Pokora w walce duchowej
1. Szatan chce zniszczyć w człowieku przede wszystkim pokorę. Jest to działanie celowe i przemyślane, bo to brak pokory stał się przyczyną upadku Szatana. Jego pycha spowodowała to, że
przyznał swojej zasłudze piękno, które miał tylko jak dar Stwórcy. Szatan nie ma pokory i zwalcza
każdy jej przejaw – zwłaszcza pokorę serce Jezusa i Maryi.
2. Czym jest pokora?
• Pokora to prawda o sobie i Bogu. Sami z siebie nie mamy nic – to co mamy pochodzi od Boga.
• Pokora to uniżenie ludzkiego ducha przed Bogiem, otwartość na Jego działanie, przynoszenie owocu, kóry nie pochodzi od nas, ale jest darem Boga (jak ziemia – humus -> humilitas).
• Pokora to świętość – uznanie, że Bóg jest wszystkim, że od Niego mamy wszelkie dobro. To co jest nasze to niemoc, nędza. Zdolność przypisania Bogu wszystkiego. Święci mówią o pokorze jako o chlebie, który należy spożywać z każdą potrawą.
• Pokora to fundament życia duchowego. Im wyższy dom tym głębszy fundament.
3. Dwa rodzaje pokory:
• Pokora rozumna – nabywa ją człowiek przez rozważanie o swojej słabości i wielkości Boga. Poznanie siebie daje podwaliny pokory, rozmyślanie o sprawach nadprzyrodzonych i życiu Jezusa pozwala w niej się utwierdzić (skutki braku pokory: „zawieszenie duszy w powietrzu”, brak
przykładu Jezusa, osłabienie miłości do Eucharystii, pobożności Maryjnej, brak pokory).
• Pokora płomienna – jest darmowym darem Boga, pozwala doświadczyć wielkiej radości, własnej małości i równocześnie wielkiej miłości Boga.
4. Szatan próbuje stworzyć falsyfikat pokory. Jak odróżnić pokorę od postawy fałszywej?
• znaki autentyczności: wewnętrzna radość, pokój (nawet wobec uznania grzechu), cichość i moc,
• pokora fałszywa: zniechęcenie, rezygnacja z ćwiczenia się w cnotach, niepokój serca, brak przebaczenia sobie popełnionych błędów (pokusa duchowego perfekcjonizmu – nie dopuszcza
słabości i upadku).
5. Jak przezwyciężyć fałszywą pokorę?
• Unikanie niepotrzebnych rozpamiętywań własnej grzeszności i niedoskonałości (może się to stać pożywką dla melancholii i pozwala Szatanowi podsuwać zniechęcające i paraliżujące myśli),
• Zachowanie miary w poznaniu siebie (w sferze swej grzeszności zwłaszcza) – nie dociekać wszystkich szczegółów, bo to zasłania obecność miłosiernego Boga (tylko widzimy Jego sprawiedliwość),
• Przenoszenie wzroku na Chrystusa jako dobra najwyższego, oddanie Zmartwychwstałemu swoich słabości i grzechów jest postawą prawdziwej pokory (w Nim grzech jest pokonany).
6. Czym jest prawdziwa pokora?
• Jest lekarstwem zwalczającym przejawy pychy (pycha rozrasta się w człowieku od małych ciekawości aż do nałogu grzeszenia),
• Pokora powściąga pychę we wszelkich jej przejawach (pycha to przewrotne umiłowanie siebie, przepaska na oczach zasłaniająca prawdę, pycha odrzuca pouczenia i ciągle dyskutuje),
• Ps131 – stopnie do uzyskania pokory: cierpliwa praca nad pragnieniem bycia „kimś”, poprzestanie na tym co małe, zaprowadzenie wewnętrznego ładu i pokoju,
• Postawa pokory to wysiłek akceptacji sercem tajemniczego działania Boga, przyjęcie tego co Bóg Ci daje jest często trudniejsze od oddawania Mu siebie (św. Teresa z Lisieux: pokora to przyjmowanie i miłość, pełnienie woli Ojca).
voxmar