R258. Way Margaret - Nie ufam tobie.pdf - 03) 201 - 300 - box4u

MARGARET WAY

Nie ufam tobie

The Carradine Brand

Tłumaczył: William Kozik

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Bezlitosne słońce zmusiło ich wreszcie do rozbicia biwaku. Zmęczeni i

spoceni, pragnęli wypoczynku po dniu wypełnionym cięŜką pracą. Od wschodu

słońca przepędzali bydło z Diabelskiego Wąwozu. Ta odludna okolica była

idealnym miejscem do wypasu – liczne zarośla dostarczały poŜywienia, a sieć

mieniących się kolorami strumyków pozwalała ugasić pragnienie. Nawet w

czasie największej suszy pozostawały tam przynajmniej kałuŜe Ŝyciodajnej

wody.

Aborygeni unikali okolic Diabelskiego Wąwozu, uwaŜając to miejsce za

nawiedzone przez czarną magię. Inni teŜ odczuwali wyjątkową atmosferę tych

okolic. Bydło jednak wydawało się nic sobie nie robić z ludzkich przesądów.

Przeganianie stada w Diabelskim Wąwozie to cięŜki kawałek chleba. W takich

warunkach na nic zdaje się pomoc helikopterów. Poza tym ich udział jest bardzo

kosztowny, a bydło zaczęło sobie i tak zdawać sprawę, Ŝe choć śmigłowiec

potrafił narobić wiele hałasu, to nie stanowił on realnego zagroŜenia.

Praca ze stadem to niebezpieczne zajęcie. Wymaga odwagi, zręczności i

niemałych umiejętności jeździeckich. W pewnym momencie na drodze Rachael

Munro, jadącej na rozpędzonej klaczy, pojawił się kangur. Koń stanął jak wryty.

Tylko błyskawicznemu refleksowi i silnym dłoniom zawdzięcza to, Ŝe

utrzymała się w siodle. Była bardzo zmęczona. Flanelowa koszula przylgnęła do

mokrych pleców a pot zalewał oczy.

W rozgrzanym powietrzu próŜno było szukać ochłody. Gumka, spinająca

jej gruby warkocz, nadweręŜona słońcem pękła nagle, a uwolnione włosy

spłynęły swobodnie wokół ramion dziewczyny. Miała piękne, ciemno-rude loki,

choć wcale nie poświęcała duŜo czasu na ich pielęgnację. Były dla niej

waŜniejsze rzeczy. Przy najbliŜszej okazji zamierzała włosy krótko obciąć.

Odrzuciła puszystą masę loków przez ramię. Chwilę masowała szyję

bolącą od ciągłego odwracania się. Przy tej pracy trzeba mieć oczy dookoła

głowy. Zazwyczaj niewyczerpalny zasób energii był na niepokojąco niskim

poziomie. Pracowała ponad siły w nie spełnionej nadziei, iŜ to pomoŜe

zapomnieć jej o smutkach. Najgorsze były poranki, które wraz z przebudzeniem

uświadamiały jej na nowo, Ŝe juŜ nigdy nie zobaczy swego ojca. Desperacko

pragnęła wrócić do czasu, gdy jeszcze Ŝył.

MęŜczyźni pili juŜ popołudniową herbatę. Matt Pritchard, nadzorca na

ranczu Miriwin, a zarazem jej najlepszy przyjaciel od czasów dzieciństwa,

utykając, podszedł do dziewczyny. W rękach trzymał dwa kubki wonnego

naparu. Ten potęŜny, zawsze pogodny pięćdziesięciosześcioletni męŜczyzna

wyglądał na bardzo obolałego. Jego noga najwyraźniej przypomniała sobie o

niegdysiejszym spotkaniu z rozwścieczonym bykiem. Rachael spojrzała na

niego ze współczuciem.

– To nic takiego. Nauczyłem się z tym Ŝyć. Dziś po prostu trochę ją

nadweręŜyłem. Masz, wypij, zanim wszystko mi się rozleje.

Rachael wzięła kubek, a Matt usiadł obok niej, odganiając leniwe muchy.

– Jak skończysz pić, musisz pojechać do domu. Wystarczająco się juŜ

napracowałaś. Dalsza harówka jest ponad twoje siły.

– Odpocznę trochę i zaraz mi przejdzie.

– Nie przyjmuję Ŝadnych argumentów – powiedział Matt, unosząc

opaloną dłoń. – Ja mam na sercu twoje dobro. Dlatego zarządziłem postój. Od

czasu śmierci taty stawiasz sobie za wysokie wymagania. Rozumiem to, ale

chłopcy zaczynają się o ciebie martwić. Trzeba z tym skończyć.

– A więc co mam zrobić według ciebie? Iść do łóŜka?

– Tego chyba nie doczekam. Z drugiej strony jednak nie musisz tak się

zamęczać. Wiem, co czujesz, co przeŜywasz, ale tak dalej być nie moŜe.

Opiekuję się tobą od czasu, gdy byłaś małym brzdącem, a więc i teraz nie dam

za wygraną. Tym bardziej Ŝe twój ojciec odszedł i nikt mnie nie moŜe w tym

zastąpić.

– Czy ty trochę nie przesadzasz?

– Ani trochę – w głosie Matta pojawił się gniew. – Porozmawiałbym o

tym z twoją macochą, ale to tylko dałoby jej pretekst do wyrzucenia mnie z

pracy, a to nikomu nie pomoŜe. JuŜ najmniej tobie. Odnoszę wraŜenie, Ŝe ona

zbytnio się o ciebie nie troszczy. Nawet nie dostrzega, jaki się z ciebie zrobił

chuderlak.

– Chwileczkę, jaki chuderlak? – W oczach Rachael pojawiły się groźne

błyski.

– No wiesz. Jesteś taka drobna, delikatna.

– Po prostu straciłam nieco na wadze – obruszyła się dziewczyna. – To

wcale nie przeszkadza mi w pracy.

– Nikt nie odmawia ci silnej woli, Rae. Doskonale wypełniasz swoje

obowiązki. Po co jednak masz się zabić? To nie ma sensu. Jesteś piękną młodą

damą. Masz dwadzieścia trzy lata. Powinnaś cieszyć się Ŝyciem.

– Dzikie prywatki? Alkohol? Chłopcy? – naigrywała się Rachael.

– Prywatki i chłopcy to nic nienormalnego. Myślę, Ŝe nadszedł juŜ czas,

abyś się trochę rozerwała. Twój brat wie, jak się zabawić.

– Scotty ma inny stosunek do Ŝycia – odparła dziewczyna sucho.

– Nie broń go. To ty powinnaś urodzić się chłopcem, synem. Przykro mi

to mówić, ale twoja macocha zepsuła Scotty’ego. Dlaczego nie mógł zostać tu

choć jednego dnia po pogrzebie?

Rachael dobrze wiedziała dlaczego, ale nie chciała do tego wracać.

– On bardzo to przeŜył, Matt. Nie potrafił dłuŜej wytrzymać w tej

atmosferze.

– Wystarczyłoby, gdyby tylko trochę pomógł, nic więcej.

– Scotty jest w tym podobny do Soni. Oboje nie lubią smutnych

wydarzeń. To jest ludzkie, Matt.

– Dobrze, Ŝe jesteś taka dzielna – powiedział w zamyśleniu, wytrząsając

resztki herbaty z kubka. – Nie sądzę, abym osądzał zbyt surowo tego chłopaka.

Nadszedł czas, aby wziął na siebie część odpowiedzialności, a nie zostawiał

wszystkiego na głowie swojej siostry.

– Oczywiście! – zgodziła się Rachael. – Bardzo przydałby się w biurze.

– Tylko jak go tam zaciągnąć? – MęŜczyzna nadal był sceptykiem. –

ZauwaŜ, Ŝe i ty go psujesz. Ten chłopak potrzebuje nieco silnej ręki. Ojciec cię

kochał, ale był wobec ciebie bardzo wymagający. Zawsze miałaś ściśle

określone obowiązki, podczas gdy Scotty uŜywał wolności. To był chyba jedyny

Ŝyciowy błąd twego taty.

– Scotty był jego oczkiem w głowie.

– Wiesz tak samo dobrze jak ja, Ŝe ten chłopak nie jest stworzony to Ŝycia

na ranczu – stwierdził Matt ze smutkiem. – Albo się to kocha, albo nienawidzi.

Nie ma pośrednich uczuć. Twój ojciec nie przyjmował tego faktu do

wiadomości.

– Scotty moŜe się jeszcze zmienić. Jest przecieŜ taki młody.

– Ty nie jesteś o wiele starsza. Jednak nic dla siebie nie chcesz. Nikt cię

nigdy nie rozpieszczał.

Rachael pochyliła się i pocałowała Matta w policzek.

– Jesteś bardzo stronniczy, ale muszę się przyznać, Ŝe mi to nie

przeszkadza. Zawsze stałeś przy mnie. Razem z Wyn. Być moŜe tata nie kochał

mnie tak samo jak Scotty’ego, ale jednak mnie kochał.

– Oczywiście, Ŝe tak – zapewnił pośpiesznie Matt.

– Dość często ojcowie przedkładają swoich synów nad córki. To, Ŝe

Scotty odziedziczył większość Miriwin nie jest zaskoczeniem.

– Dostał sześćdziesiąt procent. A ty i macocha resztę do podziału.

– Zapewne decydującym czynnikiem było to, Ŝe jestem kobietą. Zawsze

powtarzał, Ŝe pewnego dnia wyjdę za mąŜ i odejdę. Nie chciał, aby ranczo

dostało się w ręce innej rodziny.

– To nie jest takie proste – stwierdził melancholijnie Matt. –

Najprawdopodobniej Scotty i Sonia je sprzedadzą.

– Co ty wygadujesz? – Sama myśl o sprzedaŜy była tak szokująca, Ŝe

dziewczyna nie potrafiła powstrzymać dreszczu emocji.

– Musimy sobie zdać z tego sprawę.

– Scotty tego nie zrobi. Pokocha splendor bycia głową na ranczu Miriwin.

– Chcesz przez to powiedzieć, Ŝe jest takim samym snobem, jak twoja

macocha. – MęŜczyzna był najwyraźniej wzburzony.

– I właśnie to powstrzyma go od sprzedaŜy. Być moŜe nie moŜemy

równać się z Carradine’ami, ale rodzina Munro teŜ coś znaczy. Scotty zawsze

lubił pozować na lorda.

– Tym gorzej! Nigdy nie widziałem tak zepsutego chłopaka. Nie Ŝywię

dla niego wiele sympatii. Szczególnie po rym, co zrobił po pogrzebie.

– Rozumiem cię, ale ja go kocham i nic tego nie zmieni. Noga

najwyraźniej coraz bardziej dokuczała Mattowi.

Twarz wykrzywił mu grymas.

– Wiem, Ŝe go kochasz i on kocha ciebie. To jedyna rzecz, która ratuje go

w moich oczach. To jednak nie znaczy, Ŝe nie zawiedzie twoich nadziei.

– Na pewno nie! Nasza rodzina pracuje na tej ziemi od stu dwudziestu lat.

To bardzo długo jak na tę część świata.

– To jest waŜne dla ciebie, Rae, ale nie dla twego brata.

I nie zapominaj o macosze. WłoŜyła wiele wysiłku w przekonanie ojca o

dziedzictwie Scotty’ego i załoŜę się, Ŝe będzie go namawiała na sprzedanie

rancza. Ją zawsze interesowały tylko pieniądze. Teraz będzie miała wielką forsę,

zamiast tego wysuszonego kawałka ziemi. Chodzą słuchy, choć zastrzegam, Ŝe

to tylko plotka, iŜ Curt Carradine jest zainteresowany kupnem Miriwin.

Rachael gwałtownie pobladła. Ta informacja była wstrząsająca.

– Co ty powiedziałeś?

– Nie unoś się – uspokajał męŜczyzna. – Wiem, Ŝe wspominanie imienia

Curta w twojej obecności, to dolewanie oliwy do ognia. Znasz te stare

opowiadania. To zamierzchłe czasy, ale prawdą jest, Ŝe juŜ dziadek Curta miał

ochotę na tę posiadłość. A przed nim jego ojciec. Na tym tle dochodziło do

powaŜnych spięć pomiędzy Carradine’ami a Munro. Ojciec Curta doprowadził

do końca tych waśni. To dobry człowiek. Nie bezwzględny, jak stary, ani tak

błyskotliwy, jak Curt, ale zasłuŜył na ogólny szacunek jako zwolennik pokoju.

Nawet on jednak nie ukrywał, Ŝe Miriwin stanowi dla ich rodziny łakomy kąsek.

Obie posiadłości graniczą ze sobą. Poza tym mamy bardzo dobry dostęp do

rzeki. A to jest na wagę złota w czasie suszy. Curt byłby głupcem, gdyby nie

kupił tej ziemi przy pierwszej nadarzającej się okazji, a on głupcem nie jest.

– Czy byłby zdolny do usunięcia nas z naszej ziemi? Miriwin nie jest juŜ

tak wspaniałe, jak niegdyś, a kupno Landsdown kosztowało go około dziesięciu

milionów. Czy to mu nie wystarczy?

– Obawiam się, Ŝe nie – odparł Matt. – Curt jest jednym z najlepszych

graczy w tym interesie. Rozszerzanie swego imperium to część jego pracy.

– Gdzie usłyszałeś te pogłoski?

– Tak się składa, Ŝe aŜ z trzech lub nawet czterech źródeł. Jedno z nich to

Ray Henderson.

– Ten stary nudziarz!

– A zarazem kopalnia informacji. To naturalne, Ŝe ludzie spekulują.

R258. Way Margaret - Nie ufam tobie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: