McClure Ken - Kameleon.pdf - McClure Ken - Zabr7

Ken McClure

KAMELEON

Przekład Maciej Pintara

„KB”

Cóż, że człowiek dostrzega obracające się nieustannie koło przeobrażeń, którym ulegają

wszystkie śmiertelne istoty.

Gdyby nie to, że myśli i czuje, ich niestałość byłaby okrutną drwiną co tak wielu

doprowadza do upadku.

Edmund Spenser

- Żadnych drinków. Gdzie mieszkasz?

- Spicers Row. To studio, a właściwie poddasze, ale jest przytulne.

Samochód przemknął ciemnymi ulicami i zatrzymał się piszcząc na skrzyżowaniu

pomiędzy Barton Road a Spicers Row.

- Dalej pójdziemy pieszo.

- Jak sobie życzysz.

Podążyli wzdłuż Spicers Row i zatrzymali się przed pogrążonym w ciemnościach

wejściem. Gail szperała przez chwilę w torebce, spośród licznych kobiecych drobiazgów

wygrzebała wreszcie pęk kluczy. Uniosła rękę i włożyła jeden z nich do zamka, niezgrabnie

przytrzymując torebkę ramieniem. W oknie parteru po lewej stronie zza zasłony wyjrzała czyjaś

twarz.

- Wścibska stara krowa! - syknęła Gail.

Mężczyzna odwrócił głowę w prawo i postawił kołnierz. Gail nie zastanowił wcale ten

gest. Była przyzwyczajona, że mężczyźni w jej towarzystwie mieli postawione kołnierze i

rzucali ukradkowe spojrzenia. To, że chcieli dyskrecji, związane było z jej pracą.

Zaczęła wspinać się na kręte drewniane schody, nielitościwie skrzypiące.

W połowie drogi zatrzymała się i powiedziała:

- Nie złapałeś mnie za tyłek. Wszyscy to robią, kiedy wchodzę po tych schodach. Ty

masz klasę. To mi się w tobie podoba.

Mężczyzna coś mruknął. Wdrapali się wreszcie na górę, Gail otworzyła drzwi i zapaliła

światło. Weszli do środka i gdy Gail włączyła grzejnik, pokój wypełnił się zapachem

przypalonego kurzu, który osiadł na częściach dawno nie używanego urządzenia.

Zdjęła żakiet i rzuciła niedbale na łóżko.

Podeszła do mężczyzny i z uśmiechem położyła mu ręce na ramionach.

- Zabawimy się? - spytała kusząco.

Mężczyzna rozglądał się nie zwracając uwagi na dziewczynę.

Plakaty na ścianie przedstawiały gwiazdy filmu i muzyki pop.

Jeden duży reklamował greckie wyspy.

- Byłaś tam? - zapytał.

- Jeszcze nie - odparła Gail.

Mężczyzna przez chwilę patrzył na nią bezmyślnie, po czym z powrotem zaczął oglądać

pokój.

- To niewiele, ale to mój dom. - Gail uśmiechnęła się nieco sztucznie.

Mężczyzna nie odpowiedział uśmiechem. Jego milczenie Gail wzięła za nieśmiałość.

Cofnęła się o krok i zaczęła zdejmować ubranie ze zdecydowaniem i wprawą, jak kobieta, która

wie, co podnieca mężczyzn. Gdy została w samej bieliźnie, zapytała z udawaną nieśmiałością:

- Może dalej miałbyś ochotę mi pomóc?

- Kładź się.

- Więc jesteś typem władczego mężczyzny... - znowu się uśmiechnęła i położyła na

łóżku wkładając; ręce pod głowę.

Do wezgłowia łóżka przywiązane były girlandy wstążek. Mężczyzna ujął je delikatnie

w dłoń i przeczesał palcami. Wyglądał, jakby doznawał jakiegoś zniewalającego uczucia.

- Ach, więc to jest to, co lubisz... Dlaczego nie. - Gail uniosła przeguby rąk. - Zwiąż

mnie. Zwiąż mnie, a wtedy będę całkowicie na twojej łasce. Chciałbyś tego? - wyszeptała

ochryple.

Po raz pierwszy mężczyzna uśmiechnął się, a Gail uznała to za pewien sukces. Czekała,

aż przymocuje przeguby jej rąk do rogów łóżka, a potem sięgnie po dwie następne wstążki, by

zrobić to samo z kostkami.

- Nie sądzisz, że najpierw powinieneś zdjąć mi majteczki? - zachichotała, jakby była

nieśmiałą uczennicą. Ale mężczyzna robił wrażenie, że tego nie słyszy. Kiedy skończył,

wyprostował się i z podziwem patrzył na swoje dzieło. Gail zaczęła udawać, że zmaga się z

więzami.

- Teraz mnie masz - wyszeptała. - Co ze mną zrobisz?

Nad górną wargą mężczyzny pojawiły się kropelki potu. Mięśnie lewego policzka lekko

zadrżały. Wymamrotał coś, może w obcym języku, bo dziewczyna nie mogła nic zrozumieć.

- O czym ty mówisz? - zapytała z odcieniem niepokoju w głosie.

Mężczyzna sięgnął do marynarki i wyciągnął aksamitną ściereczkę. Rozwinął ją

ostrożnie i wydobył metalowy przedmiot. Przysunął go do Gail.

- Wiesz, co to jest? - zapytał chrapliwie. Jej oczy zrobiły się okrągłe ze strachu.

- To nóż... - wyjąkała. - Jeden z takich, jakich używają lekarze...

Przerażenie ścisnęło jej gardło. Patrzyła bezradnie, jak mężczyzna wolno przysuwa

ostrze do jej skóry. Zawahał się, a potem szybkim ruchem przeciął jej ramiączka biustonosza.

Usunął materiał, przyłożył płaską stronę ostrza do jej ciała i delikatnie przesunął nim wzdłuż i

w poprzek brzucha.

Potem rozciął resztę bielizny. Na jego twarzy pojawił się zagadkowy uśmiech i Gail

odzyskała głos.

- Uważaj, ta bielizna kosztowała fortunę - zażartowała nerwowo. - Jest francuska.

Mężczyzna spojrzał na Gail nieobecnymi oczami, ale za chwilę jego wzrok nagle stał

się twardy. Jej strach przerodził się w przerażenie. Otworzyła usta do krzyku, ale natychmiast

zakrył je ręką i zbliżył swoją twarz do jej twarzy.

- Masz rację... - wyszeptał. - Takich noży używają lekarze...

* 1 *

Jak się czujesz? - zapytała męża Sue Jamieson.

Scott Jamieson spojrzał w górę na ładną dziewczynę, która stała nad nim z uśmiechem,

z lekko przechyloną na bok głową.

- Zakochany - odparł.

- Bądź poważny.

- Jestem poważny.

- Nie jesteś - zaśmiała się Sue.

- Wracaj do łóżka.

- Nie ma czasu. Nie możesz się spóźnić na spotkanie -

usiadła na brzegu łóżka i żartobliwie potargała mężowi włosy.

- Ależ mamy czas... - Scott Jamieson objął ją ramieniem i przyciągnął do siebie. Ale

Sue pozostała nieugięta.

- Nie ma na to czasu! - powiedziała odpychając go. Jamieson uśmiechnął się i rozluźnił

uścisk.

- Kocham cię - powiedział ciepło.

- Wiem. Ja też cię kocham. Ale teraz... prysznic! - zakomenderowała Sue.

- Wygrałaś - przyznał Jamieson wyskakując z łóżka. Sue popatrzyła na blizny na jego

ciele i w przypływie czułości pocałowała jego ramię.

- Zmieniłaś zdanie? - zapytał.

- Odczep się! Przygotuję śniadanie.

Jamieson odkręcił prysznic, gdy nagle poczuł w dłoni ostre ukłucie.

Zaklął cicho z bólu i uważnie przyjrzał się swoim palcom.

Robił to tysiąc razy przedtem, ale i tym razem nie zobaczył niczego nienaturalnego,

żadnego zniekształcenia, żadnych oznak, z powodu których nie powinien znów trzymać w ręku

skalpela.

Gdyby jeszcze zniknęło to sztywnienie rąk, które przeszkadzało mu całkowicie

panować nad skalpelem. Wszystko w swoim czasie, Jamieson - powiedział sobie i natychmiast

uspokoiło go takie filozoficzne nastawienie.

Było to zdanie, którego nie mógłby wypowiedzieć w pierwszych miesiącach powrotu do

zdrowia, gdy mieszanina frustracji, współczucia dla samego siebie i ślepej złości rządziły jego

umysłem, czyniąc życie nieznośnym.

Za to Sue nigdy się nie załamała. Od czasu wypadku była podporą, pielęgnując męża

najpierw w cierpieniu fizycznym i później, gdy nadeszło psychiczne załamanie. Sprawiła, że

radził sobie w sprawach codziennych.

Wiedział, że musi zdecydować się na zmianę specjalizacji. Z początku nie mógł

pogodzić się z tą myślą, ostatecznie jednak ją zaakceptował. Praca w dziedzinie patologii była

jakąś ewentualnością, ale przebywanie wśród trupów i mdłego zapachu formaliny nie było zbyt

atrakcyjne. Wielu patologów, których znał, popadało w alkoholizm i Jamieson mógł ich

zrozumieć. Dla niego medycyna oznaczała ratowanie życia, a nie zajmowanie się przyczynami

zgonów. Jednocześnie wiedział, że takie zapatrywanie jest uproszczeniem, ale obcowanie

wyłącznie ze śmiercią nie było dla niego.

Pozostawała radiologia i specjalizacje laboratoryjne - hematologia, biochemia i

mikrobiologia. Jamieson spędził już półtora roku szukając dla siebie odpowiedniego miejsca w

medycynie, by w końcu przyznać, że poniósł porażkę. Jego teoretyczne osiągnięcia podczas

kursów dokształcających były wprawdzie bez zarzutu, ale od kiedy zapał do nauczenia się

czegoś nowego osłabł, nie opuszczało go niepokojące uczucie, że żadna specjalizacja

laboratoryjna nigdy go w pełni nie usatysfakcjonuje. Ze swoim usposobieniem nie nadawał się

do takiej pracy. Zbyt dobrze poznał podniecające wyzwania chirurgii.

Wreszcie Jamieson był bliski porzucenia medycyny i zajęcia się interesami, które

prowadził jego ojciec. Wtedy jeden z konsultantów na ostatnim kursie dokształcającym

przekonał go, by pozwolił zgłosić swoją kandydaturę na pewne stanowisko.

Konsultant uważał, że Jamieson doskonale się do tego zajęcia nadaje. Nie powiedział

jednak, na czym dokładnie ta praca miałaby polegać. Ograniczył się do informacji, że nie

będzie to zwyczajne zajęcie ani siedzenie za biurkiem. Przyznając ostatecznie, że nie ma nic do

stracenia, Jamieson przyjął zaproszenie na rozmowę do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Scott Jamieson miał trzydzieści trzy lata i był o osiem lat starszy od swojej żony, Sue.

Wychował się w miasteczku młynów, Galashiels, usadowionym na brzegach rzeki Tweed w

spokojnej, górzystej Szkocji.

Był najstarszym synem zamożnego właściciela młyna. Kształcił się w szkole

Merchiston Castle w Edynburgu, jak przedtem jego ojciec.

Zdolności do nauki, sprawność Fizyczna i wdzięk osobisty sprawiły, że szkolne lata

upływały bez żadnej porażki i wyrobiły mu pewność siebie, która nie przerodziła się w

wyniosłość.

Zawdzięczał to swojemu ojcu oraz całemu środowisku, z którego pochodził, gdzie

panowała trzeźwość myślenia oraz twarde stąpanie po ziemi. Co innego być kapitanem szkolnej

drużyny rugby, a co innego wyjść na boisko w sobotnie popołudnie z zawodnikami

miejscowych drużyn, zwariowanymi na punkcie tego sportu. W rodzimym błocie

zarozumiałość źle się zazwyczaj kończyła.

Po ukończeniu szkoły Jamieson, zanim zaczął studiować medycynę na uniwersytecie w

Glasgow, przepracował rok w młynie ojca. Nowe doświadczenie podobało mu się, ale wiedział,

że jego życie musi się spełnić inaczej.

Toteż odetchnął z ulgą widząc, że ojciec zbyt na niego nie liczy, a nadzieje wiąże raczej

z dwoma młodszymi synami.

Na uniwersytecie Jamieson nie od razu dostosował się do wymagań, jakie stawiano na

pierwszym roku medycyny. Za bardzo udzielał się towarzysko, a za mało przykładał do nauki i

omal nie oblał egzaminów. Jednak jakoś uporał się z nimi, a potem pilnował się, by nie

powtórzyć tego samego błędu.

Ostatecznie ukończył studia jako jeden z trzech najlepszych w swojej grupie.

McClure Ken - Kameleon.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: