Opakowania materiały.doc

INTELIGENTNE OPAKOWANIA

Przemysł opakowaniowy w ostatnich czasach rozwija się bardzo intensywnie, a związane jest to głównie z zaawansowaną technologią, która umożliwia badania nowych typów opakowań na całym świecie. W wyniku tego powstają nowe generacje opakowań, które pozwalają utrzymać a nawet poprawić jakość pakowanego produktu, co jest niezbędnym walorem szczególnie w przemyśle spożywczym. Doskonałym przykładem są opakowania aktywne i inteligentne.

Postęp w dziedzinie technologii żywności, biotechnologii, materiałoznawstwie, towaroznawstwie i technologii opakowań wpływa na potrzebę opracowania nowych opakowań, które odpowiadałyby wymaganiom stawianym zarówno przez producentów, jak i konsumentów. Głównym zadaniem opakowania jest zachęcenie potencjalnego klienta do zakupu. Jednakże coraz częściej mówi się o tzw. opakowaniach funkcjonalnych, które nie tylko informowałyby konsumenta, ale również wyręczałyby go we wszystkich możliwych czynnościach. Dotyczy to głównie dbania o jakość zapakowanego produktu, a więc nowe opakowanie powinno być aktywne i inteligentne. Istotną różnicą między opakowaniami tradycyjnymi a aktywnymi jest ochrona zapakowanego produktu - bariera, jaką było do tej pory opakowanie, przekształciła się w aktywną, umożliwiając tym samym kontrole jakości towaru. Sposoby, za pomocą których opakowanie może interweniować są wielorakie i obejmują szerokie spektrum, np.: od kontroli temperatury podczas gotowania w mikrofali do kontroli dojrzewania owoców. Opakowania aktywne kontrolują także stan jakościowy i ilościowy atmosfery wewnątrz opakowania i za pomocą specjalnych składników są zdolne do usunięcia niepotrzebnych gazów np.: tlenu. Interakcja produkt - opakowanie jest bardzo istotna i stanowi szansą na przedłużenie wysokiej jakości produktu.

Techniki pakowania

Opakowanie aktywne powstało, by spełniać wysokie wymagania konsumentów związane między innymi z przedłużeniem okresu ważności produktu, polepszeniem jego właściwości organoleptycznych oraz ochroną. Aby móc spełnić te zadania, opakowania aktywne zawierają szereg specyficznych dodatków. Pierwsze miejsce zajmują pochłaniacze tlenowe, jednakże lista dodatków stale się powiększa, a wśród nich wyróżnić można: substancje produkujące lub absorbujące CO2, substancje antymikrobiologiczne, regulatory etylenu, regulatory pary wodnej, technologię OTC, absorbery światła, folie zabezpieczające barwę produktu, suspectory.

Pochłaniacze tlenu

Pochłaniacze tlenu stanowią szeroką rodzinę dodatków, których nadrzędnym celem jest kontrola zawartości tlenu wewnątrz opakowania. Ich głównym zadaniem jest redukcja tlenu do takiej ilości, która zapewnia zapakowanemu produktowi najwyższą jakość. W literaturze spotyka się często podobne określenia: antyoksydanty, absorbery czy "przechwytywacze" tlenu. Nie są one jednak synonimami.
Antyutleniacze to związki, które są rozpuszczalne w tłuszczach i reagują z rodnikami lipidowymi lub peroksydowymi. W ten sposób są utleniane i tworzą związki nieszkodliwe. Do klasycznych antyoksydantów lipidowych należą: BHA - hydroksyanizol butylu, BHT - hydroksytoluen butylu i PG - galusan propylu. Oprócz skomplikowanych środków chemicznych stosowane są także na szeroką skalę naturalne związki takie jak: β - karoten, α - tokoferol oraz rozpuszczalny w wodzie kwas askorbinowy i jego pochodne, który jest efektywny w środowisku wilgotnym. Pojęcie absorberów tlenowych powinno być stosowane tylko i wyłącznie dla przechwytywania tlenu podczas reakcji fizycznych. W praktyce jednak fizyczne pochłanianie tlenu jest niemożliwe i przyjęło się stosować to pojęcie dla wszystkich związków, które umożliwiają eliminację tlenu jednocześnie zapobiegając reakcjom utleniania w zapakowanym produkcie.

Trzecie pojęcie przechwytywaczy tlenu jest często mylone z antyutleniaczami. Przechwytywacze jednak działają zanim tlen zdąży dotrzeć do produktu.

Ostatnia grupa - pochłaniacze tlenu - jest najbardziej neutralna i obejmuje wszystkie związki, które mają zdolność usuwania tlenu z opakowania. Zastosowanie pochłaniaczy tlenowych otwiera możliwość zredukowania tlenu do minimum. Na świecie stosowane są różnego rodzaju pochłaniacze, które można zakwalifikować do jednej z pięciu grup: proszki żelazawe, utleniacze glukozowe, związki podsiarczynowe, substancje organiczne typu redukcyjnego i inne.

Efektywność poszczególnych rodzajów pochłaniaczy tlenu zależy także od czynników zewnętrznych takich jak: temperatura czy wilgotność. Im wyższe są te parametry, tym tempo reakcji większości absorberów rośnie. Do tych bardziej trwałych należą głównie związki żelazawe, które zostały wprowadzone na rynek przez japońską

firmę Mitsubishi Gas Chemical Co. pod nazwą AgelessTM.

W ślad za Japonią poszły Stany Zjednoczone, wypuszczając na rynek absorber o nazwie Freshpax (Multisorb Technologies Inc.), Francja - ATCO (Standa Industrie) oraz Finlandia - CIOCA. Wszystkie typy pochłaniaczy mogą być umieszczone w opakowaniu w dwojaki sposób - albo w oddzielnej saszetce zawierającej aktywny proszek, albo połączone z folią opakowaniową. Najnowszym odkryciem są pochłaniacze tlenu umieszczane w postaci małej uszczelki ulokowanej w zamknięciu.

CO2 kontrola

Podczas stopniowego usuwania tlenu z opakowania powstaje podciśnienie, w wyniku którego może nastąpić wgniecenie ścianki opakowania. Wskazane jest zatem, aby przy jednoczesnym zmniejszaniu się ilości tlenu spowodować wydzielenie CO2. Takie zdolności posiadają niektóre absorbery tlenowe (Freshilizer C), które produkuje się na bazie węglanu żelazawego lub mieszaniny kwasu L – askorbinowego z kwaśnym węglanem sodowym. Ten rodzaj opakowania aktywnego stosowany jest do pakowania kawy.

Kontrola etylenu

Usuwanie etylenu z opakowania jest bardzo popularne przy pakowaniu niektórych owoców i warzyw. Owoce i warzywa, które dojrzewają podczas magazynowania są bardzo wrażliwe na obecność etylenu, który przyspiesza ich proces dojrzewania, powodując w efekcie zepsucie. Niektóre z nich mogą wytwarzać etylen samoistnie (np.: jabłka). Z tego względu zawartość etylenu powinna być kontrolowana za pomocą związków chemicznych. Wśród nich ważną rolę odgrywają KMnO4, oraz saszetki silikonowe.

Materiały

Skuteczność działania aktywnych składników opakowania jest ściśle uzależniona od stosowanego materiału. Doświadczenia wykazały, że im większa barierowość materiału opakowaniowego, tym lepsza ochrona przed niepożądanymi gazami wewnątrz opakowania. Materiały dla opakowań aktywnych nie muszą spełniać zbyt wygórowanych wymagań. Najczęściej są to tradycyjnie używane folie lub innego rodzaju opakowania (np. puszki metalowe). Najbardziej odpowiednie są materiały o dobrej barierowości wobec gazów. Trwają liczne badania nad wynalezieniem odpowiedniej bazy technologicznej dla aktywnych folii polimerowych. Takie folie powinny być odpowiednio mocne, nieprzepuszczalne oraz zawierać odpowiednią ilość aktywnych składników z wysoką mobilnością dyfuzyjną i zdolnością do uwalniania się z folii. Ze względu na bardzo dobre właściwości, PVC mógłby odgrywać kluczową rolę, jednakże jego toksyczność skłania producentów do użycia zdrowszych odpowiedników tj., EVOH lub PS.

Bardzo szerokie zastosowanie mają także różnego rodzaju laminaty: PE/PET, OPP/PE pokryty PVDC oraz PET/PE/AF/PE.
Opakowania inteligentne

Równocześnie z opakowaniami aktywnymi rozwinęły się tzw. opakowania inteligentne, czyli indykatorowe. Ich zadaniem jest informowanie potencjalnego nabywcy o stanie jakościowym zapakowanego produktu. Przydatność do spożycia jest monitorowana na wskaźnikach bazujących na zmianie barwy, która może następować w sposób ciągły, np. w przypadku określenia dawki cieplnej, jaką otrzyma produkt podczas transportu i przechowywania lub skokowy, np. w przypadku detekcji powstających nieszczelności.
Firma Mitsubishi Co wprowadziła na rynek najbardziej znany wskaźnik pod nazwą Ageless Eye (nie starzejące się oko). Jego działanie polega na zmianie barwy wraz ze zmianą stężenia tlenu w opakowaniu.

W Polsce opakowania inteligentne nie są dobrze znane. Jednakże stosowanie indykatorów powoli zaczyna odgrywać istotną rolę marketingową dla producentów produktów żywnościowych. Pionierem w tej dziedzinie były Browary Żywiec. Stosując farbę termo-chromową informują posiadaczy butelki z piwem, jaka temperatura jest najwłaściwsza do jego spożycia. W momencie osiągnięcia pożądanej temperatury na białym pasku pojawia się napis „Idealna temperatura do spożycia”. Coraz większe zainteresowanie tymi typami opakowań wykazują przedstawiciele sieci logistycznych, w których za pomocą elektronicznego chipu produkt jest monitorowany 24 h/ dobę.

Zastosowanie
Owoce i warzywa. Ze względu na dużą wrażliwość na warunki atmosferyczne produkty te wymagają specjalnej ochrony przed szkodliwymi gazami. Dużym powodzeniem cieszy się tutaj folia, która zmienia swoją przepuszczalność wraz ze zmianą temperatury (folie sprytne);

Ser żółty. Opakowanie aktywne wytwarza odpowiednie warunki pH i aktywności wodnej. Dzięki temu unika się mikrobiologicznego zepsucia sera. Jednocześnie, stosując pochłaniacze tlenu lub światła można zapobiec zmianom smaku;

Chleb. Ze względu na specyficzne właściwości chleba atmosfera wewnątrz opakowania powinna zapobiegać rozwojowi pleśni. Pomimo, że przemywanie CO2, który ma właściwości bakteriobójcze wykazuje dość dobre efekty, o wiele lepsze wyniki otrzymywane są podczas użycia pochłaniacza tlenu.

Specjalną grupą zastosowań opakowań aktywnych są kuchenki mikrofalowe. Folie są połączone z tzw. suspektorami, które absorbują energię mikrofalową i przekształcają ją w ciepło. W ten sposób produkt pozostaje chrupiący i brązowieje w miejscu zetknięcia się filmu z produktem. Dodatkowo stosuje się systemy samo - otwierające, które regulują wilgotność, eliminując jednocześnie parę wodną.

W ostatnim okresie pojawiła się nowa grupa materiałów i opakowań aktywnych i inteligentnych, która zyskuje na popularności. Opakowania aktywne połączone z inteligentnymi tworzą doskonałe rozwiązanie dla wielu potrzeb w przemyśle spożywczym, powstrzymując wzrost mikroorganizmów i enzymatyczne reakcje. Dzięki temu zepsucie produktów zdarza się bardzo okazjonalnie i wzrasta jakość zapakowanego towaru.
Na rynku światowym istnieje szeroka gama technik pakowania w systemie aktywnym z dużym naciskiem na pochłaniacze tlenowe, jako że tlen jest najbardziej niebezpiecznym gazem dla żywności. Pomimo tego, że koncepcja opakowań aktywnych i inteligentnych jest stosunkowo nowa, przynosi już spore korzyści na całym świecie. Przede wszystkim stwarza wyzwanie dla producentów opakowań, którzy wykorzystują ją, aby zwiększyć udziały w rynku. I choć ciągle istnieją stare metody pakowania, jednakże pomysł aktywnego opakowania jest z pewnością bazą dla nowego trendu w opakowalnictwie.

Specjalną grupą zastosowań opakowań aktywnych są kuchenki mikrofalowe. Folie są połączone z tzw. suspektorami, które absorbują energię mikrofalową i przekształcają ją w ciepło.

FORMOWANIE PRÓŻNIOWE

W procesie formowania próżniowego przetwarza się termoplastyczne folie lub płyty. Proces polega na szybkim i równomiernym ogrzaniu np. folii do stanu półplastycznego oraz nadaniu kształtu przez formę za pomocą ciśnienia atmosferycznego, a ściślej różnicy ciśnień powstających pomiędzy płytą, a gniazdem formy.

Jako elementy pomocnicze przy rozmieszczaniu płyty w gnieździe formy służą: stempel (przy tzw. tłoczeniu głębokim) lub sprzężone powietrze.

Wadą tego procesu jest nierówna grubość ścianek w wyrobie, za to jest to proces stosunkowo tani i bardzo wydajny.
Materiały przeznaczone do kształtowania próżniowego powinny wykazywać podatność do głębokiego kształtowania określana współczynnikiem głębokości formowania H/D gdzie H jest głębokością ciągnienia nienaruszającą stabilności kształtki o średnicy D. Odpowiednie tworzywa to: PCV Twardy, PS Wysoko Udarowy, ABS, PMME, PC.

Rozróżnia się dwie podstawowe metody formowania próżniowego, negatywową i pozytywową.

Metoda negatywowa - gdzie folia jest wsysana do wgłębień formy. Wadą są cienkie ścianki w dolnych narożach.
Metoda pozytywowa - folia jest obciągana na wypukłą formę. Zaletą tej metody jest uzyskanie grubszych naroży kształtki. Metoda pozytywowa może być przeprowadzana w procesie z wstępnym mechanicznym rozciągnięciem materiału. Przeprowadza się to w celu uzyskania równomiernych grubości ścianek.

Formowaniem próżniowym uzyskujemy opakowania naskórkowe, konturowe i pęcherzowe.

ETYKIETY PRODUKTÓW SPOŻYWCZYCH

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w sprawie znakowania środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych, od czerwca 1994 roku producenci są zobowiazani umieszczać na opakowaniach swoich wyrobów poniższe informacje. W przypadku wyrobów z importu wymagane jest tłumaczenie etykiet na język polski.

Wymagane informacje na etykietach:

Nazwa
Zakaz używania słów "zdrowy" w przypadku, jeśli wyrób takiej cechy nie posiada. Produktom na etykiecie nie można przypisywać właściwości leczniczych, których nie posiadają. Nie dotyczy produktów dietetycznych i wód mineralnych. Produkt może zawierać przypis - "wyprodukowany metodą naturalną, ekologiczną", jeśli posiada na to potwierdzający atest.

Wykaz występujących w produkcie składników w przypadku produktów mlecznych powinna być podana zawartość tłuszczu. W przypadku napojów alkoholowych powyżej 1,2% alkoholu, musi być podana wartość alkoholu. Przy dietetycznych składnikach produktu, należy podać ich wartości odżywcze: Wartość energetyczną KJ/g - kcal/g, zawartość składników g, zawartość witamin mg.

Produkty zawierające syntetyczne składniki muszą mieć naniesioną o tym informację np. "syntetycznie barwiony, konserwowany chemicznie".

Zawartość wagowa lub ilościowa

Termin przydatności do spożycia

Powinien posiadać pełną nazwę (dzień/miesiąc/rok). W przypadku produktów o masie 50 g dopuszcza się umieszczenie daty na opakowaniu zbiorczym.

Data minimalnej trwałości

Data minimalnej trwałości, czyli termin przed którego upływem produkt nadaje się do spożycia (termin przydatności do spożycia). Datę tą znakuje się "Najlepiej spożyć przed dzień/miesiąc", to dla produktów o trwałości nie przekraczającej 3 miesięcy, a dla produktów o trwałości do 18 miesięcy "Najlepiej spożyć przed końcem miesiąc/ rok".

Data produkcji

Może być ale nie musi, skoro obowiązkiem jest data przydatności do spożycia. Nazwa i adres producenta

Sposób jego użycia lub przyrządzania

Numery i zezwolenia

Klasę jakości i inne godła

POLIAMID

Ważną cechą poliamidu jest jego wysoka chłonność wody do 11 %. Całkowicie wysuszony PA jest kruchy. Wzrost wilgoci zwiększa udarność i elastyczność tworzywa. PA w temperaturze 60 stopni C, ulega starzeniu się poprzez utlenianie co powoduje żółknięcie tworzywa i jego kruchość. Elementy wykonane z PA w środowisku oleju mogą pracować w temperaturze do 130 stopni C. Duża chłonnosć wody, wąski zakres temperatur przetwórstwa oraz duża płynność utrudniają przetwarzanie tego tworzywa.

PA powstaje na drodze:

poliaddycji laktanów PA 6

[-NH-(CH2)5-CO-], polikondensacji odpowiednich aminokwasów PA 11 i PA 12

[-NH-9CH2)10-CO-], [-NH-9CH2)11-CO-]

lub polikondensacji dwuamin kwasów dwukarboksylowych PA 6.6

[-NH-(CH2)6-NH--CO-(CH2)4-CO-].
Metody przetwórstwa: wtrysk, wytłaczanie, nakładanie powłok, polimeryzację w foliach, odlewanie

odśrodkowe.
Włókna PA skręca się z włóknami poliestrowymi, bawełną lub wełną.

TECHNIKI IDENTYFIKACJI CZĘSTOTLIWOŚCI RADIOWEJ RFID

Prawdopodobnie najbardziej interesującą, a zarazem najbardziej "interaktywną" technologią, która obecnie ma ogromny wpływ na świat opakowań i etykiet produktów jest RDID, czyli identyfikacja częstotliwości radiowej.

Istnieje wiele powodów, dla których ta technologia będzie miała istotny, dalekosiężny wpływ na producentów opakowań, dystrybutorów, detalistów i samych klientów.

Po pierwsze, technologia ta wykorzystuje zapotrzebowanie na etykiety zabezpieczające, które odstraszają złodziei sklepowych. Wielkie sieci hipermarketów, takich jak Wal-Mart wymagają od producentów sprzedawanych tam produktów, aby były one zabezpieczone odpowiednimi etykietami przed sprzedażą do sklepu.

W odpowiedzi na tą tendencję utworzono Konsorcjum Producentów Produktów Konsumenckich. Grupa ta, pod przewodnictwem takich producentów jak JOHNSON & JOHNSON czy EASTMAN KODAK i innych dużych producentów, ogłasza program tych producentów oraz chroni ich interesy, które nie zawsze idą w parze z interesami sprzedawców detalicznych.

Istnieje jednak wiele pól działania, a dbanie o bezpieczeństwo produktów i opakowań jest jedną z najważniejszych kwestii, z której pożytek mają obie strony. Wiele mogą też zyskać dystrybutorzy jak i sami konsumenci.

W tym miejscu należy skupić się na rozwoju standardów technicznych dotyczących pakowania, etykietowania oraz metkowania produktów.

Lecz obawy sprzedawców detalicznych są dużo większe niż samo odstraszanie złodziei. Można to wykonać przy pomocy dużych objętościowo przedmiotów z tworzywa sztucznego przyczepianych do wartościowych produktów lub też niewielkich etykiet przylepianych do opakowania mniejszych produktów.

Poza zachowaniem integralności produktu (pewności, czy produkt był używany, czy też nie) oraz odstraszaniem potencjalnych złodziei korzyści z nowych technologii, nad którymi pracują naukowcy dotyczą kontroli zapasów.

Do kontroli zapasów umieszczonych w magazynie mogą służyć dane produktu, które przekazywane są w momencie zakupu.

Technologia RFID jest dużo bardziej skomplikowana i posiada wiele więcej możliwości niż zwykłe włączenie brzęczyka, gdy etykieta zabezpieczająca znajdująca się na produkcie zbliży się do wyjścia. Technologia identyfikacji częstotliwości radiowej umożliwia transmisję setek informacji, takich jak cena detaliczna, koszt, numer serii produkcyjnej, data dostarczenia do magazynu, identyfikator lokalnego dystrybutora i wiele innych.

Firmy zajmujące się badaniem rynku korzystają z tych podstawowych informacji, aby zindywidualizować zakupy oraz określić tendencje na rynku. Łączą one informacje o produkcie z danymi osób płacących za zakupy kartami kredytowymi, kartami debetowymi. Opracowują one także wydajniejsze usługi marketingowe.

Technologia RFID pojawia się w opakowaniach, etykietach jak i w samych produktach. Kilka różnych korporacji prowadzi działy rozwojowe rzeczywistych składników przekazujących informacje, podczas gdy inne opracowują konstrukcję i oprogramowanie, które jest częścią całego systemu.

Niektóre firmy pracują nad technologią opartą na napylaniu anteny na podłożu będącym zwykłym papierem, dodaniu układu elektronicznego nie większego niż ziarnko piasku i przekazywania ponad stu znaków informacji.

Pomimo, że technologia ta jest już dostępna, jej cena zniechęca producentów przed powszechnym stosowaniem tej metody.

Należy oczekiwać, że technologia RFID i wszystkie podobne technologie będą postępowały tą drogą i tak jak opisane przykłady, zrobią wiele dobrego zarówno dla producenta, sprzedawcy oraz kupującego produkt, który znajduje się w opakowaniu.

PREGOWANIE

Jest to bardzo eleganckie wyróżnienie pewnych elementów na powierzchni opakowania poprzez ich wytłoczenie. Ma ono na celu podniesienie jakości opakowania oraz uatrakcyjnienie wizualne zachęcające do zakupu.

Dodatkowym atutem tej atrakcyjnej wizualnie techniki jest utrudnienie podrabiania opakowania ze względu na skomplikowany proces produkcji wymagający drogich maszyn i precyzyjnej obsługi.

Prawidłowo wykonane tłoczenia mają tą samą głębokość w każdym opakowaniu w serii oraz zawsze pokrywają się z elementem drukowanym czy to logiem firmowym czy też napisem lub kształtem który chcemy uwidocznić.

Do wykonania tłoczeń potrzebna jest matryca i patryca wykonuje się je najczęściej z fotopolimerów, które są bardzo ekonomicznym materiałem. Można również wykonać matryce ze stopów metali, są one droższe, mają jednak wielokrotnie większą trwałość.

ZALETY OPAKOWAŃ SZKLANYCH

Na bezpieczeństwo zdrowotne i jakość produktu ogromny wpływ ma rodzaj zastosowanego opakowania. Niekwestionowanym liderem jest tutaj szkło nazywane też "zdrowym" lub "ekologicznym" opakowaniem.

Podczas licznych badań nad oddziaływaniem opakowań na produkt stwierdzono, że najistotniejszymi czynnikami decydującymi o jakości przechowywanych produktów są:

- MIGRACJA: przedostawanie się substancji zawartych w opakowaniu do żywności,

- PRZENIKANIE: przedostawanie się substancji z otoczenia, przez opakowanie do żywności,

- ADSORBCJA: przedostawanie się substancji zawartych w żywności do opakowania.

Szkło jest substancją całkowicie nieprzepuszczalną i nierozpuszczalną w żadnym środku chemicznym. Oznacza to, że butelka szklana stanowi obojętne dla produktu opakowanie, które nie przepuszcza z otoczenia żadnych substancji do produktu, nie wchodzi w reakcje z wyrobem, a także z otoczeniem. Zagrożenia takie odnoszą się do opakowań z tworzyw sztucznych i tzw. kartonów (wielowarstwowych opakowań w skład których wchodzi aluminium, tworzywa sztuczne i karton). Powszechnie wiadomo, że tworzywa sztuczne odznaczają się wysoką przenikalnością, mogą wchodzić w reakcje ze składnikami produktu, powodując zmianę zapachu, smaku i składu chemicznego. Jest to wynikiem migracji niskocząsteczkowych składników tworzyw sztucznych do produktu.

Właściwości szkła zabezpieczają produkt przed zanieczyszczeniem metalami ciężkimi, co jest częstym problemem przy opakowaniach metalowych np. puszkach aluminiowych.

Odporność szkła na wysokie temperatury umożliwia rozlew soków i napojów na gorąco w temperaturze pasteryzacji, w której giną drobnoustroje. Dzięki temu produkt jest bezpieczny mikrobiologicznie, a jednocześnie unika się dodatku konserwujących substancji chemicznych. Konserwanty są natomiast niezbędne przy produkcji klasycznych napojów w opakowaniach z tworzyw sztucznych, gdyż w tym przypadku rozlew na gorąco nie jest możliwy.

Obok bezpieczeństwa zdrowotnego, innym, stanowiącym o wyższości szkła aspektem jest jego ekologiczny charakter. Ustawodawstwo Unii Europejskiej w Dyrektywie 94/62/EC określa politykę dotyczącą opakowań i odpadów opakowaniowych, której głównym celem jest zapobieganie powstawaniu zagrożeń dla środowiska i ograniczenie zasięgu problemów już występujących. Celem jest odzyskiwanie z odpadów surowców i energii oraz wtórne przetwarzanie odzyskanych surowców (recycling). Jednym z podstawowych wymagań jakie Dyrektywa stawia opakowaniom jest: projektowanie, wytwarzanie i użytkowanie w sposób zapewniający ich przyszłą utylizację lub wielokrotne użycie, minimalizację substancji, które mogą stwarzać zagrożenie w czasie utylizacji i składowania. Wymagania te spełniają opakowania szklane.

Podsumowując można stwierdzić, że szkło jest jedynym, nieszkodliwym materiałem opakowaniowym, zapewniającym najwyższą jakość produktu, rozumianą jako bezpieczeństwo zdrowotne, a także jako zachowanie naturalnych walorów zapachowo-smakowych produktu. Nie bez znaczenia jest fakt, że szkło stanowi surowiec ekologiczny, pozwalający na powtórne przetworzenie. Wybierając produkty w szklanych butelkach przyczyniamy się do ochrony środowiska

POLIMERY DO WYTWARZANIA BIODEGRADOWALNYCH MATERIAŁÓW OPAKOWANIOWYCH

Podstawowe rodzaje polimerów nowej generacji stosowane do wytwarzania biodegradowalnych materiałów opakowaniowych.

Polimery wytwarzane z surowców naturalnych:

1. Materiały na bazie skrobii

a) Poliolefiny ze skrobią jako wypełniaczem

b) Skrobia termoplastyczna

c) Kompozycje polimerowo-skrobiowe

- Skrobia termoplastyczna i kopolimer E/AA

- Skrobia i kopolimery PAL

- Skrobia i alifatyczne poliestry

2. Biopolimery na bazie PHB, PHV, PHB/V, PLA

3. Materiały na bazie celulozy, np. octan celulozy

Polimery wytwarzane z surowców petrochemicznych

Poliestry np. PCL

Poliestroamidy
Kopoliestry
PVAL i kopolimery PVAL

MASZYNY DO PAKOWANIA W TOREBKI Z FOLII I LAMINATÓW

Pakowanie w torebki z folii i laminatów - metodą formowania, napełniania i zamykania przez zgrzewanie.

Maszyny pionowe do formowania torebek z folii jednorodnych i powlekanych oraz laminatów giętkich, metodą zgrzewania są najczęściej spotykanymi urządzeniami do formowania opakowań w wielofunkcyjnych systemach pakujących dla produktów żywnościowych.

Torebki wykonywane w maszynach formujących, napełniających i zamykających opakowania, są formowane w różny sposób, w zależności od stosowanych materiałów i pakowanych produktów. Podstawowy podział sposobów formowania tego typu torebek można określić jako:

- pionowe formowanie opakowań kartonowych i torebek metodą „rękawa",

- pionowe formowanie torebek czterostronnie zgrzewanych.

...