Po śmierci pojawia się tunel.pdf

Po śmierci pojawia się tunel, na końcu którego jest światło! Przedstawiamy przypadek

Mellena Thomasa Benedicta.

Mellen Thomas Benedict

Człowiek nie myśli o śmierci. Jest ona odległa, nierealna, nie dotyczy nas. Gdzieś w

trzęsieniu ziemi zginęło 10 tysiący osób, gdzieś fala Tsunami doprowadziła do zagłady całe

wioski... Ale to jest tysiące kilometrów od nas, daleko. Sprawa śmierci powraca do nas w tak

trudnych chwilach, jak choćby teraz w obliczu tragedii w Katowicach. Ci ludzie byli tacy

sami jak my, też myśleli, że są niesmiertelni, że na zastanawianie się nad życiem i śmiercią

mają jeszcze dużo czasu, nieskończenie wiele miesięcy i dni... Ale tak nie jest. Takie dramaty

sprawiają, że każdy z nas zadaje sobie pytania, ważne pytania. Czy jest przeznaczenie? Czy

każda z tych osób miała być w tej hali? Czy można było uniknąć tego, co się stało? Bardzo

współczujemy rodzinom i bliskim, którzy przeżywają najgorsze chwile ich życia. Zajmujemy

się tajemnicą życia po śmierci od wielu lat i zapewniamy wszystkich wątpiących: życie nie

kończy się, ono trwa dalej! Wasi bliscy z pełną świadomością, swoimi niezwykłymi cechami,

uczuciami i osobowościami są nadal, lecz są tam, gdzie my wszyscy będziemy wcześniej czy

później. A potem znowu powrócimy, aby doświadczać i doskonalić się w drodze do światla...

Tych słów wiele osób nie potrafi zrozumieć, ale najlepiej operować przykładami. I taki

przykład chcemy Wam pokazać.

Mellen T. Benedict

Mellen-Thomas Benedict jest artystą, który przeżył śmierć w 1982 roku. Był martwy przez

ponad półtorej godziny, w ciągu której opuścił ciało i udał się w kierunku Światła. Ponieważ

ciekawił go Wszechświat, został zabrany w jego odległe rejony, a nawet dalej - w

energetyczną Pustkę Nicości poza Wielkim Wybuchem. Komentując jego doświadczenie, Dr.

Kenneth Ring powiedział: "Jego historia jest jedną z najbardziej niezwykłych, z jakimi

zetknąłem się w trakcie swoich rozległych badań nad doświadczeniami śmierci klinicznej".

Droga ku śmierci

W 1982 doświadczyłem śmierci spowodowanej nieuleczalnym nowotworem, którego nie

można było zoperować, a z kolei jakakolwiek chemioterapia zrobiłaby jedynie ze mnie

warzywo. Lekarze dawali mi sześć do ośmiu miesięcy życia. W latach 70-tych interesowałem

się informacją, czytając o kryzysie nuklearnym, ekologicznym i innych, stopniowo traciłem

nadzieję i ogarniało mnie zniechęcenie. Ponieważ nie miałem podstaw duchowych, zacząłem

wierzyć, że natura pomyliła się i że prawdopodobnie byliśmy rakiem na naszej planecie. Nie

widziałem rozwiązania żadnego z problemów, które sami stworzyliśmy sobie i naszej

planecie. Uważałem wszystkich ludzi za raka i dostałem raka. Właśnie to mnie zabiło.

Uważaj, jaki masz pogląd na życie. Może się on odbić na tobie, zwłaszcza jeśli jest

negatywny. Mój był bardzo negatywny. To właśnie doprowadziło do mojej śmierci.

Wypróbowałem różne rodzaje alternatywnych metod leczenia, ale nic nie poskutkowało. Tak

więc postanowiłem, że to sprawa tylko między mną a Bogiem. Nigdy wcześniej nie stanąłem

twarzą twarz z Bogiem, nigdy nie miałem z nim do czynienia. Nie interesowałam się

wówczas duchowością, ale wyruszyłem w podróż, by dowiedzieć się jak najwięcej na ten

temat oraz na temat alternatywnych metod leczenia. Zacząłem czytać wszystko, co wpadło mi

w ręce i zagłębiłem się w to, ponieważ nie chciałem, by spotkała mnie niespodzianka po

drugiej stronie. Zacząłem więc czytać o różnych religiach i filozofiach. Wszystkie były

bardzo interesujące i dawały nadzieję, że jest coś po drugiej stronie. Z drugiej strony jako

niezależny artysta tworzący witraże, nie miałem żadnego ubezpieczenia zdrowotnego.

Oszczędności całego mojego życia wydałem w jednej chwili na badania medyczne. Następnie

leczyłem się, nie mając ubezpieczenia. Nie chciałem narażać rodziny na problemy finansowe,

zdecydowałem więc, że sam się tym zajmę. Ból nie trwał bez przerwy, ale były chwile, kiedy

byłem zamroczony. Doszło do tego, że bałem się jeździć i w końcu wylądowałem w

hospicjum. Miałem tam swoją opiekunkę, która była przy mnie w ostatnich chwilach.

Obecność tego anioła, zesłanego mi przez Boga, była dla mnie błogosławieństwem. Trwało to

około 18 miesięcy. Nie chciałem jednak brać leków przeciwbólowych, bo pragnąłem

zachować świadomość na tyle, na ile to było możliwe. Następnie doświadczyłem takiego

bólu, że nie istniało nic poza nim, na szczęście ataki trwały tylko po kilka dni.

Światło Boga

Pamiętam, że obudziłem się któregoś ranka w domu około 4:30 i po prostu wiedziałem, że

nadszedł koniec. To był dzień, kiedy miałem umrzeć. Zadzwoniłem do kilku przyjaciół, aby

się pożegnać. Obudziłem swoją opiekunkę z hospicjum i uprzedziłem ją. Ponieważ

przeczytałem, że kiedy się umiera dzieją się różne ciekawe rzeczy, umówiłem się z nią, że po

mojej śmierci zostawi moje ciało na sześć godzin. Znowu zasnąłem. Następne, co pamiętam,

to początek typowej śmierci klinicznej. Nagle byłem w pełni świadomy i stałem, choć moje

ciało spoczywało w łóżku. Otaczała mnie ciemność. Kiedy byłem poza ciałem, wszystko było

bardziej wyraźne niż normalnie. Było tak wyraźne, że widziałem każdy pokój w domu,

strych, okolice domu, i to, co znajdowało się pod nim. Zobaczyłem Światło i zwróciłem się ku

niemu. Było bardzo podobne do tego, które ludzie opisują w swoich relacjach o śmierci

klinicznej. Było takie wspaniałe. Można go dotknąć, można go poczuć. Przyciąga do siebie -

chcesz podejść do niego, tak jak podszedłbyś do idealnej matki lub ojca, by Cię przytulili. W

miarę jak zbliżałem się do Światła, wiedziałem intuicyjnie, że jeśli wejdę w nie, to umrę. Tak

więc zbliżając się, powiedziałem: "Proszę, poczekaj chwilę, moment. Chcę to przemyśleć;

chciałbym z Tobą porozmawiać zanim pójdę dalej". Ku mojemu zaskoczeniu, całe

doświadczenie zatrzymało się w tym punkcie. W rzeczywistości mamy kontrolę nad swoją

śmiercią. To nie jest karuzela, której nie można zatrzymać. Moja prośba została spełniona i

odbyłem klika rozmów ze Światłem. Światło przybierało różne postacie, np. Jezusa, Buddy,

Kriszny, Mandali, archetypów i znaków. Zapytałem Światło: "Co tu się dzieje? Proszę,

Światło, wyjaśnij mi, kim jesteś. Chcę wiedzieć, co jest rzeczywiste". Nie potrafię przytoczyć

dokładnych słów, bo to był rodzaj telepatii. Światło odpowiedziało, przekazując mi

informację, że to, co dzieje się, kiedy spotykamy się ze Światłem, zależy od naszych

poglądów. Jeśli jesteś Buddystą, Katolikiem lub Muzułmańskim fundamentalistą, to dostajesz

to, w co wierzysz. Masz szansę, by przyjrzeć się temu i zbadać to, ale większość ludzi z niej

nie korzysta. Gdy objawiło się Światło, uświadomiłem sobie, że w rzeczywistości widzę

matrycę Wyższego Ja. Mogę tylko powiedzieć, że przybrało postać matrycy, mandali

ludzkich dusz, i ujrzałem, że to, co nazywamy Wyższym Ja, jest matrycą. Jest to również

nasze złączenie ze Źródłem; każdy z nas pochodzi bezpośrednio ze Źródła, jest jego

bezpośrednim doświadczeniem. Wszyscy mamy Wyższe Ja, coś, co stoi ponad naszą duszą.

Objawiło mi się ono w swojej najprawdziwszej formie energetycznej. Mogę to jedynie opisać

w taki sposób, że Wyższe Ja przypomina połączenie/przewód. Nie przypominało go z

wyglądu, ale jest to bezpośrednie połączenie ze Źródłem, które jest w każdym z nas. Jesteśmy

bezpośrednio połączeni ze Źródłem. Tak więc Światło pokazało mi matrycę Wyższego Ja. I

uzmysłowiłem sobie wyraźnie, że wszystkie Wyższe Ja są połączone ze sobą w jedno,

wszyscy ludzie są jednością, jesteśmy w rzeczywistości jedną istotą, różnymi jej aspektami.

Nie chodziło tu o jakąś konkretną religię. Właśnie takie informacje dostałem. I zobaczyłem tę

mandalę ludzkich dusz. To była najpiękniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek widziałem.

Wszedłem w nią i całkowicie mnie pochłonęła. To było jakbyś otrzymał całą miłość, jakiej

kiedykolwiek pragnąłeś, i to taką miłość, która leczy, uzdrawia i regeneruje. Kiedy tak

prosiłem Światło o wyjaśnienia, zrozumiałem, czym jest matryca Wyższego Ja. Wokół Ziemi

istnieje sieć stworzona ze wszystkich połączonych ze sobą Wyższych Ja. To jak wielkie

przedsiębiorstwo, kolejny wyższy poziom energii subtelnej otaczającej nas, jeśli można tak

powiedzieć. Następnie, po kilku minutach, poprosiłem o dalsze wyjaśnienia. Naprawdę

chciałem wiedzieć, o co chodzi we Wszechświecie, i tym razem byłem gotów do podróży.

Powiedziałem: "Jestem gotów, zabierz mnie". Wtedy Światło zamieniło się w najpiękniejszą

rzecz, jaką kiedykolwiek widziałem: w mandalę ludzkich dusz na tej planecie. Wcześniej

podchodziłem do wszystkiego, co działo się na Ziemi, bardzo negatywnie. Kiedy więc

poprosiłem Światło o wyjaśnienia, ujrzałem dzięki tej cudownej mandali, jak piękni wszyscy

jesteśmy w swej istocie. Jesteśmy najpiękniejszymi stworzeniami. Ludzka dusza, ludzka

matryca, którą wspólnie tworzymy jest absolutnie fantastyczna, elegancka, egzotyczna, jest

wszystkim. Nie jestem w stanie wyrazić, jak zmieniło to mój pogląd na istoty ludzkie w tej

chwili. Powiedziałem: "Och, Boże, nie wiedziałem, jacy jesteśmy piękni". Na jakimkolwiek

jesteś poziomie, wysokim czy niskim, jakąkolwiek postać przybrałeś, jesteś najpiękniejszym

stworzeniem, naprawdę. Zaskoczyło mnie to, że żadna dusza nie była zła. Zapytałem: "Jak to

możliwe?". W odpowiedzi usłyszałem, że żadna dusza nie jest z natury zła. Straszne rzeczy,

które przydarzają się ludziom, sprawiają, że robią oni złe rzeczy, ale ich dusze nie są złe.

Światło powiedziało mi, że to, czego wszyscy szukają, to, co daje im siłę, to miłość. To, co

ich niszczy, to brak miłości. Wydawało mi się, że objawieniom pochodzącym od światła nie

ma końca i wtedy zapytałem Je: "Czy to znaczy, że ludzkość zostanie zbawiona?". Wtedy,

jakby w dźwięku trąby pośród deszczu spiralnych świateł, Wielkie Światło przemówiło:

"Pamiętaj i nigdy o tym nie zapominaj; sami się zbawiacie, ocalacie i leczycie. Zawsze tak

było. Zawsze tak będzie. Zostaliście stworzeni tak, byście mieli tę moc jeszcze zanim powstał

świat". W tej chwili zrozumiałem nawet więcej. Zrozumiałem, że JUŻ ZOSTALIŚMY

ZBAWIENI, ocaliliśmy siebie, ponieważ zostaliśmy stworzeni tak, byśmy się sami

udoskonalali i "naprawiali", podobnie jak reszta Boskiego Wszechświata. Podziękowałem

Boskiemu Światłu z całego serca. Przyszły mi jedynie na myśl te proste słowa absolutnej

wdzięczności: "O drogi Boże, drogi Wszechświecie, droga Wspaniała Jaźni, kocham swoje

życie". Wydawało się, że Światło wdycha mnie coraz głębiej. To było uczucie, jakby Światło

wchłaniało mnie całkowicie. Do dziś dzień nie potrafię opisać Światła Miłości. Wszedłem w

inny wymiar, jeszcze głębszy, i stałem się świadomy czegoś więcej, o wiele więcej. Był to

potężny strumień Światła, wielki i pełny, głęboko w Sercu Życia. Zapytałem: "Co to jest?".

Światło odrzekło: "To jest RZEKA ŻYCIA. Wypełnij nią swe serce po brzegi". Tak zrobiłem.

Wziąłem jeden duży łyk, potem następny. Pić Samo Życie! Byłem w ekstazie. Wtedy Światło

powiedziało: "Masz życzenie". Wiedziało wszystko o mnie, znało całą moją przeszłość,

teraźniejszość i przyszłość. "Tak!" - wyszeptałem. Chciałem zobaczyć resztę Wszechświata;

to, co jest poza układem słonecznym, poza ludzkimi iluzjami. Wtedy Światło powiedziało mi,

że mogę dać się ponieść Nurtowi. Tak zrobiłem i Światło przeniosło mnie na koniec tunelu.

Poczułem i usłyszałem całą serię bardzo delikatnych uderzeń dźwiękowych*. Co za

szybkość!

Pustka Nicości

Nagle zacząłem oddalać się z zawrotną prędkością od Ziemi z nurtem Życia, widząc, jak

planeta znika mi z oczu. Układ Słoneczny, w całym swym majestacie, śmignął mi przed

oczami i zniknął. Poruszając się z prędkością szybszą od rędkości światła, przeleciałem przez

środek galaktyki, dowiadując się po drodze nowych rzeczy. Przekonałem się, że ta galaktyka,

jak i reszta Wszechświata, tętni ŻYCIEM, różnymi jego odmianami. Widziałem wiele

światów. Dobra woadomość - nie jesteśmy sami we Wszechświecie! Kiedy płynąłem

strumieniem świadomości przez środek galaktyki, przekształcił się on w niezwykłą falę

energetyczną zbudowaną z fraktali. Mijałem wielkie grupy galaktyk, zawierające w sobie

starożytną mądrość. Najpierw myślałem, że dokądś zmierzam, podróżuję. Ale wtedy

zrozumiałem, w miarę jak strumień powiększa się i rozszerza, poszerza się również moja

świadomość, obejmując wszystko we Wszechświecie! Mijałem wszystko, co zostało

stworzone. To był niewyobrażalny cud! Wszystko, co zostało stworzone, zdawało się mijać

mnie z zawrotną prędkością i znikać w Świetlnych cętkach. Niemal natychmiast pojawiało się

kolejne Światło. Nadchodziło ze wszystkich stron i było tak odmienne; Światło stworzone z

czegoś więcej niż wszystkie częstotliwości Wszechświata. Ponownie czułem i słyszałem kilka

razy aksamitne uderzenia dźwiękowe. Moja świadomość, czy też istota, rozszerzała się, by

połączyć się z całym Wszechświatem Holograficznym, a nawet czymś więcej. Kiedy mijałem

drugie Światło, pojawiła się we mnie świadomość, że właśnie przekroczyłem Prawdę. Nie

potrafię tego lepiej wyrazić słowami, ale postaram się to wyjaśnić. Kiedy wkroczyłem w

strefę drugiego Światła, wyszedłem poza pierwsze Światło. Znalazłem się w głębokim

bezruchu, poza wszelką ciszą. Widziałem i postrzegałem WIECZNOŚĆ, poza

Nieskończonością. Byłem w Pustce. Byłem w tym, co istniało przed stworzeniem, przed

Wielkim Wybuchem. Przekroczyłem początek czasu - Pierwszy Świat - Pierwszą Wibrację.

Byłem w Oku Stworzenia. Czułem się, jakbym dptykał twarzy Boga. To nie było doznanie

religijne. Po prostu stanowiłem jedność z Najwyższym Życiem i świadomością. Mówiąc, że

widziałem lub postrzegałem wieczność, mam na myśli, że doświadczałem całego stworzenia

tworzącego samego siebie. Nie było początku ani końca. To myśl, która poszerza umysł,

prawda? Naukowcy uważają, że Wielki Wybuch był pojedynczym wydarzeniem, dzięki

któremu powstał Świat. Ja widziałem, że Wielki Wybuch jest tylko jednym z nieskończenie

wielu takich samych Wybuchów, poprzez które Wszechświaty stwarzane są nieustannie i

jednocześnie. Jedyne obrazy w miarę bliskie naszym kategoriom, które to oddają, to obrazy

tworzone za pomocą superkomputerów przy użyciu równań geometrii fraktali. Starożytni

wiedzieli o tym. Twierdzili, że Bóg co jakiś czas stwarza nowe Wszechświaty poprzez

wydech i de-konstruuje inne poprzez wdech. Te epoki nazywane są Jugami. Współczesna

nauka nazywa to Wielkim Wybuchem. Przebywałem w absolutnej, czystej świadomości.

Widziałem, obserwowałem wszystkie Wielkie Wybuchy czy też Jugi tworzące i de-

konstruujące siebie. Natychmiast wszedłem w nie wszystkie jednocześnie. Ujrzałem, że każda

najmniejsza cząsteczka stworzenia posiada moc, by tworzyć. Bardzo trudno to wyjaśnić.

Wciąż brak mi słów, by to wyrazić. Dopiero po wielu latach od powrotu znalazłem jakieś

słowa, które oddają doświadczenie Pustki. Teraz mogę wam powiedzieć: Pustka to mniej niż

nic, a jednak to coś więcej niż wszystko, co istnieje! Pustka jest zerem absolutnym; chaosem,

w którym powstają wszystkie możliwości. To jest Absolutna Świadomość; coś o wiele więcej

niż nawet Uniwersalna Inteligencja. Gdzie jest ta pustka? Wiem. Ta Pustka jest wewnątrz i na

zewnątrz wszystkiego. Ty sam, właśnie teraz, choć żyjesz, zawsze jesteś jednocześnie

wewnątrz i na zewnątrz pustki. Nie musisz nigdzie iść ani umierać, by się do niej dostać.

Pustka jest próżnią lub nicością istniejącą między wszystkim, co posiada formę fizyczną.

PRZESTRZEŃ pomiędzy atomami i ich składnikami. Współczesna nauka zaczęła badać tę

przestrzeń pomiędzy wszystkim. Nazywają to punktem zerowym (Zero-point). Gdy tylko

próbują go mierzyć, wskaźnikom przyrządów zaczyna brakować skali, innymi słowy -

zmierzają ku nieskończoności. Jak na razie nie mają sposobu, by dokładnie zmierzyć

nieskończoność. Więcej jest przestrzeni zerowej w twoim ciele i całym Wszechświecie niż

czegokolwiek innego! To, co mistycy nazywają Pustką, nie jest nią. Jest tak pełna energii,

energii innego rodzaju, która stworzyła wszystko, czym jesteśmy. Od czasu Wielkiego

Wybuchu wszystko jest wibracją, począwszy od pierwszego Słowa, które jest pierwszą

wibracją. Po biblijnym "Jam Jest" w rzeczywistości jest znak zapytania. "Jam Jest - Czym

Jestem?" Tak więc to, co istnieje, jest Bogiem, który poznaje Własną Jaźń w każdy sposób,

aki można sobie wyobrazić, w nieustannym nieskończonym procesie poznawania poprzez

każdego z nas. Poprzez każdy włos na twojej głowie, poprzez każdy liść na każdym drzewie,

poprzez każdy atom Bóg bada Boską Jaźń, wielkie "Jam Jest". Ujrzałem, że wszystko, co

istnieje, jest Jaźnią, dosłownie, twoją Jaźnią, moją Jaźnią. Wszystko jest wielką Jaźnią.

Właśnie dlatego Bóg wie, nawet kiedy opada liść. Jest to możliwe, ponieważ gdziekolwiek

jesteś, tam jest centrum Wszechświata. Gdziekolwiek znajduje się jakikolwiek atom, tam jest

centrum Wszechświata. Jest w nim Bóg i jest Bóg w Pustce. Kiedy poznawałem Pustkę i

wszystkie Jugi, czy też całe stworzenie, istniałem całkowicie poza czasem i przestrzenią w

takiej formie, w jakiej my je znamy. W tym stanie poszerzonej świadomości pdkryłem, że to,

co zostało stworzone, jest Absolutnie Czystą Świadomością lub Bogiem, Doświadczającym

Życia takiego, jakim je znamy. Pustka sama w sobie pozbawiona jest doświadczenia. To stan

przed-życiem, sprzed pierwszej wobracji. Bóg to coś więcej niż tylko Życie i Śmierć. Dlatego

we Wszechświecie można doświadczać czegoś więcej niż tylko Życia i Śmierci! Byłem w

Pustce i byłem świadomy wszystkiego, co kiedykolwiek zostało stworzone. To było jakby

patrzenie oczyma Boga. Stałem się Bogiem. Nagle nie byłem już sobą. Jedyne, co mogę

powiedzieć, to to, że patrzyłem oczyma Boga. Nagle znałem przyczynę istnienia każdego

atomu i widziałem wszystko. Interesujące jest to, że kiedy wszedłem w Pustkę, powróciłem

ze zrozumieniem, że Bóg nie istnieje gdzieś tam. Bóg jest tutaj. Właśnie o to chodzi. Ludzie

ciągle gdzieś szukają Boga... a Bóg dał nam wszystko, wszystko jest tutaj, właśnie tutaj. I

teraz jesteśmy Bogiem, który poprzez nas poznaje Samego Siebie. Ludzie są tak zajęci,

próbując stać się Bogiem, że powinni zrozumieć, iż już jesteśmy Bogiem, a Bóg staje się

nami. Właśnie o to chodzi w rzeczywistości. Kiedy pojąłem to, nie ,iałem już co robić w

Pustce i chciałem wrócić do stworzenia lub Jugi. Wydawało się to być naturalną koleją

rzeczy. Wówczas nagle powróciłem poprzez drugie Światło lub Wielki Wybuch, słysząc

kolejne aksamitne odgłosy uderzeń dźwiękowych. Poruszałem się wraz ze strumieniem

świadomości z powrotem poprzez wszystko, co istniało - co to była za przejażdżka! Wielkie

skupiska galaktyk przechodziły przeze mnie, a ja doświadczałem jeszcze więcej.

Przekroczyłem centrum naszej galaktyki, które jest czarną dziurą. Czarne Dziury to wielkie

procesory lub też urządzenia do prrzetwarzania Wszechświata. Wiecie co jest po drugiej

stronie Czarnej Dziury? My; nasza galaktyka, która została przetworzona z innego

Wszechświata. W swej całkowitej konfiguracji energetycznej galaktyka wyglądała jak

fantastyczne świetlne miasto. Cała energia po tej stronie Wielkiego Wybuchu jest światłem.

Każda cząsteczka, atom, gwiazda, planeta, nawet sama świadomość stworzona jest ze światła,

posiada częstotliwość i/lub jest cząsteczką. Światło żyje. Wszystko stworzone jest ze światła,

nawet kamienie. Tak więc wszystko żyje. Wszystko zostało stworzone ze Światła Boga;

wszystko jest bardzo inteligentne.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: