Metoda Ruchu Rozwijającego Weronik Sherborne.doc

Metoda Ruchu Rozwijającego Weronik Sherborne

Ruch uważany jest za podstawowy bodziec stymulujący rozwój dziecka. Pozwala on na kontakt z otaczającym światem. Jest warunkiem zdrowia psychicznego.

Kategorie ruchu według metody Ruchu Rozwijającego:

1. Ruch, którego celem jest poznanie własnego ciała.
2. Ruch kształtujący związek jednostki z otaczającą rzeczywistością i prowadzący do wytworzenia związku z innym człowiekiem.
3. Ruch, mający na celu współpracę w grupie.
4. Ruch kreatywny.

8 inteligencji

Według profesora Howarda Gardnera z Uniwersytetu Harvarda jest wiele rodzajów wrodzonych zdolności wykorzystywanych do poznawania i kształtowania rzeczywistości:

1. Inteligencja sensoryczna - umiejętność czytania, pisania, porozumiewania się z innymi.
2. Inteligencja logiczna lub matematyczna – zdolność liczenia, logicznego rozumowania.
3. Inteligencja wizualno-przestrzenna – wpływa na zdolności artystyczne, malowanie, rysowanie, zdolność wyobrażania sobie trójwymiarowych kształtów.
4. Inteligencja muzyczna – umiejętność śpiewania, gry na instrumencie muzycznym, stosowanie rymu i rytmu.
5. Inteligencja interpersonalna (społeczna) – zdolność nawiązywania satysfakcjonujących relacji z innymi ludźmi.
6. Inteligencja intrapersonalna (refleksyjna) – wiąże się z rozumieniem własnych uczuć, czerpaniem wiedzy z osobistych doświadczeń oraz umiejętnym planowaniem.
7. Inteligencja ruchowa – zdolności sportowe i manualne.
8. Inteligencja przyrodnicza – dobre rozumienie praw natury i postępowanie zgodnie z nimi.

Programy aktywności Knillów

Opierają się na założeniu, że najważniejszym kanałem sensorycznym jest skóra. Wrażliwość dotykowa wpływa na umiejętność nawiązania kontaktu ze światem zewnętrznym, rozwój komunikacji. Autorzy metody połączyli ruch i dotyk z odpowiednim tłem muzycznym. Dziecko wykonujące ruchowe zadania doświadcza wrażeń z własnego ciała i otoczenia.

Metoda Glenna Domana

Celem metody jest optymalna stymulacja wrodzonego potencjału dziecka, rozwijanie jego inteligencji. Aby przyśpieszyć rozwój mózgu, dzieciom prezentuje się wzrokowe, słuchowe i dotykowe informacje o zwiększonej intensywności. Bodźce przekazywane są w systematyczny sposób. G. Doman uważa, że stymulacją należy objąć wszystkie pięć zmysłów, aby móc wzbudzić rozwój układu nerwowego.

Metoda Marii Montessorii

Kładzie nacisk na swobodną aktywność dziecka oraz kształtowanie jego zmysłów. Program koncentruje się na rozwoju samodzielności i wiary we własne możliwości. Uczy koncentracji, wytrwałości w toku wykonywanych zadań, działania indywidualnego w ciszy i współpracy w grupie. Celem tej metody jest także wpojenie reguł społecznego współżycia.

S.I. - zasady sensorycznej integracji.

Wszystkie informacje pochodzące z rzeczywistości odbierane są przez zmysły. Nie jesteśmy świadomi procesów przetwarzania tych bodźców, gdyż zachodzą one na poziomie ośrodkowego układu nerwowego. Prawidłowa integracja sensoryczna pozwala na odpowiednią reakcją na odbierane bodźce zmysłowe. Odgrywa ważną rolę w rozwoju dziecka. Rodzice, którzy tworzą bogate w bodźce otoczenie stymulują jego rozwój.

Metoda Dobrego Startu M. Bogdanowicz

Metoda stosowana jest zarówno w rehabilitacji (w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju), jak i profilaktyce. Przygotowuje do nauki czytania i pisania. Program stosowany jest przy usprawnianiu motoryki i percepcji dzieci leworęcznych, w celu nauczenia ich pisania.

Kinezjologia edukacyjna

Twórcą metody jest dr Paul Dennison. Program wspiera naturalny rozwój człowieka dzięki rozmaitym ćwiczeniom ruchowym. Celem wykonywanych zadań jest integracja pracy ciała i umysłu. Gimnastyka Mózgu, która jest wstępem do kinezjologii edukacyjnej, obniża poziom stresu w procesie uczenia się. Polecamy także artykuł: „Pomoc kinezjologiczna w przygotowaniu dziecka do szkoły” - http://www.madredziecko.com/index.php?site=artnaukowe&did=4&aid=17.