S2_Historia Filozofii_Henryk Piluś_wykład 7.doc

(67 KB) Pobierz
Wykład 4

Historia Filozofii: wykłady

Prof. nadzw. dr hab. Henryk Piluś

 

Wykład 7

29.05.2011

Leon XIII (1879 r.) „idźcie do Tomasza”. Przywrócił doktrynie Tomasza z Akwinu wartość administracyjną; nakazał studiowanie jego poglądów, czyli tomizmu – na uczelniach.

Złożyły się na to następujące przyczyny zewnętrzne:

·         Marksizm

·         Rozwój nauk

·         Filozofia materialistyczna

·         Filozofia idealistyczna

Trzeba było coś przeciwstawić. Powstały różne ośrodki tomistyczne; nurt lowański, kantyzm, paleotomizm – wierne naśladowanie Tomasza, klasyczne – nurt zainicjowany w Szwajcarii. Tomizm jest uniwersalistyczny i transcendentalny – przekracza wszystkie pozostałe kierunki. Przedstawiciele Tomizmu w Polsce: Stefan Świeżawski, Krąpiec.

Personalizm – prymat osoby nad społeczeństwem, nad wszystkimi rzeczami. Personalistami byli: Św. Augustyn i św. Tomasz. Bóg jest osobą i ludzie są osobami. Opiera się to na hylemorfizmie – człowiek jest złożony z duszy i ciała; dwa pierwiastki: duchowy i cielesny.

Konsumpcjonizm w tej chwili rozkłada wiarę chrześcijańską, a przecież jako osoby nie podlegamy państwu, atomowi, materii, a podlegamy Bogu; którego reprezentantem jest Kościół, więc podlegamy Kościołowi. Człowieka nie można zniszczyć, bo człowiek jest osobą, jest ponad tym światem. Jednostka jest niczym – jednostkę można zniszczyć à komunizm, faszyzm. Tomizm z kolei proponuje harmonię: dobro wspólne jest najważniejsze, ale to jednostce ma służyć państwo, ma to być współpraca. Jest to personalistyczne podejście do społeczeństwa, które przecież składa się z osób. W tej chwili jest wiele kierunków filozoficznych uprawianych; a tomizm wśród nich.

Duns Szkot (1270 – 1308r.) – był franciszkaninem. Miał wiele wspólnego ze Św. Tomaszem. Głosił, że istnieje przewaga wiary nad rozumem; Bóg jest rozumem i wolą; stworzył świat z niczego; oceniał krytycznie myślenie abstrakcyjne, bo dawał pierwszeństwo intuicji (przewaga intuicji nad rozumem (szkoła franciszkańska).

Forma gatunkowa / Forma indywidualna.

Ogóły są w rzeczach. Wszystko istnieje w rzeczach. Wyznawał mnogość form: forma ciała i forma duszy.

Wola kieruje rozumem, myślą. Wola jest wolna; jest władzą, jest władzą, ale indywidualną. Nazwany był doktorem subtelnym – formalitates: zmysły w sposób oddzielony mają swoje pole w rzeczywistości (rozumowi odpowiada jakaś odrębna forma w rzeczywistości).

Byt – jest jednoznaczny; różnica gatunkowa bytu jest zawarta w samej treści bytu (inaczej niż u Augustyna). Istnienie nie różni się od istoty.

Człowiek – forma ciała i forma życia rodzinnego. Przejął to od filozofów Arabskich. Nieśmiertelności duszy nie można udowodnić. Głosił woluntaryzm – twierdzenie, że to Bóg stworzył świat.

William Ockham – „grabarz” scholastyki; urodził się w Anglii, został franciszkaninem. Głosił ewolucyjną teorię poznania – intuicja poprzedza poznanie i jest wartościowsza. Poznanie abstrakcyjne nie dosięga rzeczy zewnętrznej, a tylko pojęcia. Według niego między pojęciem przedmiotowym a pojęciem podmiotowym nie ma żadnej różnicy. Poznanie abstrakcyjne nie jest związane ze zmysłami; umysł poznaje własne formy. Teoria poznania jest zaprzeczeniem tego co głosiła filozofia starożytna i średniowieczna.

Prawda: Ockham był sceptykiem; tylko poznanie zmysłowe zachowuje wartość realną; umysł jest tu zdeklasowany. Woluntaryzm skrajny: istotą duszy jest wolna wola, której nikt i nic nie może zmusić do niczego.

Etyka ma charakter pozytywistyczny.

Brzytwa Ockhama – co jest niepotrzebne: bytów nie należy mnożyć bez potrzeby. Cechy nie różnią się od rzeczy; pojęcie rozciągłości jest niepotrzebne – jest to krytyka filozofii starożytnej. Istnienie nie różni się od istoty; nie ma formy w zwierzęciu, ani w człowieku.

Jego zdaniem nie można udowodnić istnienia Boga i nieśmiertelności duszy. Zamiast filozofii powinna być teologia objawiona. Ockhama krytykowali realiści.

Czasy nowożytne

Odrodzenie / renesans – nawrót do kultury europejskiej.

·         Roger Bacon – doświadczenie

·         Giordano Bruno – wiele światów

·         Franciszek Bacon – idole (złudzenia / błędy)

Semestr 2

              - 2 -

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin