karta radiowa do PC.pdf

Elektor w EdW

Editorial items appearing on pages 27, 28 are the copyright property of © Segment B. V. Beek, The Netherlands, 1998, which reserves all rights.

Czujnik foto−LED

Nie zawsze przy budowie różnych przełącz−

ników świetlnych konieczne jest wykorzy−

stywanie specjalizowanych fotoelementów,

takich jak fototranzystory czy fotorezystory.

Warto przynajmniej wiedzieć, że czasem

wystarczy do tego nietypowa fotodioda

w postaci... zwykłej diody LED lub podczer−

wonej IRED.

Na takiej diodzie, w kierunku przewo−

dzenia powstaje napięcie, proporcjonalne

do natężenia padającego światła. Wielkość

tego napięcia można bezpośrednio zmie−

rzyć cyfrowym woltomierzem lub oscylo−

skopem.

Ponieważ takie źródło napięcia powinno

być jak najmniej obciążone, w proponowa−

nym układzie jest buforowane przez tranzy−

stor J−FET. Typ tranzystora nie jest krytycz−

ny, podobne tranzystory powinny pracować

jednakowo dobrze. Buforowane napięcie jest

doprowadzone do odwracającego wejścia

komparatora IC1. Za pomocą potencjometru

P1 można zmieniać próg zadziałania układu,

stosownie do potrzeb użytkownika. Ponie−

waż komparator LM393 ma wyjście typu

otwarty kolektor, aby otrzymać standardowy

sygnał wyjściowy, należy dodać rezystor R2.

Napięcie zasilania może wynosić 5...9V.

Najprostsza “karta radiowa”

do PC−ta

Karty radiowe do PC−tów przestały być

czymś wyjątkowym. Ale karta na fale krót−

kie i do tego szerokopasmowa, to coś wyjąt−

kowego, czego nie można kupić. To trzeba

zbudować samemu! Baterie ani zasilacz nie

są potrzebne, zasilanie pobiera się wprost

z portu szeregowego RS−232. Sygnał m.cz.

zostaje doprowadzony do gniazda karty

dźwiękowej.

Schemat z rysunku pierwszego pokazuje

prosty wzmacniacz o bezpośrednim wzmoc−

nieniu. Tranzystor demoduluje sygnały AM

na swej wykładniczej charakterystyce złącza

emiterowego. Ponieważ złącze baza−emiter

jest wstępnie spolaryzowane, do demodula−

cji wystarczą sygnały w.cz. o amplitudach

rzędu pojedynczych miliwoltów. Taki

odbiornik jest znacznie bardziej czuły, niż

klasyczny odbiornik detektorowy z prostow−

nikiem diodowym.

A gdzie jest pokrętło kondensatora zmien−

nego do dostrajania?

Jest zbędne, ponieważ odbiornik jest bar−

dzo szerokopasmowy i odbiera (jednocze−

śnie!) wszystkie silniejsze stacje w zakresach

fal krótkich od 19m do 49m.

Cewka, zawierająca 15 zwojów, została

nawinięta dwuwarstwowo na ołówku. Ma

ona indukcyjność około 2µH. Rolę konden−

satora w równoległym obwodzie rezonanso−

wym pełni tu pojemność anteny i pojemność

bazy tranzystora. Pojemność ta wynosi oko−

ło 100pF. Częstotliwość rezonansowa wyno−

si więc około 11MHz. Niewielka rezystancja

wejściowa tranzystora tłumi znacznie obwód

rezonansowy, przez co wypadkowa dobroć

wynosi mniej więcej 1. Pasmo przepustowe

wynosi więc około 11MHz. Układ odbiera

jednocześnie wszystkie stacje z zakresu

6MHz...17MHz. Takie zaniedbanie istotnej

w innych układach selektywności daje za−

dziwiający efekt. Mniej oznacza więcej.

Mniejsza selektywność daje szersze pasmo

i większą ilość informacji. Uzyskuje się ist−

ne morze tonów, fal i głosów. Dzięki specy−

ficznym właściwo−

ściom propagacyj−

nym fal krótkich

poszczególne stacje

słychać raz silniej,

raz słabiej. Jedno−

cześnie słyszy się

wiadomości w róż−

nych językach, a do

tego najróżniejsze

rodzaje muzyki, od

klasycznej przez

pop do muzyki fol−

kowej różnych da−

lekich krajów. Bez

żadnego kręcenia gałkami można wędrować

przez cały zakres fal krótkich.

Zasilanie radia musi zostać włączone

przez jakiś programik (wystarczy Hyperter−

minal). Chodzi o to, że na linii DTR łącza

szeregowego trzeba zmienić stan spoczynko−

wy –10V na +10V. Jeśli ktoś chce uniknąć ta−

kiego włączania, powinien zastosować tran−

zystor PNP. Alternatywny układ pokazany na

drugim rysunku zawiera dalsze ulepszenia.

Szeregowy kondensator sprzęgający (100nF)

nie dopuszcza napięcia stałego na wejście li−

niowe karty muzycznej. Z kolei resztki sy−

gnałów w.cz. zostają zwarte przez kondensa−

tor włączony równolegle do wyjścia (10nF).

Elektronika dla Wszystkich

Elektor w EdW

Moduł radiowy z takimi

zmianami można podłączyć nie

tylko do karty audio w kompu−

terze, ale też bezpośrednio do

wejścia wzmacniacza domowe−

go systemu audio, aktywnej ko−

lumny, czy innego wzmacnia−

cza. Można zrezygnować z PC−

ta i zasilać układ z baterii

1,5...12V.

W roli anteny można wyko−

rzystać na przykład metalową

rynnę, o ile na dolnym końcu

jest ona odizolowana od grun−

tu. Kto nie ma takiego szczę−

ścia, musi zastosować antenę

w postaci kilku (np. 5) metrów

drutu.

B. Kainka

SDCC (Small Device C−Compiler),

czyli

język C dla mikrokontrolerów

Tym razem chodzi zdecydowa−

nie nie o układ, tylko o prezenta−

cję interesującego oprogramo−

wania dla mikrokontrolerów,

które od pewnego czasu jest bez−

płatnie dostępne w Internecie.

SDCC − kompilator języka

C może być wykorzystany za−

równo pod Linuksem, jak i pod

Windows (w oknie DOS). Moż−

na go znaleźć pod adresem:

www.sourceforge.net

Spośród języków wysokiego

poziomu, wykorzystywanych do

programowania mikroproceso−

rów, zdecydowanie najpopular−

niejsze są C oraz BASIC. Pro−

gramowanie w C ma liczne zale−

ty. Bardzo łatwo można wyko−

rzystywać wcześniej powstałe

procedury w wielu następnych

projektach. Najczęściej wyko−

rzystywane procedury mogą być

włączane do wszystkich progra−

mów.

Wśród profesjonalistów z tej

dziedziny język C stał się nie−

kwestionowanym standardem,

a w Internecie można znaleźć

wiele gotowych procedur, które

można wykorzystywać we wła−

snych programach.

Kolejną zaletą jest niezależ−

ność od platformy. Podczas pisa−

nia programu nie trzeba zwracać

zbyt dużo uwagi na typ proceso−

ra. Napisane programy mogą być

najpierw przetestowane za po−

mocą symulatora na PC−cie, za−

nim zostaną ostatecznie załado−

wane do procesora. Pozwala to

zaoszczędzić wiele czasu, a po−

nadto zazwyczaj debugger dla

konkretnego systemu staje się

zbędny.

SDCC może generować kody

dla wszystkich procesorów z ro−

dziny 51. Ponadto w przyszłości

będą wspierane następujące plat−

formy: Z80, Gameboy−Z80,

AVR, DS390 i PIC. Dlatego

SDCC jest godny polecenia dla

wszystkich, którzy do programo−

wania mikroprocesorów chcą

wykorzystać język C, a nie chcą

wydać dużo pieniędzy.

Pies na kable

Psem tropiącym kable położone

pod tynkiem i wykrywającym

ewentualne przerwy jest prosty

dwuczęściowy układ. Podobne

przyrządy są wykorzystywane

przez instalatorów telefonicz−

nych sieci przewodowych.

Zasada działania jest prosta:

generator wytwarza charaktery−

styczny sygnał audio, który jest

dostarczany do badanego kabla

przy pomocy małej antenki na

drodze pojemnościowej. Wystar−

czyłby do tego generator z kost−

ką 555. W proponowanym lu−

ksusowym układzie w generato−

rze pracuje układ 556 – dwa 555

w jednej obudowie. Właściwym

generatorem jest IC1b. Zadanie−

mIC1a jest zmiana częstotliwo−

ści między 2100 i 2200Hz w se−

kundowym rytmie. Taki zmodu−

lowany sygnał da się łatwo

odróżnić od wszystkich innych

sygnałów, jakie mogłyby wystą−

pić w badanym przewodzie.

Rezystor R6 jest połączony

z 10−centymetrowym kawałkiem

drutu, pełniącym rolę anteny.

Podczas sprawdzania obwód

masy musi być dołączony do

uziemienia.

Odbiornik jest zbudowany je−

szcze prościej niż nadajnik. Skła−

da się z prostego filtru górno−

przepustowego C1, R1, wzmac−

niacza operacyjnego MOSFET

(IC1) i stopnia wyjściowego (T1)

z wysokoomowym głośnikiem

ze słuchawki telefonicznej.

Przy ustawieniu P1 na maksi−

mum czułości, sygnał można

wykryć już w odległości 10cm

od kabla. Bezpośredni kontakt

z przewodem nie jest potrzebny.

Ważne jest, by masa odbiornika

była na zerowym potencjale. Nie

jest tu konieczne uziemienie,

wystarczy dotykać ręką obwód

masy.

Układ można także wykorzy−

stywać do identyfikowania prze−

wodów w kablach wielożyło−

wych. W tym wypadku wyjście

nadajnika trzeba podłączyć do

kabla, a wejście odbiornika dołą−

czać do poszczególnych żył

z drugiej strony kabla. W tym

przypadku sprzężenie jest bezpo−

średnie, galwaniczne, a nie po−

jemnościowe.

Uwaga! Układów w żadnym

wypadku nie wolno dołączać do

przewodów sieci energetycznej,

będących pod napięciem .

Erik de Leeuw

Elektronika dla Wszystkich

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: