6.1 jaca.doc

Jacek Baryłka Grupa 3 zespół 11                                                                                                 

TEMAT I CEL ĆWICZENIA: Ocena przydatności wody do celów budowlanych

DATA: 26.10.2009

PODSTAWY TEORETYCZNE:

Składnikami, które w sposób zasadniczy wpływają na jakość wody zarobowej są:

Kwasy (jony wodorowe) – reagując ze składnikami cementu tworzą łatwo rozpuszczalne związki. Utrudnia to lub nawet uniemożliwia wiązanie spoiwa

Oleje, tłuszcze i detergenty – powodują zakłócenia procesu wiązania betonu, a ponadto mogą obniżać wytrzymałość betonu stwardniałego

kwasy (jony wodorowe) – reagując ze składnikami cementu tworzą łatwo rozpuszczalne związki. Utrudnia to lub nawet uniemożliwia wiązanie spoiwa

Jony siarczanowe – reagują ze składnikami zaczynu cementowego, tworząc związki znacznie zwiększające swoją objętość i przez to mogące być przyczyną rozsadzania betonu

Jony siarczkowe – stosunkowo łatwo ulegają reakcji utleniania przechodząc w jony siarczynowe, a potem siarczanowe lub tworzyć Ca(HS)2 – wodorosiarczan wapniowy (łatwo rozpuszczalny i nie wykazujący wł. wiążących)

Chlorki -  jony Cl- powodują znaczne przyspieszenie wiązania cementu ,ponadto powodują korozje żelbetu i betonu

Alkalia – tlenki i wodorotlenki sodu i potasu mogą wchodzić w reakcje ze składnikami niektórych kruszyw co prowadzi do korozji wewnętrznej betonu.

Cukry – sacharoza tworząc z wodorotlenkiem wapniowym cukrzany wapniowe utrudnia proces wiązania betonu i obniża jego wytrzymałość

Fosforany – reagując ze związkami wapnia powodują opóźnienie wiązania betonu

Azotany – działają odwrotnie niż fosforany, przyspieszając wiązanie spoiwa cementowego.

Sole wapnia i magnezu – określające tzw. twardość wody (zawartość w przeliczeniu na CaO). Ze względu na rodzaj związków rozróżniamy dwie twardości:

• węglanową (przemijającą), wywołaną obecnością wodorowęglanów wapnia i magnezu. Znika w czasie ogrzewania wody, w reakcji:

Ca(HCO3)2 → ↓CaCO3 + H2O + ↑CO2

Mg(HCO3)2 → ↓MgCO3 + H2O + ↑CO2

• niewęglanową (trwałą), wywołaną obecnością innych soli wapniowych i magnezowych, np. chlorków, siarczków, azotanów itp.

Całkowita twardość wody jest sumą twardości węglanowej i niewęglanowej. Woda o zbyt dużej twardości utrudnia proces wiązania zaczynu cementowego, ponieważ zmniejsza rozpuszczalność składników cementu w wodzie, utrudnia proces przechodzenia do roztworu jonów wapniowych. Woda miękka natomiast jest przyczyną korozji ługującej betonu

Wymagania wobec wody zarobowej określa

Wymagania dotyczące zawartości szkodliwych substancji w wodzie zarobowej

Doświadczenie:

1.Sprawdzanie wymagań podstawowych

Obecność substancji humusowych:

Do próbówki wlano 5cm3 badanej wody, dodano 5 cm3 3% roztworu NaOH, wstrząśnięto i odstawiono na godzinne

Wynik: po godzinie woda nie zmieniła barwy

Zapach wody:

Do cylindra miarowego nalano 80 cm3 badanej wody. Następnie wstrząśnięto i sprawdzono zapach:

Wynik: Próbka nie odznaczała się wyczuwalnym zapachem.

Obecność detergentów:

Wstrząśniętą próbkę odstawiono na 2 minuty

Wynik: utworzyła się piana ale szybko znikła

Zawiesiny:

Próbkę odstawiono na 30 minut

Wynik: wydzieliło się około 2 cm3 osadu

Przejrzystość wody:

              Przebieg: Jedną probówkę napełniono wodą destylowaną, a drugą badaną wodą.

Obie umieszczono obok siebie przed arkuszem białego papieru.

              Wynik: Próbka była mętna i jasnofioletowa.

Wykładnik stężenia jonów wodorowych (pH):

Przebieg: Do badania użyto papierka uniwersalnego. Naniesiono na niego kilka kropel wody, a następnie porównano jego zabarwienie ze skalą wzorcową.

Wynik: pH≈9

Zawartość siarkowodoru H2S:

Probówkę w ½ napełniono badaną wodą dodano niewielką ilość stężonego kwasu solnego (HCl), przykryto papierkiem ołowiawym, który umocowano na wlocie probówki przy pomocy zacisku i podgrzano w płomieniu palnika.

Wynik: Papierek nie wykazał zaczernienia-brak soarkowodoru

2. Zawartość jonów chlorkowych:

Dwie próbki wody po 10 cm3 umieszczono w kolbach stożkowych. Do każdej dodano 4 krople K2CrO4. Następnie dodawano stale mieszając porcje po 0,5 cm3 AgNO3 o stężeniu 0,5 mol/dm3

Wynik: Roztwór zmienił barwę po dodaniu ponad 6 kropel.

3.Zawartość jonów siarczanowych SO42-             

Do probówki nalano 5 cm3 badanej wody. Dodano 2,5 cm3 HCl (10%) oraz 2,5 cm3 BaCl2 (10%).

Wynik: na dnie probówki pojawił się osad.

4.Zawartość cukrów:

Do zlewki o pojemności 100 cm3 odmierzono cylindrem 50 cm3 badanej wody i 1 cm3 kwasu solnego

(HCl 1 mol/dm3) i podgrzewano przez około 30 min nad palnikiem (izolowane płytką ceramiczną) tak, by nie doprowadzać do wrzenia. Po przestygnięciu, parokrotnie przepłukano badaną wodą probówkę (uprzednio dobrze wymytą wodą destylowaną) i dolano do probówki 3 krople 5% roztworu naftolu oraz 1 cm3 stężonego H2SO4..

              Wynik: Próbka przyjęły barwę jasnoróżową

5.Zawartość fosforanów:

Próbkę ok. 5cm3 badanej wody umieszczono w próbówce i dodano 5 cm3 roztworu AgNO3 o stężeniu

Wynik: powstanie lekkiego osadu.

6. Zawartość fosforanów:

Próbkę ok. 5cm3 badanej wody umieszczono w próbówce i dodano 1 cm3 stężonego H2SO4 i 4 cm3 roztworu siarczanu żelaza

Wynik: brak osadu

7. Zawartość ołowiu

Próbkę ok. 5cm3 badanej wody umieszczono w próbówce i dodano 5 cm3 KI o stężeniu 1mol/dm3 i wstrząśnięto

Wynik: roztwór zabarwił się na żółto, brak osadu

8. Zawartość cynku

Próbkę ok. 5cm3 badanej wody umieszczono w próbówce i dodano 5 cm3 NaOH o stężeniu 1mol/dm3 i wstrząśnięto

Wynik: brak osadu

KOŃCOWE WYNIKI: