Taniec zakochanych.pdf

Taniec zakochanych

- 1 -

ROZDZIAŁ PIERWSZY

W swoim dwudziestoczteroletnim życiu Bella McSwan

niejednokrotnie podejmowała niewłaściwe decyzje. Tym

razem przeszła jednak samą siebie. Dawno temu obiecała

sobie, że nigdy się nie stanie taka jak matka. A tu proszę.

Powtarza wszystkie jej błędy. Może to było przeznaczenie?

Albo zwykły pech.

Spojrzała w górę na imponujący budynek z granitu i

marmuru. Ciemny, złowrogi, na tle zachmurzonego, posępnego

nieba, wyglądał jak zamek ze współczesnej bajki.

Zaczarowany zamek, w którym nic nie było tym, czym się

wydawało, w którym czaiła się bestia gotowa pożreć niczego

nie podejrzewające dziewczę. W tej bajce brakowało

tylko tajemniczego księcia dotkniętego klątwą, którego odczarować

mogłaby jedynie czysta miłość.

Bella już dawno przestała wierzyć w cuda. Liczyła się

rzeczywistość. Bajki istniały tylko w książkach. Nie było

zaklętych książąt ani zaczarowanych zamków, a jedynym

potworem, jakiego znała, był mężczyzna mieszkający z jej

matką w Utah.

Wdrapała się po szerokich, marmurowych schodach na

górę, do frontowego wejścia. No, zrób to. Uniosła z niechęcią rękę i zmusiła

się, żeby zadzwonić. Na głuchy dźwięk

gongu, który dotarł do niej przez masywne, misternie rzeźbione,

podwójne drzwi, serce zaczęło jej bić w piersi jak

oszalałe. Płynęły sekundy, które wydawały się godzinami.

Kiedy już prawie przekonała samą siebie, że nie ma nikogo

w domu, drzwi nagle się otworzyły.

Spodziewała się ujrzeć pokojówkę lub kamerdynera w

służbowym uniformie, podobnego do Lurcha z Rodziny

Addamsów. Zamiast tego pojawił się Edward wyglądający tak

jak wtedy, gdy go poznała.

Tajemniczy i niebezpiecznie intrygujący.

Kruczoczarne włosy opadały mu jedwabnymi falami na

kark. Zlustrował ją uważnym spojrzeniem namiętnych oczu

w kolorze głębokiego brązu. Jego sposób bycia, drogi, czarny

kaszmirowy sweter i szyte na miarę spodnie oraz woda

kolońska o zniewalającym zapachu zdradzały, że musi być

nieprzyzwoicie bogaty i że cieszy się autorytetem. Bella

przebiegł podniecający dreszczyk, podobnie jak tamtego

wieczoru kiedy zauważyła, że wpatruje się w nią zza baru.

Ich spojrzenia spotkały się, coś zaiskrzyło, a serce zaczęło

bić mocniej W niespokojnym oczekiwaniu.

Dokładnie tak jak w tej chwili.

Wtedy nie odezwał się ani słowem. Wyciągnął do niej

dłoń, a ona w odpowiedzi na niemy gest, przyjęła jego zaproszenie.

Poprowadził ją na parkiet, wziął w ramiona. I

przyciągnął blisko do siebie. Bella poczuła, jak ogarnia ją

- 2 -

słabość. Pochylił ku niej twarz i musnął ustami jej wargi.

Połączyli się w pocałunku, nie mogąc się od siebie oderwać.

Jakby się idealnie dopasowały dwa elementy puzzli. Ugięły

się pod nią kolana, wszystko wokół zaczęło wirować jak

na karuzeli. Już wtedy wiedziała, że pójdzie z nim do łóżka.

Nie była to świadoma decyzja, raczej przeczucie, że jeśli

zmarnuje tę okazję, będzie żałowała do końca życia.

Nie miała wątpliwości, że z jego strony była to przygoda

na jedną noc. Kiedy jechali windą do jego pokoju, pomiędzy

pocałunkami zakomunikował jej subtelnie, że nie interesuje

go związek. Nie sądziła, że jeszcze kiedykolwiek go zobaczy.

Z wyrazu jego twarzy wyczytała, że on również.

Wiedziała, że powinna się odezwać, ale nie była w stanie

wydobyć z siebie głosu. Wpatrywała się tylko w niego, zastanawiając

się, czy wie, kim ona jest. Czy dziwi się, jak jej

się udało go znaleźć? Nie czytała prasy bulwarowej, nie

miała telewizji kablowej. Dopiero po kilku tygodniach dowiedziała

się od dziewczyn z pracy, kim był i co ukrywał.

Zaklinował ramieniem drzwi i skrzyżował ręce na piersi,

lustrując ją uważnie wzrokiem od góry do dołu. Spojrzenie

jego ciemnych oczu bez trudu odnalazło słabe miejsce w

zbroi, którą ostatnio przywdziała, chroniąc się przed mężczyznami.

- A już myślałem, że porwało cię UFO - powiedział jedwabiście

miękkim głosem.

Więc ją pamiętał.

Chyba nie zamierza udawać, że źle go potraktowała?

Gdyby tamtej nocy została z nim do rana, odwlekłaby tylko

to co nieuniknione. I tak by ją spławił. „Było naprawdę super,

życzę ci powodzenia w życiu". Typowa gadka takich

jak on mężczyzn.

Jej serce nie zniosłoby tego, gdyż tamtej nocy beznadziejnie

głupio się w nim zakochała.

- Nie byłeś zainteresowany kontynuacją znajomości - przypomniała mu.

Jego oczy się zwęziły. Dostrzegła w nich tę samą nieskończoną,

tajemniczą głębię, która tak ją zafascynowała za

pierwszym razem. Skąd mogła wiedzieć, co ukrywał pod

czarującą powierzchownością?

- Nadal nie szukam dziewczyny - oświadczył, rzucając

jej uwodzicielskie spojrzenie.

- Przyszłam porozmawiać. Mogę wejść?

Zawahał się, po czym otworzył szerzej drzwi i cofnął się,

znikając w ciemnym wnętrzu.

Wsunęła się do przestronnego holu. Gumowe podeszwy

jej służbowych butów zapiszczały na marmurowej posadzce.

Otaczający mrok połknął ją jak głodna bestia. Powoli jej

oczy zaczęły się przyzwyczajać do panujących ciemności.

Zewsząd bezszelestnie, jak niespokojne duchy, otoczyły ją

złowieszcze cienie.

- Chyba nie wierzysz w zjawy? - skarciła się w myślach.

Niespodziewanie zatrzasnęły się za nią drzwi z głośnym

- 3 -

hukiem, który odbił się pustym echem od ścian i sufitu. Edward

stał przed nią wyniośle. Przez obcisłe rękawy koszuli widać

było napięte mięśnie jego ramion. Jego twarz ukryta była w

mroku. Tamtego wieczoru to właśnie ten onieśmielający

wygląd i wspaniała muskulatura tak ją zachwyciły. Jak gdyby

nigdy wcześniej w życiu nie dostała nauczki. Mroczni,

niepokojący mężczyźni zazwyczaj zwiastowali wyłącznie

kłopoty. Z drugiej strony mogli być wspaniałą przygodą na

jedną noc.

Wtedy w barze Edward był ponury i powściągliwy, później

w łóżku okazał się wspaniałym, troskliwym i pomysłowym

kochankiem. Przy nim czuła się piękna i pełna życia.

Edward nie wiedział jeszcze, że obdarował ją wspaniałym

prezentem. Pozwolił jej odnaleźć cząstkę samej siebie, z

której braku dotychczas nie zdawała sobie sprawy. Po raz

pierwszy w życiu miała cel. Nie była już sama. I za to będzie

mu dozgonnie wdzięczna.

Na początek winna mu była wyjaśnienie.

Mimo że wydarzyło się to w nie najlepszym momencie,

była naprawdę szczęśliwa. I przerażona, oczywiście, gdyż

wszystko miało się zmienić.

Nim podjęła decyzję, zastanawiała się, czy w ogóle mu

powiedzieć. Gdyby zataiła prawdę, nigdy by się nie dowiedział.

Obracali się w różnych sferach. W gruncie rzeczy, od

kiedy się tu przeprowadziła, pracowała po tyle godzin

dziennie, że nie bywała w żadnych kręgach towarzyskich. Z

kolei po tym, co Edward przeszedł w zeszłym roku, powinna go

zostawić w spokoju, pogrążonego w mroku. Biorąc pod

uwagę panujące tu ciemności, była to dla niego idealna kryjówka.

Początkowo sądziła, że sama uniesie cały ciężar, jednak

mimo ogromnego wysiłku okazało się, że nie daje rady. Potrzebowała

jego pomocy. Nie miała pojęcia, jak mu wyniszczyć

sprawę, żeby złagodzić cios. W końcu zdecydowała

się pójść najprostszą drogą.

Wzięła głęboki wdech, uniosła do góry podbródek i wypaliła:

- Uznałam, że powinieneś wiedzieć. Jestem w ciąży i dziecko jest twoje.

Jej słowa uderzyły Edwarda jak obuchem.

Przez wiele tygodni zastanawiał się, czy nie pójść do baru,

w którym się spotkali, z nadzieja, że ja odnajdzie, że się

zejdą. Tamtej nocy, kiedy z nią był, coś się w nim zmieniło.

Znów zaczął żyć.

Tego się jednak nie spodziewał.

Może wtedy w kurorcie udawała, że nie wie, kim jest,

żeby go wrobić? Jak mógł być tak głupi?

Nie miał wątpliwości, dlaczego nawet teraz, kiedy tu

przed nim stała w holu, pragnął jej. Była pierwszą kobietą,

do której się zbliżył po katastrofie. Jedyną, przy której potrafił

zapomnieć o bólu.

Do tego momentu wierzył, że jego serce umarło wraz z

żoną i nienarodzonym synem. Jednak tamtej nocy spędzonej

- 4 -

z Bella coś się zmieniło.

Może dlatego, że tak bardzo się różniła od Tanyie. Chuda,

koścista, o urodzie szkolnej ślicznotki, była przeciwieństwem

jego żony, egzotycznej piękności o pełnych

kształtach. Drobniutka, słodka i niewinna Bella przypominała Calineczkę.

Dobry żart.

Tamtego wieczoru nie powinien był wychodzić z domu.

Jednak perspektywa samotnego spędzenia wakacji nakłoniła

go do opuszczenia samotni, w której się zaszył. Mógł przewidzieć,

jak się to skończy, kiedy następnego ranka obudził

się sam. To prawda, uprzedził ją, że nie jest zainteresowany

kontynuowaniem znajomości, ale nie kazał jej odchodzić.

Wyczuł, że coś ich łączy.

Najwyraźniej się pomylił.

Ciekawe, ilu mężczyzn poderwała w tym barze? Ilu wykorzystała?

Dlaczego wybrała jego? Ponieważ był bezbronny?

A może ze względu na jego konto bankowe?

I pomyśleć, że był tak bliski tego, żeby się w niej zakochać.

- Zapomniałaś wspomnieć, że pracujesz w ośrodku

wypoczynkowym - zauważył. Nie powiedziała mu wielu

rzeczy o sobie. Ale o nic jej nie pytał. Nie miał ochoty na

rozmowę. Potrzebował bliskości, ciepłego, słodkiego ciała,

w którym mógłby się zanurzyć i zatracić. Coś w rodzaju

małego prezentu pod choinkę. Dopiero kiedy zniknęła,

zrozumiał, że jednak pragnie czegoś więcej.

Uniosła głowę i spojrzała mu w oczy.

- Praktycznie się nie znamy.

- Powiedziałbym raczej, że poznaliśmy się dość hm... blisko.

Bella przygryzła wargi, a jej twarz oblała się rumieńcem.

- Może nie pamiętasz, ale użyliśmy zabezpieczenia - zauważył.

Był pewien, że dziewczyna wymyśli jakieś sprytne

wytłumaczenie, dlaczego prezerwatywa zawiodła. Wszystkie

trzy, a może cztery?

- Uwierz mi, byłam równie zaskoczona. Podobnie jak ty

nie planowałam tego.

- Załóżmy, że dziecko jest moje. Czego ode mnie oczekujesz?

- Jakby jeszcze nie wiedział. Na pewno przygotowała

sobie długą listę żądań. Czy oczekiwała, że się z nią

ożeni? Że zamieszkają razem, bawiąc się w dom? Liczyła,

że dzięki niemu zrobi karierę aktorską?

Nie byłaby pierwszą, która chciała wykorzystać jego koneksje.

Bella spuściła wzrok. Wyglądała na szczerze urażoną.

Niezła z niej aktorka. Należał jej się Oscar za to całe

przedstawienie.

-Potrzebuję twojej pomocy. Sądziłam, że sobie sama poradzę,

ale te rachunki za lekarzy i rzeczy dla dziecka...

Tak jak podejrzewał.

- Chcę zobaczyć wyniki testu na ojcostwo. Zanim dam

ci jakiekolwiek pieniądze, muszę mieć pewność, że to moje dziecko.

Skinęła głową, wdzięczna, że nie każe się błagać. Jej

- 5 -

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: