Sylvie Kurtz - Lustrzane odbicie.pdf - Harlequin Intryga i Miłość - natalea1

Sylvie Kurtz

Lustrzane odbicie

PROLOG

Brooke obserwowała rodziców, stojących nad brzegiem

jeziora, zadowolona, Ŝe brudne okno poddasza tłumi odgłosy

kłótni. Ojciec wymachiwał ramionami niczym wiatrak, a

matka patrzyła na niego z zaciętym wyrazem twarzy. Brooke

nie znosiła takich sytuacji. I teraz poczuła znajomy skurcz

Ŝołądka, a łzy - kap, kap - popłynęły jej po twarzy.

- Nie płacz, Brookie. To zaczarowane miejsce! Tutaj nie

wolno płakać.

Dziewczynka z trudem przełknęła ślinę i rozmazując łzy

na policzkach, odwróciła się do siostry.

- Boję się! - jęknęła.

- To nic. Zaopiekuję się tobą - zapewniła ją Alyssa. -

Zawsze będę przy tobie.

Chwyciła nieheblowaną belkę, chcąc się przysunąć do

siostry, i w tym momencie wbiła sobie drzazgę za paznokieć.

- Aj! - krzyknęła.

Brooke poczuła gwałtowny ból i włoŜyła kciuk do buzi.

Wkrótce jednak zorientowała się. Ŝe nic jej się nic stało i

spojrzała na siostrę.

- PokaŜ - powiedziała, sięgając po dłoń Alyssy.

Dziewczynka zaciskała zęby z bólu, a w jej oczach

pojawiły się łzy. Wkrótce zaczęła pochlipywać. Brooke

próbowała usunąć drzazgę palcami, ale bez powodzenia.

Wzięła więc kciuk siostry w usta i. niczym szczeniak,

wyciągnęła zębami uprzykrzony kawałek drewna. Alyssa

rozpłakała się na dobre.

śeby ją uspokoić. Brooke rzuciła drzazgę na betonową

podłogę i mocno przydepnęła.

- No, juŜ po bólu. Ja teŜ się będę tobą opiekować, Aly -

zapewniła z zapałem.

Siostry przytuliły się do siebie, czując, Ŝe są sobie bliskie

jak nigdy dotąd. Słońce zachodziło krwawo nad ciemnymi

wodami jeziora. Rodzice w dalszym ciągu się kłócili, zupełnie

obojętni na piękno natury.

- Tak, zawsze - szepnęła Alyssa i, mruŜąc oczy, wyjrzała

za okno.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Po dwudziestu czterech latach Brooke Snowden odnalazła

siostrę tylko po to, Ŝeby ją zaraz utracić. Nie tak wyobraŜała

sobie ich pierwsze spotkanie. Zabrakło radosnych okrzyków,

uścisków i serdecznych rozmów. Była tylko cisza i bezruch,

panujące w sterylnej bieli szpitala. Brooke patrzyła z

przeraŜeniem, czując, Ŝe dłuŜej nie zniesie milczenia.

- Alysso - szepnęła dramatycznie.

Jednak siostra nawet się nie poruszyła. Jej włosy,

ostrzyŜone przy samej skórze, były prawie niewidoczne spod

bandaŜy. Ślady opalenizny szybko zniknęły z twarzy, skóra na

policzkach była blada i napięta jak pergamin. Jedno ramię

niemal całe znajdowało się w gipsie, a do drugiego przez

wenflon podłączono kroplówkę. Ale najgorzej wyglądała

podrapana i posiniaczona twarz Alyssy. Patrząc na nią,

Brooke miała wraŜenie, jakby przeglądała się w starym

potłuczonym lustrze.

Sięgnęła po wolną dłoń siostry i zacisnęła wokół niej

palce. Nic poczuła jednak dawnego ciepła. ChociaŜ po chwili

udało jej się wyczuć delikatny puls, który wskazywał, Ŝe

Alyssa Ŝyje.

Stan śpiączki, Brooke przypomniała sobie słowa lekarza.

Jaka szkoda, Ŝe nie mogą teraz porozmawiać. PrzecieŜ kiedyś

Alyssa była najbliŜszą jej osobą! Czy to moŜliwe, Ŝe juŜ nigdy

nie będzie mogła niczego jej wyjaśnić?! Brooke czuła na

barkach cięŜar tych dwudziestu czterech lat. Mocniej ścisnęła

dłoń siostry.

- Czy pamiętasz...? - zaczęła, ale natychmiast zamilkła.

Pragnęła nadrobić stracony czas. Chciała znowu być najlepszą

przyjaciółką i powiernicą Alyssy.

- Nie wiedziałam nawet, Ŝe w ogóle Ŝyjesz - wyznała po

krótkiej przerwie. - Mama powiedziała, Ŝe zginęłaś w

wypadku razem z ojcem. Gdybym tylko przypuszczała...

Pochyliła się, Ŝeby uściskać bezwładną siostrę, ale

powstrzyma! ją widok plątaniny kabli, którymi podłączono

Alyssę do szpitalnej aparatury. Brooke tylko westchnęła i

wstała z niewygodnego krzesełka. Jeszcze raz zerknęła na

siostrę, a potem podeszła do okna, przez które do pokoju

wlewał się słoneczny blask. W dole rozpościerały się ulice

Bostonu, ale Brooke nie dbała o widoki. ZaleŜało jej

wyłącznie na siostrze.

- Mama nigdy by mi o tym nic powiedziała, gdyby nie ten

atak serca - ciągnęła, zdając sobie sprawę z lego, Ŝe siostra nie

moŜe jej słyszeć. To miała być bardziej spowiedź niŜ

rozmowa. - Nagle poczuła, Ŝe moŜe umrzeć i powinna mieć

czyste sumienie.

Zamknęła oczy, przypominając sobie scenę w karetce.

Matka z trudem oddychała, ale w drodze do szpitala

poinformowała ją o wszystkim urywanymi zdaniami. To było

straszne przeŜycie. Brooke musiała zachować spokój, chociaŜ

chciało jej się wyć z wściekłości.

- Nie bój się, nic jej nie jest - mówiła dalej do

nieprzytomnej siostry. - Odpoczywa teraz w przyszpitalnym

domu opieki w San Diego. Musi tylko unikać wysiłku...

Brooke odwróciła się od okna i przetarła oczy. Przez

moment wydawało jej się, Ŝe siostra się poruszyła, ale była to

tylko gra światła na pościeli. Pokiwała głową i podeszła do

łóŜka. Jej tenisówki zaskrzypiały niemile w zetknięciu ze

szpitalną terakotą, ale nie zwróciła na to uwagi.

- Próbowałam się z tobą skontaktować, gdy tylko się o

wszystkim dowiedziałam - ciągnęła, czując, Ŝe nie jest w

stanie przerwać potoku mowy - ale... było juŜ za późno.

Mówiono mi, Ŝe to nie ma sensu, jednak musiałam się z tobą

zobaczyć.

„Będziemy się sobą opiekować" - te słowa wciąŜ

dźwięczały jej w głowie. Brooke czuła się beznadziejnie.

Sylvie Kurtz - Lustrzane odbicie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: