyj-

nymi na temat urostomii (ryc. 5.), należy stworzyć cho-

remu warunki do nauki podstawowych zasad pielęgna-

cji skóry i wymiany sprzętu urostomijnego. Pozwoli to

na osiągnięcie możliwie największej samodzielności

przed opuszczeniem szpitala. W przypadku pacjentów

po urazach kręgosłupa i rdzenia kręgowego oraz osób

starszych o ograniczonej sprawności fizycznej zachodzi

potrzeba zaangażowania rodziny lub opiekunów w na-

ukę pielęgnacji i edukację z zakresu sprzętu stomijnego.

Ryc. 3. Ureterocutaneostomia obustronna, w przypadku tego

pacjenta również kolostomia

Na jakość życia po wykonaniu urostomii mają wpływ:

1. Prawidłowe umiejscowienie stomii – najczęściej jest

to prawa strona brzucha, tuż poniżej pępka lub po oby-

dwu jego stronach. Miejsce stomii powinno być okre-

ślone przed operacją przez lekarza i/lub pielęgniarkę

stomijną. Wyznaczając ujście stomii, należy wziąć

pod uwagę, by było ono widoczne i dostępne dla pa-

Ryc. 4. Nefrostomia

Ryc. 5. Materiały informacyjne

Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 1/2008

cjenta w samodzielnej pielęgnacji i ułatwiało dopaso-

wanie sprzętu stomijnego.

Istnieje kilka zasad określających prawidłowe umiej-

scowienie stomii. Zalicza się do nich: wyznaczanie miej-

sca przyszłej stomii u chorego w pozycji stojącej, sie-

dzącej i leżącej, wyłonienie jej w mięśniu prostym

brzucha, widoczność i umiejscowienie w zasięgu rąk

pacjenta (zwłaszcza u osób otyłych). Stomia powinna

być oddalona o ok. 4 cm od rany pooperacyjnej, nie po-

winna się znajdować w pobliżu nierówności i uwypu-

kleń (kolców biodrowych, blizn pooperacyjnych, fałdów

skórnych, przeszczepów skóry, zmian popromiennych).

2. Prawidłowe wykonanie urostomii, które wiąże się z no-

woczesną wiedzą medyczną i ze staranną techniką chi-

rurgiczną. Dobre wykonanie stomii stwarza warunki

do jej prawidłowego gojenia się oraz zabezpiecza cho-

rego przed wystąpieniem problemów w samodzielnej

pielęgnacji.

3. Prawidłowe funkcjonowanie urostomii, które jest uza-

leżnione od kilku czynników: stanu ogólnego pacjen-

ta, odpowiedniej diety (podaży płynów – ok. 2 l dzien-

nie), przestrzegania podstawowych zasad starannej

pielęgnacji, przestrzegania terminu wymiany cewni-

ków (w cystostomii, ureterocutaneostomii, nefrosto-

mii), pomocy rodziny w opanowaniu techniki zakłada-

nia i wymiany sprzętu stomijnego pacjentom

w starszym wieku lub niepełnosprawnym.

4. Prawidłowo dobrany sprzęt urostomijny – urostomia

powinna być zaopatrzona w odpowiedni, indywidualnie

dobrany sprzęt stomijny (ryc. 6.–8.). Dobór ten jest bar-

dzo ważny w rehabilitacji pacjenta po zabiegu. Sprzęt

powinien zapewnić choremu maksymalne poczucie bez-

pieczeństwa oraz stworzyć warunki do powrotu do nor-

malnego życia rodzinnego, społecznego, towarzyskiego

czy zawodowego. Prawidłowo dobrany sprzęt stomijny

pozwala na prowadzenie aktywnego trybu życia i spra-

wia, że chory podczas podejmowania codziennych obo-

wiązków zapomina się o fakcie posiadania stomii [4–6].

Cechy dobrego sprzętu urostomijnego:

• szczelność,

• łatwość i prostota obsługi,

• łatwość opróżniania zawartości,

• odpowiednia pojemność,

• niepowodowanie podrażnień skóry,

• estetyczność i dyskretność,

• dopasowanie anatomiczne,

• natychmiastowa przylepność do skóry,

• przylepiec odporny na wymywanie,

• elastyczny system łączenia z workiem urostomijnym,

• pozostaje płaski z zawartością,

• pokrycie flizeliną przyjazną dla skóry,

• dyskretność – możliwe ukrycie kurka,

• brak odgłosów pluskania,

• szczególny kształt i budowa,

• łatwe połączenie z workiem do zbiórki moczu [7].

Ryc. 6.–8. Sprzęt urostomijny

Dobierając sprzęt dla pacjenta, należy znaleźć odpo-

wiedzi na następujące pytania:

• Z jakim rodzajem i wielkością przetoki moczowej ma-

my do czynienia?

• Gdzie jest umiejscowiona przetoka?

• Z jaką wrażliwością skóry spotykamy się u pacjenta?

• Jaki tryb życia prowadzi pacjent?

• Czy chory może liczyć na pomoc rodziny?

Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 1/2008

Pielęgnacja urostomii

Dbałość o skórę, która jest narażona na kontakt

z moczem i śluzem jelitowym w przypadku przetoki mo-

czowo-jelitowo-skórnej, należy do istotnych działań pie-

lęgnacyjnych. Dlatego, aby uniknąć podrażnień i zmian

skórnych, bardzo ważne jest utrzymanie skóry wokół

stomii w idealnej czystości. Przy każdej zmianie worecz-

ka – płytki należy umyć skórę wokół stomii wodą z do-

datkiem mydła o pH zbliżonym do pH skóry, następnie

dokładnie ją osuszyć. Stosowanie środków pielęgnacyj-

nych sprawia, że skóra w trudnej początkowej fazie ist-

nienia stomii szybciej przystosowuje się do ciągłego od-

klejania i przyklejania przylepca. Przed przyklejeniem

nowej płytki należy upewnić się, że skóra jest czysta,

osuszona i nie tłusta. Zapewnia to dobre przyleganie

przylepca do skóry, a dzięki temu dłuższe utrzymanie

płytki na skórze. Jeżeli blisko stomii powierzchnia skóry

nie jest gładka (blizny pooperacyjne, bruzdy), zaleca się

użyć pasty uszczelniającej, wypełnić nierówności na skó-

rze lub założyć pierścień uszczelniający, a następnie przy-

kleić odpowiednio przycięty przylepiec. Takie postępo-

wanie zapobiegnie zaciekowi moczu pod płytkę, a tym

samym sprawi, że pacjent poczuje się bezpieczniej i pew-

niej [8].

Ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu stomii

odgrywa nauka oceny stomii: kolor, kształt, wielkość,

a także rozpoznanie ewentualnych powikłań – krwawie-

nia, zmian skórnych, wciągnięcia, zwężenia, przepukliny,

wypadania stomii [5]. We właściwej rehabilitacji duże zna-

czenie ma profilaktyka niektórych powikłań: unikanie wy-

siłku fizycznego, wykonywanie ćwiczeń wzmacniających

mięśnie brzucha, zachowanie higieny, właściwa pielęgna-

cja i wymiana sprzętu stomijnego oraz dieta [9].

W wyniku nieodpowiedniej samopielęgnacji może do-

chodzić do uszkodzenia skóry wokół stomii na skutek:

• urazów powstających przy niedelikatnym usuwaniu

sprzętu (otarcia, zadrapania),

• niedostatecznej lub nadmiernej higieny skóry,

• stosowania agresywnych środków myjących (spiry-

tus, benzyna i inne niszczące naturalną wilgotność

skóry),

• niewłaściwego usuwania owłosienia [10].

Specjalne środki stosowane do pielęgnacji stomii

(ryc. 9., 10.):

• zmywacz w płynie lub w postaci nasączonych chuste-

czek do oczyszczania skóry wokół stomii,

• pasta uszczelniająca, pierścienie uszczelniające,

• krem do skóry,

• płyn ochronny, tzw. druga skóra,

• płytka ochronna,

• płytka do stomii wklęsłej,

• neutralizator zapachu.

Według Rozporządzenia Ministerstwa Zdrowia i Opie-

ki Społecznej w sprawie zasad zaopatrywania w przed-

mioty ortopedyczne i środki pomocnicze oraz wykazu

przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych

osobom z urostomią przysługuje bezpłatny, w 100% re-

fundowany przez NFZ, sprzęt stomijny. Sprzęt urostomij-

ny wraz ze środkami do pielęgnacji jest refundowany

na podstawie wystawionego wniosku zaopatrzenia

w środki pomocnicze, obecnie w limicie miesięcznym wy-

noszącym 480 złotych.

Wskazówki dla pacjentów po wyłonieniu

urostomii

• Zapewnić podaż płynów w ilości przynajmniej 2 l na do-

bę, ponieważ zagęszczony mocz zwiększa ryzyko po-

wstania kamieni moczowych, decyduje też o drożności

cewników.

• Ograniczyć spożycie szczawianów (zielonych warzyw),

które predysponują do powstawania kamieni moczowych.

• Kontrolować podaż wapnia w diecie – nadmiar zwięk-

sza ryzyko powstania kamieni, niedobór może być po-

wodem powstania osteoporozy.

Ryc. 9–10. Środki do pielęgnacji stomii

Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 1/2008

• Ograniczyć ilość spożywanego czerwonego mięsa,

zwłaszcza przy podniesionym poziomie kwasu moczo-

wego – ryzyko powstania kamicy nerkowej.

• Ograniczyć ilość soli ze względu na ryzyko rozwoju cho-

roby nadciśnieniowej, zwłaszcza u osób starszych.

• Kontrolować zabarwienie i wygląd moczu z uwzględ-

nieniem spożywanych pokarmów, które naturalnie za-

barwiają mocz, np. buraczki, preparaty żelaza, leki (Gin-

jal na niebiesko, witaminy z grupy B na żółto), zbyt

mała ilość wypijanych płynów – mocz ciemny i zagęsz-

czony.

• Ograniczyć spożywanie pokarmów zasadowych (białe

mięso, białko jaj), można spożywać alkohol w małych

ilościach.

• Stosować urozmaiconą dietę, co zmniejsza ryzyko po-

wstania kamicy moczowej i gwarantuje optymalny od-

czyn moczu.

• Przestrzegać ogólnych zasad zdrowego żywienia.

• Przestrzegać zasad szczególnej higieny w pielęgnacji

przetoki z uwagi na kontakt moczu i śluzu jelitowego

ze skórą, stosować dostępne środki ułatwiające wła-

ściwą pielęgnację (zmywacza, nasączonych chusteczek,

kremu ochronnego, drugiej skóry).

• Wyrobić nawyk systematycznego usuwania owłosie-

nia wokół stomii z zachowaniem szczególnej ostrożno-

ści przed skaleczeniem skóry.

• Mocz na badania kontrolne pobierać zawsze z nowo za-

łożonego woreczka lub bezpośrednio z cewnika.

• Zgodnie ze zleconymi wizytami kontrolnymi przepro-

wadzać okresowe badanie moczu, badania laboratoryj-

ne oraz USG.

• Chory powinien zawsze zabierać ze sobą zestaw zapa-

sowy (sprzęt stomijny i środki pielęgnacyjne oraz wo-

rki na mocz i odpadki).

• W przypadku wklęsłych urostomii, fałdów skórnych czy

blizn pooperacyjnych stosować środki ułatwiające przy-

leganie przylepca do skóry (pastę uszczelniającą, pier-

ścień uszczelniający, płytkę ochronną, dodatkowy pasek

podtrzymujący, płytkę podtrzymującą), zdecydowanie

poprawia to bezpieczeństwo chorego przed podcieka-

niem sprzętu i wydłuża czas jego noszenia.

• Przeprowadzać okresową wymianę cewników w przy-

padku nefrostomii, cystostomii, ureterocutaneostomii

lub natychmiastową, gdy dojdzie do ich niedrożności.

• Prowadzić bilans płynów w celu oceny prawidłowego

funkcjonowania urostomii i pracy nerek.

• Przyjmować leki odkażające drogi moczowe.

• Być w stałym kontakcie z pielęgniarką stomijną i leka-

rzem prowadzącym [2, 6, 11–13].

5. Cierzniakowska K, Szewczyk MT, Cwajda J i wsp. Wybrane procedury

w opiece okołooperacyjnej nad chorym ze stomią. Przew Lek 2005; 2:

87-92.

6. Dobruch J. Pielęgnacja urostomii (przetoki moczowo-skórnej). Przegl

Urol 2003; 1.

7. Burch J, Sica J. Urostomy products: an update of recent developments.

Br J Community Nurs 2004; 9: 482-6.

8. Black P. Practical stoma care. Nurs Stand 2000; 14: 47-56.

9. Cierzniakowska K, Szewczyk MT, Stodolska A i wsp. Proces rehabilitacji

chorych ze stomią. Nowiny Lekarskie 2005; 74: 222-5.

10. Jawień A, Banaszkiewicz Z, Cierzniakowska K i wsp. Zapobieganie powi-

kłaniom skórnym wokół ileostomii poprzez edukację. Ann Acad Med Byd-

gostiensis 2004; 18: 25-8.

11. Jasik B. Urostomia – przetoka moczowo-skórna (część III). Nasza Troska

2004; (3) 14: 4-6

12. Kouba E, Sands M, Lentz A, et al. Incidence and risk factors of stomal com-

plications in patients undergoing cystectomy with ileal conduit urinary

diversion for bladder cancer. J Urol 2007; 178 (3 Pt 1): 950-4.

13. Pontieri-Lewis V. Basics of ostomy care. Medsurg Nurs 2006; 15: 199-202.

Piśmiennictwo

1. Burch J. Exploring the conditions leading to stoma – forming surgery.

Br J Nurs 2005; 14: 94-8.

2. Black PK. Holistic Stoma Care. Bailliere Tindall, London 2000.

3. Rutkowski A. Opieka stomijna. Nowa Medycyna 1999; 6: 51-3.

4. Erwin-Toth. Caring for a stoma is more than skin deep. Nursing

2001; 31: 36-41.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: