Tadeusz Żeleński-Boy
Nowoczesna Sztuka Chędożenia
Księga I
Wspieraj mnie Muzo, jak ongi przed laty
Wspierałaś Fredrę, kiedy poematy
Pisał o piczce, sławiąc jej przymioty,
Radząc jak można zdobyć wieniec złoty
Jebura! Muzo, śpiewaj mi jak Fredrze,
Niech pieśń twa w mózg mój się wwierci i wedrze,
Niechaj całego uchwyci mnie w sidła,
Abym przez Fredrę rzucone prawidła,
e Sztuki Obłapianiaś czy też Pizdolonyz,
Nowoczesnymi mógł opiewać tony.
Gdy zechcesz milczeć jak Fredro bez ciebie,
Dam sobie radę i niech pies cię jebie.
Czego ci życzył i on, gdyz jak głupie
Cielę milczała... ergo mam cię w dupie
I już ubierać w poetyckie pienia
Tę Nowoczesną sztukę chędożenia
Zaczynam oto... Panowie i panie!
Niech wszyscy wiedzą o tym, że jebanie
To nieprzebrana wiedza, że to sztuka
Iluż to mężczyzn w chędożeniu szuka
Jedynej tylko chwili, aby zmysły
Móc zaspokoić, gdy zaś chuj obwisły
Nie może więcej chędożyć, niestety,
Do spierdolonej wstręt czuje kobiety.
Ileż to kobiet, ach ileż, któż zliczy,
Pragnąć dogodzić tylko swojej piczy,
We własnych nawet myślach się nie przyzna,
Że tylko chujem jest dla nich mężczyzna,
Że cała radość w twardej, długiej pycie,
A nikt nie myśli o tem, że współżycie
Kobiet i mężczyzn, tej odwiecznej spółki
Nie od jedynej zależy pierdułki,
Że chodzi o to, aby on i ona,
Czy kochankowie, czy też mąż i żona
Zakuci w wieczne małżeństwa okowy
Zawsze dla siebie mieli pociąg płciowy.
Mężczyzno! Wiele zależy od ciebie,
Gdy chuj twój mądrze i z perfidią jebie,
Zawsze się cipka do niego przywiąże
I choć przypadkiem przy tym zajdzie w ciążę,
Jednak wspaniałych wciąż pomna chędożeń
Nie będzie płakać: Ach, ze mną się ożeń!
Jak czynią panny, gdy je rozprawiczy
Głupi mężczyzna, lecz ci swojej piczy
Użyczać będzie ciągle, bez ustanku,
Choćby twą miała zostać utrzymanką!
O! nie tak łatwo obchodzić się z piczą,
Niełatwo zdobyć ją, choć zasadniczo
Każdą poteczkę jednak można zdobyć.
Tylko... znać trzeba przeróżne sposoby!
Więc jeśli gust masz ku nietkniętej szparce
Wsadzić kutasa młodej pensjonarce,
By ją na fale życia popchnac szersze,
Musisz na sztuki ją brać czy na wiersze,
Lub jako malarz sławić wdzięki śliczne,
Wmawiać, że ciałko ma fotogeniczne,
Które do filmu, aż się całe prosi.
Niechaj przy tańcu czuje, jak się wznosi
Twój twardy kutas, gdy niby niechcąco
Wasze kolana splotą się i trącą.
Potem znów dużo o jej fotografii
Mów, że nikt w świecie lepiej nie potrafi
Oddać jej wdzięków wspaniałych na kliszy,
Że takie ciałko nie mroków i ciszy,
Lecz światła żąda i że bez zawodu
Mogłaby zostać gwiazdą Hollywoodu;
Gdyby swe światu ukazała piękno
W podziwie wszystkie narody uklękną.
Wtedy bądz pewny, żeś złamał jej serce,
Wnet się u ciebie zjawi w kawalerce
I po przedwstępnych słowach spyta skromnie
Ach... co też sobie pan pomyśli o mnie?
Wówczas już działać z tą skromną dziewczyną
Może za ciebie... gramofon i wino.
Do tanga śliczna muzyka ją skusi,
Przy czym ci kutas twardo sterczeć musi
Tak, aby czuła się jak pod sprężyną.
Potem całusów parę, potem wino,
Potem znów taniec, w którym cicho, skrycie
Podrażnij trochę niechcąco jej cyce,
To całą dłonią, to tylko palcami,
Nóżkę jej ściśniesz między kolanami;
Na dół prowadząc jej rączkę co w dłoni
Wciąż dzierżysz, nagle przytkniesz chuja do niej
I wtedy... nie rób nic już z tego sobie...
Zapyta ona A fe! Cóż pan robi?
I... trzymać będzie już kutasa w ręce,
Lub skromnie spuści oczęta dziewczęce,
I rączkę cofnie, by za moment mały
Niby przypadkiem, znowuż dotknąć pały.
Wtedy już możesz, odważnie i śmiało,
Choć delikatnie, rozebrać tę małą
Choć już nie możesz powstrzymać swej pyty,
Co chwila wpadaj w szalone zachwyty
I mów jej Gdyby Srokowski cię mała
Zobaczył, zanim napisał Kult ciała, Kult
Byłby w wspanialsze słońce ubrał formy.
Tymczasem zdejmij dziewczęce reformy
I gdy ustami wśród drobnych utarczek
Podrażnisz szyjkę jej świeżą i karczek
Zdejmij koszulkę! Gdy ją w całej krasie
Nagości ujrzysz, pomyśl o kutasie!
Szelki rozepnij nieznacznie, by spodnie
Nie gniotły chuja, aby mógł wygodnie
Przez otworzone jednym szybkim gestem
Guziki, cipce zawołać: tu jestem.
Wtedy najczulsze szepcąc zdania,
Nie zostaw chwili do opamiętania
Lecz całuj, całuj ją całą jak wściekły,
By pocałunki paliły ją, piekły.
Usta i oczy, okolice brzuszka
Leciutko przy tym nadgryzaj jej uszka
Bo są kobiety, co dla tej pieszczoty
W ogień by poszły, w czasie tej roboty
Pomnij byś twardą i sterczącą pałką
Wciąż się katulał po jej nagim ciałku.
Potem, gdy cała będzie już jak wrzątek,
Ustami zbliżaj się do jej cycątek
I tu zatrzymaj się długo. Dokoła
Wędruj ustami, tak jak krąży pszczoła
Dokoła kwiatu, zanim jej użyczy
Kielich najsłodszej wspaniałej słodyczy.
Wszędzie zatrzymuj się na moment krótki,
Lecz gdy różowe wezmiesz w usta sutki
Pomnij, że one właśnie są kielichem
Dającym słodycz, więc w natchnieniu cichem
Ssij je namiętnie i długo, czasami
Najdelikatniej gryząc je zębami.
Nie myśl, że wtedy w tej rozkosznej męce
Mają bezczynnie spoczywać twe ręce.
Jedną podtrzymuj całowane cyce,
Mnij je i głaskaj, drugą poślij skrycie
Tam gdzie figowy liść noszą aniołki.
Wplataj palcami się między kędziorki,
Które skrywają cipkę pensjonarki,
I wskazującym palcem zwierzchu szparki
Zacznij poruszać! Wtedy twa bogini
Bez namawiania sama tak uczyni,
Aby twój kutas znalazł się w jej ręku,
Tarmosić zacznie nim silnie panienka,
Więc bacz gdy czujesz, że sperma już goni
Z jajec, byś wyrwał go wtedy z jej dłoni,
I się nie spuścił przedwcześnie za chwilę
Jej rączka sama wróci ku twej żyle.
A teraz, kiedy przepyszne jebanie
Masz zapewnione, gdy już czeka na nie
Jej drżąca piczka... Tu się cała sztuka
Zaczyna: Bo jeśli tytułu nieuka
Nie pragniesz zyskać, a chcesz tę dziewczynę
Nie raz chędożyć, kwadrans czy godzinę,
Lecz chcesz by twoją została kochanką,
Nie myśl tym razem jeszcze o... jej wianku.
Choćby ci kutas wściekał się i palił,
Głupiec na pannę cielskiem wnet się wali
I już nie bacząc czy płacze, czy krzyczy
Jego bogdanka, cipkę rozprawiczy.
I cóż za korzyść? Gdy do wąskiej szpary
Wejdzie od razu kutas dużej miary,
Dziewczę nabierze wstrętu choćby z bólu
Do dalszych pieszczot. Ci co tak pierdolą
I z psychologią wcale się nie liczą,
Niech pożegnają się z tą młodą piczą.
Pójdzie już ona pod innego chuja,
Co namiętności lepiej w niej rozbuja!
Ty zaś gdyś mądry, wiedz o tym mój panie,
Że skarbem kobiet bywa zaufanie.
Kiedy dziewica ciebie się ni boi,
Kiedy ci ufa, choć czuje, że stoi
Kutas ci ciągle, kiedy wie tym samym,
Żeś ni brutalem nie jest ani chamem,
Że jej nie gwałcisz, chociażbyś mógł zgwałcić,
Wtedyś ją zdobył naprawdę! Już kształcić
Możesz ją dalej w miłości arkanach,
Aż przewertujesz calutki almanach
Kiedy po pierwszym seansie do domu
Przyjdzie to dziewczę, ni hańby, ni sromu
Nie będzie czuło, ni wstydu, ni żalu,
Przeciwnie, myśli jej ciebie pochwalą,
Jaki on grzeczny, rycerski, przymilny
Ach, ileż w sobie on woli ma silnej,
Że mnie nie zgwałcił, choć mu pyta stała,
Ach gdybym była tak przedtem wiedziała,
Że nie koniecznie mężczyzn bać się trzeba,
I że nie każdy pragnie zaraz jebać,
Byłabym przedtem już była u niego
Ileż rozkoszy może być bez tego
Rozprawiczania, jak je pospolicie
Zowią mężczyzni... jak przykrym jest życie!
Dumna więc z tego, że dotąd prawiczką
Jeszcze została... i bawiąc się piczką,
Zasypia pewna, że od niej zależy,
Kiedy ci odda ją i śni, że dzierży
Twego twardego kutasa w rączętach.
Tymczasem ty już trzymasz ją w swych pętach,
Bo po raz drugi już zupełnie śmiało
Przyjdzie do ciebie, jakby rozumiało
To samo przez się! Wtedy rozbieranie
O wiele łatwiej już pójdzie, lecz dla niej
Miej niespodziankę (zawsze coś nowego
Lubią kobiety) więc się do gołego
I ty też rozbierz! Tym razem już więcej
Całuj jej cyce, mocniej i goręcej,
A ułożywszy ja na miękkim łóżku,
Chujem wciąż głaskaj ją po udach, brzuszku,
Baw się jej jędrnym jedwabistym zadkiem,
Niby nie widząc jak ona ukradkiem
Przez palce pytę twoją podgląduje.
Dla młodych dziewic zawsze bowiem chuje,
O których każda mila myśli, czyta,
To wielka nowość terra incognita.
Tymczasem palce twoje jak klawisze
Niechaj w grę nerwów przemieniają ciszę
Jej dziewczęcego ciałka, niech po plecach
Jeden przejeżdża, co strasznie podnieca,
Drugi niech merda u cycątek sutka,
A ten od pleców, co bawi tam krótko,
Niechaj po udach dreszcz rozbudza słodki
I powolutku zbliża się do potki,
Która rozwarta trochę już w tym czasie,
Mazy bez przerwy o twoim kutasie.
Chuj niech wciąż szturcha jej rozwarte nózie,
Usta miej wtedy wtłoczone w jej buzię
I wiedz (bo nie wie o tym tylko ciołek),
Że męski język to nie martwy kołek,
Lecz wielki sztukmistrz, co wielkie usługi
Niesie w miłości, to prawie chuj drugi,
Jak drugą cipką są wargi niewieście,
Więc niechaj język podniebienie pieści
I pośród tego rozkosznego scherca
Niech się jej w buzię wciąż wkręca i wwierca,
Niechaj koniuszkiem swawolnie, poważnie
Na przemian wargi w jej buzi podrażni.
Kiedy się wbije zdaje się dzieweczce,
Że to już kutas siedzi w jej poteczce.
I coraz głębiej wbija się do szparki,
Gdy zaś łaskocze wargi wtedy ciarki
Przechodzą pannę na myśl przewspaniałą,
Jaką by rozkosz miało młode ciało,
Jaki by moment przeżyło szczęśliwy,
Gdyby twój język szorstki i ruchliwy
W taki sam sposób... ach tu aż dziewica
Przestaje myśleć, ogniem palą lica.
I znów się piczka troszeczkę rozchyli,
W najdogodniejszej tej dla ciebie chwili
Rozłóż jej nóżki i twardym kutasem
Łaskotaj wargi jej cipki, a czasem
Na chwilę tylko i to całkiem płytko
Udaj, że wjeżdżać chcesz już w głąb swą pytką,
Lecz wnet się cofnij, bo lepiej w gościnę
Być zaproszonym, niż zdziwioną minę
U gospodarza widzieć, co się wzburza
Że nieproszony intruz wpadł jak burza!
Najlepsza rozkosz, gdy się jej pomału
Zażywa, więc też choć Ach, bierz mnie całąś,
Usłyszawszy z ust jej, nie jeb tej poteczki.
Lepiej się poświęć i spuść do chusteczki,
Co w pogotowiu leży pod poduszką.
Nie przestań jednak bawić się dziewuszką,
Gdy chuj ci zmięknie, przeciwnie, nachalniej
Pięść ją i całuj. Idz do umywalni,
Potem na chwilę i pytkę caluśką
Wymyj dokładnie, gdy zaś z czystą kuśką
Wrócisz do łóżka, niby wyczerpany
Na wznak się połóż... jest to podstęp szczwany,
Gdyż teraz rola się zmienia i ona
Całować zacznie ciebie, zadziwiona
Na chuja zerkać będzie, co się stało,
Że nagle wszystko tak dziwnie zmalało!
Że tak się nagle pokurczyła pyta,
Co taka twarda była, wyśmienita.
I zachwycając się twoją budową
Zacznie całować miejsce to i owo.
A że wciąż silnie rozdrażniona będzie
Szepnie ci czule Całuję cię wszędzie.
Teraz nareszcie wyjaśnić mi trzeba,
Dlaczegom dotąd nie radził ci jebać!
Nie sztuka zdobyć samą tylko piczę,
Lecz sztuka wszystkie uzyskać słodycze
Kobiece, wszystkie są miliony warte.
Otóż wśród kobiet przynajmniej trzy czwarte
Bez względu na ich klasę czy też nację,
Mają wrodzoną już predestynację
Ustami pieścić całego kutasa.
We Francji zwłaszcza kobiet cała masa
Ten kult uprawia, tam więc też kobietki
Są mistrzyniami tak zwanej minetki.
O śliczna sztuko minetki, gdyś chuju
Raz poznał co to znaczy, gdy całują
Całego ciebie usta białogłowy,
Wściekać się będziesz z radości... Wymowy
Tych pieszczot pióro żadne nie jest w stanie
Oddać! Zadaniem twoim jest mój panie,
Gdy chcesz je poznać (sekret ci tu zdradzić)
Trzeba raz tylko pannę doprowadzić
Do tego, aby choćby się wzdragała,
Z początku tylko raz pocałowała
Twą kuśkę, którą poprzednio się godzi
Wymyć w kolońskiej najdokładniej wodzie.
Resztę już zostaw najzupełniej śmiało
Jej intuicji kobiecej. Pomału
Całując ciebie całego wśród chuci
Żądz rozbudzonych, jej buzia powróci
Do twego chuja, strasznie się zadziwi,
Że tym całusem zmarłego ożywi.
W jej buzi, w oczach, chuj zmięty wyrośnie,
Więc go całować będzie tym radośniej.
Jakiż to moment będzie dla niej miły,
Gdy pod ustami poczuje jak żyły
Pęcznieją ciągle i jak pyta żywa
Sama się pręży i rozkosznie kiwa
Różową główką, co ma w środku dziurkę.
Już teraz sama ściągnie w dół tę skórkę,
Co koniec chuja tak miękko otula
I o policzek pytę wykatula,
Sama też będzie na różne pomysły
Wpadać, by kutas nigdy nie był zwisły
(I wtedy nigdy też on ci nie uśnie),
To go ustami lekko tylko muśnie,
To znów w miłosnym upojeniu dzikim
Dokoła główki przejedzie językiem,
Przyczem jej rączka coraz bardziej mądra
Zsunie się niżej i popieści jądra.
Wtedy się spuścisz, chociaż byłeś głazem,
Lecz nigdy nie spuść się za pierwszym razem
Do ust dziewczynki! W momencie krytycznym
Ucieknij z buzi z szlochem spazmatycznym.
A jeszcze kiedy będziesz tłumił szlochy,
Niewieści umysł ciekawy jest i płochy
Już będzie myślał: co też to tam było?
A może właśnie byłoby mi miło
Trzymać go wtedy w ustach, gdy speszony
Uciekł? Choć ładnie było z jego strony,
Że delikatnie cofnął się. Nauka
Skończona, końca odgadnąć nie sztuka
Za trzecim razem już jej buzia mała
Z chuja, jak cukierek, spermę będzie ssała.
mateo.73