Becnel Rexanne - Swatka 04 - Pogromca serc.pdf - Becnel Rexanne - Zabr7

REXANNE BECNEL

POGROMCA SERC

PROLOG

„LONDON TATTLER”, 18 stycznia

Po bez mata dwóch latach nieobecności w kręgach towarzyskich Londynu powrócił z

pobytu w krajach Orientu James Lindford, wicehrabia Farley. Jego matka i ojczym,

wicehrabiostwo Acton, wydali w swoim domu przy Portman Square wytworną kolację na

jego cześć. On sam zamierza pokazać się towarzystwu na balu u Edgertonów w następny

wtorek.

„LONDON TATTLER”, 22 stycznia

Hrabia i hrabina Basingstoke ogłosili zaręczyny swojej najmłodszej córki, przepięknej

lady Catherine, z Jamesem Lindfordem, wicehrabią Farley. Choć niektórych zaskoczyło to

wydarzenie, wasz wierny korespondent od dawna już podejrzewał, że para ta stanie na

ślubnym kobiercu. Wszak lord Farley jest żywotnie zainteresowany sprawami zagranicznymi

naszego wielkiego kraju, a hrabia Basingstoke jest jednym z najbardziej zaufanych doradców

króla w tych kwestiach. Należy mieć nadzieję, że teraz lord Farley tym chętniej osiądzie w

ojczyźnie i zajmie się polityką zagraniczną, zaprzestając pogoni za przygodą, jaka przystoi

jedynie młodym dżentelmenom stanu wolnego.

„LONDON TATTLER”, 30 stycznia

Urocza lady Catherine Winfield wraz z narzeczonym Jamesem Lindfordem, lordem

Farleyem, widziani byli w Operze Francuskiej. Wszyscy są zgodni co do tego, że jest to

najpiękniejsza para, jaką przyszło nam podziwiać ostatnimi czasy. Mówi się, że uroczystości

ich zaślubin przewyższą świetnością ślub księcia i księżnej Ashbourne.

„LONDON TATTLER”, 4 lutego

Połowa towarzystwa z wyższych sfer Londynu zapewne pozostaje dziś w łóżkach,

złożona gorączką, gdyż pomimo śnieżycy, która nawiedziła miasto zeszłej nocy, na przyjęcie

zaręczynowe do rezydencji Basingstoke'ow przybył istny tłum. Dam w głęboko

wydekoltowanych kreacjach widziano tam więcej niż na balu w pełni lata. Lady Catherine,

niebawem wicehrabina Farley, była promienną i niekwestionowaną gwiazdą wieczoru,

otoczoną wianuszkiem wpatrzonych w nią adoratorów.

„LONDON TATTLER”, 6 lutego

Rozeszła się paskudna plotka, która wnet okazała się niczym innym jak szczerą

prawdą. Wasz wierny korespondent dowiedział się, że w niecałe trzy tygodnie po zaręczynach

hucznie celebrowane połączenie rodów Basingstoke'ow i Farleyów może nie dojść do skutku.

Wygląda na to, że szlachetny lord Farley poczynał sobie w zdecydowanie nieszlachetny

sposób - choć wiadomą jest rzeczą, że postępuje tak większość młodzieńców udających się za

granicę. On jednak miał czelność sprowadzić rezultaty swej beztroski do własnego domu.

Biedna lady Catherine jest w szoku i musiała położyć się do łóżka.

„LONDON TATTLER”, 9 lutego

Z hałasu wokół sprawy Farleya wyłania się najświeższa wieść. Taka mianowicie, że

kawalerskie gospodarstwo wicehrabiego powiększyło się teraz o dwoje nowych

mieszkańców. Są to dziewczynka i niemowlę, jego dzieci (z nieformalnego związku). Czegóż

trzeba więcej? Wasz wierny korespondent widział je i z żalem donosi, że niemowlę jest

ciemnoskóre - oczywisty dowód igraszek z jakąś egzotyczną istotą ze Wschodu. Nie ma teraz

wątpliwości co do skandalicznych przygód lorda Farleya za granicą. Dociekliwe umysły

zastanawiają się, czy skoro trasa jego podróży wiodła przez Lizbonę, Neapol, Kair i Bombaj,

zamierza on przedstawić narzeczonej efekty pobytu w każdym z tych portów?

„LONDON TATTLER”, 14 lutego

Święty Walenty przesyła pozdrowienia wszystkim zakochanym. Jednak święty patron

miłości nie jest w stanie naprawić krzywdy, jaką lord Farley wyrządził kobiecie, która z takim

oddaniem oczekiwała jego powrotu z długotrwałych wojaży zagranicznych. Wasz wierny

korespondent jako pierwszy spieszy donieść o oficjalnym zerwaniu zaręczyn pomiędzy

śmiertelnie zranioną lady Catherine a uwodzicielem, lordem Farleyem. Mówi się, że aspiracje

polityczne lorda Farleya nie tylko mu nie pomogą, ale wręcz zaszkodzą: pobłażliwość nie jest

cechą, z jakiej słynie lord Basingstoke.

„LONDON TATTLER”, 19 lutego

Sklep pasmanteryjny przy Fleet Street w pobliżu Chancery Lane stał się sceną nieomal

bójki pomiędzy powszechnie krytykowanym lordem Farleyem a wielmożnym panem Peterem

Wilkersonem, średnim synem markiza Gorhama. Gdyby nie przytomność umysłu pana

Kerrigana Fairchilda, z pewnością polałaby się krew. Zdaje się, że lady Catherine ma wielu

obrońców, którzy nie mogą wybaczyć lordowi Farleyowi śmiertelnego afrontu uczynionego

byłej narzeczonej.

„LONDON TATTLER”, 24 lutego

Dwoje długoletnich służących w miejskiej rezydencji Farleya porzuciło swe posady.

Choć żadne z nich nie miało ochoty wypowiadać się na temat zamętu, jaki zapanował w ich

dotychczasowym miejscu zatrudnienia, żadne także nie zaprzeczyło, że trzy dni temu ktoś

rozbił okno od frontu, podpalono szopę, w której mieści się pralnia, a w jednym z pokoi na

parterze zerwano zasłony.

Wasz korespondent dostrzega aż nadto wyraźnie, że lord Farley musiał postradać

zmysły. Być może na skutek podróży zagranicznych dostał zapalenia mózgu. Tak czy inaczej,

szczęśliwym zrządzeniem losu lady Catherine odkryła jego moralną marność, zanim związała

się z nim na wieczność.

Co do przepięknej lady Catherine, to w poniedziałkowy wieczór triumfalnie powróciła

do towarzystwa na dorocznym raucie u hrabiny wdowy Bedham. We wspaniałej sukni ze

złocistej gazy na ciemnozłotym jedwabiu, ozdobionej rozetami wyszywanymi z pereł,

wkroczyła pod ramię z wielmożnym panem Percivalem Langleyem, znanym powszechnie

jako jej oddany obrońca i wielbiciel...

Płacz słychać było w całym domu. Mimo że pokój dziecięcy znajdował się na drugim

piętrze wschodniego skrzydła Farley Park, apartamenty pana domu zajmowały zaś pierwsze

piętro skrzydła zachodniego, i tu dochodził krzyk dziecka, słaby, lecz nie mniej dręczący.

Nawet kiedy James Lindford wycofał się do gabinetu na parterze, gdzie ściany wypełniały

półki z książkami, nie mógł się całkiem odgrodzić od natarczywego dźwięku.

Co jest nie tak z tym dzieckiem, że płacze całymi nocami? Bezradnie przeczesał

palcami potargane włosy, odwrócił się i odszedł od wysokiego okna z widokiem na spowity

teraz mrokiem nocy krajobraz.

Bardziej zasadne byłoby pytanie, co jest nie tak z zatrudnioną przez niego opiekunką,

że nie potrafi uspokoić biednego maleństwa.

Powinien przesypiać ten hałas. Małej Clarissie nie sprawiało to najmniejszego

kłopotu. Ale z drugiej strony starsza z jego córek nie mogła nie spać w nocy. Tyle energii

traciła na sianie zamętu za dnia, że co wieczór padała wyczerpana, tylko po to, by rano

rozpocząć cały zgiełk na nowo.

Przystanął przed niewielkim kredensem z alkoholami i wytężył słuch. Czyżby zapadła

cisza?

Pełne złości, urywane zawodzenie małej Lei rozległo się znowu. Była tak daleko, a

równie dobrze mogłaby znajdować się w tym samym pokoju, tak bardzo jej płacz przeszywał

mu serce i przepełniał dręczącym poczuciem winy.

Jak to się stało, że znalazł się w tej kłopotliwej sytuacji? Co go opętało, żeby

pomyśleć, że może być dobrym rodzicem dla dwóch małych dziewczynek, które tak

niefrasobliwie spłodził? Jeśli wynajęci detektywi kiedykolwiek odnajdą jego trzecią córkę, a

ona okaże się choć w połowie tak nieznośna jak te dwie, skończy w dom u dla obłąkanych.

Gdzieś w oddali zapiał kogut, choć brzask ledwo majaczył nad horyzontem.

Tej nocy nie zazna więcej snu niż każdej innej w minionym tygodniu. Zamiast

pocieszać się whisky, powinien pójść do dziecięcego pokoju i dodać otuchy biednemu,

osieroconemu przez matkę dziecku. Może , przy odrobinie szczęścia, Clarissa pośpi dłużej niż

zwykle, więc będzie musiał zatroszczyć się tylko o jedną nieszczęśliwą córkę, a nie o dwie

naraz.

W pokoju dziecięcym paliła się tylko jedna świeca, ale i to wystarczyło, by ujawnić aż

za dużo. Opiekunka leżała na swoim posłaniu, schowana pod grubą kołdrą, z poduszką

Becnel Rexanne - Swatka 04 - Pogromca serc.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: